dr. StrangeLies: how not to forget and stop worrying about Lies
12-11-2006
nog meer bevallingen, die helaas niet altijd goed aflopen
Hey,
Gisteren heb ik jullie alleen nog maar iets verteld over mijn eerste dag op materniteit vorige week. Deze week staat Rein op de bevallingen zelf en de week daarop Eva. Omdat er zoveel werk was en de Oegandese studenten er meestal in de avonduren niet zo lang aanwezig zijn...en tja jullie kunnen je wel inbeelden dat die baby's zich niet aan de werkuren houden om hun eerste stapjes in deze wereld te zetten....heb ik vorige week voornamelijk van s'middags tot...het meeste werk gedaan was...wel vaak een stuk in de nacht gewerkt. Aangezien er vorige week maar 2 interns (6e jaars die hier al arts zijn) waren, deze week zijn er gelukkig nog 2 bijgekomen, verdronken zij echt in het werk en waren ze wel blij met wat extra hulp in de late uurtjes. En dan s'ochtens op het moment dat er toch veel studenten zijn uitgeslapen.
Dinsdag mijn eerste bevalling zelf gedaan...amai het ging zo vlug..Maggie (Zij doet een master in nursing) zei plots: kijk nu is het uw beurt, gelukkig dat ze er bijstond om me te helpen want het ging zo vlug dat 'k geen tijd had om na te denken. Tja het was al de 8e bevalling voor die vrouw..en dan kan het echt vlug gaan!
Woensdagnacht : We hadden de professor gebeld voor een gecompliceerd geval. Prof Fernando, een cubaan, die wij iets beter kennen omdat hij op de expatiots quarters een paar deuren verder woont. Echt een schat. Hij was in de labour room bezig de scheuren in de vagina en cervix te hechten die bij een vrouw (daarvoor ook al een curretage voor achtergebleven plaentaresten) die in schock was door het vele bloedverlies en echt maar bleef bloeden. Voor zij die nu in de war zijn, die had ze opgelopen bij de bevalling op het moment dat ik juist gaan eten was. Tot overmaat van ramp was er geen bloed voor haar. Als je O- bent, ben je een universele donor en kun je wel aan iedereen bloed geven maar zelf enkel O- bloed krijgen...en dat was er niet meer.
Op de onderzoekstafel ernaast lag een vrouw die de vorige dag had opgenomen (en dus het Engels bij uitzondering wel machtig is). Bij het onderzoek een uurtje ervoor bleek dat ze belange nog niet klaar om te bevallen (voor de niet leken, nog geen uurtje ervoor 5cm ontsluiting als die op 10 cm volledig is). Maar ze zei dat de pijn echt niet te harden was, en ze smeekte de prof. om haar in slaap te doen en haar baby met een keizersnede geboren te laten worden.... We ja dat is wel het laatste wat ze hier zouden doen. Als je het aantal complicaties na de sectio's hier bekijkt.. enkel als het echt nodig is! De interns hadden al gezegd dat ze terug naar de ward moest, maar de midwife zei dat haar contracties wel heel sterk waren....En dan , terwijl iedereen met iets anders bezig was, plots 10 min later was er een hoofdje te zien... 'k moest echt vlug zijn.... En dan Fernando: 'And do I take you now to theatre?'
De vrouwen moeten hier echt hard zijn. Ze bevallen niet alleen zonder de luxe van een epidurale, wat bij 60 % van onze vrouwen wel het geval is, ze worden daarenboven echt niet met een zachte hand aangepakt. Als ze niet direct persen zoals ze moeten wordt er al vlug tegen hun geroepen...
Gisteren (zondag) een eerste bevalling echt helemaal zelf gedaan! Alles is goed gegaan, moeder en kind stellen het prima!
Deze week heb ik op de deliverys/admissions gestaan.Een heel drukke, interessante maar zware week!
De materniteit is een langgerekt gebouw dat uit drie delen bestaat:
De antenatal ward waar de vrouwen liggen voor hun bevalling, sommige in het eerste stadium voor de eigelijke geboorte, anderen omdat ze een of ander zwangerschapscomplicatie hebben (vb pre-eclampsie, vroegtijdig gebroken vliezen, infectie zoals chorio-amnionitis, meerlingzwangerschap met problemen...) of omdat ze vb. een ernstige malaria-aanval hebben.
Een tussenstuk met de ingang, de 'labour room' waar meestal de vrouwen bevallen, een 'admission room' waar je de vrouwen kan onderzoeken,en een tafeltje in de gang waar meestal eerst anamnese afgenomen en het dossier opgemaakt wordt (met natuurlijk geen privacy!). Ook de vrouwen met gynaecologische problemen passeren langs het tafeltje voor ze eventueel opgenomen worden.
En een postnatal ward waar de vrouwen na hun bevalling terecht komen of dat nu een gewone vaginale bevalling of een keizersnede was.
Amai de materniteit hier is toch een heel andere wereld dan in Belgie.
Maandag heb ik eerst samen met een student een aantal opnames gedaan en ben ik onderandere in de operatiezaal beland omdat een van die patienten een dringende keizersnede moest ondergaan. Ze was HIV+, nog maar 23. Ze was doorgestuurd vanuit een health centre (zoals Rugazi er een was) waar ze toegekomen was nadat ze 'already had pushed at home'.....maar dat lukte niet en ze was uitgeput, gedehydrateerd, en haar babay vertoonde tekenen van fetal distress (m.a.w. het ging er niet goed mee). Het duurde echt een hele tijd voor ze op de operatietafel lag aangezien er momenteel maar twee zalen zijn (de andere twee worden gerenoveerd) en die waren bezet.
Haar dochtertje woog maar 2,4 kg. De midwife had haar in een veel te kleine doek gewikkeld en haar gewoon alleen gelaten....als ik iets later ging kijken was ze al helemaal onderkoeld (wat bij die pasgeboren baby'tjes heel vlug gaat)...omdat het niet lukte haar deftig in te wikkelen, heb ik haar dan maar de rest van de tijd met haar inmijn armen rondgelopen. Plezier dat Dr. Eve en de rest van het pesoneel had! 'k had er echt wel medelijden mee, met een HIV+ moeder. Hoe zou haar toekomst er uitzien? Ondanks de medicatie nl. nevirapine om de kans op Moeder-kind overdracht te voorkomen, die zowel aan de moeder als het mogelijk is 24u voor de bevalling (hier niet dus) als aan het kind na de bevalling gegeven wordt is er nog steeds er kans op besmetting. Zeker omdat bij arme boerenfamilies zoals de hare, er geen geld is om flesvoeding te geven (en ja ook hygiene daarbij zou een groot probleem zijn) wat de kans op overdracht weer vergroot!
Omdat er zoveel werk was ben ik ongeveer tot midernacht gebleven. Maar ondanks de moeilijke werkomstandigheden en de miserie die je ziet, had ik toch echt het gevoel dat ik nu toch een beetje kon helpen en iets zinnigs doen.
Tja het voorbije weekend was iets anders dan de andere...We hadden namelijk zelf een patient in huis nl. Eva. Sinds donderdag had ze koorts en spier- en gewrichtspijn...tja dan moet je hier, ondanks het feit dat we op profylaxie staan, toch in de eerste plaats aan malaria denken. Dus vrijdagmorgen naar het ziekenhuis om een dikdruppel (=test om malariaparasieten op te sporen) af te laten nemen. En jullie kunnen je al voorstellen dat Eva's ouders die hier dan nog juist waren ongelofelijk ongerust waren....
Gelukkig konden we hen vertellen, nog voor ze vertrokken naar Entebbe, dat er geen malariaparasieten gevonden waren in Eva's bloed. Een hele geruststelling voor Eva's ouders. Ik vrees dat Eva's moeder anders niet vertrokken was, terwijl ze eigelijk niet echt iets kon doen.Tja we weten dat in Belgie, en dus voor Eva's ouders, malaria echt erg klinkt...maar hier is het dagelijkse kost. Als je het goed en op tijd behandeld, is het meestal maar zoiets als een flinke griep. Helaas komen veel van de dorpelingen veel te laat, of is de parasiet resistent aan de medicatie die de overheid als eerste keuze voorziet (cowartem)....Daarintegen hebben zij die wat kapitaalkrachtiger zijn natuurlijk het geld om medicatie te gaan kopen waaraan de parasiet niet zo vaak resistent is. En is iedereen hier ongelofelijk bezorgd voor het minste dat wij een beke ziek zijn. Waar we verblijven, in de guesthouses of the expatriot quarters, stikt het ook van de dokters, apothekers,... En ook onze medestudenten, zeker Seth, zijn heel erg bezorgd. Eigelijk wel een schril contrast als je het vergelijkt met de situatie voor de arme Oegandees, de ellende die soms in het ziekenhuis ziet! Maar ondertussen hadden wij wel al geleerd dat een negatieve dikdruppel zeker geen malarie uitsluit... Dus op aanraden van Seth al maar medicatie (Arthemenem) gaan kopen voor het geval Eva zieker zou worden. (Grappig genoeg was die afkomstig van in Belgie, ergens in de buurt van Mol.)
Maar aangezien ze zich al beter voelde, zijn we dan toch, zoals gepland, naar het Lake View Hotel getrokken waar het elke vrijdagavond 'disconight' is. We hadden er afgesproken met Musa, een van de studenten uit Rugazi. Nog voor hij iets later arriveerde, had Rein al prijs! Een of andere ingenieursstudent van een private universiteit... echt een typisch machotype! Ongelofenlijk grappig! Heeft een ganse avond rond haar gehangen. Eva heeft vnl. met een van de 4e jaars gedansd....een aangename jongen die wel nog normaal doet, integenstelling tot een of andere wildvreemde die Eva on de hals vloog en haar onmiddelijk verklaarde van haar te houden... Maar op het einde van de avond dacht hij natuurlijk dat er iets meer achter stak.... Ja en de misserie is dan om hen aan het verstand te brengen dat jij niets met hen wil beginnen...En ik, 'k heb voornamelijk met een 4e jaars gedansd die gewoon wou dansen en niets meer..wat een geluk! En hij heeft mij dan ook nog een paar leuke 'pasjes' geleerd... Het enige nadeel is dat als blanke iedereen jou herkend en je gezien heeft...en ik dus deze week al verschillende keren te horen gekregen heb da'k nogal kan dansen....van mensen waarvan ik helemaal niet wist dat ze der ook waren die avond...
Helaas kreeg Eva hevige hoofdpijn die s'nachts nog verergerd is... dan toch maar de antimallaria behandeling gestart. Zaterdagmorgen dacht de intern van wacht ook dat het wel malaria zou zijn. En het is ook mogelijk dat doordat we profylaxie nemen de test negatief uitviel. Zondagmorgen voelde ze zich eerst heel wat beter, maar daarna is ze beginnen overgeven... vandaar dat men haar in de medical ward uiteindelijk een infuus gegeven heeft met medicatie om het braken te stoppen....Blijkbaar heeft dat geholpen want tegen s'avond was ze gelukkig al veel beter! De arts wou haar in eerste instantie eigelijk niet direct vocht geven omdat ze nog geen uitdroging met weerslag om haar cardio-vasculair systeem vertoonde...tja....wij geven vlugger vocht om te voorkomen dat dat zou gebeuren...Hier doen ze dat pas als het echt nodig is. Gelukkig voelt ze zich sind woensdag helemaal de oude!
Hey schatjes,
