dr. StrangeLies: how not to forget and stop worrying about Lies
04-12-2006
Ssese eilanden
Ja vrijdag was ik niet op pediatrie want dan zijn we naar Ssese eilanden in het 'lake Victoria' vertrokken samen met de 2 Duitse meisjes. Amai wat een reis! Vrijdag zijn we 11 uur onderweg geweest. Eerst 2 -3u naar Masaka langs een goede weg. Maar dan in een andere mattatu met 24 pasagiers ipv 14, ge kunt u al voorstellen hoe oncomfortabel we zaten! met 5 op 3 zitplaatsen met bijna geen beenruimte. Eerst via een heel slechte hobbelige weg tot de Ferry die naar het grootste eiland vaart. Dat duurde ongeveer 2u dacht ik. Dan een uur op de ferry. En ondertussen had het geregend waardoor de weg naar Kalangala op het eiland echt heel modderig werd. Een paar keer 'modderplanning' ipv aquaplanning. Soms moesten we uitstappen omdat we anders een heuvel niet opgeraakten. Maar amai zo'n mattatu (soort minibus) kan wat aan, nooit gedacht dat we er zouden geraken.
Dan met de boda-boda's naar onze verblijfplaats. Aangezien het al pikdonker was op het moment dat we daar aankwamen, zagen we pas s'ochtens hoe mooi het er was! Volgens Steffie mooier dan de standen van Bali!
Zaterdag hebben we met een gids een natuurwandeling gemaakt. o.a. een klein soort aapjes gezien waarvan de naam met nu ontglipt, kaketoe's, hornbill's, hoe de mannen van het visserdorp vissen,... In de namiddag ben ik op nogal een rare manier verbrand op de delen van mijn rug die ik blijkbaar overgeslagen heb bij het insmeren...brr pijnlijk! Ja heet was het zeker! En in de late namiddag hebben we nog een 'kano' tocht, wel eerder in een soort lompe visserssloep, gedaan. Het ging wel traag vooruit maar mooi zicht op de oevers en allerlei vogels. Dan waren we maar allerlei fragmenten van liedjes beginnen zingen.... Maar het volkslied van de Baganda's dat onze gids op het einde zong maakte de dag echt compleet. 'k werd er helemaal melancholisch van. (al verstond ik er natuurlijk niets van want natuurlijk in het luganda!)
Helaas zondag weer zo lang onderweg...ach ja..eigenlijk ook een avontuur op zich: als sardienen in de mattatu!
Ja ja mijn dagen in Oeganda beginnen te korten. Helaas... al kijk ik er wel naar uit om jullie allemaal terug te zien en om op oudejaarsweekend te vertrekken! Hopelijk kom ik hier nog ooit terug! Tja eens Afrika in je bloed kruip...
Nu moet ik me verder bezig houden met dat rapport verder uit te typen..... bah 'k zou liever terug naar het ziekenhuis gaan maar eerst nog wat saai werk doen zeker!
groetjes van Lies en laat nog eens wat van jullie horen he!
Amai de dagen vliegen voorbij....nu is het al december! Ondertussen heb ik al een week op pediatrie gestaan. Ik vind er iets moeilijker mijn weg in vergelijking met gynaeco/obs maar het begint nu wel te gaan. Er zijn binnen de pediatrie 3 afdelingen: kritische, acute en chronische. De eerste week stond ik op kritische. Heel veel kinderen, vaak heel erg ziek, met meningitis (hersenvliesontsteking), gecompliceerde malaria, ernstige dehydratatie, pneumonieen (longontstekingen), epistaxis of neusbloeding die niet te stelpen was door stolingsstoornis, ernstige anemie of bloedarmoede,...
En opnieuw schipperen geblazen om met de beperkte middelen zoveel mogelijk te doen. Hier zie je ook echt hoe een goed klinisch onderzoek er hoort uit te zien. Door de beperkte technische middelen kennen zij hier de 'kunst' van het klinisch onderzoek echt nog, terwijl er bij ons soms al heel vlug naar een of ander onderzoek gegrepen wordt. Zo was ik er een keer bij dat een student van het 3e jaar een klinisch onderzoek van een erg ziek baby'tje moest doen onder supervisie van een SHO of een arts die een master doet (ongeveer zoals iemand die specialiseerd bij ons)... Ze moest van hem vertellen wat er met het kind gaande was zonder het kind aan te raken of haar stethoscoop uit te halen... Ongelofelijk goed, echt! Alle wat zie je (en ik mocht niet helpen!)... uh.. een opgezette buik... ja maar wat nog... wat is dat...dan wees hij op een amper zichtbare, maar inderdaad worstvormige uitstulping op de buik. En ja dat was een darmlis zonder enige peristaltiek of bewegingen erin: paralytische ileus of 'darmen die stilliggen' wat je o.a. kan hebben bij sepsis.
En ja, bij dat kindje met die neusbloeden was er nu nog altijd na een week geen definitieve diagnose omdat de vader het bloedonderzoek dat 10000 shilling kost niet kan betalen. Ondertussen zijn we al een paar bloedtransfussies verder en heeft het kind de tamponade om de bloeding te stoppen die de NKO professsor (ook van Cuba) erin gestoken had er al voor de 2e keer uitgetrokken...
Donderdagavond hadden we een comateuse 4 jarige wiens temperatuur nog 33 graden C was...echt gevaarlijk. Dan hebben we hem opgewarmd met handschoenen met heet water erin en in doeken gewikkeld, onder zijn oksel en op de liesstreken. Blijkbaar had hij de volgende dag blaren op die plaatsen. We hadden hem dus verbrand (slimmekes!) maar gelukkig wel weer opgewarmd en bij bewustzijn gekregen... Hij bleek malaria te hebben. Maar hoe hij zo onderkoelt geraakt is, is nog steeds niet duidelijk. Zijn moeder had hem bewusteloos in zijn bed gevonden. En weer heb ik de hele toer van het ziekenhuis gedaan op zoek naar de juiste maat katheder (alle een bruikbare of desnoods een maagsonde die kon dienen...improviseren!..) om dat jongetje te sonderen want hij had een enorme globus of uitgezette/volle blaas (wat heel ongewoon is bij kleine kinderen).
