Cupramontana
18 april 2009,
Ciao
amici,
De
eerste lentedag startte met natte sneeuw, gelukkig één van de
zeldzame roerende staartbewegingen van die maand.
Vorig
jaar klommen we naar de top van de Monte San Vicino, dit jaar
wilden we de Monte Murano uitproberen. Deze laatste bevindt zich in
het Parco Naturale della Gola della Rossa e di Frasassi, waar tevens
de grotten van Frasassi te bezoeken zijn, één van de grootste
grottencomplexen van Europa.
Een
klimpartij op een heldere dag is altijd de moeite waard. Een prachtig
panorama was dan ook de beloning voor onze zweetdruppels.
Een
andere uitstap leidde ons naar Fabriano, één van de eerste Europese
papiersteden. Papier maakte men toen van oude vodden, waarbij ze in
deze stad 3 belangrijke uitvindingen deden; de hydraulische
plethamer, het gebruik van dierlijke gelatine om het papier steviger
te maken en het watermerk. Dat laatste groeide zelfs uit tot ware
kunstproducten. Het papiermuseum biedt een interessante blik op de
geschiedenis van deze industrie. In Fabriano wordt nog altijd papier
gemaakt van hoge kwaliteit, o.a voor bankbiljetten en voor tekenaars.
Het historisch centrum telt enkele mooie middeleeuwse gebouwen, zoals
de Palazzo del Podestà en de fontein midden op de piazza, gebouwd
naar een kopie van de fontein in Perugia.
Sinds
kort kent deze stad een andere leuke bezienswaardigheid, een museum
Je werk mee op de fiets
Een
permanente tentoonstelling over de fietsen die gebruikt werden bij
het uitoefenen van bepaalde beroepen tussen 1920 en 1960. Dhr.
Pellegrini verzamelde al die jaren fietsen van over heel Italië en
de bijbehorende attributen. De onderwijzer die van dorp tot dorp
fietste voorzien van schoolbord en andere lesmateriaal, de fotograaf
met zijn camera enz... geen gemakkelijke opgave dit met de fiets te
moeten doen, gezien het Italiaanse heuvel- en berglandschap. Per
fiets staat de uitleg ook in het Duits en het Engels geschreven.
Een heel
interessante
tentoonstelling, zeker als men uitleg krijgt van Signor Pellegrini
zelf
.....Kortom een aanrader .
Het
toeristisch seizoen nadert langzaam, dus kwam onze vereniging van
alle B&B's in Cupra weer samen. Erik ontwierp een stadsplan
waarbij elke gast de restaurants en bars uit Cupra zouden terugvinden
die een korting of kleine attentie zouden geven. Dit jaar deden ze
zelfs allemaal mee. Bovendien ontvingen onze klanten nu ook korting
op de ingang van de grotten en op die van het avonturenpark in
Cingoli. Een avontuurlijk parkoers af te leggen in het natuurgebied
rond het meer van Cingoli.
Ons
zwembad openden we nog niet, maar de tuinmeubelen kwamen wel uit de
winterberging en konden na behandeling weer mooi op de ligweide
staan. Tomaten en courgetten kon ik nu ook zaaien in bakjes in de
hoop dat in tegenstelling tot vorig jaar, ze niet in de maag van één
of ander insekt zouden verdwijnen.
Erik
was nu ook zo bedreven in websites maken, dat hij dat nu ook op het
internet zette:
www.work4web.altervista.org
De
maand sloten we af met een eenvoudig dineetje bij
vrienden in Montecarotto, een ouder koppel dat een agriturismo
beheert, een soort hoevetoerisme. Erik had hen wat geholpen met de
computer en nu konden we zoals de Italianen op zondagpranzo gaan.
Een eenvoudige maaltijd is hier nooit synoniem voor een kleine
maaltijd, de beste voorbereiding hierop is vasten gedurende enkele
dagen . Doch dat hadden we niet gedaan. Dus konden we de overigens
overheerlijke tagliatelle met eigengemaakte ragout (tomaten uit eigen
tuin , het vleesmengsel van eigen dieren op de boerderij) verorberen
, opgeschept in reusachtige porties en dit twee keer. Volgde dan de
secondo of de aardappelen en vlees uit de oven met gemengde
sla....zeer lekker allemaal, maar veel te veel, het dessert een
crostata of vruchtenvlaai.
Een
mooie algemene repetitie voor de Paasdagen, we waren er nu goed op
voorbereid !
Tot
volgende keer
Tanti
saluti cari
PS:
Voor
kerstmis bracht Erik onze kettingzaag bij de ijzerhandelaar binnen
om die te laten slijpen. Tijdens een wandeling, meer als 2 maanden
later dus, kwamen we Pietro tegen. Tja zei Erik, ik kan mijn zaag
nog altijd niet gebruiken dus ga ik maar wandelen ! Maandag, maandag
is je zaag geslepen, was het antwoord. Woensdag ging Erik naar de
handelaar, natuurlijk niets, maar nu liet Pietro alles vallen, nam
de kettingzaag, haalde die helemaal uit elkaar, oliede die nog,
poetste en sleep het instrument. Uiteindelijk betaalde Erik slechts
10 euro !
Onderweg
naar Cupra maakte een tegenligger me teken dat ik moest stoppen, het
was Paolo, de metselaar. Een geometra (soort landmeter) had dringend
een Duitse tolk nodig of ik dat vanmiddag niet kon doen ? Ja geen
probleem. Opgelucht reed hij verder...maar wat als we ons niet
hadden getroffen?
|