Gisteren mocht ik weer op gesprek bij GTB. En gelukkig heb ik er een goed gevoel bij. We gaan eindelijk 'in actie' schieten! Ik word terug doorverwezen naar De Ploeg vzw (zie links), waar ze gaan kijken of ik ergens een stage of opleiding ter plaatse kan lopen. Om zo dan op termijn door te groeien naar een betaalde job. En intussen krijg ik intensieve sollicitatiebegeleiding. Zou het eindelijk eens mogen lukken in 2015? Zou het eindelijk eens allemaal wat de goede richting uitgaan? Ik durf stilaan weer voorzichtig gaan hopen. Na alle tegenslagen die ik al gehad heb, heb ik dat wel verdiend!

De laatste weken heb ik wel weer wat opdrachten gehad van familiehulp. Maar helaas komt hier binnenkort misschien een einde aan, binnenkort meer hierover. Ik probeer het positief te zien: meer ruimte voor iets anders :-) Nadeel van het zorgen voor zieke kindjes, is dat je af en toe zelf ook wel eens ziek word. De afgelopen twee weken heb ik flink geniesd, gesnotterd en zelfs een paar dagen zonder stem gezeten. Gelukkig ben ik er nu bijna bovenop.

Vanmorgen heb ik me wel geërgerd aan een (wellicht helemaal niet slecht bedoelde) opmerking van een de mama van de kindjes waar ik deze week op pas. Ze vroeg terloops of ik zelf kindjes heb. Dat gebeurt wel vaker en daar is op zich niks mis mee, natuurlijk. Toen ik zei van niet, antwoorde ze ' Jij bent een rijk mens. Geen kinderen, geen zorgen'. Ik heb er niet op gereageerd, maar dacht in mezelf: Wie is er hier rijk? Een mooi huis, een goede job, drie gezonde kinderen.... Natuurlijk vragen kinderen ook de nodige zorgen, maar daar kies je toch zelf voor? Ik snap ze echt niet, mensen die durven klagen over het ouderschap.... Deze week zijn er maar liefst 2 (!) processen aan de gang van moeders die hun eigen kind hebben vermoord. Gruwelijk, ik heb er echt geen woorden voor.  De eerste beste gek of hersenloze idioot kan een kind maken, ongeacht of die er nu kan voor zorgen of niet. Je moet in ons land al heel wat fout doen, vooraleer je het 'recht' op kinderen verliest. Maar als ik ooit kinderen wil, heb ik de keuze: IVF of adoptie. In beide gevallen zal ik een maatschappelijk onderzoek en psychologische testen moeten ondergaan, veel geld moeten neertellen, nog veel meer geduld moeten hebben, mijn vertrouwen in handen van anderen moeten leggen.  En dat steekt enorm. Ik ga hier niet verder over zeuren, maar ik wil het gewoon even kwijt.

En zo zijn we weer aan de laatste maand van het jaar begonnen. Het wordt al flink kouder, de dagen worden korter. De feestdagen komen dichterbij, toch iets waar ik naar uit kan kijken.  Ik hou jullie verder op de hoogte!