Anders

’ t  is zo moeilijk…
Om altijd maar te moeten bijbenen, om
toch maar mee te kunnen
en zoveel mogelijk te zijn als de rest
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
’ t is zo triest
Om elke dag weer te voelen dat je anders bent
Al wil je zo graag  zijn als iedereen
En al wil je daar ook voor vechten

 ’ t is zo lastig
Om altijd maar te moeten uitleggen waarom
Aan mijn uitleg zal het nochtans niet liggen
Maar blijkbaar is het moeilijk te begrijpen

 ’ t zou zo fijn zijn
Als mensen eens wat meer tegen zeggen:
‘ Je mag er ook zijn, je
bent goed zoals je bent’

 

Bedenkingen

Wie ben ik? Anders...
Een vat vol tegenpolen, altijd in strijd met elkaar.
Ken ik mezelf wel?

Rustig en rusteloos tegelijkertijd. Verlegen en toch spontaan. Vrolijk het ene
moment en het ander intriest. Bang en toch sterk. Vreselijk slordig en verstrooid, en soms ook zo precies.
Laks en eigenlijk toch ook best streng voor mezelf. Graag wat afwisseling, maar toch zoveel nood een routine
en structuur. Eenvoudige dingen moeilijk vinden. Boeken verslinden, geen probleem. Maar op een tabel kijken wanneer mijn tein vertrekt en waar, dat lukt me maar moeizaam. Muzikaal, toch last met ritme gevoel. Graag bewegen, maar een hekel aan sporten met een bal. Eigenlijk best wel slim, maar niet kunnen rekenen.  Sociaal, toch moeilijk vrienden maken. Regeltjes soms stom, en dan toch weer belangrijk vinden.

Soms dit allemaal heel ( een beetje te) goed weten, het af en toe ook wel eens durven vergeten