We hebben de goede gewoonte om elk jaar een vormingsnamiddag te organiseren. Eén jaar is KVLV verantwoordelijk hiervoor en het andere jaar is KWB-Overdag aan de beurt. Bijna 40 leden mocht Mia, namens KVLV, welkom heten op dinsdag 5 maart. Een gezellige bedoening en een actueel onderwerp: ”Zorg-saam”.

Waarover ging het?
Wij staan als medioren niet elke dag stil bij ons levenseinde. We zeggen al gauw: “Dat is voor late “. Maar hebben wij wel inzicht in de keuzemogelijkheden voor een vroegtijdige zorgplanning? Het bespaart zowel jong als oud heel wat rust als wij er vroegtijdig werk van maken.

Maar hoe starten wij er hiermee?
Hoe begin je een gesprek met je ouders, je kinderen? Wat doet dat met u? Welke emoties roept dit bij jullie op?
Zijn er misschien onverwachte situaties die zich aandienen?
Hoe gaan de anderen, die ons zeer nabij zijn, om met onze keuze?De lesgeefster verwees al onmiddellijk naar het boek van Manu Keirse: “ Wat als ik er niet meer ben. “
Sterven moeten wij durven bespreekbaar stellen.
Het leven is nu éénmaal eindig.

Vroegtijdige zorgplanning.
Hoe zie ikzelf mijn mogelijk levenseinde?
Welke wensen heb ik voor ‘later’.
Waar haal ik voldoende en juiste informatie?
vb. wat doet morfine bij ons levenseinde indien dit nodig is?
Wat is palliatieve sedatie?
Vroegtijdige zorgplanning is natuurlijk een groeiproces. Spreek hierover met je partner en/of kinderen.
“Voel u er vooral zelf goed bij” is een gouden regel.
Maar zet het ook op papier.
Vroegtijdige zorgplanning is geen euthanasieverklaring.
Zorgplanning is een recht van jezelf.

Vaak hebben wij wel eens ervaringen waarbij wij zeggen: “ Zo wil ik het niet.”
Trek je op aan positieve ervaringen. En zo zijn er veel.
Wil ik een vertrouwenspersoon die later de touwtjes in handen neemt?

Wensen kenbaar maken
Moet of mag ik nog gereanimeerd worden als mijn levenseinde naderbij komt?
Moet ik alles wat medisch mogelijk is, ondergaan?
Wat als ik ongeneeslijk ziek ben?
Wil ik mijn lichaam afstaan voor de medische wetenschap?
Wat met kunstmatige beademing? Mag ik nog menswaardig sterven?

En wat als ik er niet meer ben?
Hoe zie ikzelf mijn begrafenis.
Wil ik een kerkelijke uitvaartplechtigheid of een afscheid in een crematorium?
Wie wil ik dat er uitgenodigd wordt op het afscheid?
Wil ik een gewone begraving op het kerkhof of een crematie?
Wil ik de afscheidsplechtigheid in intieme familiale kring?
Wil ik een koffietafel  en wie wordt er op uitgenodigd?
Deze opsomming is zeker niet volledig.

Besluit
Liefde is voor elkaar zorgen zolang dat het binnen onze mogelijkheden ligt.
Je laatste reis goed voorbereiden voorkomt vaak heel wat narigheden.
Het is natuurlijk allemaal niet zomaar vanzelfsprekend. We verdoezelen dat heel graag.

Tijdens de pauze met koffie en een wafel konden wij onderling nog van gedachten wisselen.
Na een vragenkwartiertje mocht Alice de lesgeefster van harte danken om dit zo gevoelig onderwerp aan te snijden en ons met veel vragen en een opdracht naar huis te sturen.

Documentatie:
boek van Manu Keirse: ”Wat als ik er niet meer ben”.
lied van Herman Van Veen “Later“
www.palliatief.be
www.de laatste reis.be