|
België is door de Internationale Vakbondsorganisatie zwaar onder vuur genomen omdat de erkenning van representatieve vakbonden in dit land is strijd is met de elementaire beginselen van de syndicale vrijheid. Lijst Dedecker (LDD) klaagt al langer de ondemocratische en corporatistische werking van de traditionele vakbonden aan, die in de praktijk een instrument zijn van de gevestigde politieke klasse.
LDD wil daarom alle vakbonden die voldoen aan een aantal objectieve criteria, zoals het ledenaantal, betrokken worden in het sociaal overleg, bij het sluiten van CAO's of aanduiden van rechters in sociale zaken. Elke arbitraire beslissing vanwege politici moet hieruit geweerd worden.
Echte syndicalisten worden geweerd
Jean-Marie Dedecker: De politiek beslist zonder de minste democratische controle over welke vakbond mag meepraten over de arbeidsproblemen. In de praktijk kunnen ACV, ABVV en ACLVB, de verlengstukken van de christelijke, de socialistische en de liberale zuil, al hun concurrenten opzij zetten, omdat ze het monopolie hebben. Echte syndicalisten die proberen die almacht te breken, en vanuit kleine bonden de wantoestanden aanklagen, krijgen geen gehoor maar toch leggen ze de echte problemen van de mensen bloot. Maar die klokkenluiders worden officieel geboycot, en krijgen geen massas geld toegestopt van de overheid, zoals de 8 miljoen die de NMBS elk jaar cadeau doet aan de officiële vakbonden, of de 16 miljoen premies die de federale overheidsbonden opstrijken om de sociale vrede te bewaren. Zonder resultaat trouwens.
De ware opdracht van de vakbond
Het samenspannen van de politiek en de traditionele vakbonden heeft ertoe geleid dat die bonden een ongehoorde macht hebben gekregen, en zelfs overheidstaken hebben overgenomen zoals het uitbetalen van de werkloosheid. Die perverse combinatie doet vragen rijzen bij het engagement van de vakbonden rond werkcreatie, het ernstig aangrijpen van de werkloosheid en de discriminatie tussen gesyndiceerde en niet-gesyndiceerde werknemers.
Jean-Marie Dedecker: De vakbonden zijn in België machtsdinosaurussen geworden, en leggen voor niemand of niets verantwoording af. Daarom vragen wij al jaren om de bonden te verplichten een rechtspersoonlijkheid aan te nemen! (bron: Persdienst LDD)
Mijn visie:
Hier raakt de voorzitter een thema aan dat mijn nauw aan het hart ligt. Door mijn verleden bij die andere partij heb ik uit eerste hand mogen meemaken hoe de vakbonden in ons landje tewerk gaan. Ik treed mijn voorzitter dan ook volmondig bij dat de ontzuiling en dus dé-politisering van de vakbonden noodzakelijk is en zelfs essentieel als men van democratie wil spreken.
Het kan niet zijn, dat politieke kleur enige invloed heeft als men het heeft over de rechten van de werknemer. De vrijheid van arbeid en diens bescherming moet los staan van elke politieke inmenging. Jammer genoeg is dat heden ten dage niet het geval. Dan verwijs ik bvb naar de rol die het ACW gespeeld heeft in de coalitie tussen CD&V en NVA, zeker toen deze onze huidige partijvoorzitter had ingelijfd. Een ander voorbeeld is dat de vakbonden de weg bereiden voor een politieke carrière, is bijvoorbeeld Minister Vervotte, het geschil Sabena, hoe dramatisch ook, hebben haar geen windeieren gelegd.
Naast het politieke onrechtvaardige luik van de vakbonden, is er dan ook nog eens het onterechte monopolie dat ze zich toeëigenen. In het huidige systeem kunnen er geen nieuwe vakbonden bijkomen, zolang de huidige drie traditionele bonden hun fiat niet geven. Dit is het ondemocratisch in stand houden van een verzuiling. Een ander bedenkelijk gegeven is het totaal ontbreken van elke rechtspersoonlijkheid van deze organisaties. Uiteraard is het stakingsrecht een fundamenteel iets in een democratie. Uiteraard moeten vakbonden voor een deel beschermd zijn tegen vervolging. Maar het kan niet zijn dat de organisatie zelf, totaal vrij staat van een mogelijke vervolging. Excessen van een vakorganisatie moeten eveneens kunnen bestraft worden.
Het is dan ook mijn persoonlijke mening, dat we zo snel mogelijk moeten afstappen, van de verzuilde kleurvakbonden die zich nu manifesteren. De Amerikaanse oplossing hoewel niet perfect, lijkt me nog de beste. Geen vakbond naar politieke kleur, maar sectoriale vakbonden die los staan van enige politieke inmenging. Uiteraard is ook dit systeem niet onfeilbaar, zoals de maffia invloeden die dit systeem in het verleden hebben gebruikt. Maar op zulke criminele excessen moet dan weer WEL de overheid toezien en ingrijpen. Dat is hun enige rol ze in deze materie te spelen zouden mogen hebben.
Zou het kunnen.....misschien ooit??
Luc,
26-11-2008, 07:38
Geschreven door Luc 
|
