Zaterdag: een fietstochtje in het interland van Vang Vieng, tussen de regenbuien door. Een groen landschap van berghellingen met tropisch regenwoud en groene rijstvelden door, met hier en daar een ‘blue lagoon’. Soms idylische plekken die doen denken aan Zwitserland (een droom van de Laotiaanse regering trouwens: het Zwitserland (financieel) van Azië worden): chalets tegen de bergflank. Maar iets verder mensen die leven in schrijnende armoede: een bamboe hutje in de modder waarin kippen, honden en ook hun kinderen blootsvoets rondbaggeren. En toch een vriendelijke glimlach en een vrolijk sa-bai-dee.

De rust wordt alleen regelmatig verstoord door colonnes van luidruchtige en stinkende buggies meestal bestuurd door Koreanen die zo snel mogelijk alles willen ‘gezien’ hebben.

In het pizzarestaurant zaterdagavond had ik een ontmoeting met wat ik dacht een multicultureel reisgezelschap te zijn, maar het bleek om een nieuw samengesteld gezin te gaan: een Franse vader met zijn Maleisische vrouw en dochter, zijn zoon van een vroegere relatie met een Chinese vrouw, en diens Indonesische vrouw. Er wordt vlot overgegaan van het Frans naar het Engels, en van het Maleisisch naar het Indonesisch.

De man had nog wat informatie over Laos: in sommige kringen wordt Laos het “Afrika van Azië” genoemd en tijdens de kolonisatie werden vooral Corsicanen ingezet in het leger, zij zouden zich het best kunnen aanpassen aan het “lentement” van de Laotiaan. Weetjes, misschien wat gekleurd….

De laatste 2 weken FruitFriends gaan in. En ik ben er (jammer genoeg) niet rauwig om. FruitFriends/BeleefLaos/LaatLaosLeren is een schitterend project dat jammer genoegdoor het personeel met een culturele noot opportunistisch de nek wordt omgedraaid. Als gast blijf ik met gevoel zitten van het vijfde wiel aan de wagen te zijn.

Maar de Belgische directie gaat alles op alles zetten om deze scheve situatie recht te trekken. Ik kan zoveel belangeloze en vrijwillige inzet alleen maar mateloos bewonderen.

Na de vele, eerder negatieve berichten mijnentwege, ben ik deze week aangenaam verrast door de inzet van de studenten. Spontaan zijn ze begonnen om voor de les aanvangt de tongue-twister al in te oefenen en de nieuwe woorden op te zoeken. Er is dan toch een steentje verlegd in het riviertje…