De motorrijkunst van de Laotiaanse jeugd…

Het is en blijft waanzin natuurlijk om kinderen vanaf een jaar of tien op een motorfiets van 125cc te zien rondrijden. Naar het voorbeeld van de volwassen motorbikers kennen zij wet noch gebod. Ongegeneerd en zonder aandacht voor de andere weggebruikers scheuren zij rond op de Laotiaanse wegen.

Maar wat toch wel opvalt is de zelfverzekerdheid, de flair en de ernstige gedisciplineerdheid  waarmee ze die ondingen besturen. Een motorbike is geen speelgoed en wordt met een grote mate van serieux bestuurd. Geen onderlinge duels, geen wedstrijdjes, geen waaghalzerij (tenzij de gebruikelijke in het Laotiaanse verkeer)…opmerkelijk, denk ik zo bij mezelf.

De kleurenpracht van insecten en spinnen….

Wat hebben wij toch saaie spinnen en insecten, waar hebben wij dit aan verdiend, wat is er gebeurd in de evolutie van de dieren waardoor wij opgescheept zitten met, voor het merendeel, kleurloze schepels? Darwin?

Misschien moet ik een aantal gekleurde spinnen en insecten meesmokkelen om België wat op te fleuren. Al zal ik dan een moedige Laotiaan moeten aanspreken om ze te verzamelen en goed in te pakken. Deze held bekijkt het vanop een afstandje.

En zo is mijn vrijwilligerswerk in FruitFriends afgesloten. Ik blijf wat met gemengde gevoelens zitten: niet helemaal overtuigd van het nut van het vrijwilligerswerk, een erg kleine druppel op een heel hete plaat. Maar ik heb bij een aantal studenten zeker evolutie gezien, er zal wel iets blijven hangen.`

Van het verblijf zelf zal ik mij vooral de ontmoeting met heel verschillende collega-vrijwilligers herinneren. Heel verschillende werelden die elkaar even aanraakten. 

Voor de rest was er een gapende kloof tussen 2 culturen die niet overbrugd kon worden. Jammer maar helaas.

Misschien een verklaring vanuit de literatuur (ik ben ‘Homo Deus’ van Yuval Noah Harari aan het lezen: een absolute aanrader) leer ik dat de mens niet meer is dan een hoop moleculen gestuurd door een reeks biochemische/organische algoritmen (te vergelijken met een keukenrecept). 

De dingen die ons moesten onderscheiden van de rest van de dieren, zoals een bewustzijn, een vrije wil en een uniek en ondeelbaar ‘zelf’, worden door wetenschappers bij het groot huisvuil gezet. We worden geleid door voorbestemdheid en/of toeval. Harari vergelijkt de mens met een koffiemachine.

De stap van de organische algoritmen naar de anorganische (computer e.d.) is klein en zal onze toekomst bepalen. De mens gaat in competitie met de computer moeten gaan, een wedstrijd die hij zonder twijfel verliest.

Dus is de toenadering tussen 2 zo verschillende culturen misschien algoritmisch onmogelijk en moeten we de verschillen gewoon aanvaarden en koesteren.

Een beetje nerveus, na 4 maanden gescheidenheid, wacht ik met ongeduld op Heidi om samen Laos verder te ontdekken.