Een beetje een vreemde dag vandaag, the day after. Gewoonlijk hou ik me op deze blog niet bezig met politiek of iets van die strekking. Er zijn interessantere onderwerpen om over te schrijven, denk ik zo. Maar nu wil ik toch wel even kwijt dat ik heel bezorgd ben. Een beetje boos misschien ook wel, en teleurgesteld. Maar vooral bezorgd. Ik ben van mening dat wij het in ons landje lang niet slecht hebben, helemaal niet zelfs. Zonder hiermee afbreuk te willen doen aan de miserie die er ongetwijfeld nog steeds is. Ja, het leven is hier duur en er leven steeds meer mensen onder de armoedegrens. Dat zou niet mogen, ik ben de allerlaatste omdat te ontkennen. En ja, er zijn nog zoveel andere zaken die beter zouden kunnen, nog teveel mensen die uit de boot vallen. Allemaal waar! Maar even ernstig: er is hier meer dan degelijke gezondheidszorg, onderwijs op hoog niveau, er zijn allerlei hulpinstanties enzoverder. Als je het op wereldvlak bekijkt, wonen wij hier in het paradijs! Al dat klagen, angst en verdeeldheid zaaien?! Waar willen ze daar mee bereiken? Genoeg hierover, want ik word er niet bepaald vrolijk van. 

Wat valt er verder nog melden? Op het werk is het al een stuk rustiger, zoals te verwachten. Vrijdag hebben we een leuke personeelsuitstap gehad. 

Ook met de patiëntenvereniging zijn we goed bezig. Zo ben ik samen met de voorzitter en een ander bestuurslid naar een vergadering in Brussel, en die was heel interessant. Binnenkort zijn er nog twee uitstappen gepland, en ik zal ook het weekend mee organiseren. Zo fijn, ik krijg daar extra energie van!

Ik ga hier afronden, tot snel!