Cupramontana, 7 september

Ciao amici,

Een broer woonachtig in Noord Italië, twee zussen en de ouders die in midden Italia verblijven, dan vier je je trouwfeest natuurlijk in het land van la dolce vita.

De administratie (gelukkig niet te veel rompslomp), het trouwmenu, de fotograaf en de bloemen waren al met Pasen geregeld. De eigen familie logeerde in de Girandola, schoonfamilie en vrienden werden bij collega's ondergebracht. Op maandagnamiddag zou de ondertrouw bij de gemeente plaatsvinden. Tegen twaalf uur kreeg ik een telefoontje met talrijke verontschuldigingen. Aangezien de helft van de getuigen en het bruiloftspaar geen Italiaans verstond, had ik mezelf als tolk aangeboden. De gemeenteambtenaren hadden voor alle veiligheid alles nagekeken en wat bleek, ik mocht als naaste familielid geen tolk zijn. Alleen iemand die geen familielid was èn in italia woonde , kwam als tolk in aanmerking. Moest ik dus in alle extremis nog iemand vinden die Italiaans-Frans sprak èn vanmiddag en donderdag vrij was op de trouwdag.

Gelukkig kon onze Belgische vriendin die hier al een tijdje woonde ons uit de nood helpen.

's Anderendaags gingen we met alle neefjes en nichtjes naar de politie om te zien hoe we een parkeerplaats voor alle auto's konden regelen. De kinderen waren onder de indruk bij het zien van de geuniformeerde politie agente. Iedere auto zou zijn blauwe parkeerschijf moeten hebben met een briefje Matrimonio erop. Zo zou de agente bij haar controle geen bekeuring geven.

Voor het bruidskapsel bezochten we een kapster in het buurdorpje. Een jonge vrouw met magische handen die zeer demokratische prijzen hanteerde !

De avond vòòr het trouwfeest arriveerden alle gasten, vrienden, schoonfamilie èn onze Italiaanse familie uit Piemonte. Die laatste hadden we zeker al bijna 10 jaar niet meer gezien. Eindelijk konden ze eens een feest met ons meemaken !

We organiseerden een pizza-avond voor de hele bende, een 40-tal pizza's bakken dus !! Iedereen kon met iedereen babbelen en tussendoor zijn of haar eigen pizza maken.

De volgende dag bleek de zon niet meteen van de partij, mijn zus vreesde al het ergste toch niet dè typische zomer onweersbui op haar trouwdag !!!!!!!

Gelukkig zou de zon weer snel schijnen. Gino van de catering, kwam de tafels en stoelen schikken. De schoonzus zorgde voor de versieringen,wij hielpen mee, lampjes werden opgehangen , want na de plechtigheid zou het feest op de Girandola plaatsvinden.

De kapster toverde nog snel een mooi bruidskapsel, het bruidsboeket werd geleverd, alsook de tafelversieringen, de zonnebloemen voor de bruidsmeisjes en de corsages voor de bruidjongens. Iedereen op zijn paasbest wachtte nu vol ongeduld op het bruidspaar, de ohs en ahhs golden uiteindelijk voornamelijk voor de bruid !,

We vertrokken dan in colonne naar het gemeentehuis. Italianen trouwen meestal alleen voor de kerk, dat is hier meteen rechtsgeldig, administratief gezien is het voor buitenlanders gemakkelijker om voor de gemeente te trouwen.

De kinderen waren echt onder de indruk van het historisch zaaltje en van de mijnheer met zijn mooie sjerp om. Het was dan ook de burgemeester die de plechtigheid voorzat. . De vroegere schoolvriendin van mijn zus zong op het einde nog een mooi lied voor het bruidspaar . Tijdens het applaus sloop ik snel met alle kinderen naar buiten want we moesten nog met rijst gooien.

De fotoshoot vond plaats in het Marchigiaanse landschap, temidden van de wijngaarden en zonnebloemvelden, De rest reed terug naar de Girandola om alles klaar te zetten voor het aperitief.

Gino en Marina hadden hun uiterste best gedaan; allerlei Italiaanse lekkernijen stonden op het menu: antipasti, verschillende soorten pasta, een gemengde vleesschotel en verscheidene groenten.

De bruidstaart verscheen tegen middernacht, daarna kon de dansavond beginnen en sloot af met een duik van een vriend in het zwembad .

Iedereen kwam de volgende dag nog om de resten op te eten en dan was het echt afscheid nemen . Gelukkig dat het feest gisteren plaats had , vandaag genoten we van de zomerse onweersbui.

Erik en ik waren nog lang niet uitgefeest..... een dorpsgenoot van ons had het hele dorp uitgenodigd voor zijn 50-jarig huwelijksfeest in het plaatselijk clublokaal, dat werd dus opnieuw lekker eten, drinken en dansen onder de sterrenhemel.

Een goede opwarming voor het jaarlijkse dorpsfeest. Erik zou zoals altijd de tafels afruimen en ik zou deze keer de oma's helpen met het maken van de gnocchi. Een aardappelgerecht opgediend met pastasauzen. Bijna niemand maakt dat nog zelf thuis, zoveel werk is het. Maar op het feest van Poggio maken de grootmoeders nog zelf gnocchi en hiervoor komen ze van heinde en verre. Kilo's aardappelen werden gekookt in de schil, dan gepeld en daarna gepureerd . Ik had de eer om hèt authentisch recept te leren van Poggio's nonne ! De puree mengden ze met meel om het dan lang te kneden. Ik mocht dan een stuk deeg nemen om die tot slangetjes te rollen, grootmoeder Agata sneed ze dan in kleine stukjes om ze dan in semoule te wentelen. De gnocchi verdwenen dan in kokend water. Ondertussen hielp ik ook mee met de bediening want aan ons kraampje kon ook pasta en polenta besteld worden. Een groep Nederlanders kwam met hun bonnetjes bij mij en discussieerden onderling hoe ze nu alles in het Italiaans moesten bestellen. Ik sprak ze opeens aan in het Nederlands....ze vielen bijna omver van verbazing !! Er kwam zoveel volk dit jaar , dat zondag al het eten bijna op was. De restjesdag, bedoeld voor alle helpers van het feest en altijd het weekend gehouden na het feest, zou dit jaar maar karig worden.

Midden augustus bezochten we de jamboree in Senigallia. Elk jaar organiseert deze badplaats een festival rond de 40, 50, 60 - jarenmuziek. Een origineel initiatief, want veel freaks lopen gekleed in jaren 50 outfit, er wordt veel gejived en gerockt, oldtimers rijden rond en ook alleen typisch tex-mex eten. Eigenlijk waren we voornamelijk voor dat laatste gekomen, want waar eet je hier anders tortilla's en chili con carne ?

Maar we feestten niet alleen, we ontvingen natuurlijk weer talrijke gasten, o.a. ons nieuw neefje dat we tot nu toe alleen via webcam gezien hadden . Hij bleek meteen verkocht voor Italiaans eten ! En ook enkele musici logeerden bij ons, die ons op een Cd trakteerden !

Het weer verwende ons met fantastisch veel zonneschijn, een beetje teveel, want de 2 Belgische druiventrossen veranderden in no time in rozijnen.....

De olijvenoogst zou goed zijn, behalve als het nog zo warm blijft en de wijn oogst dat is voor volgende maand.....

tanti cari saluti

Isabelle en erik

PS:

• Ik bestel 100 gram hesp bij de winkel. De verkoopster sneed echter 130 gr. Oh dat is ook goed hoor , zei ik. Ik kreeg hiervoor korting, zodat 130 gram uiteindelijk goedkoper was dan 100 gram

• Ons neefje van 5 jaar logeerde bij ons, want zijn moeder moest werken. Hij vertelde regelmatig verhalen die dan moppen bleken te zijn. Nu ook weer...dat was een goede

  mop hé zei hij, ik vertel toch veel moppen, ik ben een grote mopperaar.