40!

Eerste rimpeltjes hier en daar.
Gelukkig nog (bijna) geen grijs haar.
Een vrouw nu, dat staat buiten kijf.
Al weet ik nog vaak met mezelf geen blijf.

Dat onzeker meisje van toen.
Nerveus en snel uit haar doen.
Ze is er eigenlijk altijd bij.
Ergens verborgen, diep in mij.

Ik omhels haar en krijg haar gesust.
Ook mijn grote ik komt weer tot rust.
Wanneer ze naar me glimlacht,
dan sta ik in mijn kracht.