Cupramontana, 12 november 2008

Ciao amici,

in de mediterrane wereld speelden de volgende 3 planten altijd een hoofdrol: de vijgenboom, de druif en de olijfboom. Ook nu ontbreken deze planten zelden in de Italiaanse tuinen. Dit jaar zorgden ze zelfs voor een verrassende oogst.

Vijgen variëren in soort van groen tot donkerpaars. Onze vijgenboom stond maandenlang krom van de dikke vijgen, talrijke potten jam maakte ik ervan. De bezitters van de donkere vruchten lieten ze drogen om daarvan de plaatselijke specialiteit te maken: lonza di fico of vijgenworst. De gedroogde vijgen maakten ze fijn en mengden die met , noten, amandelen en soms wat anijslikeur.

Na de vijgen kwamen de druiven aan de beurt. In Cupramontana altijd gevierd met het druivenfeest. Traditiegetrouw hielpen Erik en ik, de familie Cherubini in hun kraampje . Dit jaar één van de koudste ooit, maar dat weerhield de jeugd niet om met veel plezier naar de optredende Big Band te luisteren. 4 ex-klasgenoten van Erik maakten gelukkig de laatste dag van het feest mee met droog , zonnig weer, compleet met de stoet van praalwagens versierd met druiven. Maar Bacchus was de wijnproducenten goed gezind, na het feest scheen de zon weer volop en druiven plukken met 25 graden, gaf de mensen moed. De Verdicchiodruiven bleken zelfs van zéér goede kwaliteit, dus noteer het maar alvast, anno 2008, una annata eccelente per il Verdicchiowijn !

De internationale televisie ontdekte langzamerhand onze regio de Marche; eerst organiseerden de Nederlanders een bed and breakfast wedstrijd in Piticchio, een dorpje hier in de buurt, de Denen en de Vlamingen volgden al snel met dezelfde wedstrijd in Rosora en een dorpje bij Fermo.

Tevens zou vijfTV één van hun afleveringen van “Droomhuis onder de zon” in de Marche laten afspelen..of dat meer toeristen met zich mee zou brengen ? Doch een bekende Vlaamse kledingontwerper, Drik Bikkembergs, ontdekte al jaren geleden deze mooie regio; in Fossombrone kocht hij de plaatselijke voetbalclub op en ontwierp voor de spelers hun wedstrijdoutfit. Een uitstapje naar die gemeente bracht ons naar de winkel ervan.

Perugia was ook een attractie rijker, de minimetro. De hoofdstad van Umbria kende al jaren parkeer- en verkeersproblemen. Maar dit voorjaar opende ze een mooi staaltje openbaar vervoer, een soort kabelbaancabine op rails, die ca. om de 5 minuten de passagiers naar het historisch centrum van Perugia vervoert, een echte aanwinst.

Eenmaal de druiven geoogst, geperst en in de wijnvaten opgeslagen, mochten de netten tevoorschijn gehaald worden, want dan kwamen de olijven aan de beurt. Zodra de groene olijven , eigenlijk de onrijpe , donker kleurden, kon er geplukt worden. 3 jaar lang klaagden de olijfolie molens steen en been, want de opbrengst was zeer laag, maar dit jaar hingen de bomen vol olijven, een uitzonderlijk jaar !!! ook wij mochten weer na zovele jaren genieten van een opbrengst van meer dan 100kg. Wel niet genoeg voor eigen olie, doch de molen nam ze, mengde ze met andere en de olie smaakte weer even vers van de pers .

Onze 10 bomen waren snel geplukt, doch wie een hele plantage bezat, vond nauwelijks plukkers om de reusachtige hoeveelheid te oogsten. Dus help ik nu een Duits koppel met 33 eeuwenoude exemplaren . Op 7 dagen tijd oogsten we reeds 750 kg olijven, maar er wachtten nog genoeg vol ongeduld om geplukt te worden.

Hoeveel olie dit opbracht lezen jullie in de volgende brief.

Tanti saluti cari

Isabelle en Erik

PS:

• mijn moeder , die in Umbria woont, kreeg een telefoontje van haar vroegere Belgische buurvrouw. Deze laatste had een kaartje in de brievenbus gekregen, geadresseerd aan mijn ouders en ondertekend door Isabelle, opgestuurd van Perugia. Mijn ouders natuurlijk stomverbaasd, waarom stuurde ik hen een kaartje vanuit Perugia, gezien zij er toch woonden ? En waarom naar hun oud Belgisch adres ? Ik kon hen ook niet verder helpen, want ik had natuurlijk geen kaartje uit Perugia gestuurd. Bleek het een kaartje van 1998 te zijn, dat ik ooit opstuurde tijdens een excursie naar Umbria met de gidsen van Bilzen, het kaartje had er 10 jaar over gedaan ….

• In Italia hoef je maar om de twee jaar naar de keuring, dat kan bij een officiële keuringsdienst of bij een bevoegde garage. Onze Fiatgarage mag ook de keuring doen, dus Erik ernaar toe. Dat was geluk hebben, niet in de file staan, de keuring gebeurde meteen en het was goedkoper ook !!!