Ons vroege vertrekuur werd door Eurowings verlaat naar 15.25 uur zodat we niet om 07.00 uur maar pas om 11.15 uur moesten vertrekken vanuit Wijchmaal, een halve dag verlies dus.

De 36 reislustigen waren allemaal tijdig aanwezig en de bus van Limburg International zette koers naar de luchthaven Köln-Bonn. Bij het controleren van de bagage in de luchthaven hoorden een aantal het dadelijk donderen (en wel effectief in Keulen!!!). Ze hadden de regels voor bagage niet strikt in acht genomen en een te groot zakje voor de vloeibare zaken en de tubes gebruikt. De Duitse controleurs verwezen hen naar een verkooppunt van “kleine Tüten” waar ze 2 zakjes konden kopen voor 1 €, die hebben ze dan alvast voor de volgende reis.

De vlucht had zelf had ook nog eens meer dan een half uur vertraging, maar ze verliep rustig en we kwamen veilig aan in Zagreb (Kroatië). Naar Hotel International, inchecken, 10 minuten de kamer op en onmiddellijk op stap naar het centrum voor een eerst, weliswaar ingekorte, verkenning (het weer was gunstig) en om 21 uur terug naar het hotel waar we een lekkere bonensoep, een buffet met Kroatische gerechten en een dessertje nuttigden. Het bedienend personeel was uiterst vriendelijk en applaudiseerde als we een Kroatische groet konden uitspreken. De dag werd afgesloten in de bar van het hotel waar we nog een stukje Barcelona-Liverpool oppikten.

Dag 2 vertrokken we na een stevig ontbijt in de drukke ontbijtzaal van het hotel, om 09.00 uur richting het Nationaal Park Plitvicemeren, een tocht van ongeveer 140 km en 2 uren. Opvallend was wel het aanwezige groen, groen en nog eens groen, doorspekt met kleine dorpjes, alleenstaande huizen en stukjes bewerkt land tussen het groen. Geen industrie te zien, geen weiden met vee. Een 40-tal kilometer voor Plitvice werd er een tussenstop gedaan in Rastoke. Hier maakten we direct kennis met een lastige Kroaat. We waren uitgestapt maar hij zei ons “back to the bus” te gaan. We moesten van hem inkom betalen, maar we bevonden ons gewoon op de openbare weg. We gingen toch even een kijkje nemen zonder Rastoke zelf binnen te gaan. Het is er prachtig: rivieren, watervallen, watermolens… Een dorpje dat helemaal in het teken staat van water en dat ook wel ‘Plitvice in het klein’ wordt genoemd. Er komen 2 twee rivieren samen: de Korana-rivier en de Slunjčica-rivier. Dat levert fotogenieke stroomversnellinkjes op en ook een paar grotere watervallen. Er werden foto’s gemaakt maar het lastig personage bleef maar van zijn oren maken en dreigen met politie zodat we toch maar verder reden naar Plitvice. Daar aangekomen was er een massa volk aanwezig waarbij de Chinezen niet ontbraken natuurlijk. Terwijl Roland en Louis het vooraf bestelde groepsticket gingen halen werd er wat drinken gekocht en mochten we met de groep voor de enkele bezoekers naar binnen. Plitvice Lakes is het grootste nationaal park in Kroatië en tevens één van de oudste in Zuidoost-Europa. Deze UNESCO Werelderfgoedsite bestaat uit 16 meren die met elkaar verbonden zijn via watervallen, 90 in totaal. Het nationaal park werd opgericht in 1949. Dit park lijkt rechtstreeks uit een sprookje te komen, met haar betoverende watervallen en smaragdgroene meren.
Er zijn 7 wandelroutes, de wandelpaden zijn gemaakt van houten planken en sommige zijn van grind. Door een natuurlijk afzettingsproces gedurende duizenden jaren door het stromende water van de Koranarivier zijn er in dit gebied dammen van travertijn ontstaan. Deze dammen hebben op hun beurt weer een aantal meren, grotten en watervallen gevormd. Het bos in het park is het onderkomen van beren, wolven en zeldzame vogels. Heel indrukwekkend allemaal, waar we eigenlijk ogen te kort kwamen om alles te zien,met bruisende watervallen, hoog en laag, rustige meren langs snelstromende waters. De natuur liet hier ook zien dat het perfect mogelijk is, net als bij mensen, dat rustige waters gewoon langs woelige waters kunnen bestaan. Halfweg de tocht was er de mogelijkheid om iets te eten en te drinken en dan was er een boottocht over het Kozjakmeer om dan weer de wandeling verder te zetten richting parking om met de bus richting Zagreb te rijden waar we die avond “onder de kerktoren”  van de kathedraal gingen eten in restaurant Kaptolska Klet, een prachtige locatie en goed eten. Naar het hotel gewandeld (sommigen met de taxi) en dan passeer je langs de bar …

Dag 3 was voorbehouden voor het oude stadsgedeelte van Zagreb. Na het ontbijt vertrokken we richting het plein van de slachtoffers van het fascisme, een perfect vierkant door 4 straten die direct leiden naar het midden van het plein met gebouwen en in het midden het Mestrovic Paviljon, een rond zuilenhuis dat oorspronkelijk een huis van de kunst moest worden, maar ook een moskee was, het Museum voor de Kroatische Kunst en nu een tentoonstellings- en evenementenruimte is. Verder ging de wandeling naar het centrale plein (Trg Bana Jelacica) en van daaruit naar de Dolac markt waar alles te koop is: vis, vlees, groenten, bloemen en ook zijn er oude vrouwtjes die ondergoed  en kleding verkopen…Hier hebben de meesten op het terras van de café-bar Carpe Diem de markt en de marktgangers gadegeslagen en een lekker goedkoop biertje of koffie gedronken.  Ondertussen was het zachtjes beginnen regenen. We passeerden een tuintje met allerlei graffiti en vervolgens gingen we op zoek naar wat eten. Voorts naar het St. Markus plein met de parochiekerk van Zagreb de Sint Marcuskerk en naar het museum van Mestrovic, de prominentste beeldhouwer van Kroatië, we hebben trouwens van deze meester verschillende werken gezien op onze wandelingen. Via het St. Marcusplein langs het oude stadhuis en het Kroatische Museum van naïeve kunst, langs enkele kerken naar de Inbrekerstoren om daar met de tandradbaan naar een parkje te wandelen met ook graffiti-kunst om dan via een tunnelstelsel weer op het centrale plein te belanden. Kort bij dit plein lag een gebouw waar je op het 16^de verdiep, het observation deck, een 360° view over de stad Zagreb had. Dan hadden we het avondeten in restaurant Vinodol, ook weer een mooie locatie en prima eten. Terug naar het hotel en juist ja, ons afscheid van Kroatië vierden we in de bar van het hotel.

Dag 4 was ons vertrek naar Ljubljana gepland en zo geschiedde. We waren nog maar even vertrokken en Roland meldde ons dat we een tussenstop zouden doen in de geboorteplaats van Tito, het dorpje Kumrovec, vlakbij de Sloveense grens gelegen, een dorpje van een 1800 inwoners, waar een museum is, vergelijkbaar met Bokrijk, maar kleiner. Oude gebouwen, werkmanshuisjes, schuren, het geboortehuis van Tito …

Na deze stop volgde dadelijk erop weer een stop, de grens met Slovenië, waar onze identiteitskaarten dubbel gecontroleerd werden en daar hadden ze toch wel een tijdje voor nodig. Verder ging het naar Austria Trend Hotel waar we van een warm middagmaal konden genieten nadat we koffers in de bagagekamer geplaatst hadden. Onmiddellijk na het eten werden we door de autobus afgezet in de buurt van het kasteel en begon onze wandeling, jammer genoeg in de regen. Het kasteel torent hoog boven de stad uit. Halfweg de 14^de eeuw gebouwd had het vele doeleinden. In de jaren ’70 zijn de restauratiewerken begonnen en vandaag is dit het paradepaardje van de stad. Er zijn verschillende tentoonstellingsruimten en er is een poppentheater, er zijn concerten, er kan getrouwd worden en het mooiste uitzicht heb je vanop de toren van het kasteel. Wij zijn naar boven “gereden” met de funicular. Daarna een weg naar beneden zoeken. De drie organisators waren hier al geweest maar er was wat discussie om de veiligste weg te nemen gezien het wat geregend had. We zijn veilig onder geraakt. Er passeerde daar een wandelaar met twee honden, één ervan koos Miel bijna als ‘pispaal’, maar de hond had niet gerekend op Miel’s voetenkunst en die kreeg een ferme trek. We wandelden verder naar de drievoudige brug, één voor auto’s en twee voor voetgangers, gebouwd over de rivier de Ljubljanica. Wandelen in de regen is niet plezant dus zochten we een onderkomen en dat vonden we in een zaak waar de cappuccino maar 1,50€ kostte. Vandaar uit vertrokken we in de plensende regen naar het oudste restaurant van Slovakije, Gostilna Sestica, bestaand sinds 1776 waar we goed maar wat te snel bediend werden ondanks de pogingen van Jef om wat meer tijd tussen de gerechten te laten. Na een vermoeiende dag wilden we met de autobus naar het hotel, kaartjes kopen dus, maar na een stuk of tien kaartjes blokkeerde de automaat. Bij aankomst van lijn 6 ging Louis vragen of we op de bus konden betalen maar de chauffeur liet degenen die geen kaartje hadden gratis meerijden tot het hotel. Daar aangekomen mochten we naar de kamers. En iedereen stond bij binnenkomst met de mond vol tanden … zulke kamers hadden we nog nooit gehad op onze reizen .. En ja ik val in herhaling maar de laatste avond hebben we ook afgesloten met een drankje.

Dag 5 zijn we wat later gestart voor het ontbijt en ook later vertrokken met de autobus (deze keer met een betaald kaartje) omdat de vermoeidheid wat begon toe te slaan. Met de bus naar het centrum waar de paraplu’s weer werden bovengehaald en er gewandeld werd naar het park met buiten panelen met allemaal uitzonderlijke moderne gebouwen. Vervolgens wandeling naar het centrum langs verschillende gebouwen en pleinen en een hapje eten om te eindigen met wat slenteren door de straten van Ljubljana of een bezoek aan het illusie-museum. En zo kwam een einde aan onze 5-daagse trip door deze voormalige Oostbloklanden. Een leuke trip met een gezellig gezelschap, alleen had de temperatuur een 10° meer mogen zijn, maar voor dat betere weer gingen onze drie organisators zorgen bij de volgende KWB-trip.

Met dank aan Roland (kunst- en kunsthistorischexpert), Louis (historisch- en oplossingsexpert) en Jef (reis-, hotel- en restaurantexpert) voor de puike organisatie.

                                                                                               Longfellow.