De laatste triatlonwedstrijd die ik dit jaar doe heb ik niet aangevat in opperbeste conditie. De avond ervoor teveel en verkeerd gegeten. 's morgens niet echt goed kunnen eten. Allemaal niet echt optimaal natuurlijk.
Het klaarmaken van de transition zone verliep ook allemaal wat moeilijker dan anders. Gewoon een raar gevoel bij alles. Niet echt met de volle concentratie erbij precies. Zou het komen omdat mijn Talisvrouw er voor de eerste keer niet bij was? Het voelde wel wat raar.
De wedstrijd dan. Het zwemmen had ik eigenlijk al een tijd niet meer echt geoefend. Ik heb me met Marc wel bezig gehouden met de basistechnieken van de crawl en we werken hard, maar aan crawl zwemmen zijn we pas vorige week toegekomen. Het zwemmen verliep dan ook weer heel moeilijk. Ik krijg de ademhaling niet onder controle en onderweg lag ik de hele tijd te denken: Wat ga ik ooit bij een kwart, laat staan een halve, laat staan een ironman zoeken? Een hoop negatieve gedachten flitsten door mijn hoofd. Na een beschamende 18'36" kon ik het water verlaten en ik moest me met twee handen aan de trap vasthouden omdat ik echt wel wat evenwicht stoornissen had. Op naar de fiets en daar geprobeerd een goeie wissel door te voeren, maar ook even op mijn positieve te komen. Naar de verkeerde kant vertrokken om de wisselzone te verlaten, maar gelukkig had ik dit al na 5 meter door... een teken dat de coordinatie terug begon te komen.
Snel op gang gekomen met het fietsen heb ik me af en toe in een groepje genesteld en ik voelde me al snel goed genoeg om wat schiftingen in groepjes door te voeren. Op het einde van ronde 1 plaatste ik nog een versnelling en toen moesten de meesten er toch af. Iets verder het werk dat een mededeelnemer had opgeknapt proberen te belonen door de kop over te nemen (het was weer zo'n groepje waar alle werk van 1 man moest komen) en hem gezegd te vertrekken na het laatste keerpunt, terwijl ik het gat zou laten vallen om de rest een beetje uit hun kot te lokken en ook aan hun krachten te laten vreten. Het plannetje lukte mooi. Bij het fietsen heb ik de 21km rondgedraaid in 34'27" wat goed is voor een gemiddelde van 36,5km/u. Toch iets om blij mee te zijn. Groot was mijn verbazing wel toen ik bij het verlaten van T2 achter mij plots de renner zag opduiken die ik had laten vertrekken. Later bleek dat mijn T2 tijd snel geweest was. 48" Het "uit de schoenen stappen" voor je van de fiets stapt brengt duidelijk op.
Bij het lopen kreeg ik van de kant te horen dat ik 63ste lag. Een motivatie om door te blijven gaan. Aangezien mijn chronometer niet gestart was bij de zwemstart had ik geen flauw benul van mijn algemene tijd, maar ik had hem wel opgedrukt bij het lopen. Mijn tempo lag lager dan wat ik verhoopt had. Mijn doel was ook 15km/u te lopen. Iets wat achteraf toch te hoog gegrepen leek. Als ik naar de tijden van de andere deelnemers kijk moet ik toegeven dat ik me misschien iets te hoog ingeschat had. Slechts 14 deelnemers liepen gemiddeld 15km/u of sneller en dan nog enkel mannen. Met mijn gemiddelde boven de 13km/u mag ik misschien dan wel tevreden zijn, maar tot op heden (nog maar enkele uren later) heb ik toch het gevoel dat ik meer wil. Mijn looptijd bedroeg 22'26".
Met T1 1'18" en T2 48" brengt dit mij eindtijd op 1u17'35". Goed voor een 60ste plaats algemeen op 158 deelnemers en een 20ste plaats in mijn categorie H24. In de categorie H24 waren 62 deelnemers waarvan er 1 gediskwalificeerd werd en 1 niet aankwam.
Na de middag heb ik nog genoten van de 1/4 triathlon van Ann Bossers en Bob Dejongh. Twee bekenden die zich na de middag in het zweet gewerkt hebben en dit heel verdienstelijk deden.
(als je de uitslag op de bijlage bekijkt, zie je dat ik als 61ste opgeschreven sta en 21ste in mijn categorie. Als je kijkt naar plaats plaats 40, dan zie je dat Pynenborg Luc de 21 km fietsen aflegd zou hebben in iets meer dan 21 minuten, dus tegen een gemiddelde snelheid van bijna 60km/u. Luc vergat echter een tweede ronde te fietsen en legde zodoende slechts 10,5km af. Zelfs als je er bij hem een tweede ronde bijtelt komt hij nog achter mij in de stand)
De achillespees lijkt net op tijd hersteld te zijn. Gisteren nog een loopanalyse laten uitvoeren en de uitslag was dat ik eerst en vooral aan de lengte van mijn hamstrings moet werken en dat mijn looptechniek niet abominabel was. Werk naar de toekomst toe en nodig voor de langere afstanden.
MAAR EERST:
Morgen (zondag) 20 september, 2009... Short Distance Triatlon @ Mechelen. Start om 10.10u in de Leuvense Vaart tussen de Postzegellaan en de Colomalaan. Aankomst aan het Zwembad van Mechelen in de Leliestraat.
De eerste wedstrijd zonder mijn talisvrouw, die momenteel geniet van Syrie, dus alle aanmoedigingen zijn weerom welkom. Mijn startnummer is: 178
