Mijn ogen doen pijn, denk dat ik een oogontsteking heb, maar het zal ook wel te maken hebben met het vele huilen en met het moe zijn. Ik ben moe, maar wil er niet aan toegeven. Vraag niet waarom, maar het is zo. Er zijn zoveel dingen waarvan ik niet weet waarom ik ze doe of waarom ik ze voel, maar het is er gewoon. Men begrijpt dit niet, en dit vind ik niet erg want er is ook geen verklaring voor maar probeer het dan gewoon te aanvaarden.
Daarstraks kreeg ik plots een raar gevoel: ik besefte ineens dat ik niet graag meer naar pa ga. Als ik daar kom, begint hij steevast te praten over wat hij allemaal gedaan heeft en geregeld heeft: de notaris, de bank, het kerkhof... En ik wil het niet horen! Ik kan er niet tegen! Ik wil ook geen kleren meer opruimen van ma! Dit doet pijn en ik kan het niet meer aan. Al die kleren die ik in de vuilzak moet steken en pa die daar zo verdrietig staat naar te kijken.... Ma, wat doe je me toch aan? Weet je, eigenlijk zou ik me ook eens graag wentelen in mijn verdriet. Eens een hele dag gewoon verdrietig mogen zijn. Een hele dag alleen zijn, helemaal alleen... Daarom ga ik niet graag slapen denk ik, 's avonds in mijn bed, niemand om me heen, niemand die me vragen stelt, niemand die opmerkingen geeft...gewoon ik en mezelf, mijn gedachten, mijn verdriet, mijn herinneringen....
Deze morgen zag ik er niet uit op school! Rode ogen...kreeg daar natuurlijk opmerkingen over. Wilde eerst naar de dokter gaan maar uiteindelijk toch maar de dag helemaal uitgedaan. Na schooltijd vertelde mijn collega directeur me dat indien ik tijd nodig had voor mezelf ik die moest nemen, anders zou ik het niet volhouden.
Zie nog wel wat ik er mee ga doen. Kan zo moeilijk denken....
Nog wat liedjes beluisterd, ga nu proberen te slapen....
heb dit in New York in Hyde park gezien. Mooi, ligt vlakbij de woning waar hij vermoord is...
Weet je , ik ben aan het vluchten in de muziek. Effe gevoelens uitschakelen, gedachten weg van ma, enkel me and the music... maar dit gevoel is maar tijdelijk, helpt maar even. Dit is zoals alcohol of drugs, het verdooft even en daarna komt de pijn des te harder terug.
gaat dwars door me heen....
Kennen we deze nog? ook nen favoriet van mij op de fuiven... nostalgie tot en met...
Het zal wel normaal zijn, maar ik krijg het steeds moeilijker met mijn verdriet. Pa vertelde daarstraks waar hij allemaal naartoe geweest was met mijn broer: notaris, bank, verzekering... Allemaal dingen die geregeld moeten worden bij een sterfgeval en die mij nu heel duidelijk maakten dat ma er echt niet meer is. Dat deed pijn,veel pijn. Wilde natuurlijk niet laten zien dat ik verdriet had, en hield mij sterk. Toen ik begon over de 3daagse aan zee en pa zich afvroeg of Florien niet liever bij een vriendinneke bleef slapen, werd het helemaal duidelijk. Niets zou ooit nog hetzelfde zijn! En ik ben er niet klaar voor. Heb geen afscheid genomen van ma. Misschien moet ik nog eens naar het kerkhof, is al een tijdje geleden. Heb tegen pa gezegd dat ik nog wat op school moest doen voor ik mijn dochter ging ophalen bij tennis en begon in de auto al serieus te huilen. De tranen bleven komen. Ben naar school gereden en heb daar alsmaar gehuild. Had het moeilijk om florien te halen, thuis moest ik me steeds inhouden. Was natuurlijk kortaf tegen mijn dochter waarop zij me raar aankeek en ik nog meer verdriet kreeg. Toen ze eindelijk slapen was, kwamen de tranen weer. Weet je alles doet van binnen zo'n pijn. Heb echte maagpijn en er zit voortdurend een krop in mijn keel. Soms lukt het me best om 'vrolijk' te doen in gezelschap en ondertussen blijft het zo'n pijn doen binnenin. Hoe lang hou ik dit nog vol? Misschien toch eens naar de dokter? Maar wat helpt dat? Krijg waarschijnlijk doorverwijzing van een soort psycholoog om met me te praten, of krijg wat pilletjes om te kalmeren en beter te slapen...Maar ik moet hier door.
Wil graag naar het congres aan zee. Maar hoe ga ik daar reageren? Ik ga dit maal niet mee voor de cursussen, ik ga enkel mee om alleen te zijn, alleen met al mijn verdriet. Maar vind dit zo jammer voor mijn kamergenoot. Wat als ik daar crash? Vorig jaar was het zo leuk. Samen op onze kamer in bed nog praten over van alles en nog wat. Nu is er maar 1 ding waarover ik wil praten, mijn verdriet, mijn gemis, mijn ma, mijn eenzaamheid die ik op dit moment voel....
Effe hoofdtelefoon op en naar muziek luisteren,oude hits, geven goed gevoel.
Ich bin wie du
Heb gisteren smsje gekregen van vroegere vriendin.Had daar vroeger een heel goede band mee, maar door allerlei omstandigheden is er iets tussen gekomen. Weet niet of het nog goed komt, zoals het vroeger was. Weet ook niet of ik dat erg vind of niet. En net DAT vind ik erg. Ik ben mijn gevoelens precies kwijt!! Weet niet meer wat ik wil, wat ik voel... Dit is ook zo met mijn vriend, mis hem en mis hem niet. Ben veel te veel met mezelf bezig op dit moment.
zalig nummer
mooie tekst...
bij de eerste tonen van dit lied, sprong ikop de dansvloer
Tell Laura I love her! Mooi lied,mooi gezongen door Neil Sedaka, wordt door velen gezongen maar zijn versie vind ik persoonlijk wel mooi.
hit in 1970!
nen echte plakker uit 1969. Heerlijk op geslowd ooit, in een ver verleden....
mooie meid die bovendien nog mooi kan zingen ook, is van 1972 denk ik
Wordt stilaan tijd om toch te proberen om te slapen. Ga er morgen zeker niet fris uitzien, maar dat is mijn zorg niet.Kan niet stoppen met muziek te beluisteren. Verzacht de pijn, verlegt de pijn.... Kijk uit naar de paasvakantie, naar beter weer, naar het zonnetje, naar mijn terras.... Ga morgen ma goeiedag zeggen op het kerkhof... Ik wil uit deze put, vind het niet meer fijn. Maar moet me misschien echt wel tijd gunnen. Maar hoe? hoe? Zou ganse dag alleen willen zijn, alleen met mijn muziek, dan zijn mijn gedachten leeg, efkes, heel efkes.
Wist niet dat dit lied zo noemde.Wel mooi.....
heb dit in New York in Hyde park gezien. Mooi, ligt vlakbij de woning waar hij vermoord is...
gaat dwars door me heen....
zalig nummer
mooie tekst...
bij de eerste tonen van dit lied, sprong ikop de dansvloer
mooie tekst, heel veel liefde...
Tell Laura I love her! Mooi lied,mooi gezongen door Neil Sedaka, wordt door velen gezongen maar zijn versie vind ik persoonlijk wel mooi.
hit in 1970! 
nen echte plakker uit 1969. Heerlijk op geslowd ooit, in een ver verleden....
mooie meid die bovendien nog mooi kan zingen ook, is van 1972 denk ik
