Bijlagen:
Flyer fotozoektocht 2019.pdf (377.3 KB)   

Bijlagen:
mutt_apr_2019.pdf (0 KB)   
mutt_dec_2018.pdf (1.1 MB)   
mutt_feb_2019.pdf (1.9 MB)   
mutt_jan_19.pdf (1.5 MB)   
mutt_juni_2019.pdf (4.2 MB)   
mutt_mei_2019.pdf (1 MB)   
mutt_mrt_2019.pdf (778.4 KB)   
mutt_nov_2018.pdf (1.2 MB)   
mutt_okt.pdf (967.7 KB)   

21-05-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

16-05-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Ons vroege vertrekuur werd door Eurowings verlaat naar 15.25 uur zodat we niet om 07.00 uur maar pas om 11.15 uur moesten vertrekken vanuit Wijchmaal, een halve dag verlies dus.

De 36 reislustigen waren allemaal tijdig aanwezig en de bus van Limburg International zette koers naar de luchthaven Köln-Bonn. Bij het controleren van de bagage in de luchthaven hoorden een aantal het dadelijk donderen (en wel effectief in Keulen!!!). Ze hadden de regels voor bagage niet strikt in acht genomen en een te groot zakje voor de vloeibare zaken en de tubes gebruikt. De Duitse controleurs verwezen hen naar een verkooppunt van “kleine Tüten” waar ze 2 zakjes konden kopen voor 1 €, die hebben ze dan alvast voor de volgende reis.

De vlucht had zelf had ook nog eens meer dan een half uur vertraging, maar ze verliep rustig en we kwamen veilig aan in Zagreb (Kroatië). Naar Hotel International, inchecken, 10 minuten de kamer op en onmiddellijk op stap naar het centrum voor een eerst, weliswaar ingekorte, verkenning (het weer was gunstig) en om 21 uur terug naar het hotel waar we een lekkere bonensoep, een buffet met Kroatische gerechten en een dessertje nuttigden. Het bedienend personeel was uiterst vriendelijk en applaudiseerde als we een Kroatische groet konden uitspreken. De dag werd afgesloten in de bar van het hotel waar we nog een stukje Barcelona-Liverpool oppikten.

Dag 2 vertrokken we na een stevig ontbijt in de drukke ontbijtzaal van het hotel, om 09.00 uur richting het Nationaal Park Plitvicemeren, een tocht van ongeveer 140 km en 2 uren. Opvallend was wel het aanwezige groen, groen en nog eens groen, doorspekt met kleine dorpjes, alleenstaande huizen en stukjes bewerkt land tussen het groen. Geen industrie te zien, geen weiden met vee. Een 40-tal kilometer voor Plitvice werd er een tussenstop gedaan in Rastoke. Hier maakten we direct kennis met een lastige Kroaat. We waren uitgestapt maar hij zei ons “back to the bus” te gaan. We moesten van hem inkom betalen, maar we bevonden ons gewoon op de openbare weg. We gingen toch even een kijkje nemen zonder Rastoke zelf binnen te gaan. Het is er prachtig: rivieren, watervallen, watermolens… Een dorpje dat helemaal in het teken staat van water en dat ook wel ‘Plitvice in het klein’ wordt genoemd. Er komen 2 twee rivieren samen: de Korana-rivier en de Slunjčica-rivier. Dat levert fotogenieke stroomversnellinkjes op en ook een paar grotere watervallen. Er werden foto’s gemaakt maar het lastig personage bleef maar van zijn oren maken en dreigen met politie zodat we toch maar verder reden naar Plitvice. Daar aangekomen was er een massa volk aanwezig waarbij de Chinezen niet ontbraken natuurlijk. Terwijl Roland en Louis het vooraf bestelde groepsticket gingen halen werd er wat drinken gekocht en mochten we met de groep voor de enkele bezoekers naar binnen. Plitvice Lakes is het grootste nationaal park in Kroatië en tevens één van de oudste in Zuidoost-Europa. Deze UNESCO Werelderfgoedsite bestaat uit 16 meren die met elkaar verbonden zijn via watervallen, 90 in totaal. Het nationaal park werd opgericht in 1949. Dit park lijkt rechtstreeks uit een sprookje te komen, met haar betoverende watervallen en smaragdgroene meren.
Er zijn 7 wandelroutes, de wandelpaden zijn gemaakt van houten planken en sommige zijn van grind. Door een natuurlijk afzettingsproces gedurende duizenden jaren door het stromende water van de Koranarivier zijn er in dit gebied dammen van travertijn ontstaan. Deze dammen hebben op hun beurt weer een aantal meren, grotten en watervallen gevormd. Het bos in het park is het onderkomen van beren, wolven en zeldzame vogels. Heel indrukwekkend allemaal, waar we eigenlijk ogen te kort kwamen om alles te zien,met bruisende watervallen, hoog en laag, rustige meren langs snelstromende waters. De natuur liet hier ook zien dat het perfect mogelijk is, net als bij mensen, dat rustige waters gewoon langs woelige waters kunnen bestaan. Halfweg de tocht was er de mogelijkheid om iets te eten en te drinken en dan was er een boottocht over het Kozjakmeer om dan weer de wandeling verder te zetten richting parking om met de bus richting Zagreb te rijden waar we die avond “onder de kerktoren”  van de kathedraal gingen eten in restaurant Kaptolska Klet, een prachtige locatie en goed eten. Naar het hotel gewandeld (sommigen met de taxi) en dan passeer je langs de bar …

Dag 3 was voorbehouden voor het oude stadsgedeelte van Zagreb. Na het ontbijt vertrokken we richting het plein van de slachtoffers van het fascisme, een perfect vierkant door 4 straten die direct leiden naar het midden van het plein met gebouwen en in het midden het Mestrovic Paviljon, een rond zuilenhuis dat oorspronkelijk een huis van de kunst moest worden, maar ook een moskee was, het Museum voor de Kroatische Kunst en nu een tentoonstellings- en evenementenruimte is. Verder ging de wandeling naar het centrale plein (Trg Bana Jelacica) en van daaruit naar de Dolac markt waar alles te koop is: vis, vlees, groenten, bloemen en ook zijn er oude vrouwtjes die ondergoed  en kleding verkopen…Hier hebben de meesten op het terras van de café-bar Carpe Diem de markt en de marktgangers gadegeslagen en een lekker goedkoop biertje of koffie gedronken.  Ondertussen was het zachtjes beginnen regenen. We passeerden een tuintje met allerlei graffiti en vervolgens gingen we op zoek naar wat eten. Voorts naar het St. Markus plein met de parochiekerk van Zagreb de Sint Marcuskerk en naar het museum van Mestrovic, de prominentste beeldhouwer van Kroatië, we hebben trouwens van deze meester verschillende werken gezien op onze wandelingen. Via het St. Marcusplein langs het oude stadhuis en het Kroatische Museum van naïeve kunst, langs enkele kerken naar de Inbrekerstoren om daar met de tandradbaan naar een parkje te wandelen met ook graffiti-kunst om dan via een tunnelstelsel weer op het centrale plein te belanden. Kort bij dit plein lag een gebouw waar je op het 16^de verdiep, het observation deck, een 360° view over de stad Zagreb had. Dan hadden we het avondeten in restaurant Vinodol, ook weer een mooie locatie en prima eten. Terug naar het hotel en juist ja, ons afscheid van Kroatië vierden we in de bar van het hotel.

Dag 4 was ons vertrek naar Ljubljana gepland en zo geschiedde. We waren nog maar even vertrokken en Roland meldde ons dat we een tussenstop zouden doen in de geboorteplaats van Tito, het dorpje Kumrovec, vlakbij de Sloveense grens gelegen, een dorpje van een 1800 inwoners, waar een museum is, vergelijkbaar met Bokrijk, maar kleiner. Oude gebouwen, werkmanshuisjes, schuren, het geboortehuis van Tito …

Na deze stop volgde dadelijk erop weer een stop, de grens met Slovenië, waar onze identiteitskaarten dubbel gecontroleerd werden en daar hadden ze toch wel een tijdje voor nodig. Verder ging het naar Austria Trend Hotel waar we van een warm middagmaal konden genieten nadat we koffers in de bagagekamer geplaatst hadden. Onmiddellijk na het eten werden we door de autobus afgezet in de buurt van het kasteel en begon onze wandeling, jammer genoeg in de regen. Het kasteel torent hoog boven de stad uit. Halfweg de 14^de eeuw gebouwd had het vele doeleinden. In de jaren ’70 zijn de restauratiewerken begonnen en vandaag is dit het paradepaardje van de stad. Er zijn verschillende tentoonstellingsruimten en er is een poppentheater, er zijn concerten, er kan getrouwd worden en het mooiste uitzicht heb je vanop de toren van het kasteel. Wij zijn naar boven “gereden” met de funicular. Daarna een weg naar beneden zoeken. De drie organisators waren hier al geweest maar er was wat discussie om de veiligste weg te nemen gezien het wat geregend had. We zijn veilig onder geraakt. Er passeerde daar een wandelaar met twee honden, één ervan koos Miel bijna als ‘pispaal’, maar de hond had niet gerekend op Miel’s voetenkunst en die kreeg een ferme trek. We wandelden verder naar de drievoudige brug, één voor auto’s en twee voor voetgangers, gebouwd over de rivier de Ljubljanica. Wandelen in de regen is niet plezant dus zochten we een onderkomen en dat vonden we in een zaak waar de cappuccino maar 1,50€ kostte. Vandaar uit vertrokken we in de plensende regen naar het oudste restaurant van Slovakije, Gostilna Sestica, bestaand sinds 1776 waar we goed maar wat te snel bediend werden ondanks de pogingen van Jef om wat meer tijd tussen de gerechten te laten. Na een vermoeiende dag wilden we met de autobus naar het hotel, kaartjes kopen dus, maar na een stuk of tien kaartjes blokkeerde de automaat. Bij aankomst van lijn 6 ging Louis vragen of we op de bus konden betalen maar de chauffeur liet degenen die geen kaartje hadden gratis meerijden tot het hotel. Daar aangekomen mochten we naar de kamers. En iedereen stond bij binnenkomst met de mond vol tanden … zulke kamers hadden we nog nooit gehad op onze reizen .. En ja ik val in herhaling maar de laatste avond hebben we ook afgesloten met een drankje.

Dag 5 zijn we wat later gestart voor het ontbijt en ook later vertrokken met de autobus (deze keer met een betaald kaartje) omdat de vermoeidheid wat begon toe te slaan. Met de bus naar het centrum waar de paraplu’s weer werden bovengehaald en er gewandeld werd naar het park met buiten panelen met allemaal uitzonderlijke moderne gebouwen. Vervolgens wandeling naar het centrum langs verschillende gebouwen en pleinen en een hapje eten om te eindigen met wat slenteren door de straten van Ljubljana of een bezoek aan het illusie-museum. En zo kwam een einde aan onze 5-daagse trip door deze voormalige Oostbloklanden. Een leuke trip met een gezellig gezelschap, alleen had de temperatuur een 10° meer mogen zijn, maar voor dat betere weer gingen onze drie organisators zorgen bij de volgende KWB-trip.

Met dank aan Roland (kunst- en kunsthistorischexpert), Louis (historisch- en oplossingsexpert) en Jef (reis-, hotel- en restaurantexpert) voor de puike organisatie.

                                                                                               Longfellow.

07-05-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Dinsdagnamiddag 7 mei 2019: 36 KWB-Overdaggers bezoeken het bedrijf van de familie Schrijnwerkers in Oudsbergen, deelgemeente Gruitrode  gelegen
langs de Oudsbergerweg 121.  (voorheen Weg naar As 121)
De rondleiding gebeurde door Ruth, mede-eigenares van het bedrijf. Zij is een kei in het rondleiden van groepen.

Ontstaan:
Vader Schrijnwerkers was reeds sinds 1969 bezig met het opkweken van struiken van blauwe bessen in Nederland. Dit jaar is dat reeds 50 jaar geleden.
In 1990-1991 begon de zoon een bedrijf op deze plaats.
Momenteel is het bedrijf  om en bij de 17 ha groot waarvan ongeveer 2 ha overkapt.

De planten en hun verzorging:
De planten worden aangekocht in Nederland bij een broer van de eigenaar.
Zij worden ingevoerd uit Amerika. Deze planten moeten 1000 koude uren hebben om een goede opbrengst te kunnen garanderen.
In de plantage zagen wij jonge planten in 25 liter (of meer) potten netjes in rijen staan, vier per m². Daarnaast stonden de meeste planten in volle grond.
Iedere rij had een nummer.
Rij 1-13 waren de oudste planten. Ze waren geplant in de beginperiode van het bedrijf in 1991.
Op deze Kempische zandgrond mag men zeker niet karig zijn met water geven. Iedere rij is voorzien van wateraanvoer dat via druppeldarm de planten bevochtigt in 10 druppelbeurten verdeeld over de ganse dag.
Het voordeel hiervan is dat in het aangevoerde water meststoffen kunnen toegevoegd worden. Dit gebeurt in verschillende concentraties: ’s morgens een goede portie, ’s middags en ’ s avonds een matige gift.
De blauwebessenplant heeft eerder een zure grond nodig. Daarom dat plagsel uit heidegebieden wordt aangevoerd. Dit houdt vocht ook gemakkelijker op.

Van bloei tot bes:
Heel belangrijk voor de bloei is het nachtvorstvrij houden van de planten.
Dit gebeurt met het stoken van houtsnippers in olietonnen. De rook wordt verspreid door grote ventilatoren. Hierdoor kan men ongeveer 2° C winnen.

De struiken bloeien ongeveer een viertal weken en het plukken begint na een achttal weken.
Zo kunnen de eerste bessen geoogst worden rond de 2^e week van juni onder de overkappingen en in volle grond ongeveer een drietal weken later.
Het eigenaardige van deze planten is dat er reeds groene bessen gevormd zijn terwijl er nog bloeiwijze aanwezig is.

De bestuiving:
Dit gebeurt door solitaire mannelijke en vrouwelijke bijen.
Over het geheel van de plantage zijn er 26 kisten voorzien voor de bijen.
In de overkapping wordt gebruik gemaakt van hommels.

Het plukken zelf:
Per plant kan men  4 tot 7 keren plukken.
Tijdens de oogstperiode hebben de plukkers allemaal een karretje bij voor de geplukte bessen.
In de loodsen worden de bessen gewogen per ½ kg en verpakt.
De struiken worden in haagvorm gesnoeid met een maaibalk.
Ook onder aan de struik zal men zo weinig mogelijk bessen laten groeien omdat dit rug besparend is bij het plukken.

Het snoeiwerk:
In het najaar – wanneer al de bessen geplukt zijn – begint het snoeiwerk.
Groei en bloei dient bevorderd te worden. Afgedragen vruchthout wordt met een pneumatische snoeischaar verwijderd. Hier is -zeker in het begin- toch wel kennis van zaken nodig.

Werkgelegenheid:
Tijdens de pluk zijn er bijna uitsluitend Polen aan het werk.
Om met alles in orde te zijn mogen zij maximum drie maanden hier te werk gesteld worden. (65 werkdagen)
De eigenaar moet in huisvesting voorzien en moet één warme maaltijd per dag geven.
Tijdens het afgelopen jaar waren er zo 127 mensen te werk gesteld in de pluk, het sorteren en het inpakken van de vruchten.
Eén persoon haalde verleden jaar 100 kg op één dag. Dit is wel een uitzondering.
Bij heel warm weer beginnen de plukkers om 6 uur ’s morgens tot 12 uur ’s middags.

Machinepark:
Er zijn heel wat machines aanwezig op het bedrijf zowel in de plantage als binnen in de loods.
De sorteermachine kan de aangeboden vruchten sorteren op kleur. Deze is voorzien van een weegschaal. Daarna komt de verpakkingsmachine.
Het grootste deel gaat naar de veiling. Colruyt is ook een grote afnemer.
Vruchten kunnen ook een tijd in koelcellen bewaard worden.

En tenslotte:
We mochten proeven van een stuk heerlijke blauwebessentaart en daarna nog even nippen aan een jenevertje van blauwe bessen. En of het smaakte.
We weten van blauwe bessen meer dan voorheen. En dat was toch de bedoeling van deze leerrijke maar toch ook ontspannende  namiddag.

07-05-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 16 april 2019: iets meer dan 50 Overdaggers bezoeken met zijn allen het bekende vliegpleintje ‘Sanicole’ in Hechtel, waar de aeroclub gevestigd is. Gilbert Buekenberghs, bestuurslid van de club en voorzitter van de Europese vliegshowraad gaf eerst een vrij gedetailleerd overzicht van een vliegshow.

Een beetje geschiedenis
Heel in het begin begon alles als een stuntfestival.
Het is de tijd van John Massis die als stunt een vliegtuig wist tegen te houden.
Deze stunt was goed voor een 6000 toeschouwers.
De stuntman Thierry Hallard wist 7000 toeschouwers te veroveren.
Dan kwam de eerste vliegshow. Men moest koortsachtig op zoek gaan naar
Belgische piloten om hier ‘hun kunnen’ te komen demonstreren.
Ook werden Duitse en Engelse piloten gecontacteerd.
Zo ging het aantal toeschouwers gestadig de hoogte in.
40 000 toeschouwers: je moet het maar verdienen.

De stuurgroep “ vliegshow” : het raderwerk bij uitstek
Grote evenementen kunnen of moeten zich laten ondersteunen door een stuurgroep. Zo is het hier ook.
Iedereen heeft één van de vele specifieke taken als:
- de veiligheid en security
- afspraken met de brandweer en het Rode Kruis
- de operaties: alles wat met het vliegen te maken heeft
- afspraken met het openbaar vervoer
- huurafspraken voor de parkings
- het geheel van de catering: zowel eten als drinken.
  Afspraken maken met de leveranciers.
- het verkeer naar en van Sanicole
- ontvangst van bijzondere gasten
- het regelen van alle verzekeringen( zeer grote uitgave)
- de brandstof
- het transport
- het huren en plaatsen van de tenten
- publiciteit
- verlichting en alles wat met elektriciteit te maken heeft
- steun aanvragen van de luchtmacht
- zonder een groep ‘ handige harry’s ‘ kom je niet ver;

Kostprijs van de vliegshow
Deze loopt in de miljoenen euro’s.
Zo begrijpen wij meteen dat een inkomticket zo duur kan zijn.

Wat is belangrijk bij een vliegshow?
*het geheel van de vliegshow berust voor het grootste gedeelte op vrijwilligers;
  Daarom is het zo belangrijk dat het werk van de vele vrijwilligers ook       
  gewaardeerd wordt. Er zijn om en bij de 500 mensen hiervoor nodig.
*een vliegshow organiseren wil aan het grote publiek laten zien wat de  
  luchtmacht allemaal in petto heeft;
*op zeer regelmatige wijze naar andere vliegshows gaan kijken is toch wel een
  must. Je leert altijd bij.
  Vooral de Engelsen zijn hierin voortrekker.
*een vliegshow dient heel wat regels te respecteren o.a.
  vanuit het bestuur van de luchtvaart, het ministerie van defensie, het
  ministerie van verkeer;
*er is een nauwe samenwerking met de beroepsmensen van de basis van
  Kleine-Brogel noodzakelijk;
*constant bouwen aan een goede relatie met de buurt;
*zoeken naar goede doelen waar de opbrengst naartoe gaat zoals naar
  ’t Weyerke, kankerbestrijding in de universiteit van Hasselt, enz…
*steeds blijven zoeken naar vernieuwing. Dit jaar zullen historische oude    toestellen uit WO II hun medewerking verlenen. Ook de avondshow wordt vernieuwd. Nieuw is het ‘formatie vliegen met drones’ .

Vliegen en vliegopleiding
Geert Lemmens, vlieginstructeur nam de groep mee naar buiten voor meer uitleg over het vliegen zelf en de opleiding.
Opstijgen doe je altijd met de neus naar de wind toe.
Er is steeds nauw contact met de havenmeester of de vliegveldoverste.
Sanicole  heeft als frequentie 833. Tegenwoordig hebben de meeste vliegtuigjes een ingebouwde GPS. Dit vergemakkelijkt alles natuurlijk.
De kostprijs van een doorsneevliegtuigje kost om en bij de 235 000€.
De prijs is veelal afhankelijk van de ingebouwde apparatuur.
Dit kan al gauw de 60 000€ bedragen.
Daarbij komt dat een aantal onderdelen regelmatig moeten vervangen worden om de veiligheid te blijven garanderen.
Na 50 uren vliegen moet een eerste keuring uitgevoerd worden en na 100 uren een uitgebreidere inspectie.
Een vliegtuigje verbruikt rond de 22 l per uur.
Aan brandstof heeft de piloot 100 liter bij.
Het gewicht van een vliegtuig is gelegen tussen de 700 en de 1200 kg.

De vliegopleiding begint eerst met het volgen van de theorie.
Deze is verdeeld over 9 vakken.
De kandidaat piloot moet 75% op ieder vak behalen.
Binnen de 2 jaar dient de kandidaat het praktijkexamen af te leggen.
De praktijk begint voor de meesten eerst in de flightsimulator.
Het geheel van de opleiding kost ongeveer 13000€. Het aantal uren met instructeur vliegen is afhankelijk van persoon tot persoon, van de leeftijd en van de individuele aanpak.

Als kers op de taart mochten wij een tiental vliegtuigjes van zeer kortbij gaan bewonderen.
Rond de klok van vijf konden de dorstigen wat napraten over de leerrijke namiddag.
                                                                       voor de Mutterd vanuit Sanicole, Hechtel, reporter Leo

16-04-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Dertig tot vijfendertig personen is het maximum wat we aankunnen had Jos Aerts, alias Jos van Jetteke vanne Keuning tegen Maria gezegd. Met 32 deelnemers zaten we dus goed om kennis te maken met vijf verschillende bieren van  ’t Aerts Paradijs.

’t Aerts Paradijs is gelegen in Koersel in de Vurtenseschansweg en het is daar dat we ontvangen werden door Jos en zijn echtgenote Paula. Ze wonen daar sinds 1993. Jos droomde van een stuk grond met een boomgaard, zoals vroeger bij hem thuis, en die werd dus aangelegd. De pastoor was eens op bezoek en die vond het daar het aards paradijs, vandaar de naam dus met een beetje woordspeling.

Jos is ooit begonnen met fruitwijnen, maar dat was geen succes. Hij ging met 4 anderen een bierbrouwcursus volgen in Vliermaalroot, daar kon je ook privé bieren brouwen. Elk jaar maakten ze 4 à 5 brouwsels van telkens 150 liter. Dan moesten er smaken gekozen worden. Op internet werd er gekeken naar bieren als Chimay en Orval. Ze gingen iets donkers maken met eigen kruiden. Buiten de standaardbieren maakten ze ieder eigen brouwsels.

Toen ze 25 jaar getrouwd waren werd er een feestje gegeven. De schoonvader van één der zonen was traiteur en stelde voor iets met kaas en bier te doen. Bij onze bieren zochten we de gepaste kazen.

De bieren worden op artisanale wijze gebrouwen.  In tegenstelling tot commerciële bieren zal de smaak, karakter, kleur en zelfs de schuimkraag van brouwsel tot brouwsel lichtjes verschillen. 
Met uitzondering van de kriek, worden  enkel de basis ingrediënten, granen (mouten, vlokken,…) hoppen, water, kruiden en gist gebruikt.  
De ingrediënten worden verwerkt zoals ze worden aangekocht. Omdat het om natuurlijke grondstoffen gaat,  zullen ze variëren van oogst tot oogst.  Wij voegen geen additieven toe om deze variaties te compenseren. 
Ook het maken  van het kriekenbier gebeurt enkel met  gisting van echte krieken zonder toevoeging van siropen of smaken.
Omwille van de toevoeging van kruiden zijn deze bieren niet gebrouwen volgens  het zogenaamde “Reinheitsgebot”  waar de toevoeging van kruiden niet is toegestaan.
De bieren worden ongefilterd en niet gepasteuriseerd op ambachtelijke wijze gebotteld.
Om deze reden evolueren deze bieren in tijd en zal een rusttijd van ½ tot een jaar een positieve smaakevolutie geven.   In principe zijn de bieren tot 2 jaar na het bottelen houdbaar. Bieren voorbij de houdbaarheidsdatum zijn daarom niet slecht, maar kunnen wat aan smaak en karakter verloren hebben.  Maar ook het tegendeel kan gebeuren… Dus proef vooraleer je de inhoud in de gootsteen weg laat lopen. 
Ook het koolzuurgehalte en dus ook de schuimkraag  hebben  geen stabiel karakter, maar dat maakt onze ambachtelijke bieren uniek.  
Doordat het bier ongefilterd is, zal er zich op de bodem een gistlaag afzetten. Daarom  dien je de flessen steeds rechtop te bewaren.  Ook na transport laat je best de flessen enkele dagen rechtop rusten. Als je voorzichtig inschenkt zal de gistbodem in de fles blijven; je bier blijft dan helder.  Je mag de gist bij het uitschenken mee oproeren, maar dit geeft een andere smaak aan het bier. De biergist bevat vitamine B12 en bevordert de darmflora.

De bieren worden gebrouwen in inox ketels. De ketel van 300 liter is dubbelwandig en wordt met propaan verwarmd. Deze wordt gebruikt als maischketel en om te filteren. De kookketel (200 liter), ook op gas verwarmd, wordt gebruikt om het spoelwater op te warmen en na het filteren het bier te koken. Verder is er nog een wachtkuip van 150 liter waarin het spoelwater wordt opgeslagen om te gebruiken bij het filteren. Alle materialen zijn her en der verzameld (o.a. in Duitsland van wijnbottelaars) wat deze brouwerij vrij uniek maakt.

Het alcoholpercentage wordt bepaald door het aantal toegevoegde gemoute gerst. Voor lichte bieren is dat 30 kg., voor zwaarder bier 60 kg. (12%). Men kan daar niet oneindig in voortgaan, max. 12%, voor een hoger gehalte moet er bier bijgevoegd worden.

Alles gebeurt op kleine schaal. Hier en daar is er een kleine bierhandel die hun bieren verkoopt en een keer of tien per jaar staan ze op een beurs. Er wordt 180 liter per keer gebrouwen.

De bieren:

• KRIEK : 6,3% deze heeft niet de smaak van die van Ter Dolen, die is zoeter. Ze vertrekken van tarwebier en daar komen de krieken bij. Per brouwsel van 180 liter wordt er 60 kilo krieken bijgevoegd. Dan 3 maanden rijpen en dan bottelen
• SAISON: 7,2% - een kruidig blond bier met een hopbitterheid, aangename smaak, zomers biertje, citrus
• BRONS: 7%. Donker abdijbier, redelijk zoete afdronk.
• ZOETHOUT-CARAMEL – niet echt gesmaakt door de proevers
• GOUD: 8,7%. Zeer lekker terrasbiertje, tripelbier, gekruid met koriander en appelsienzoet.

De Saison en de Goud kwamen bij de meeste proevers als besten uit de smaakproef.

Tip: gooi bier (of wijn) nooit weg. Zelfs als het vervallen is eerst proeven en als het niet meer te drinken is kan je er nog altijd een sausje van maken!!!

                                                                                               Longfellow.

02-04-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

19-03-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

We hebben de goede gewoonte om elk jaar een vormingsnamiddag te organiseren. Eén jaar is KVLV verantwoordelijk hiervoor en het andere jaar is KWB-Overdag aan de beurt. Bijna 40 leden mocht Mia, namens KVLV, welkom heten op dinsdag 5 maart. Een gezellige bedoening en een actueel onderwerp: ”Zorg-saam”.

Waarover ging het?
Wij staan als medioren niet elke dag stil bij ons levenseinde. We zeggen al gauw: “Dat is voor late “. Maar hebben wij wel inzicht in de keuzemogelijkheden voor een vroegtijdige zorgplanning? Het bespaart zowel jong als oud heel wat rust als wij er vroegtijdig werk van maken.

Maar hoe starten wij er hiermee?
Hoe begin je een gesprek met je ouders, je kinderen? Wat doet dat met u? Welke emoties roept dit bij jullie op?
Zijn er misschien onverwachte situaties die zich aandienen?
Hoe gaan de anderen, die ons zeer nabij zijn, om met onze keuze?De lesgeefster verwees al onmiddellijk naar het boek van Manu Keirse: “ Wat als ik er niet meer ben. “
Sterven moeten wij durven bespreekbaar stellen.
Het leven is nu éénmaal eindig.

Vroegtijdige zorgplanning.
Hoe zie ikzelf mijn mogelijk levenseinde?
Welke wensen heb ik voor ‘later’.
Waar haal ik voldoende en juiste informatie?
vb. wat doet morfine bij ons levenseinde indien dit nodig is?
Wat is palliatieve sedatie?
Vroegtijdige zorgplanning is natuurlijk een groeiproces. Spreek hierover met je partner en/of kinderen.
“Voel u er vooral zelf goed bij” is een gouden regel.
Maar zet het ook op papier.
Vroegtijdige zorgplanning is geen euthanasieverklaring.
Zorgplanning is een recht van jezelf.

Vaak hebben wij wel eens ervaringen waarbij wij zeggen: “ Zo wil ik het niet.”
Trek je op aan positieve ervaringen. En zo zijn er veel.
Wil ik een vertrouwenspersoon die later de touwtjes in handen neemt?

Wensen kenbaar maken
Moet of mag ik nog gereanimeerd worden als mijn levenseinde naderbij komt?
Moet ik alles wat medisch mogelijk is, ondergaan?
Wat als ik ongeneeslijk ziek ben?
Wil ik mijn lichaam afstaan voor de medische wetenschap?
Wat met kunstmatige beademing? Mag ik nog menswaardig sterven?

En wat als ik er niet meer ben?
Hoe zie ikzelf mijn begrafenis.
Wil ik een kerkelijke uitvaartplechtigheid of een afscheid in een crematorium?
Wie wil ik dat er uitgenodigd wordt op het afscheid?
Wil ik een gewone begraving op het kerkhof of een crematie?
Wil ik de afscheidsplechtigheid in intieme familiale kring?
Wil ik een koffietafel  en wie wordt er op uitgenodigd?
Deze opsomming is zeker niet volledig.

Besluit
Liefde is voor elkaar zorgen zolang dat het binnen onze mogelijkheden ligt.
Je laatste reis goed voorbereiden voorkomt vaak heel wat narigheden.
Het is natuurlijk allemaal niet zomaar vanzelfsprekend. We verdoezelen dat heel graag.

Tijdens de pauze met koffie en een wafel konden wij onderling nog van gedachten wisselen.
Na een vragenkwartiertje mocht Alice de lesgeefster van harte danken om dit zo gevoelig onderwerp aan te snijden en ons met veel vragen en een opdracht naar huis te sturen.

Documentatie:
boek van Manu Keirse: ”Wat als ik er niet meer ben”.
lied van Herman Van Veen “Later“
www.palliatief.be
www.de laatste reis.be

05-03-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Bijlagen:
uitnodiging brunch 2019.jpg (143.8 KB)   

20-02-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Het Mijnmuseum in Beringen werd in het verleden al eens bezocht, maar enige tijd geleden werd het volledig vernieuwd. Dit sprak 28 van onze leden aan om er opnieuw een bezoek te brengen.

De ontdekking van steenkool betekende een grote verandering voor Limburg. Duizenden mijnwerkers daalden af tot op 800 meter onder de grond om kolen boven te halen. Een zwaar beroep dat nog steeds tot de verbeelding spreekt. Maar ook bovengronds zorgden honderden arbeidskrachten ervoor dat de schachtwielen bleven draaien.

In het Mijnmuseum dompelen getuigenissen, video’s en audiofragmenten je onder in dit verhaal, dit alles toegelicht en met anekdotes doorspekt door de 2 gidsen die onze in twee groepen gesplitste deelnemers begeleidden. Eerst in het Mijnmuseum  (negen zalen) zelf waar ze vertelden over de verschillende thema’s zoals de ontdekking van de steenkool, het werk in de ondergrond, het leven in de cité, de woelige sluiting van de mijnen en de toekomstplannen. Na dit bezoek kwam de ondergrondsimulatie waar we ons allen een beetje mijnwerker voelden. Hier kregen we de zwaarte van het mijnwerkersberoep klaar en duidelijk onder ogen: overlast aan geluid, hitte, vocht, stof, … Swa maakte van de gelegenheid gebruik om nog effe naar Maria te bellen om te zeggen dat hij blij was dat hij toch nooit in de mijn had moeten werken zoals zijn broers ….

Vooraleer terug huiswaarts te trekken hebben we daar in de kantine het zwarte stof rap doorgespoeld om even later in Den Tichel nog wat na te babbelen.

En voor de afwezigen: zeker een aanrader om deze site ook eens te bezoeken.

                                                                                               Longfellow.

19-02-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Onze tweede bowlingnamiddag van het 26° werkjaar werd opgeluisterd door 18 bowlingers, 8 kaarters en 2 toeschouwers, waarvan ene die lastig was: Janneke. Hij was graag gaan wandelen maar Fons V. en Roger V. zijn niet komen opdagen.

De kaarters kwamen snel tot een akkoord over de ploegindeling, de bowlingers werden ingedeeld naar hun door Staaf ingeschatte sterkte en Janneke zette zich al “brommend” bij de bowlingers neer.

Drie groepen van sterk naar minder sterk en dan de vrouwengroep. Groep 1: Lode, Roger D., Christ, Henri, Fons, Albert en André. Groep 2: Willy S., Ludo, Gust, Franci, Jaak en Staaf. Groep 3 (de vrouwengroep) Alice, Maria, Annie en Ghislaine en dan ook nog Swa.

In groep 1 maakte Albert in de eerste ronde al direct duidelijk wie de te kloppen man zou zijn (145 punten), Christ en André konden redelijk volgen. Maar in de volgende ronden slabakte Albert en kwam Lode fel opzetten, maar aan de zege van Albert was weinig te doen. Albert 388 punten, Lode 360 punten en Christ 359 punten. De andere punten kan je aflezen op de foto’s.

In groep 2 was Gust in een  begenadigde dag, hij gooide strikes en spares maar moest uiteindelijk toch het bijltje leggen voor Jaak. Jaak 315 punten, Gust 30 punten en Franci 284 punten.

In de vrouwengroep (met Swa) werd er ook serieus gestriked (niet gestreaked) en gespared. Alice en Ghislaine lagen lang op kop maar Swa gooide in het laatste spel alles naar de knoppen voor de dames. Hij gooide zelfs zoveel punten (145) als Albert in de eerste ronde. Swa (332 punten) Ghislaine (323 punten) en Alice (308 punten).

Als we de totaalsom opmaken voor de twee bowlingnamiddagen van KWB Overdag komen we tot het volgende resultaat: op één Albert Saenen met een gemiddelde van 136 punten per spel, Christ Lemmens met een gemiddelde van117 punten en Lode Cuypers met een gemiddelde van 114. Proficiat mannen. Bij de vrouwen kwam Alice Ulenaers als eerste uit de bus met een gemiddelde van 102. Proficiat Alice.

Voila het bowlingseizoen zit er weer op. Zorg ervoor dat jullie voor de volgende namiddag (december 2019) wat oefenen om die gemiddelden wat omhoog te krikken.

                                                                       Longfellow.

05-02-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

30-01-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Tijdens het groot verlof van 2018 nam de afdelingsondersteuner Jo Vande Weyer contact op met KWB-Overdag Wijchmaal om mee te doen met een bevraging over de toekomst van KWB-Vlaanderen onder de titel “ KWB 1000-verhalenbevraging “.
Doel van die bevraging
*meer voeling krijgen en/of houden met plaatselijke afdelingen in Vlaanderen
*gedragen en weloverwogen keuzes maken voor de toekomst
*hoe moet KWB zijn activiteiten afstellen op de wensen ter plaatse.

Wat moest KWB-Wijchmaal doen?
*10 leden zoeken – geen bestuursleden - die interesse hadden om hun verhaal te doen;
* die 10 leden moesten 65+ zijn. Daarom ging ook heel specifiek de vraag naar KWB-Overdag.

Hoe vonden wij deze leden?
Op de startdag van KWB-Overdag op 18 september 2018 gaf de afdelings-ondersteuner Jo  wat uitleg hierover. Daarop vroeg Leo of er 10 mensen gevonden konden worden om deze bevraging deel te nemen.
Eerlijk gezegd: “ we hebben niet moeten zagen.”
Spontaan boden zich een aantal Overdaggers aan en enkelen moesten we nog even over de streep trekken.

De bevraging zelf.
De datum werd vastgelegd op woensdag 26 september.
Wijchmaal was één van de eerste afdelingen in Limburg die aan deze bevraging deelnam.
Iedereen die zich opgegeven had, was aanwezig.
Na een voorstellingsronde – heel speciaal voor de beroepskrachten - gaf één van de beroepskrachten van KWB-Vlaanderen nog wat meer uitleg.
Ieder aanwezige kreeg een boekje dat ze individueel moesten invullen.
Al bij al viel alles nogal erg mee.

En wat nu?
Beroepskrachten gingen alle verhalen en suggesties digitaliseren en eerste uitslag reeds bekend maken op 29 januari 2019 in Den Ichter in Opglabbeek.

En wat was nu de uitslag?
Er kwamen 753 verhalen binnen.
Wie schreef allemaal deze verhalen?
65% waren leden, 29 % bestuursleden en 6 % mensen uit de beleidsgroep.
12 % was tussen 18 en 28 jaar, 25 % tussen 30 en 44 jaar, 35 % tussen 45 en 65 jaar en 24 % tussen 65 en 100 jaar.

En welke waren nu de conclusies?
1. KWB is groot in kleine dingen
- mensen leuke dingen laten beleven
- allerlei ontmoetingen organiseren
- samen iets doen
Gevolg: zich geborgen voelen, samenhorigheid bevorderen, zich thuis voelen als één familie, goede sfeer creëren,…..
2. KWB is als lijm in de buurt
- zich durven inzetten voor medemensen
- mensen in de buurt actief aanspreken
- durven verantwoordelijkheid geven
- durven uitdagingen aan te gaan
- een familiale sfeer creëren…..
3. KWB doet smaken naar meer
- zich engageren voor een activiteit
- acties ondernemen voor het welzijn van eenieder
- een groepsgevoel kweken met als gevoel er mogen bij horen
- nieuwe ervaringen “ samen “ opdoen
4.KWB heeft ‘meer‘ sinten nodig
49 verhalen waren een sintverhaal: zich gratis weten in te zetten voor een goed doel vb. ophalen van speelgoed en naderhand verdelen, een actie voor Sint-Vincentiusvereniging…..

Dit vergt een gesprek naderhand
1. KWB-leden willen samen-zijn en samenleven.
            Hoe pak je dit aan in jouw afdeling?
2. KWB-leden willen iets bijleren of iets ontdekken.
            Hoe realiseer je dit in jouw afdeling?
3. KWB-leden willen iets betekenen en doen in hun buurt.
            Hoe bewerkstellig je dit in jouw afdeling?

Zoals je gelezen hebt, is er in de vele afdelingen in Limburg en in gans Vlaanderen nog veel werk aan de winkel. Maar we zien de toekomst hoopvol tegemoet.
KWB wil eigentijds zich profileren in een snel veranderende maatschappij.
Ook na ons moet er nog KWB zijn die mensen ontmoetingskansen geven.

29-01-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Op 24 januari jl. hadden Leo en Willy de eer en het genoegen om Jef Tielemans in de bloemetjes te zetten. Op die dag werd Jef 90 jaar jong. De man die al jaren één van de trekkers van kwb-overdag is, mocht wel eens extra gevierd worden. Wat je ook moet weten: Jef is dit jaar 62 jaar lid en tevens 61 jaar bestuurslid van kwb, een toch wel uitzonderlijke prestatie. Hiervoor zullen we hem uiteraard op een ander moment eren.

Vanwege kwb: Jef,  een dikke proficiat en nog vele jaren!!!

24-01-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Ondanks de voorspellingen van slecht weer – wat achteraf juist bleek te zijn – tekenden 44 van de 53 aangegeven overdaggers present om de rit van +/- 50 km. naar Wellen (Herten) aan te vangen voor een nieuw avontuur.

We werden in de nieuwe stoom-stroop-fabriek in de onthaalbalie annex winkelruimte annex piepklein museum ontvangen door Raf Bleus, de huidige stroopstoker, die een beetje de geschiedenis schetste van het bedrijf. Hoe het van kleinschalig thuiswerken (begonnen in de kelder van de ouderlijke woning) ging naar de Borgloonse stoomstroopfabriek waar ze weer moesten vertrekken omdat deze site volledig gerenoveerd zou worden en dan niet meer geschikt zou zijn om deze activiteit uit te oefenen naar deze nieuwe site in Wellen.

De familie Bleus is sinds 1843 stroopstoker, thans is het de zesde generatie, waarbij het basisrecept, een goed bewaard familiegeheim, telkens werd doorgegeven van generatie op generatie.  De kwaliteit van de stroop staat hoog in het vaandel van deze familie en ze laten zich dan ook niet dwingen tot massaproductie, want dat gaat ten nadele van de kwaliteit. In de nieuwe stoomstroopfabriek in Wellen behouden ze het ambachtelijke werk maar wel met moderne machines, allemaal door hen ontwikkeld. Dit omdat er slechts weinig stoomstroopfabrieken overblijven en dat er dus geen productie van deze toestellen is.

Haspengouw is het hart van de fruitstreek in Limburg en het fruit ligt er bij wijze van spreken voor het oprapen. Na een grondige wasbeurt worden de koperen ketels telkens gevuld met peren en appelen (2 à 3000 kilo) met daarbovenop een laag met andere vruchten afhankelijk van de stroopsmaak die ze die dag willen stoken. Dit duurt ongeveer 2 uur.  Het gekookt fruit wordt uitgeperst in een grote verticale drukpers. Door de hydraulische kracht wordt het sap gescheiden van de pulp. Het ongefilterde sap gaat vervolgens door de centrifuge om het volledig te zuiveren van fruitresidu. Het zuiver fruitsap wordt op temperatuur overgepompt naar koperen indikketels om afgewerkt te worden naar een hoger aantal graden, hetgeen ook een unieke, voortreffelijke en krachtige smaak en een onbeperkte houdbaarheid garandeert, zonder het gebruik van enige bewaarmiddelen.  Na het oxideren wordt de stroop in een koelbak overgedragen zodat de pectines de stroop vaster kunnen maken. Tenslotte koelt een warmtewisselaar de stroop af zodat ze nadien in potjes gevuld kunnen worden. Voor dit laatste kan gebeuren dient de pectine-textuur van de siroop gecontroleerd te worden. Elk kooksel is anders.

Er wordt met echt fruit gewerkt (bij gebrek aan Belgisch fruit hebben ze zelfs ooit appels uit Nieuw-Zeeland ingevoerd), niet met concentraten van fruit. Van 1000 kilo appelen houden ze 100 kilo suikervrije siroop over. Van 1000 kilo peren houden ze 500 kilo stroop over door toevoeging van een beetje suiker. Ook de milieuwetgeving speelt bij dit bedrijf een grote rol. De koperen ketels vergen veel onderhoud. Na elke stookperiode moeten de ketels zuivergeschuurd worden met zeepsop (anderhalf uur per ketel). Bij controle van het afvalwater bleek er te veel koperbezinksel in te zitten, dus hadden ze de keuze: een zeer kostelijke zuiveringsinstallatie installeren of minder koperen ketels gebruiken, daarom hebben ze nu een RVS-ketel (50 à 60.000 euro) geplaatst die binnenkort in werking zal treden.

Ondertussen was de vader van Raf Bleus ook ter plaatse gekomen, een kranige zeventiger, 2 hersenbloedingen achter de rug, een man die jarenlang de kennis van zijn ouders en grootouders heeft gebruikt en nu doorgegeven aan zijn zoon en een heel goede babbelaar (zou de Loonse stroop daaraan helpen???) die zelfs termen gebruikte waar sommigen het moeilijk mee hadden. Hij was niet echt verbitterd maar schetste toch de problemen van zijn beroep, van de fruittelers, van de kleine zelfstandigen. Dat het er eigenlijk heel slecht uitzag voor de toekomst van deze mensen. Hij vertelt ook nog dat fruit eigenlijk wordt gekweekt op vraag van de supermarkten, wat allerlei behandelingen met producten met zich meebrengt en dat alles maar goedkoper moet voor die supermarkten.

Raf vertelde ook nog van de zeer hoge druk die uitgeoefend werd door de inkopers van de groothandel, die als maar meer de fabrikanten onder druk zetten voor lagere prijzen, zelfs zo ver dat ze dit jaar aan een bepaald (Hollands!!) supermarktketen een product aan kostprijs hebben geleverd. Maar dat dit in de toekomst niet meer zou gebeuren … Ze hebben ongeveer een 40-tal verschillende verpakkingen.

Een eigen merk hebben ze eigenlijk niet, ze werken onder de benaming Loonse Stroop. Alles wordt op maat van de klant gemaakt: verpakking, gewicht, samenstelling … Ze leveren in België, Nederland, Groot-Brittannië en zelfs in India en China.

In de winkelruimte waren een hele resem stroopproducten te koop: aardbeien-, appel-, braambessen-, frambozen-, gemengde, kiwibessen-, kweeperen-, mango-, peren-, pruimen-, rode bessen-, rode bieten-, stekelbessen-, Wellense stroop, stroopdressing, BBQ-saus met stroop en snoepjes van Loonse stroop. En de dames en ook enkele heren overdaggers zijn beladen met stroop huiswaarts gekeerd… Een goede namiddag voor de winkel en weer een super plezierige namiddag voor onze overdaggers in een ambachtelijk bedrijf waar mensen met een hart voor hun werk deze producten afleveren.

En de terugtocht voelde aan als stroop op een wintermorgen, d.w.z. de terugtocht verliep wat moeizaam. Blijkbaar hadden de meesten na deze stressvolle terugrit door de sneeuw wat behoefte aan een gezellige nababbel en iets warms of kouds in Den Tichel….

De afwezigen hadden zoals gewoonlijk …. ongelijk ….

                                                                                                                                                                  Longfellow.

22-01-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Voor de 10^de keer op rij genoten 22 ploegen van telkens 6 deelnemers van onze kwb-quiz. Ook dit jaar weer samengesteld door onze jongere kwb’ers.

Traditioneel moesten er tussendoor een aantal droedels opgelost worden. Ik hoorde achteraf zeggen dat ze dit jaar iets te gemakkelijk waren maar ja, jarenlange ervaring van de rasechte kwissers zal ook meegespeeld hebben. Ook de cluedo was voor de meesten goed te doen. Dit jaar kon je, indien nodig, een tip krijgen. Dat kostte je uiteraard enkele punten.

Ook dit jaar was de presentatie in handen van Jos Schrooten en Ronny Van Lishout. Johan Schuermans zorgde voor de puntentelling en Wim Elst, Siegfried de Smedt, Lode Cuypers en Johan Cardinaels zetelden in de jury terwijl Albert Beerten besliste of een klacht over de vragen al dan niet  gegrond was.

Voor het toch zeer belangrijke “natje en droogje” konden we natuurlijk weer rekenen op enkele kwb-medewerkers.

Net als vorig jaar lagen de punten van de prijswinnaars zeer dicht bij elkaar. Op 5 eindigde “Wijchmaals bevrijdingsfront”, op 4 “Houten kop”, op 3 “De bende van twijfel” op 2 “De kwistnikskes” en de winnaars waren: “Per seconde grijzer” met respectievelijk 108, 109, 109, 111 en 112 punten. Slechts 4 punten verschil  dus. Wetende dat de ploeg die laatst eindigde 85 punten behaalde toont aan dat er voor elk wat wils tussen de vragen zat.

Aan iedere deelnemer en KWB’er hartelijk dank voor uw aanwezigheid, deelname of medewerking en zeker en vast tot de volgende.

Willy

18-01-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

8 januari 2019: 74 KWB-Overdaggers komen samen in Den Tichel om hun jaarlijks Driekoningenfeest te vieren.
Bij het binnenkomen werden  - naar jaarlijkse gewoonte – nieuwjaarswensen uitgewisseld en werd hen een welkomstdrank aangeboden.
Staaf sprak in naam van de trekkersploeg het welkomstwoord uit en bood aan iedereen onze beste wensen aan voor het komende nieuw jaar 2019.
Tijdens de bezinning werd door Maria, Jaklien en Jaak een hedendaags kerstverhaal verteld.
Bij de link naar ons jaarthema: “ KWB-Overdag is als een boom met stevige wortels” werd iedereen uitgenodigd om een gekleurd kaartje met een nieuwjaarswens te komen afhalen.
 Er waren drie speciale kaartjes bij.
Zij, die een kaartje met de figuur van een koning op, bij zich hadden,  werden meteen gehuldigd als koning  van het feest: het waren Raymond Cuypers, Jef Tielemans en Christ Lemmens.
Op een Driekoningenfeest konden wij niet anders dan ook een sketch op te voeren met onze eigen koning Filip. Hij sprak in zijn geëigende taal ook een nieuwjaarswens uit. Daarnaast had hij het over de multiculturele samenleving hier in Wijchmaal (allerlei dialecten), en enkele huidige problemen op het paleis en in ons land. Op het einde van zijn toespraak zongen de mensen van het scalakoor het Wijchmaals volkslied.Naar bijna jaarlijkse traditie zorgde Staaf voor een vierdelig quizje.
Een 10-tal algemene vragen en “Herken je deze mensen op de foto bij gelegenheid van 25 jaar KWB in 1978”. Dat was toch serieus zoeken.
Kristof en de culinair verantwoordelijken (beter gekend als onze kookmoeders)
hadden voor de inwendige mens gezorgd. Soep en hoofdgerecht was – om het woorden van Jeroen Meus te zeggen “TOP “.
Het tweede van de quiz bestond uit vragen over voorbije activiteiten van KWB-Overdag, de provinciehoofdsteden en een cijferraadseltje.
De hersenen  moesten een tandje bijsteken. Niet erg! Als je wat ouder wordt, mag dat wel. In het komende jaar fit blijven naar lichaam en geest is een must.

Ondertussen kon iedereen aan de tafels wat keuvelen, nieuwjaarsverhalen ophalen en voorzichtig in de toekomst durven kijken.
De trekkersploeg had hun handen meer dan vol om iedereen op hun wenken te bedienen.

Een feest zonder een hartelijk nagerecht bestaat in feite niet.
En of het smaakte!
Natuurlijk ondertussen had Staaf de antwoordbladen allemaal gecorrigeerd.
Aan de kop stonden drie ploegen: “Grijs maar slim”, “de trekkers”, “Maakt me niet uit”. Alle drie behaalden 40 punten. Proficiat.

Natuurlijk konden op het einde van het feest enkele dankwoorden niet ontbreken. Aan Kristof, die al jaren kok is op ons feest, en aan de drie dames
‘kookmoeders’ Alice, Josée en Alice werd een attentie overhandigd.
Bedankt allemaal, het was weer eens ‘af’.

Rond de klok van zes uur, half zeven keerden iedereen, voorzien van de nodige calorieën, voldaan huiswaarts.

                                                               voor De Mutterd vanuit Den Tichel, reporter Leo

10-01-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky