De dag begon zoals een andere dag maar s'avonds bij het douchen liep het mis Ik heb sinds jongsaf de gewoonte om steeds te controleren op knobbeltjes (voorgevoel?) en dat deed ik dus ook die avond. Tot mijn schrik voelde ik een hele grote verharding,was alsof ik een ei in mijn borst voelde. Mijn hart sloeg over en uit paniek riep ik mijn man , hij verschoot en belde onmiddelijk de dokter , ik mocht gelukkig direct gaan. We zagen meteen aan zijn gezicht dat het niet goed zat en hij loog er ook niet over, het voelde idd niet goed en ik moest zo snel mogelijk een echo en mammo krijgen. afspraak morgen pfff wat een stress , laten we hopen en blijven duimen
Vandaag dus afspraak bij radioloog voor echo en mammo. Hij doet raar , zegt niet veel , kijkt bedrukt en gaat maar weg en weer met die machine. Bij het buitenkomen laat ik meteen weten aan mijn zus dat het niet goed zit , ik zag het en ik voel het. Na een tijdje komt de radioloog met de papieren en dan vertrekken we naar de huisarts. Daar aangekomen komt hij meteen zijn kabinet buiten en vraagt ons binnen te komen , dat zegt genoeg he , ik krijg het ijskoud :( De huisarts was dus al opgebeld door de radioloog en meteen gaan we van start , welk ziekenhuis ? Welke dokter ? Ik woon pas 3 weken hier en weet niet wat gedaan, is brugge het best ? Maar zo ver ,daar is geen beginnen aan dus laat ik de dokter zelf kiezen , hij zal wel weten wat het beste voor me is. meteen neemt hij de telefoon en belt naar de gyneacoloog van het stedelijk ziekenhuis in roeselare , dr claerhout. ik mag morgenochtend meteen gaan, gyne zal wel in operatiekwartier zijn maar ik moet hem laten oproepen. terug naar huis dus met het hopeloze gevoel pfff wat staat me te wachten ? ?
Pfff gans de nacht gehuild , waarom ik ? Heb ik nog niet genoeg afgezien ? Genoeg moeten knokken in mijn leven ?
dokter claerhout blijkt een lieve man te zijn , hij stelde me meteen gerust , ze gingen me helpen. het ziet er niet goed uit maar ik mag me niet laten hangen,ik ben in goede handen. het gaat allemaal heel erg snel,moest meteen terug naar radiologie voor een punctie van de tumor , zo kunnen ze zien hoe erg die is. deed geen pijn en ging wel snel , het valt me enorm op dat iedereen zo lief is en zo met me meeleeft. Mijn huisarts heeft het beste ziekenhuis voor me uitgekozen,voel me er op mijn gemak. ok morgen bellen naar de gyne voor de resultaten , duim duim duim
Vroeg opgestaan,slapen lukt amper, zowel kurt als ik zien er uitgeput uit en dat zijn we ook. ook voor hem is het zwaar,vooral voor hem is het zwaar,kheb zo met hem te doen :( wat hou ik enorm van hem en nu moet hij dit doorstaan, zoiets verdient hij niet want ook hij heeft zijn deel van miserie al meer dan genoeg gehad. Kanker is voor hem een zwaar woord, zijn mama is immers gestorven aan kanker.
om 14 u mag ik bellen naar de gyne , de telefoon rinkelt , ik hap naar adem , mijn hart bonst in mijn keel. Resultaten zijn nog niet binnen,hij belt me een uur later terug ........... het is niet goed , kwaadaardige tumor, kijk naar mijn man en de grond zakt weg onder mijn voeten. huilend luister ik naar de gyne : maandag feestdag dus kan niet gaan , dinsdag moet ik binnen voor een ganse dag onderzoeken.
het weekend is zwaar , we huilen veel , knuffelen veel en praten veel. Wat heb ik geluk met zo'n fantastische man ! hij doet zoveel voor me,houd van me,zorgt voor me en steunt me enorm. We zijn zo gelukkig samen en willen daar nog jaren van genieten ! verdorie toch
