In de voormiddag het thuisfront gecontacteerd en rond 12.30u vertrokken richting de lokale overdekte markt. Deze schijnt het centrale of hoogtepunt te zijn van de handgemaakte zaken in Cusco (zie foto's). Via verschillende straten, mooi in het zonnetje naar de markt gewandeld. Vele mooie dingen gezien, maar niets gekocht. Er is nog veel tijd. Thuis gekomen, beseft dat ik een beetje verbrand was aan mijn benen. Nu is de kleur allesinds geen wit meer.
Maandag 16/04
's Morgens op het werk enveloppes voor de gidsen gemaakt, want ze kwamen aan de lopende band binnen om ze op te halen. Dus veel tijd om andere zaken te doen, was er niet echt. Veel en snel documenten afprinten, doorsturen en ontvangen. Ja, een beetje druk op het werk.
Dinsdag 17/04
Vandaag had ik geleerd om de enveloppes van de gidsen voor te bereiden. Dus papieren invullen, reservaties maken... Redelijk lastig voor je concentratie, tegen het einde van de dag, had ik er hoofdpijn van. Na de middag, naar mijn fruitmensje/winkel geweest. Ik moet ervoor klimmen om er te geraken, maar het fruit is er net iets lekkerder dan op de markt hier 30 trappen naar beneden. In de namiddag had Señora Duvali cake mee: chocolade-sinaasappel (zie foto's). Super lekker en volgens mij was het niet gemaakt met chocolade, maar met cacaopoeder.
Woensdag 18/04
In de voormiddag, nog wat verder gedaan aan mijn enveloppes van de dag ervoor. In de namiddag wilde ik dus verder vanalles bekijken voor de briefings van de verdere week tot Wary binnen kwam. Hij had een andere opdracht. De dessertjes voor de lunchboxen waren op, dus moesten er nieuwe gemaakt worden . Wel uiteindelijk hebben we daar een drie-tal uur aan gezeten. Dus de namiddag was snel voorbij. Eens je twee kilo nootjes en een paar kilo rozijnen in kleine zakjes verwerkt hebt... Voordeel is wel als dit moet gebeuren dat iedereen wel even komt helpen en het is zo een beetje een koffieklets moment, maar dan een beetje langer dan 5 minuten.
Donderdag 19/04
In de voormiddag alles klaargemaakt voor de briefings en transfers van die namiddag. Om 12.45u vertrokken naar de luchthaven om passagiers op te pikken. De vlucht kwam toe rond 14.18u. We moeten ongeveer een uur op voorhand al op de luchthaven aanwezig zijn. Redelijk lastig, want je kan daar niets doen behalve wachten. Dusja wij wachten en wachten. De tijd kruipt vooruit. Het wordt 13u, 13.30u, 14u, 14.30, 15u en nog steeds geen van onze toeristen. Hun vliegtuig was wel al geland hoor, ze waren alleen een beetje spoorloos. Verschillende mensen gebeld en proberen uit te zoeken waar ze konden zijn. Onze vermoedens waren dat ze ofwel nooit op de vlucht gezeten hadden of ze waren blijven zitten en dus doorgevlogen naar Lima. De vlucht van de jungle (Puerto Maldonado) vliegt via Cusco door naar Lima. In Cusco stopt hij dus gewoon om mensen af te zetten, een kwartiertje/half uur. Misschien waren ze in slaap gevallen, maar het moet toch wel toeval geweest zijn, dat ze alle 4 zouden doorslapen.. Uiteindelijk om 15.30u belde het hotel dat de passagiers goed aangekomen waren. Wel zonder ons. Nadien op het kantoor, mocht ik bellen met een van de toeristen en vanalles uitleggen, in het Nederlands. Blijkbaar was er een taxichauffeur die een naam riep. Zij dachten dat het die van hen was en gingen dus met hem mee. Terwijl wij een 50 meter verder stonden. De taxi's van de luchthaven mogen direct voor de ingang staan, al de rest moet 50 meter verder staan wachten. Ze zijn nooit bij ons gepasseerd en namen de "eerste beste taxi" naar het hotel. We hebben er dus voor niets al die tijd gewacht...
Vrijdag 20/04
Vandaag te horen gekregen dat Norca me verder zal opleren. Ze werkt blijkbaar bij ons in het kantoor, maar ze was op reis of had congé, maar dan wel voor meer dan drie weken want ik had haar nog nooit gezien. Ze wil me meer leren over het geven van briefings van de verschillende trekkings en tours. Ja, heel leuk en spannend allemaal, maar ze kijkt altijd zo streng. We zullen zien hoe ze het doet zeker. Reservaties voor de bustickets van de gidsen maken is nog zo een zenuwslopend iets. Je mag niet missen van datum of nummer anders is alles een beetje verloren. Toch kreeg ik die taak. Uiteindelijk alles wel goed gedaan, maar toch. Geen enkel moment mag je afwijken van de concentratie...
Zaterdag 21/04
Deze morgen aan Emy en Ores vertelt dat ik niet kan meegaan met de wandeling op zondag, want ik moet werken (voor 2 uur). Geen probleem zei Ores, we wachten wel tot je terug bent. Super lief, want een wandeling met de hond van zijn neef, dat kan alleen maar leuk worden. Het weer zou normaal ook moeten meezitten. In de namiddag heb ik naar de luchthaven gewandeld en terug. Een mooie/lange wandeling, maar een ijsje kan al veel wonderen doen. Tegen 15u was ik terug en heb ik mezelf een fruitslaatje gemaakt met rode banaan, appel, groene sinaasappel en kiwi (zie foto). Die rode banaan en groene sinaasappel smaken hetzelfde als de normale kleuren. Hier zie je bijvoorbeeld geen oranje sinaasappelen. Raar, maar je raakt er wel aan gewent.
Morgen opnieuw mensen oppikken van de luchthaven, 2 Australiers, 2 VIPS. Deze mensen zijn mijn verantwoordelijkheid en Wary heeft een groep studenten. Jammer genoeg vliegen ze niet met Latam, maar met Peruvian airlines. Uit ervaring weet ik nu al dat de vlucht vertraging zal hebben. Dat wordt eindeloos wachten vrees ik.
Nog altijd in de living ontbijten, omdat de keuken nog teveel naar verf
stinkt.. Op een of andere manier heeft Ores andere kaas gebruikt. Minder
lekkere dan anders. Normaal wanneer de broodjes in de pan belanden ofja
eruitkomen is de kaas gesmolten. Bij deze niet dus, jammer. Op het werk de
volledige reisprogramma's gemaakt van september tot december. De voormiddag was
redelijk rustig, niet veel gepland van werk. De namiddag zat wel redelijk vol.
In totaal waren er 4 briefings: 17u, 18u, 18.30u en 19u. Redelijk grappig
eigenlijk want we hebben er maar eentje gedaan, de eerste. Dit waren Belgen die
vanuit Puno kwamen met de bus. Ze zouden rond 17.15u aankomen aan het
busstation. Wel busstation kun je het eigenlijk niet noemen, zelf geen halte.
De bus stopt gewoon aan de straat en schut je er zo een beetje uit. Geen enkel
bordje dat dit de halte is. Oh, er is wel een kantoor waar de bus stopt, maar
het is nooit open dus veel nut heeft het niet. Wel op 17.45u zaten we nog
altijd te wachten. Uiteindelijk de bus maatschappij gebeld. Daar kregen we te
horen dat er een ongeval gebeurd was en ze daardoor vertraging opgelopen
hadden. Rond 18.15u zouden ze dan aankomen. Het werd 18.15u, 18.30u, 18.45u...
Om 19u toch opnieuw gebeld. Weer hetzelfde verhaal en het nieuwe aankomstuur
zou nu 19.15u zijn. Gelukkig was het deze keer wel juist. Toen de bus stopte en
de Belgen in de auto zaten, heb ik het toch eens gevraagd. Bleek dat er twee
ongelukken gebeurd waren en ergens een staking. Blijkbaar zouden ze een hele
hoop stenen op de weg gelegd hebben. Aangekomen in het hotel gaf de gids hun de
briefing voor de Inca trail en toen was het mijn beurt om te spreken. Ik
overliep hun redelijk druk programma in Cusco en dit moest jammer genoeg in het
Engels. Anders zat de collega er een beetje voor niets bij want ja Nederlands /
Vlaams spreekt hij niet. Behalve de woorden dat ik hen al geleerd heb, zoals
nietjesmachine, gsm en enveloppe. Niet echt de woorden die tijdens een briefing
aan bod komen.
Dinsdag 10/04
Vandaag kwam er een meneer spreken over zijn bedrijf, hun aanbod en de
updates. Het bedrijf had een grappige naam ofja dat vond ik toch toen ik het
voor het eerst hoorde: Strawberry travel Bolivia. Letterlijk vertaald Aardbei
reizen Bolivia. Ja die aardbei doet daar toch iets raars mee... Toen ik 's
middags thuis kwam om te eten liep er een hond in de patio. Ik had al eerder
met Ores over honden gesproken tijdens de wandelingen en hij wil er wel eentje,
maar dat gaat niet zo goed met al de toeristen die over de vloer komen. Dus ja,
ik was wel redelijk verbaasd. Bleek dat het de hond van zijn neef was die op
bezoek kwam. Een Duitse herder van twee jaar oud. Het enige dat hij nodig heeft
is veel plaats en iemand die zijn balletje weggooit, iedere keer opnieuw. Eerst
even met de hond gespeeld en toen gekeken om te eten. Dat vond hij niet zo
plezant. 's Middags laat ik mijn deur altijd open om de zon binnen te laten en
natuurlijk hop da balletje op me schoot. Iedere keer opnieuw brengen en halen.
Voor zijn tweejarige leeftijd kon hij dus wel goed apporteren.
Woensdag 11/04
Op het werk mijn eerste eigen enveloppe gemaakt voor de briefings. Ik
heb er waarschijnlijk twee uur over gedaan, maar het was me wel gelukt.
Gelukkig kan ik het nu wel al veel sneller maken. Nu ik weet waar ik moet
klikken en zoeken kan het binnen het half uur. In de namiddag opnieuw enkele
briefings. Eentje van de Inca trail twee dagen en eentje van vier dagen. Ik
mocht er helemaal alleen naartoe. Ze hadden er ook niet beter op gevonden om de
twee te laten doorgaan in hetzelfde hotel, op hetzelfde uur.. Dus het was een
beetje schipperen tussen de twee. De ene waren redelijk goede wandelaars en
goed in Engels. Bij de andere groep moest ik heel vaak herhalen en vertalen.
Plots kreeg ik bericht van het kantoor dat de mensen van de vierdaagse ook nog
slaapzakken moesten betalen. Dat dus ook nog geregeld en tegen 19.45u was ik
eindelijk terug op kantoor met een kop die een beetje op ontploffen stond van
het geluid en de warmte in het hotel.
Donderdag 12/04
In plaats van gewoon donderdag moeten we deze dag misschien de Spaanse
dag kronen. Ik heb praktisch geen enkel woord Engels gebruikt. Niet 's morgens
tegen Ores en Emy tijdens het ontbijt en niet tijdens de werkuren. Opnieuw de
enveloppes gemaakt voor de briefingen van die namiddag. Wary ging de briefing
doen en ik ging naar hotel San Blas, dichter van huis, om gids en toeristen op
te wachten. Volgens de gegevens zouden ze rond 18u toekomen. Wel, ik zal moeten
beginnen wennen aan het Peruviaanse uur want om 18.30u kwamen ze pas toe.
Gehaast, en niet goed gezind. Ik heb wel al betere en leukere toeristen
ontmoet. Op het kantoor geroosterde maïs gegeten. Hier is het natuurlijk andere maïs, want ik vroeg me het af waarom het niet in popcorn veranderde. Het was anders, maar wel lekker.
Vrijdag 13/04
Tijdens het ontbijt vroeg ik Ores hoe lang hij met zijn emmer yoghurt
kan doen. Blijkbaar moet hij elke zondag nieuwe halen. Op de een van de foto's
kun je die emmer zien staan in de frigo. Elke zondagmiddag gaat hij langs bij
zijn vriend waar hij die dus koopt. Vandaag geen briefings, enkel deze voor het
weekend voorbereid. In mijn siesta tijd heb ik het bureau gezocht om mijn
internationale studentenpas aan te vragen. Helaas, of miraculeus was het bureau
verdwenen. Ik heb de straat twee keer afgelopen, maar geen bureau te vinden..
Tijdens mijn wandeling terug naar huis passeerde ik over/ langs het Plaza de
Armas. Daar was er een soort danswedstrijd aan de gang. Er werden verschillende
dansen uitgevoerd voor een jury. De dansers droegen traditionele kledij en
hadden soms wat rare attributen mee. De ene groep had lintjes, de andere hadden
emmers en ballonnen.
Zaterdag 14/04
Tijdens het ontbijt vertelde Ores dat zijn neef zou trouwen vandaag. De
opa zou op Paola komen passen zodat zij alles konden voorbereiden, als ik dus
vragen had kon ik ze stellen aan de opa. Op het werk een beetje vanalles
gedaan. Vouchers geprint, enveloppes gemaakt tot plots.. Iedereen begon te
kuisen. Carlin begon de ramen te poesten, Heidy de vloer van de
benedenverdieping te kuisen en Eveling die van de bovenverdieping. Duvali ging
de badkamer poetsen en Hilda deed "de keuken". Blijkbaar is de
zaterdag om 10.30u gebombardeerd tot kuisdag. Nadat we allemaal geholpen hadden
en het lekker fris rook, toch nog een beetje gewerkt. Om 11.30u ben ik gestopt
en richting het hotel van een Belgische familie gegaan. Ze gingen naar huis en
ik mocht hen uitzwaaien, maar eerst moesten ze wel het evaluatie formulier
invullen. Hun reis was goed verlopen, behalve de gids van Machu Picchu die niet
echt meeviel. Tot 12.30u hebben ze verteld over hun reis en toen werden ze naar
de luchthaven gebracht om terug naar België te vliegen. Toen ik die middag naar
de keuken ging, was de opa aan het eten. Ik zei dat ik later wel ging
terugkeren om eten te maken, maar daar was geen sprake van. Hij kon geen Frans
of Engels, dus opnieuw een conversatie in het Spaans. Nu en dan begreep ik het
wel niet en moest ik het vragen, maar hij leek het niet erg te vinden.
In de namiddag met het thuisfront gebeld in het warme zonnetje. Paola
was ondertussen ook wakker en was aan het rondwandelen in de patio. Rond
16u vroeg de opa iets over "helado", wat ijsje betekend. Ik
verstond "a lado" en heeft als betekenis naast. Ik was ondertussen
bezig met Paola die in mijn stoel naast me zat. Zijn volledige zin had ik niet
gehoord, enkel die woorden. Ik dacht dat hij bedoelde van let je even op Paola?
Ze zit zo mooi naast je. Bleek dat hij in de keuken ijsjes aan het uitscheppen
was. Dus opnieuw een conversatie tijdens het eten in het Spaans. Toen kwamen
Ores en Emy terug van het klaarzetten en namen ze Paola mee om haar te
verkleden voor het feest.
Waarschijnlijk zal ik morgen eens proberen om appelmoes te maken. Ik heb
enkele appels, die wel lekker zijn om te eten, maar het zijn niet de beste.
Daarnaast heb ik verse patatjes gekocht dus morgen kan ik ze koken en dan maak
ik er extra veel zodat ik het restje maandag kan bruinen. Mmmh zal wel lekker
zijn zeker?
's Morgens paaseitjes mee voor de mensjes op het werk. Expres een beetje
vroeger vertrokken om te proberen dat alles klaar zou liggen voordat de meeste
toekwamen. Mis gedacht. Blijkbaar waren er enkelen van plan om rond 08.30u al
te beginnen met werken. Ja, dan was het geen verrassing meer voor hen... Nadat
ik voor iedereen ongeveer 8 à 10 eitjes had klaargelegd, was mijn zak nog niet
helemaal leeg, nog een 6-tal over. Ik was er zeker van dat er één van de
collega's kleine kindjes had, dus de laatste aan haar gegeven en gezegd dat ze
voor haar kindjes waren. Ze was er super blij mee. Achteraf gezien was ik ook
blij dat ik ze aan haar gegeven had en niet zelf opgegeten had
Voor ik vertrok naar huis om 13u had ik nog mijn evaluatieformulier
afgegeven aan de chef. Ik vertelde het hele verhaal van de stage en dat de
indiendatum zaterdag was. Wel oorspronkelijk zondag, maarja soms een beetje zelf
voorziend zijn zeker? Fabrizio, "de chef" antwoordde van uuuhm ja we
gaan dat aan Hilda geven om in te vullen. Zij is de administratief medewerker
binnen het bedrijf. Toen hij haar dus alles nog eens uitlegde, vroeg ze aan mij
of ze daarvoor 15 dagen tijd had. Nja een Peruviaanse gewoonte zeker.. Wonder
bij wonder toen ik om 16u terug was, om mijn laatste 4 uren te werken van de
dag, kwam ze het formulier al terug brengen. In het weekend gesproken met Dirk,
de Vlaming die in Lima werkt en eigenlijk mijn stagementor is, over mijn vrije
dagen voor als mama en papa hier zijn. Hij vertelde me dat hij moest
kijken of ik nog niet ingepland was in het uurrooster voor juni. Dat is
eigenlijk een domme zet of uitleg, want ik weet dat men hier niet of bijna niet
het uurrooster volgt of maakt, dus aanpassingen zijn snel gemaakt in mijn ogen.
Dinsdag 03/04
Leren lunchboxen maken voor de Inca Trail twee dagen. Leek mij een
simpele opdracht. Eerst noten en rozijnen kopen om zo een pakketje dessertjes
te maken. Daarnaast nog een fles van 1 liter water, super lekkere koekjes, nog
paar snoepjes en chocolaatjes om het suikergehalte op pijl te houden tijdens de
tocht. De lunch zelf is echt wel lekker. Het bestaat uit twee delen. Het eerste
is een empanada. Dit lijkt op een croissant of pisolet met een vulling. Dit kan
kaas of kip of iets anders zijn. Daarnaast komt nog iets anders. In mijn ogen
leek het op een kaaskroket die nog gefrituurd moet worden. Zo een ronde met ja
paneermeel die uiteindelijk kokospoeder bleek te zijn. Hier zien ze dit als
cake. Ik noem het kaaskroket.
Om 14u de taxi genomen naar de luchthaven om een Belgische familie op te
halen. Jammer genoeg weer de taxi. Ik had het liever te voet gedaan, maar het
weer zag er niet super ok uit en de verschillende bussen ken ik nog niet uit
elkaar dus taxi was een enige oplossing. De familie was met vijf personen dus
bij aankomst telde ik ze voor de zekerheid. Uit gewoonte deed ik dit in het
Nederlands. Het jongste meisje zei daarop: "He? Nederlands?" Ik zei
van jah, kwil het ook in het Spaans doen, als je dat liever hebt. Toen moest ze
wel eens goed lachen. Echt een leuke familie. Heel open voor andere cultuur en
ze hebben zeker geen zittend gat.
Vandaag was er ook een soort van taart toegekomen voor ons. Tarta con
leche. Letterlijk vertaald: taart met melk. De taart was gemaakt van drie
soorten melk. Ik vroeg van ok dus melk van een koe, dan alpaca en lama? Dit was
niet echt het goede antwoord. Iedereen die binnen hoor afstand stond, begon te
lachen. Toen ze uitgelachen waren, kreeg ik de uitleg. Heel vaak wordt melk
hier gezien als 1/4 melk aangelengd met 3/4 water. Ja klinkt niet echt logisch.
Dusja een van de drie soorten was dus deze. De andere was gesuikerd en de
laatste was iets die leek op soyamelk. Persoonlijk vond ik het niet zo lekker,
maar dan toch maar mijn best gedaan en hapje voor hapje opgegeten. Wary,
collega met bureau naast de mijne, had twee stukken. Op dinsdag at hij het
eerste. Tegen het einde van de dag zei ik hem van ja je hebt nog een stuk
taart, wat ga je ermee doen. Oh ik ga het bewaren voor morgen zei hij. Kzeg van
ja ok, waar dan? Hij leegde een van de lades van zijn bureau en stopte het
taartje erin. Klaar! en hij vertrok nr huis, de werkdag zat erop.
Woensdag 04/04
Vandaag verschillende programma's gemaakt voor de klanten van dag tot
dag, gedetailleerd met de uren van vertrek en aankomst. Tegen de middag klonk
er plots een drumslag. Blijkbaar was ik de enige die ervan schrok op kantoor,
want iedereen werkte gewoon door. Na die ene slag volgenden er nog enkele deze
keer met geschreeuw. Ik dacht dat er iets gebeurt was ofz, maar toen ik vroeg
aan de collega's zeiden ze heel gewoontjes oh das niets, dat is een protest die
aan de gang is. Dusja dit kan ik ook al afvinken van mijn lijstje zeker.
In de namiddag kwamen er uniformen toen voor ons. Polo's met lange en
korte mouwen en een lekker warme jas. Eerst moesten we alles soort per soort
leggen en dan was het pastijd. Enkele collega's hadden er niet beter op
gevonden om een fotoshoot te houden met de uniformen. Uiteindelijk waarschijnlijk
twee uur niet gewerkt, maar daarmee bezig geweest. Op het einde van de dag
herinnerd ik me dat taartje in Wary zijn lade. Toen ik hem ernaar vroeg zij
hij, ohja das niet erg, ik eet het morgen wel op. Melk die al twee dagen niet
in de frigo zit?
Donderdag 05/04
We waren allemaal stil en goed aan het werken tot Señora Silvana binnen
kwam. Ze ging naar haar bureau en haalde daar een rare pot uit. In die pot
zaten lekkere paaskoeken. Het lijk niet op paaskoeken van bij ons, maar zo een
soort van zandkoekjes met van de gekleurde bolletjes op. Super lekker! Veel
lekkerder dan die melk taart.
Op een bepaald moment had Señora Dubali een papiertje nodig die op mijn
bureau of op die van Wary zou moeten liggen. Op de mijne lag het niet, wist ik
zeker. Dus ik begon met alle papieren te bekijken die op zijn bureau lagen.
Niets. Ja, dan maar de lades doorzoeken. De eerste lade papieren en papieren,
maar niet dat wat ik zocht. Dus verder naar de tweede lade. Daar haalde ik iets
anders tevoorschijn. Het melk taartje! Ik haalde het uit en vroeg aan Señora
Dubali: "Zocht je dit soms?" Op dat moment was Wary ergens op de
verdieping onder ons en hij kwam redelijk snel terug naar boven toen ze hem
riep. Hij kreeg een redelijke preek over dat hij eten niet mag laten rondslingeren
en zeker niet in de lades van zijn bureau. Uiteindelijk is het blaadje dat we
zochten niet boven water gekomen. En het taartje? Dat belande in de vuilbak..
Vrijdag 06/04
Vandaag opnieuw de familie Wauters tegengekomen. Na hun Inca Trail
hadden ze twee vrije dagen gepland in Cuzco. Rond 10u op hun eerste vrije dag,
stonden ze al in het kantoor. Ja het gaat ons niet om zo niets te doen was het
antwoord. Dus vertrokken ze de volgende morgen om 5u naar de regenboogberg.
Morgen (maandag) zal ik ze niet meer zien omdat ze richting Puno zijn
vertrokken. Om 17u hadden ze een briefing over hoe de volgende dag in zijn werk
zou gaan. Deze mocht ik bijwonen om eventueel te vertalen en de gids te
beoordelen. Vertaling was niet nodig want de jongste van 12 jaar verstond de
gids.
Vandaag was het ook echografie week voor Emy, de tweede baby op komst.
Toen ik om 15.30u terug vertrok naar het werk vertelde ze plots dat ze nog iets
wilde zeggen. Ik dacht oeps heb ik een licht vergeten uit te doen of iets
verkeerd gedaan. Toen vertelde ze dat ze gisteren naar de echo was geweest,
maar er niets te zien was omdat het baby'tje met de benen gesloten lag. Vandaag
moest ze op controle bij de dokter en daar konden ze het wel zien. Het wordt
een meisje! Ores was een beetje teleurgesteld, hij wilde liever een jongetje.
Toen heb ik hem maar verteld dat hij nu zeker geen chef van het gezin zal
worden. Hij pest Emy en Paola ermee dat zij de chef zijn en dat hij moet doen
wat ze zeggen. Een extra vrouw in huis zal daar hoogstwaarschijnlijk niets meer
aan veranderen.
Zaterdag 07/04
's Morgens eten we normaal in de keuken ontbijt ofja ik toch met de
lokale familie. Sinds woensdag is het ontbijt in de living. Er zijn werken aan
de gang in de keuken. Dus het fornuis en al het materiaal is verhuisd naar een
slaapkamer en dient nu als keuken. Normaal zou het zondag af zijn. De werkers
zijn studenten die op deze manier hun studies kunnen betalen. Het zijn wel
goede werkers want nu (zondag) is het helemaal gevloerd en geverfd. Eerst was
het een redelijke vloer, maar ja met plekken die er waarschijnlijk niet meer
uit konden. Nu is het een tegelvloer. Handiger om te kuisen denk ik, voor Ores
dan. Ik zie hem altijd kuisen en poetsen.
Zaterdagavond proberen te koken op een gasfornuis. Hmm is niet uitgedraaid
als ik wilde. Mijn aardappelkoekjes waren wel lekker hoor, maar ja niet zoals
thuis. Deze middag macaroni gemaakt. Op het eerste zicht vond ik de melk al
raar uitzien, maar ik had ze pas gisteren gekocht. Zo erg kon het toch niet
zijn dan? Dusja water gekookt voor pasta en dan ja, zoek een pot om dat in te
doen. Niet gevonden. Mijn alternatief was een tas met een bordje op. Niet heel
praktisch, maar doenbaar. Melk gekookt, bloem bijgevoegd, kaas en toen de pasta
en de worteltjes. Het was niet zoals die van mama, maar het was wel ok denk ik.
Het smaakte anders, ja met andere melk en zonder nootmuskaat
Daarna mooi mijn afwas gedaan en alles terug gezet zoals het was. De
keuken is altijd een beetje een rommeltje dus je moet goed opletten dat je
niets omstoot. Maarja het is niet de echte keuken, het is maar een invalkeuken.
Normaal gezien kunnen we bijna terug in de echte keuken eten, maar nu ruikt het
vooral nog naar verf dus het is niet aangenaam om daar 5 minuten binnen te
zijn. Maar het zal verbeteren.
Rond 11u vertrokken op bergwandeling met Ores. Oorspronkelijk gingen we rond 10.30u vertrekken, maar er was blijkbaar nog een gast die uitgebreid moest eten of hij dacht het. Met de zon op onze rug vertrokken naar de eerste reeks trappen richting de Maantempel. Bleek een rots te zijn. Wel een rots met betekenis. Blijkbaar heeft het vroeger medische en rituele doeleinden gehad. Ze hadden een operatiemesje gevonden. Dit was het teken van de goden dat men iemand moest offeren. Men dacht dus dat het daarvoor diende. Plots was er blijkbaar wel een dokter die kon zeggen van neen, dat is geen offermes maar een operatiemes. Dit viel niet in goede aard bij de bevolking. Hij moest het dus bewijzen en opereerde iemand en nadien was die persoon genezen van zijn probleem (geen idee van wat hoor). Vroeger kon je dus in de berg/grot, maar nu voor de veiligheid is het afgesloten. Wel kun je erop wandelen als je dit wil, dan heb je een super zicht!
Als je op de Maantempel staat heb je links en rechts bergen. De linkse bergen zijn blijkbaar mannelijk en de rechtse vrouwelijk. Toen ik vroeg hoe je het verschil kon zien, zei hij dat de hoogte anders is. Vrouwelijke bergen zijn iets kleiner. Wel, in vergelijking met het menselijke leven is dit meestal ook wel zo denk ik. Naast het feit dat de bergen een geslacht hebben zijn er nog drie onderverdelingen. Je hebt de kleinste, de middelste en de grootste. De kleinste bergen zijn een verwijzing naar een kleine god. Deze zorgt voor een klein gebied bijvoorbeeld een dorp. De middelste is een grotere of belangrijkere god en neemt bijvoorbeeld een stad onder zijn goede. De grootste berg is dan een hele grote god en neemt een volledige regio of streek voor zich. Toen hij de namen van de bergen uitsprak, rinkelde een belletje. Ausagate. Waar had ik dat eerder gehoord of gezien. Natuurlijk! Alle kamers bij Emy en Ores hebben een naam, de naam van een berg. Ja, ik heb dus de kleinste kamer (eenpersoons), genoemd naar de grootste god en berg.
Daarna verder gewandeld naar Inkilltambo. Dit is een originele Inca site. De Spanjaarden hebben hier niets verwoest, omdat ze de moeite niet deden om te komen kijken. Hier konden ze niet snel rijk van worden of macht verzamelen. Tijdens de route hiernaartoe zijn we misschien twee andere families/mensen tegen gekomen. Het is dus zeker niet toeristisch en dus zoveel leuker. Ook vandaag het Peruviaans plat leren kennen. Jaja, plat... Veel klimmen, stoppen, water drinken, de typische Qhapaq ñan bruggetjes oversteken... Onderweg zag ik een "G" staan op/in een berg. Ores vertelde dat dit ooit van een wedstrijd was. Geen idee, vond maar een raar iets.
De site was super speciaal. Alles is er gelaten zoals het was. Ze hadden een soort van eigen frigo. Ze noemden het duco de ventilación. Dit is de Spaanse naam. De naam in het Quechua stond er ook op. Deze was iets juister. Letterlijk vertaald betekende die "waar je de wind vangt". Het was een soort kamer met ja platen om voedsel op te leggen/stapelen en golfplaten dak. De muren waren er niet, zo kon de wind letterlijk gevoeld worden.
Na enkele kilometers en bergpassen wandelden we door het Eucalyptus woud. Zo mooi en zo lekker ruiken. In vergelijking met wat wij kennen als Eucalyptus in België, is de Belgische niets. Vandaag ook les gekregen over de planten. De boom mag dan wel lekker ruiken, het is eigenlijk een beetje een egoïst. Hij neemt al het grondwater voor zich en zo kan er niets anders groeien rond hem. In vergelijking met die andere plant, waarvan ik de naam niet meer weet, is dit wel een sociale. De wortels gaan diep in de grond en brengen het grondwater naar boven voor andere planten. Rond deze zijn er altijd verschillende plantjes/bloemen... De schors van deze boom/plant bladert af. De inheemse stammen gebruikten het vroeger om verf van te maken. Zo konden ze de textiel schilderen en noem maar op.
Ook ben ik de quinoa plant tegen gekomen. Blijkbaar een soort agressieve plant. Ze neemt alle mineralen en vitaminen op uit de bodem. Je kan geen twee keer na elkaar quinoa planten. Je moet in de tussentijd een plant zoeken die de aarde kan herstellen. Vandaag mijn eerste 5 koeien en ja 1 kalfje gezien. De plaatselijke bevolking was aan het hoeden toen we passeerden.
Uiteindelijk rond 14u waren we nog een uurtje verwijderd van het stad. Dus we wandelen en wandelen. Onder takken, over takken. Naar boven, naar beneden. Nu en dan een tak in mijn gezicht gekregen, maar niet al te pijnlijk. Ores wandelde de hele tijd voor mij op het smal pad, omdat hij de weg kent. Op een bepaald moment stopt hij met wandelen. Ik die zodanig naar de grond aan het kijken was om niet te vallen, liep dus ja bijna tegen hem. Toen ik raar naar hem keek, wees hij alleen naar iets. Ik probeerde te zien wat hij zag, maar zag alleen een bruine vlek tussen de bladeren. Zachtjes begon hij achteruit te wandelen. Dusja ik ook, anders lag ik op mijn gat. Nog altijd niet gesnapt wat er aan het gebeuren was. Ik wilde het weten. Ik tikte op Ores zijn schouder, die nog altijd achteruit wandelde, en maakte een handgebaar van wat gebeurt er. Zonder iets te zeggen, vormde hij met zijn lippen het woord "beer". Ik schrok wel even, maar Ores bleef kalm als altijd. Dus wij traag achteruit zodat hij ons niet zou opmerken. Te laat! De bruine vlek die ik eerder gezien had, bewoog. Ik zag het gezicht. De beer ging op zijn achterpoten staan en draaide zijn hoofd naar ons. Carambas! ( een beleefd scheldwoord) Wij sneller achteruit en sneller, hopen dat we niet vallen. Het beest zette zijn voorpoten weer op de grond en kwam richting ons. Eerst op wandeltempo en toen ging hij sneller en sneller terwijl er een rare grom uit zijn keel kwam. Wij waren op dat moment misschien op 50 meter ervan. Dus heel snel ging het bij ons zijn. En toen.... was het 1 april. Haha grapje. Geen beer gezien in het bos, wel een hond die op een beer leek.
Vandaag was de vrije dag, zalig. Mooie zon, lekker warm, zonnecreme en zonnehoed op en daar gaan we! Normaal gingen we zondag op Pasen wandelen (met de familie), maar ik moet misschien werken, dus opnieuw georganiseerd en vandaag gaan wandelen. Op naar de site van Kusilluchayoq. Dit is Quechua. De meest voorkomende taal naast het Spaans (Dat eigenlijk Castillano is). Het is niet het Spaans zoals in Spanje. Daar spreekt men meer met een accent, hier gewoon de woorden, voor de moment is dit genoeg voor mij. De betekenis van Kusillachayoq is letterlijk " De aap die alles pakte".
De wandeling is eigenlijk een deel van het Qhapaq ñan (het Andes netwerksysteem). Het pad gaat door volledig Zuid-Amerika en is ontelbare kilometers lang. Normaal zouden we naar de maantempel gaan, maar Paola was een beetje moe dus zijn we bij de eerste archeologische site even gestopt in de schaduw, in de zon was het tegen de 28°. Hier bleven Paola en Emy in de schaduw terwijl Ores me uitleg gaf over de site. Oorspronkelijk werd deze site gebruikt voor de mensen die uit de jungle kwamen of mensen die de Qhapaq ñan bewandelen, een soort van schuil- en bidplaats aan te bieden. Om de 30km is er zo een "huisje". Nu is het nog een meter stenen dat er staat, zonder dak of iets. Wel kan je nu en dan nog een soort van nissen zien, waar men dan kon offeren.
Op de laatste drie foto's over de site kun je zien dat iets omcirkeld is. Op de eerste foto is dit een kleine oranje driehoek (kun je niet goed zien op de foto). Dit heeft de connectie met de bovenwereld weer. Het dier dat dit symboliseert is natuurlijk de condor. Op de tweede foto zie je het hart van Pachamama (moederaarde), de connectie met de wereld waarin we leven. De derde foto met de pijl toont de onderwereld aan. Dit was vroeger een put waar grondwater naar boven kwam. Spectaculair, want er komt zo maar water uit de grond omhoog. Het water is iets heel speciaals hier. Je hebt mannelijk en vrouwelijk water. Het vrouwelijk water bevat meer mineralen en is dus beter om te drinken. Mannelijk water wordt niet aangeraden om te drinken. Alweer een voorbeeld van het sterke geslacht . Sorry venten, je ziet het, vroeger in de Inca tijd was het ook al zo, niets meer aan te doen.
Jammer genoeg kwamen we ook een spin tegen.. Deze was een van de giftigere soorten. Hier is het bijgeloof of de Andesreligie gemengd met het Christendom, waardoor ze geloven in Jezus, maar ook in de betekenis van dieren. Ores vertelde over de cusicusi spin. Dit is een kleine spin. Wanneer je die ziet, zou je geld krijgen of winnen. Toen ik vroeg om hem te beschrijven, leek hij verdacht veel op de spin die enkele dagen geleden in mijn douche zat.. Miraculeus, want gisteren kreeg ik een mail van de eigenaar van het kantoor over mijn loon. Misschien moet ik toch beginnen geloven in het bijgeloof.
Zaterdag 31/03
Praktisch gezien een vrije dag. Enkel om 18u moest ik een briefing bijwonen en enkele foto's nemen van de internationale reispassen, voor het kantoor. In de voormiddag ben ik met Emy naar een lokale markt geweest, dicht van San Pedro (dezelfde waar ik vorige week geweest was). Niet dat toeristen niet toegelaten zijn hier, maar er was geen enkele, alleen lokale mensen. Emy waarschuwde me, neem niets mee dat je kan verliezen. Ze zijn er een krak in om vanalles uit je zakken te stelen. Meestal zijn ze met twee of meer. De ene strooit zout of bloem in je gezicht zodat je de kluts kwijt bent. De andere probeert je dan te ondersteunen en te helpen, maar ondertussen ben je alles kwijt dat je mee had.. Dus bij deze geen foto's van de markt. Net als de vorige keer opnieuw alles te vinden, keukengerief tot boeken, tuingereedschap tot werkgerief.. Wij zochten een tafeltje voor in mijn kamer. Ze hadden eentje staan die ze willen erin zetten, maar het kon niet door de deur. Dus op zoek naar een kleiner. Met de meetlat in de hand, doorheen het hele land. Of praktisch toch, want zo leek het wel, overal straatjes en kraampjes. Uiteindelijk geen kleiner gevonden. Dus de "timmerman" komt om een stukje af te zagen zodat het door de deur past. Verder nog genoten van mijn vrije dag in de zon.
Zondag 01/04
Vrolijk Pasen!
Gisterenavond toen ik wilde gaan slapen, wandelde ik naar de keuken om de eitjes voor Paola te verstoppen. Toen ik er aankwam brandde het licht en hoorde ik stemmen. Jammer, er was iemand in de keuken. Ok dan, eerst pyjama aangedaan, tandjes gepoetst. Ohja een extra weetje, mijn tweede wijsheidstand komt uit. Tegen dat ik thuis kom, ben ik super wijs, haha . Rond 22.30u hoorde ik dat ze vertrokken uit de keuken. Hopla Kyara uit bed en spelen voor paaskonijn. Op de foto's kun je zien dat ik voor de ouders een tasje gevuld had en voor Paola eitjes verstopt had. De chocolaatjes waren verdeeld met reden.. De vorige keer was Ores aan het klagen tegen Emy dat ze meer chocolaatjes gegeten had dan hij enz. Bij deze mooi verdeeld. Toen hij binnenkwam in de keuken, zei hij direct ah dat zijn de mijne, ik ga ze tellen!
Paola dat was een ander verhaal. Emy en Paola kwamen deze morgen als eerste de keuken binnen, ik zag ze passeren en 20 seconden later hoorde ik geklop op mijn deur. Daar stonden ze dan. Ze was super blij dat ik daar de tijd voor genomen had en vroeg of ik wilde helpen zoeken met Paola. Dus wij samen naar de keuken en daar begon het. Ik zocht een mandje en Paola snapte het super snel, ze raapte de eitjes op en dan in het mandje. Ik had vijf verschillende verstop plaatsen voor haar. Redelijk snel had ze ze allemaal gevonden. Daarna zat ze in haar stoel terwijl wij ontbeten. De hele tijd, alle eieren uit het mandje en dan alle gele in het mandje. Zaten ze er allemaal in? Dan kieperde ze de mand ondersteboven en gingen alle paarse in de mand. Allemaal erin? En omkieperen. Zo deed ze de hele tijd verder. Ik denk dat ze nog nooit zo stil geweest is 's morgens. Straks gaan we terug wandelen in de mooie zon, hopelijk bereiken we nu wel de maantempel. Paola is goed wakker dus we geraken er waarschijnlijk wel.
Zenuwachtig opgestaan wetende wat er de vorige avond (zie eerste stagedag) gebeurt was. Lekker ontbijt naar binnen gespeeld en zo al de helft van mijn zenuwen kwijtgeraakt. Eerst op het werk nog wat geholpen met het verhuizen van zaken en op orde stellen. Na veel zwoegen en koud lijden op kantoor (is gelegen in de schaduw, dus ik moet altijd een dikke trui aandoen, maar alleen voor in het kantoor. Erbuiten hoeft niet want meestal lekker warm in de zon.) was het eindelijk 13u, lunchtijd! Via de markt naar San Blas geweest en onderweg Ceviche geprobeerd. Eerst kreeg ik een druppelglas met geen idee wat erin zat, maar het was niet lekker. Dit samen met een potje ja geen idee het leek op nootjes, maar smaakte naar niet veel. Toen kreeg ik de hoofdplat, jammer genoeg beviel het me ook niet, te pikant. Wat me wel gesmaakt had waren de patatjes. Het is een speciale soort die er zeker bijhoort als je ceviche eet. Patatjes in schijfjes met een paarse pel en oranje binnenkant. Superlekker! Tegen 16u terug naar het werk en daar wat Spaanse woorden bijgeleerd zoals een envelop dat el sobre is. Ook muts en sjaal had ik gevraagd, maar die zijn uit mijn geheugen verdwenen. Dus opgezocht blijkbaar is het gorro (muts) en la toquilla (sjaal). Die avond dus na mijn tweede stagedag, compliment gekregen van de baas. Dat ik tegen het einde van de week misschien al beter ben dan degene die me opleidt. Het compliment was misschien niet helemaal waar, maar twas leuk om te horen.
Woensdag 28/03
Mijn laatste dag van de week met normale werkuren(9u-13u, 16u-20u)! 's Morgens het reservatiesysteem leren kennen. Redelijk ingewikkeld. Het hoofd van de afdeling trekkings gaf me een stapel met papieren die dus gereserveerd moesten worden. Samen met begeleider getest. Paspoort nummers invoegen, namen spellen, geboortedatums invoeren... Het meeste ervan in het Spaans gedicteerd terwijl hij antwoordde in het Engels. Een beetje een kakafonie, maar mijn duizendtallen gaan erop vooruit. De meeste reservaties waren voor de Inca Trail. Speciaal bij deze reservaties is dat je binnen de twee uur moet betalen of je reservatie wordt geannuleerd. Dusja wij werken ons door de stapel heen en op 10 min voor tijd geef ik het eerste deel aan de boekhouder zodat hij kan betalen. Met een klein stemmetje vertel ik hem dat hij nog 10 minuten heeft om ze te betalen. Hij lachte en zei neenee ik heb nog meer dan een uur. Toen toonde ik hem de tijd van de eerste reservatie. Hij had welgeteld nog 10 minuten. Toen bedankte hij me en begon ze te betalen. Vervolgens verder door de stapel geraakt tot het middag was. Na de middag verder paspoorten gesorteerd en bij de juiste trekking moeten puzzelen. Daarna hun kastensysteem uitgepluisd. Elk dossier moet in de juiste lade en daar nog eens bij de juiste maand en datum geplaatst worden. Daarna kwamen de nieuwe reservaties aan de beurt. Deze sorteren per lade en dan ordenen. Om 17.30 was er een briefing voor Inca Trail twee dagen, een nacht. Met de bus naar Santa Ana, de andere kant van het stad. 's Morgens tijdens het ontbijt heb ik altijd een beetje geschiedenis en cultuur les van Ores en hij vertelde me dat er om vlot verkeer te hebben in Cuzco er 50.000 mogen rijden. Bij de laatste meeting kwamen ze aan 180.000 auto's. Niet moeilijk dat het verkeer zo hectisch is...
Om 17.40 aangekomen in hotel voor briefing. De man was nergens te bekennen. De receptie wilde niet helpen want als ze vertelden waar hij was, is dat schending van de rechten van de toerist. Dusja gewacht en gewacht tot 18.20. De gids was ook al toegekomen. De papieren en de slaapzak gegeven aan de gids, hij ging nog even wachten op de man. Wij moesten om 18.30u op een andere briefing zijn, voor een Duitse vrouw. Rond 18.45u daar toegekomen. Wonder boven wonder de Duitse vrouw sprak Nederlands! Dit werd zo eigenlijk een beetje mijn eerste eigen briefing. Haar gids was niet vriendelijk, maar sprak wel Spaans, Engels en Nederlands. Wary (collega van kantoor) spreekt alleen Spaans en beetje Engels. Dusja hij vertelde aan mij, ik vertaalde voor haar. Een grappige situatie kun je het wel noemen. Haar gids was echt niet de vriendelijkste mens op aarde.. Na mijn uitleg vroeg ze of ze het nog even mocht herhalen zodat ze alles juist opgeschreven had. Natuurlijk, geen probleem was mijn antwoord. Op hetzelfde moment zei haar gids: " Moet dit nu echt? Ze heeft het net allemaal uitgelegd?!!" Ik zei dan maar van neenee geen probleem, ik heb tijd. Kdacht ha het is niet omdat jij hier weg wil, dat ik slechte service zou moeten leveren. Misschien wilde ik wel een beetje extra langer blijven, gewoon om hem te pesten. Hij moest maar vriendelijk zijn tegen haar. Ze deed niets verkeerd. Toen begon ze met haar samenvatting. Iedere keer dat het correct was zei ik van ja goed of klopt. Haar gids zei: "Ja, dat zei ze al" of " Ja, dat heb je hier al opgeschreven" of " Zeg, heb jij niet geluisterd?!". Beetje een bullebak.. Toen ik daarna richting San Blas wandelde was er een optocht bezig. Een beetje raar aangezien het woensdag niets speciaals was. Donderdag en vrijdag zijn speciale dagen...
Donderdag 29/03
Speciale uren vandaag. Van 9u-11u en om 18u nog een laatste briefing. 's Morgens de documenten in orde gemaakt voor de groep die we gingen ophalen in de luchthaven. Een groep van Nederland die vanuit Lima kwamen. Rond 10.35 uur kwam hun vlucht aan. Geholpen met de bagage en begeleid naar de bus. Ondertussen zeker twee keer geteld, dat we zeker alle 28 passagiers en 1 gids mee hadden. Aan de bus, de papieren afgegeven aan de gids en herbekeken dat alles klopte. Ondertussen waren de passagiers bezig hun bagage af te geven aan de chauffeur en konden een plaatsje zoeken in de bus. Normaal gezien zouden we terug moeten wandelen naar het kantoor, maar dat is 1,5 uur. Dus deed de chauffeur ons een dienst en zette ons op 10 minuten van het kantoor af. Tijdens de korte busrit vertelde de gids van alles aan de groep. Blijkbaar moet een vliegtuig dat wil landen in Cuzco sneller vliegen omdat het anders niet goed kan landen door de ijle lucht. Daarom hebben ze blijkbaar een landingsbaan van meer dan 4 km nodig. In het opstijgen moet er dus ook meer gas gegeven worden om te kunnen opstijgen. Vanaf het kantoor dan terug gewandeld langs de markt van San Blas en daar gegeten. Eerst was het kippensoep met macaroni's in. Zo stond het op het programma, het waren eerder lasagnebladen in stukken dan onze macaroni's. Rond 13u aangekomen op kamer en begonnen met een berg schoolwerk. Eerst stageverslagen gemaakt, weekschema ingediend, brochure teksten gemaakt in 4 talen...
Rond 17.40 uur vertrokken naar de laatste briefing voor vandaag. Om 18u niet zo ver van bij mij. Daar opnieuw uitleg gegeven en zelf Wary kunnen verbeteren. Dat was niet zo moeilijk want hij zegt tegen 15 en 50 alle twee hetzelfde. Dus de toeristen waren notities aan het nemen toen ik plots zag dat er iemand was die 4.15u opschreef. Toen dacht ik van nee, dat kan niet. Het is 4.50 u dat ze worden opgehaald. Even bevestiging gevraagd in het Spaans en dan mooi verbetert. Er was 1 van de twee mannen die een beetje boos keek naar Wary toen ik het verbeterd had. Daar moest ik dan toch ook wel even proberen om niet te veel te lachen. Ik vrees dat ik nog een beetje moet werken om mijn gezicht in de plooi te houden. Rond 19u was ik terug in San Blas en kon ik me opwarmen. Overdag was het tegen de 28° geweest, maar kort daarna een regenvlaag die alle warmte wegnam.
Ik vertelde hierboven ergens over mijn speciale uren eh, wel morgen heb ik een vrije dag! Als dat nu keer niet plezant is
Kyara in Peru
. Sorry venten, je ziet het, vroeger in de Inca tijd was het ook al zo, niets meer aan te doen.
