Zoals de titel zegt , wat een week ! Van al die tijd heb ik nog nooit zo afgezien als deze week, denk dat ze gaan gezegd hebben van bij die laatste keer nog eens goed door te zetten. Had overal pijn , geen botpijn,geen spierpijn maar echte zenuwpijnen , ik was de ganse tijd doodmoe en toch kon ik niet slapen ,mocht al blij zijn als ik 4 uurtjes per dag kon slapen. Wat ik vooral niet ga missen is die rot smaak die je constant proeft van die chemo , gelijk wat ik deed het ging niet weg en ik was deenige niet,mijn maatje had net hetzelfde. En stijf , net een oud dametje die elke dag een marathon had gelopen , de minste beweging was er teveel aan. Maar toch hebben we een goede daad vericht , klacht via het bureau binnen gekregen van een hondje die niet meer uit de zetel kon van de klitten , dame in kwestie zou al enkele keren zijn aangesproken en deed niets aan de situatie dus ik erop af. Aangekomen eerst wat zoeken want adres was verkeerd , na wat rondvraag vond ik snel het betreffende appartementsgebouw. Helaas kon ik niets zien, gordijnen waren dicht maar in de gang rook je een verschrikkelijke geur. Nadat verschillende mensen hun verhaal kwamen doen en echt zeiden dat de hond in levensgevaar was heb ik politie gebeld. 1 van de agenten had een ladder gekregen en kon zo boven de gordijnen via een klein gaatje naar binnen zien , daar lag inderdaad een hondje maar het bewoog niet , we moesten dus snel zijn. Aangezien ik wou binnen dringen moest ik een slotenmaker opbellen en alles regelen om de deuren te forceren. Na toestemming van het bureau kon ik het pand betreden en wat ik daar aantrof was verschrikkelijk :( natuurlijk lag het hondje stil , elke beweging moet ondraagelijk veel pijn doen , je zag niet wat zijn voor en achterkant was en het hondje was nat van zijn eigen uitwerpselen. de nageltjes waren zacht van de rottigheid , zijn oogjes werden naar omlaag getrokken door de zwaarte van het haar. Arme diertje dus snel ingeladen ,briefje nagelaten voor madam en razendsnel naar de veearts. Om een lang verhaal kort te maken , beestje heeft het helaas niet overleefd :( zoiets had zelfs de veearts nog nooit gezien. zoiets snap ik dus niet he, waarom doen mensen zo pffff maar ze zal gestraft worden , daar zorgen we wel voor ! Beloofd kleine tybo Maar dit maakte het dus niet makkelijk voor mij want was nog meer uitgeput , fysiek omdat ik 3 dagen op rij bezig was geweest en mentaal omdat ik zo had gehoopt dit diertje nog enkele gelukkige jaren te kunnen bezorgen. Daags nadien dus KO in bed. gelukkig hoef ik pas 29 april terug naar het ziekenhuis dus kan ik wat uitrusten want er komt nog een zware weg met 5 weken elke dag op en af naar het ziekenhuis voor bestralingen. We zijn dus nog lang niet uitgepraat
