Opgestaan en aiaiai uit bed is al een lastige opgave. Vooral pijn aan de bovenbilspieren. Ores had zich overslapen, maar zo erg was het nu ook weer niet. Tegen 08.30u ben ik naar beneden gegaan om mijn was op te halen die ik eigenlijk de vorige avond moest ophalen. De afdaling van de trappen was een kleine hel. 

Bleek mijn was was nog niet droog. Ik mocht binnen een half uurtje terug komen. Dusja opnieuw omhoog naar huis. Eerst ontbeten en toen de kapper opgezocht om te kijken of ze tijd had. Natuurlijk, binnen de 15min was ik er al terug buiten. 

Daarna opnieuw naar de wasserij en de helft was nog niet klaar. Zet je hier, het zal maar 10min duren. Dusja ik mij daar gezet, naast de gasten die aan het ontbijten waren. Tegen 10.30 was ik daar buiten met mijn was. Veel langer dan wat zij had gezegd, maarja mij kleren waren opnieuw proper en droog. 

Over de middag zocht ik een restaurant waar ze cuy of cavia serveerden. Na een beetje opzoeken en navragen een goed en dicht restaurantje gevonden. Eenmaal ik bediend was, toch een foto'tje gemaakt van mijn bord. Ik kreeg de kop, een voorpoot en een achterpootje. Veel vlees is er niet, maar tis de ervaring en de smaak die telt zeker. Persoonlijk vond ik het ok voor een keer, maar elke week hoeft nu ook weer niet. 

Tegen de avond vroeg Emy of we samen zouden gaan eten rond 19u. Ja voor mij geen probleem. Uiteindelijk vertrokken rond 19.40u. Paola en Laura helemaal ingeduffeld en op zoek naar een taxi. 10min later kwamen we toen in een chifa. Dit is een restaurant waar de Peruviaanse keuken gemengd wordt met de Chinese. 

Ores ging naar de bank en Paola en ik gingen naar de vissen kijken. Het was vooral plezant, want we stonden elk aan een kant van het aquarium en dan heeft je gezicht een grappige vorm en dus lachte Paola voor het hele restaurant. Toen Ores terug kwam, konden we bestellen. Het duurde niet lang en ondertussen was Ores aan het vertellen over de geschiedenis van de Chinezen in Peru.

Ook vertelde hij een verhaaltje van toen hij wat jonger was. Zijn broer werkte blijkbaar voor een chifa restaurant en door een of andere goede deal werden ze met zn vieren uitgenodigd voor een gratis etentje bij dat restaurant. Ze hadden zich super opgekleed, want het was een chic restaurant. Super deftig en beleefd. Om de zaak toch te steunen besloten ze een rondje Pisco Sour te houden. Daarna de maaltijd en toen vroegen ze de rekening voor hun Pisco's. Bleek dat het 200 soles was. Dus 50 sol per Pisco. Emy en ik lagen plat van het lachen. Toen we een beetje terug bij onze positieven kwamen begon Paola ook te lachen. Het kwam een beetje over van "Ah haha ja kheb het door". Dusja opnieuw een lachbui. In het hele restaurant waren wij zo de enigen die geluid maakten. Al de rest was super stil of sprak helemaal niet. 

Nadien opnieuw de taxi naar huis en nog nagenoten van een thee in de keuken met zn allen en daarna in ons bedje.