Morgen zijn we reeds een jaar verder en wat een verschil van leven .... ondertussen ben ik mama gewordn van een pracht van een dochter 'lyna' ben zo trots op haar , samen met de rest van ons gezinnetje maakt ze ons leven compleet. De voorbije periode was dus niet enkel negatief , heb er enkele mooie vriendschappen aan overgehouden en ben er sterker door geworden. Met hele grote bewondering ook voor mijn man want ik heb heel erg veel steun aan hem ,nog elke dag want ook al krijg ik geen bestralingen of chemo meer toch zijn we er nog niet helemaal. Ik blijf enorm sukkelen met mijn longen en mijn voeten maar we hopen dat dit ook nog allemaal goedkomt. momenteel moet ik nog om de 6 weken naar het ziekenhuis voor het spoelen van mijn pac ( port a cath) en voor een bloedcontrole waarin ze kijken naar de tumormarkers,witte bloedcellen , leverwaarden enz.... de volgende keer is in december en dan krijg ik een grote controle om te zien of de tumor weg is of niet dus duimen maar. ik schrijf hier niet veel meer omdat het zo druk is geweest met de baby en omdat ik ook telkens maar hetzelfde kan vertellen. tot binnenkort :)
We zijn ondertussen reeds eind maart en dus reeds enkele maanden vrij van chemo en bestralingen. helaas moeten stoppen met nolvadex want nadat ik in februari pijn kreeg in de nek bleek het dat ik met een trombose zat en hoogstwaarschijnlijk door de medicatie. ben nu gestart met zoladex 1 spuit per maand en femara 1 pilleke per dag en moet ook sindsdien elke dag een bloedverdunner spuiten tot eind april. We zijn dus weer goed volgeduwt met troep. en hoe voel ik me ? Pfff de ene dag fantastisch goed , de andere dag enorm emotioneel. mensen denken snel dat alles beter is maar dat is het niet , integendeel , soms voel ik me slechter dan tijdens de behandelingen. ik sukkel ook nog steeds enorm met mijn voeten , grote teennagels die maar voor ontstekingen blijven zorgen , nu ga ik ervoor langs bij een podoloog, man dat is afzien als die aan m'n tenen prutst en compassie heeft hij niet hoor hahaha.
kheb ook sinds ik die femara neem barstende koppijn en das niet erg als dat eenmalig is maar elke dag word serieus enerverend. Ik ben ook nog vaak moe , snel uitgeput en dat doet pijn , als ik eraan denk moet ik al huilen :( ik zou me zo graag eens goed voelen , pijnloos en energiek .... 15 maand gestopt met roken en ook daar merk ik niets van , heb nog steeds hartkloppingen,weinig adem enz .... Had zo gehoopt dat dat allemaal zou veranderen maar niets is minder waar. maar niet alles is slecht hoor , onze kleine meid is een schat van een kind, ze slaapt reeds uit en huilt enkel als ze honger heeft. het is een droomkindje ook al is het toch soms ook wel vermoeiend. en mijn ventje mag ik ook niet vergeten, ben nog steeds dankbaar dat hij in m'n leven is. Hij doet enorm veel voor me en verdraagd enorm veel van me. ben sinds kort gestart met een dieet en hopelijk lukt het me om de overtollige 18 kilo terug kwijt te raken. wil terug wat 'toonbaar' zijn voor m'n man. tot binnen enkele weken :)
Morgen zijn we reeds een jaar verder en wat een verschil van leven ....
