Na vele kilometers in het hectische, onvoorspelbare verkeer van Vientiane (voor mij toch, voor Marc, met ervaring in Cuba en Haïti, een fluitje van een cent) en een bezoek aan het museum van de Buddha's, blijven Vientiane en zijn inwoners een mysterie.
Het is voor mij ook met niets te vergelijken. Vele kilometers lijkt het een kopie van de Boomse steenweg maar dan een veelvoud ervan. Komt daarbij dat de tegenstellingen tussen rijk en arm ongegeneerd geëtaleerd worden: protserige winkels, ministeries, villa's,...liggen zij aan zij met de armtierige stalletjes of garages waar mensen proberen met hun handeltje het hoofd boven water te houden. Tel daarbij nog de hopen vuil en afval, de loslopende honden en katten, met daartussen de scholieren in hun net uniform, en de verwarring in mijn hoofd is kompleet. Naar het communistisch ideaal en de weg van Boeddha ben ik nog op zoek.
Ik merk bij mezelf nog te veel schroom om daar foto's van te maken terwijl dit misschien juist Vientiane typeert.
Het museum van de Buddha's: een hoogtepunt in een bezoek aan Vientiane, is een verzameling Boeddha-beelden en aanverwanten die in 1958 door een filantroop is samengebracht. Jammer genoeg ontbreekt elke vorm van informatie in het museum zodat ik jullie mogelijke nieuwsgierigheid niet kan bevredigen.
De zoektocht naar de ziel van Laos gaat onverdroten verder.