dr. StrangeLies: how not to forget and stop worrying about Lies
04-12-2006
Ssese eilanden
Ja vrijdag was ik niet op pediatrie want dan zijn we naar Ssese eilanden in het 'lake Victoria' vertrokken samen met de 2 Duitse meisjes. Amai wat een reis! Vrijdag zijn we 11 uur onderweg geweest. Eerst 2 -3u naar Masaka langs een goede weg. Maar dan in een andere mattatu met 24 pasagiers ipv 14, ge kunt u al voorstellen hoe oncomfortabel we zaten! met 5 op 3 zitplaatsen met bijna geen beenruimte. Eerst via een heel slechte hobbelige weg tot de Ferry die naar het grootste eiland vaart. Dat duurde ongeveer 2u dacht ik. Dan een uur op de ferry. En ondertussen had het geregend waardoor de weg naar Kalangala op het eiland echt heel modderig werd. Een paar keer 'modderplanning' ipv aquaplanning. Soms moesten we uitstappen omdat we anders een heuvel niet opgeraakten. Maar amai zo'n mattatu (soort minibus) kan wat aan, nooit gedacht dat we er zouden geraken.
Dan met de boda-boda's naar onze verblijfplaats. Aangezien het al pikdonker was op het moment dat we daar aankwamen, zagen we pas s'ochtens hoe mooi het er was! Volgens Steffie mooier dan de standen van Bali!
Zaterdag hebben we met een gids een natuurwandeling gemaakt. o.a. een klein soort aapjes gezien waarvan de naam met nu ontglipt, kaketoe's, hornbill's, hoe de mannen van het visserdorp vissen,... In de namiddag ben ik op nogal een rare manier verbrand op de delen van mijn rug die ik blijkbaar overgeslagen heb bij het insmeren...brr pijnlijk! Ja heet was het zeker! En in de late namiddag hebben we nog een 'kano' tocht, wel eerder in een soort lompe visserssloep, gedaan. Het ging wel traag vooruit maar mooi zicht op de oevers en allerlei vogels. Dan waren we maar allerlei fragmenten van liedjes beginnen zingen.... Maar het volkslied van de Baganda's dat onze gids op het einde zong maakte de dag echt compleet. 'k werd er helemaal melancholisch van. (al verstond ik er natuurlijk niets van want natuurlijk in het luganda!)
Helaas zondag weer zo lang onderweg...ach ja..eigenlijk ook een avontuur op zich: als sardienen in de mattatu!
Ja ja mijn dagen in Oeganda beginnen te korten. Helaas... al kijk ik er wel naar uit om jullie allemaal terug te zien en om op oudejaarsweekend te vertrekken! Hopelijk kom ik hier nog ooit terug! Tja eens Afrika in je bloed kruip...
Nu moet ik me verder bezig houden met dat rapport verder uit te typen..... bah 'k zou liever terug naar het ziekenhuis gaan maar eerst nog wat saai werk doen zeker!
groetjes van Lies en laat nog eens wat van jullie horen he!
