31-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

25-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

25-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

20-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 17 december 2019: 35 Overdaggers bezoeken in Opitter de brouwerij. En wie weet niet dat dit de brouwerij van Cornelissen is en waar ze het bekende Ops-ale en de Pax Pils brouwen.

Een beetje geschiedenis
De exacte stichtingsdatum is niet gekend. De familie Vissers is de stichter van brouwerij Sint-Jozef begin 19^de eeuw.
Johannes Vissers was burgemeester van Opitter en bezat in het centrum een groot herenhuis met stallingen en een brouwerij.
Dochter Sophia Carolina huwde met Joseph Cornelissen. Uit hun huwelijk sproten 3 zonen: Jozef, Jaak en Leo.
Jozef begon een limonade fabriek, Leo een bottelarij en Jaak werd de brouwer.
In 1934-1935 werd er een nieuwe fabriek gebouwd. En zo kon de Ops-ale en Pax Pils reeds in 1937 het levenslicht zien.
Eind de jaren 1940 neemt Jaak de fabriek over van zijn broers.
Jaak heeft twee zonen: Jan en Leo.
In 1980 wordt Jef Cornelissen de eigenaar en neemt de fabriek een sterke uitbreiding.
In 2004 komt Jef Cornelissen junior voltijds in het bedrijf en wordt in 2013 de CEO. Met fierheid spreken ze over de JC-toren die uitkijkt over gans Opitter.
Sinds 2015 is het niet meer brouwerij Sint-Jozef maar wel brouwerij Cornelissen.

De rondleiding
Omdat wij zo talrijk waren, werden wij opgedeeld in twee groepen. Groep 1 mocht naar  het bovenzaaltje voor de degustatie en twee korte filmpjes over het bedrijf terwijl groep 2 de rondleiding kreeg van een deskundige gids. Na een uur werden de rollen omgedraaid.

Benodigdheden om bier te brouwen.
Water, gerst, mout en hop.
Om één liter bier te brouwen heeft men 7 liter water nodig. Dit wordt opgepompt op een diepte van 180 meter: zeer helder en zuiver.
Gerst wordt mout in de mouterij. Dit wordt aangevoerd. Het labo neemt telkens stalen opdat de aangevoerde mout van beste kwaliteit moet zijn. Van de hop bestaan er wel een 7-tal soorten. Deze geeft aan het bier weinig of meer bitterheid. Daarnaast kunnen er nog kruiden aan toegevoegd worden.

Het hele proces duurt 4 uur van doorkoken, naar afkoelen, naar rijpen. Zo kunnen ze per werkdag twee brouwsels maken van 6000 liter. Belangrijk is dat bij elke stap voldoende controle aanwezig is. Want meten is weten, want wie het niet doet, doet het niet goed.
De originele koperen ketels zijn aan de binnenkant van inox makelij.
 
Restafval zoals draf wordt bestemd als veevoeder en wordt aan boeren verkocht.

Omzet op jaarbasis
Er wordt om en bij de 50 000 hectoliter bier gebrouwen. Het streefcijfer is naar 75 000 hectoliter te gaan.
Daarom is er ook een grote uitvoer naar het buitenland  zoals Rusland, China, Mexico, Laos, Cambodja, Oekraïne, …noodzakelijk
De vaten voor het buitenland zijn uit een soort kunststof gemaakt. Ze komen niet terug naar afzender maar kunnen ter plaatse gerecycleerd worden.
De bottelarij
Heel belangrijk is het reinigen van de teruggekomen flesjes en tonnen. Het spoelen van de flesjes gebeurt in 3 stadia: op 70°, 40° en 20° met constante controle naar de zuiverheid en de gaafheid van het flesje.
Nadien worden ze gevuld aan 12 000 flesjes per uur met de juiste kroonkurk en etiket erop.
Ook de tonnen van 50 en 30 l worden zo gereinigd.
Momenteel zijn er ook tonnen van 20 liter in de handel.

Ook brachten wij een bezoek aan de koolzuurgastoren, de koelers, en het waterzuiveringsstation ter plaatse. Per uur kon men 7 m³ zuiveren alvorens het in de Itterbeek als zuiver water geloodst werd.

Toekomstperspectieven
In het historisch pand waar vroeger gebrouwen werd wil men een belevings-en bezoekerscentrum oprichten waar bezoekers kunnen genieten van de 17 verschillende bieren die hier gebrouwen worden.
We noemen er maar enkele: Opsale, Pax Pils, Bosbier, Limburgse Witte Rosé en Citroen en de enig echte Limburgse Witte, Bokkereyer, Herkenrode Cister, Kerkenrode Vesper, Herkenrode Noctis, Kriekenbier, Sint-Gummarus Tripel en
Dubbel. Daarnaast hebben ze ook nog het Itters Bruin, tafelbier van goede smaak.

Bij het verlaten van de degustatieruimte werd ik getroffen door twee spreuken die boven de deur hingen:
“In de hemel is er geen bier, daarom drinken wij het hier.”
“Indien ik het konne, ik dronk ’n hele tonne.”

Met een dankwoordje naar de gidsen, werd  de namiddag in Opitter afgesloten.
Maar in Den Tichel werd er nog meer dan één woordje gepalaverd.
                                                           voor De Mutterd vanuit Opitter, reporter leo

19-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Snel inschrijven is de boodschap!

07-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

De wandelaars (Fons, Roger en Janneke) lopen altijd hetzelfde parcours richting Meeuwen dorp, iets drinken, over de markt en terug.

De kaarters (Martha, Marie-Louise, Rita en Louis, Alice, Lucienne, Mene en Josée) spelen ook altijd hetzelfde spelletje nl. jokeren en nog altijd voor de rosse centjes. Zouden ze binnenkort ook beginnen met inzetten van 5 of 10 cent???

De bowlingers (de namen zien jullie op de foto’s behalve de eerste groep en die namen geef ik zo door) werden in drie groepen verdeeld. De “sterkeren” (Mon, Henri, Christ, André, Julien en Lode), de “ladies” en de “minder sterkeren”. Roger en Ber werden ingedeeld bij de minder sterkeren omdat de groep van de sterkeren anders te groot werd. Er staat wel de sterkeren, maar bij de minder sterkeren was er deze keer een hele sterke, nl. Jaak Luys met 359 punten. Jaak gooide zijn tegenstanders om de oren met strikes en spares dat het een lieve lust was. Dan volgde Mon Cuypers bij de sterkeren met 351 punten en als derde Ber Saenen (weer bij de minder sterkeren) met 342 punten. Bij de dames zagen we Annie Hermans winnen met 316 punten, ze legde de mannen het vuur aan de schenen. Over het algemeen kunnen we zeggen dat de “kanonnen” een mindere dag hadden en de anderen misschien iets meer geluk.

Aan het einde van de dag waren ze weer allemaal tevreden, een leuke namiddag met gezonde ontspanning en een goeie babbel met de anderen en zo keerde iedereen tevreden huiswaarts, alleen jammer dat er geen jenever meer was …

Oh ja … en Sinterklaas, Nicodemus en Piet waren dit jaar niet van de partij omdat ze een te druk programma moesten afwerken. Hij zal weer oververmoeid zijn als die periode achter de rug is…

                                                                       Longfellow

03-12-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

22-11-2019 om 22:52 geschreven door Vienne Franky

Infoavond rookmelders

Woningbranden eisen elk jaar tientallen mensenlevens. Meer nog dan het vuur, maakt vooral de rook tal van slachtoffers. Die rook is verstikkend en verspreidt zich razendsnel. Vooral als er ‘s nachts brand uitbreekt, is het risico om niet tijdig wakker te worden groot. Rookmelders vormen dan ook een eenvoudige en doeltreffende bescherming tegen de gevaren van brand. Daarom verplicht de Vlaamse overheid de aanwezigheid van rookmelders in (huur)woningen.

Wie in Vlaanderen een woning bouwt, renoveert of verhuurt moet sinds 1 januari 2013 rekening houden met een aantal verplichtingen over het plaatsen van rookmelders.

Vanaf 1 januari 2020 gelden deze verplichtingen voor alle Vlaamse woningen.

Welke zijn de Vlaamse rookmeldersverplichtingen? Aan welke criteria moeten rookmelders beantwoorden? Hoe een rookmelder installeren? …

Op al deze vragen krijgen we een antwoord  door een deskundige van de Brandweer van Bree op woensdag 27 november 2019 om 20 uur in lokaal 1 van Den Tichel.

Bijlagen:
waar.jpg (46.8 KB)   

22-11-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

19 november 2019: 31 Overdaggers mochten bij de firma FJA Oeyen in de Asstraat 2 in Mol een bezoek brengen. Een zonnige namiddag in vergelijking met de dag voordien.
We werden verwacht want bij aankomst was koffie, thee en koek reeds voorzien.
Omdat de groep zo groot was , werd hij in twee gedeeld. De eerste groep kreeg eerst de uitleg in de grote winkel, de andere groep mocht de atelier ondertussen bezoeken. Nadien omgekeerd.

Een beetje geschiedenis
FJA Oeyen is een familiebedrijf. FJA staat voor Frans, Jozef, Albert Oeyen. Het was de grootvader van onze gids.
Hij was kleermaker van beroep. Maar tijdens WO II werd hij als kleermaker tewerkgesteld in Duitsland. Het is hier dat hij kennis maakte met dons.
Na zijn ontsnapping keerde hij terug naar België. Ondertussen had de confectie van klederen zijn intrede gedaan en was met het beroep van kleermaker niet veel meer te verdienen. Hij waagde het erop om met dons in al zijn facetten te beginnen. Oorspronkelijk verkocht hij alles particulier. En…het sloeg aan.
Nu is de vierde generatie reeds actief in het bedrijf waar handgemaakte dekbedden van topkwaliteit worden gemaakt.

Wat is dons en vanwaar komt het?
Dons komt van ganzen die op een diervriendelijke manier in koude streken (Oostenrijk) gekweekt worden met vrije uitloop. Een dier beschermt zich tegen de koude door meer dons en veren op het lichaam aan te maken. Tussen dons en veren ontstaat een ideale luchtlaag die isolerend optreedt. Deze dieren mogen maar één keer in hun leven van die dons ontdaan worden.
De dons komt aan in grote zakken met een gewicht afhankelijk van het soort dons.
Een zak met zuivere dons van 4 kg heeft al een vrij groot volume.
In het magazijn worden al de verschillende zakken opgeslagen.

Vijf soorten dons
Om goed het onderscheid te kunnen maken tussen de verschillende soorten gaf de firma  haar namen van hemellichamen. Vroeger waren het namen van sterren.
Zo spreekt men van:
Mars, Venus en Pluto: het zijn alle drie een mengeling van dons en veertjes. Het voelt ook zwaarder aan. De levensduurte is beperkt tot ongeveer 7 à 8 jaar. Neptunus daarentegen bestaat bijna uitsluitend uit dons en Jupiter is volledig echte dons. Deze dons gaat levenslang mee.
Natuurlijk dat het prijskaartje ook hier afhankelijk van is.

In het atelier
Vier naaisters zijn elke dag bezig  om de overtrekken op vraag van de klant eerst op maat te knippen, aan elkaar te stikken en in een later stadium te vullen met de gewenste dons. Voor één donsdeken is er ongeveer 800 g dons  nodig.
De tekening op de overtrekken hangt af van de klant: ofwel allemaal vierkantjes ofwel langwerpige banen in rechthoek vorm.
Ook de kleur van de overtrekken wit, met tekening of bloemen is klantgericht. De overtrekken kunnen zuiver katoen zijn of katoen/kasjmier (wol). Dit laatste is wel duurder.

Wassen van donsdekens
Klanten kunnen hun donsdeken in het bedrijf afgeven om te laten wassen.
Hoe gebeurt dit?
De deken wordt losgemaakt, het dons wordt eruit gehaald en in een bak verzameld.
Volgende stap: het dons wordt verzameld in zakken, wordt dan van de nodige etiketten voorzien, naar de wasmachine gebracht, uitgeschud, ontward, klant per klant apart gewassen met water en zeep op de juiste temperatuur, gezwierd, ontward, gedroogd en met een vulmachine in de verschillende compartimenten geblazen en terug dicht gestikt.

Prijzen
Deze zijn afhankelijk van de grootte, het soort dons als vulmiddel, de kwaliteit van de overtrek, kortom van de vraag van de klant.
Het wassen varieert rond de 200 à 300 € (2-persoonsdeken) naargelang er veel of weinig moet bijgevuld worden.
Alles wordt aan huis afgehaald en teruggebracht indien gewenst.

In de winkel
Niet enkel donsdekens vervaardigen zij. Ook hoofdkussens, bedlinnen, matrasbeschermers,... zijn opgenomen in hun verkoop. Zij zijn fier op hun artisanaal maatwerk, lokale productie in plaats van massaconsumptie, duurzaamheid, diervriendelijkheid.

Tenslotte
Traditie en nieuwe inzichten worden hier in dit bedrijf wonderlijk met elkaar verzoend.
Twee vestigingen: Asstraat 2 in Mol en Orgelstraat 5 in Antwerpen.
Dat een goede donsdeken mag bijdragen tot een heerlijke nachtrust.

                                                           voor de Mutterd vanuit Mol, reporter Leo

20-11-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

15-11-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 5 november 2019:  een zeer ruime groep – wel 50 Overdaggers - op stap naar Meeuwen of moeten wij Oudsbergen schrijven.
Er was een bezoek gepland bij Visser, een chocolatier in de Hoogstraat.
Bij ‘t binnenkomen – wat kregen we ook anders:  een praline.
In het zaaltje achteraan werden wij welkom geheten door de eigenares. Met koffie en vlaai werd de namiddag ingezet.
Visser in Meeuwen is reeds een zevental jaren bezig op de plaats waar vroeger een bakkerij was gevestigd.

Van cacaoboom tot chocolade
Vooreerst dient gezegd dat de cacaoboom een schaduwboom is.  Hij gedijt niet goed in volle zon.  We vinden deze bomen rond de evenaar waar temperatuur,  neerslag en vruchtbare grond meer dan aanwezig zijn.  Tanzania is één van de grootste producenten. De boom kan tot wel 50 jaar oud en tot 10 meter hoog worden met een matig dikke stam.
Als hij 4 jaar oud is begint hij pas te bloeien. Duizenden witte of roze bloemen bloeien op de stam. Slechts 5% geven een vrucht. De boom bloeit bijna het hele jaar door en geeft per boom 30 à 40 vruchten. Ze hebben de vorm van een langwerpige meloen en zijn 15 à 30 cm lang.
Er kan tweemaal per jaar geoogst worden. Dit gebeurt enkel handmatig met een soort kapmes.
Enkele dag worden de vruchten op stokken gehangen om verder af te rijpen. Daarna worden de vruchten opengebroken. In één vrucht vind je 40 à 50 bonen die elk om en bij 1 g wegen.
Na fermentatie (gisten van vruchtvlees en bonen) gedurende een zevental dagen veranderen de bonen van kleur: van paars naar bruin. Deze bonen worden daarna in de zon gedroogd gedurende een zestal dagen. Meerdere keren per dag moeten ze gekeerd worden opdat ze aan iedere zijde droog zijn. Nu zijn ze klaar om vervoerd te worden voor verdere verwerking. Dit gebeurt allemaal in jute zakken.

Verwerking
Door een vrij ingewikkeld procedé wordt uit de bonen de cacaoboter gescheiden uit de cacaomassa. De overige massa wordt gezeefd, gemalen, gekneed en dan geperst tot fijn poeder. Dit is dan de door ons gekende cacaopoeder die wij in de keuken gebruiken.
Chocolade is de juiste verhouding van cacaomassa, boter en poeder.
Dit is juist de kunst van de chocolatier.
Om 1 kg chocolade te verkrijgen heb je om en bij de 300 bonen nodig.
Nederland is de grootste verwerker van de cacaobonen.
Belgische chocolade is bekend om zijn fijnheid en het wegsmelten op de tong.

Chocolade in allerlei vormen
Chocolade vind je in allerlei vormen, grootte en dikte. Je kan het u niet voorstellen: een bus, een paashaas, een hart, hoefijzer, schuifpasser, hamer, verfborstel, allerlei relatiegeschenken met foto op van één of meerdere personen. (tot maximum een A4), relatiegeschenken met de naam van de firma er op, enz…
Wat je wel moet hebben is een mal. De twee helften moeten na het harden van de chocolade kunnen losgekoppeld worden en aan de onderkant open zijn.
Een voorbeeld: een mal van een sinterklaas: een eerste keer vloeibare chocolade laten inlopen, de overtollige chocolade laten uitlopen, laten trillen op de triltafel om luchtgaatjes in het afgewerkte product te vermijden, harden in de koeling, een tweede maal vullen, de overtollige chocolade laten weglopen en weerom laten trillen en harden in de koeling.
De twee helften voorzichtig loskoppelen en de sinterklaas is klaar . Hij kan nu  verkocht of opgegeten worden.
Wil je een aangeboden tekening in chocolade laten gieten vraagt dit veel handwerk.

Chocolade in allerlei kleuren en smaken
De smaak hangt vaak af van de hoeveelheid cacaopoeder dat in het vloeibare mengsel wordt toegevoegd.
Om gekleurde chocolade te bekomen dienen er kleurstoffen aan toegevoegd te worden. De voedselinspectie kijkt  heel streng  toe op algemene hygiëne en de gebruikte grondstoffen.

Nevenactiviteiten van Visser
Kinderfeestjes, workshops, geleide bezoeken, vrijgezellenfeesten, verjaardagen, vieringen in de vereniging, personeelsfeesten, teambuildings, enz.. kunnen hier ter plaatse georganiseerd worden.
De prijs is afhankelijk van de aanvrager.

En pralines dan
In Nederland zijn er vier vestigingen van Visser. Wekelijks worden verse pralines aangevoerd.
Pralines blijven sowieso 3 à 4 maanden houdbaar.
Als ze van onder uitgezakt zijn, zijn ze best niet meer  te consumeren.
Pralines worden best niet in de frigo bewaard, gewoon op kamertemperatuur.
Pralines maken vergt zeer veel handenarbeid.

Om te eindigen
Ik denk nu spontaan aan een Latijns spreekwoord:” De gustibus et coloribus et mulieribus non disputandum.”( Over smaken, kleuren en vrouwen valt niet te discussiëren).
Bij de nababbel in Den Tichel waren er heel wat vrienden die dit beaamden.

                                                           voor de Mutterd vanuit Meeuwen, reporter Leo

06-11-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 22 oktober 2019: 35 overdaggers reizen per auto naar Hasselt om de Japanse Tuin, een verlengstuk van het Kapermolenpark, te gaan bezoeken.
Nu toch wel iets heel speciaals. Even voor Allerheiligen heeft daar jaarlijks het chrysantenfestival( kikumatsuri) plaats.

Een beetje achtergrond over het ontstaan.

Een veertigtal jaren geleden zochten grote steden naar een andere stad in het buitenland om mee te verbroederen.
Zo zocht ook Hasselt naar een stad om de wederzijdse cultuur met elkaar te delen. Zo kwam men bij de Japanse stad Itami, een stad met driemaal zoveel inwoners als Hasselt. De achterliggende ideeën waren daarbij : wie weet brengt het werkgelegenheid mee door investeringen van Japanse bedrijven hier in Limburg.
Uiteindelijk heeft het geen extra werkgelegenheid opgebracht.
In 1985 werd het vriendschapscharter ondertekend.
De toenmalige burgemeesters zowel van Hasselt als van Itami deelden geschenken uit.
De stad Hasselt schonk aan Itami een torenbeiaard. Dit was in Japan helemaal niet bekend.
Itami investeerde in een Japanse tuin. Zij zochten partners in bedrijven zowel in Japan als in België. Daarnaast kon men nog rekenen op Europese steun om dit alles te kunnen realiseren. De kostprijs voor deze realisatie bedroeg 140 miljoen BEF.

De tuin zelf.

De Japanse Tuin is de grootste in Europa: 2,5 ha groot.
Het is een ontwerp van Inoue Takuyuki.
Deze persoon kwam naar ons land en trof er een groot weiland aan met enkele bomen in. De bomen in goede conditie werden behouden.
Nu kon hij beginnen met zijn ideeën uit te werken.
Op 20 november 1992 werd de tuin plechtig geopend na 250 werkdagen.

Welke zijn de Japanse ideeên bij uitstek?

-Japanners willen steeds de indruk wekken dat iets steeds groter willen laten zien dan het in werkelijkheid is;
-nergens zal je een rechte weg vinden;
Kronkelige paadjes vind je doorheen de ganse tuin.
Om je doen rond te kijken ontwierp de architect een zig-zag-brug.
- zij willen de eeuwigheid benadrukken: water, rots, mos,…
Daarom voerden ze rotsblokken aan. Eerst ging men op zoek in de Ardennen maar daar vond de architect niet zijn vooropgestelde blokken qua vorm en kleur. Zo vond men ze wel in Oostenrijk. De zwaarste rots woog 15 ton maar de meeste waren tussen de 3 à 4 ton. Ze moesten wel perfect zijn
-de zintuigen  laten werken is bij hen primordiaal: voelen, tasten, luisteren, zien,…
- ze willen het leven in al zijn vormen steeds benadrukken;
-Japanners spelen graag in op het gevoel van een mens doorheen al de seizoenen.
-Zij houden graag van massa’s: bv. 1500 irissen en plaatsen heel veel in groepjes van drie;
-hun keuze gaat uit naar naaldbomen. Alleen de horizontale en opwaartse takken worden behouden.

Wat bezochten wij nog?

-het ceremoniehuis waar de theeceremonie plaats heeft. Zo een ceremonie kon wel  twee à drie uur duren met heel veel rituelen. Opvallend is ook dat heel het meubilair zeer sober wordt gehouden. Dit in tegenstelling met de Chinese cultuur die van tierlantijntjes houdt.
Dit huis werd volledig in Japan gemaakt en dan naar België gebracht.
Prijskaartje: 1 miljoen euro.
-de picknickruimte waar alleen het meest essentiële staat
-de vijver met de honderden koi’s. Eén koi kan wel tot 500 € kosten.
In Japan worden er wedstrijden georganiseerd voor de mooiste koi.
-het Shintotempeltje.
Dit is te vergelijken met onze kapelletjes die je in ieder dorp vindt.
Aan zo een tempeltje klap je eerst in de handen en maakt dan een diepe hoofdbuiging. De shintogodsdienst houdt van veel goden.
-de vredesklok: door België geschonken naar aanleiding van 150 jaar diplomatieke betrekkingen met ons land.
-het theehuisje waar alles weer heel sober was: de deur was een luik van een halve meter bij een halve meter.

Na bijna twee uur zat ons bezoek erop.
De rondleiding was ongeveer 1,5 km lang.

De moeite waard om dit alles gezien te hebben.
Weer een bezoek om “ u “ tegen te zeggen.
En zo kijken wij weer uit naar onze volgende activiteit van dit werkjaar.

Voor De Mutterd vanuit Hasselt, reporter Leo

22-10-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Voor het tweede bezoek van het nieuwe werkjaar verplaatsten de KWB-Overdaggers zich naar Maasmechelen, Industrie-laan 87, een nieuw en mooi verzorgd bedrijf.
Omdat de ontvangstruimte eerder aan de kleine kant is moesten wij op voorhand de mogelijke bezoekers opdelen in twee groepen: een eerste groep op 1 oktober en een tweede groep een week later op 8 oktober.
We werden om 15 uur welkom geheten door Emile, de zoon, werkzaam in het bedrijf.

Wat voor een bedrijf is MDL?
MDL-Euregio is een innoverende onderneming gespecialiseerd in productie en herstelling van alle mogelijk kunstgebitten en afgeleide vormen ervan.
De klanten zijn voornamelijk tandartsen, die de producten bij MDL-Euregio bestellen. Het bedrijf werkt ook voor kaakchirurgen, ziekenhuizen rust- en verzorgingstehuizen.
Andere tandtechnische labo’s doen voor specifieke bewerkingen eveneens beroep op hun vaardigheden en technische kunde.

Een beetje historiek
Het tandtechnisch bedrijf werd in 1976 gesticht door Maurice Roumans.
Op dat moment had hij als tandtechnicus al heel wat ervaring opgedaan in Nederland en Duitsland, die destijds de best beschikbare technieken en producten voor tandprothesen en implantaten ontwikkelden en commercialiseerden.
Door de licentie op deze buitenlandse kennis en materialen aan te kopen stond MDL-Euregio al van bij de start aan de top in België. De technieken werden verfijnd volgens eigen inzichten en werd het productengamma gevoelig uitgebreid.
De éénmanszaak groeide op korte tijd uit naar een internationaal gerespecteerde KMO met momenteel rond de 40 werknemers.
Om de producten van en naar de tandartsen te vervoeren werd gestart met een eigen koerierdienst. Momenteel zijn er 6 auto’s beschikbaar . Tweemaal per dag doen de bodes hun ronde, ieder in hun eigen regio.
In 1988 werd de structuur van MDL-Euregio omgevormd tot een naamloze vennootschap.
Het management werd versterkt met Hilde Wahlen, de echtgenote van stichter-zaakvoerder Maurice Roumans. Ook Emile en Edith, twee van de drie kinderen van het echtpaar gingen na hun studies aan de slag in het bedrijf.
Sinds 2006 is het labo van MDL-Euregio verhuisd naar een gloednieuw bedrijf in de industriezone “Mane Borne” in Maasmechelen.

Het bezoek aan het labo
De 23 Overdaggers werden opgedeeld in twee groepen: een eerste groep bezocht de afdeling van de losse prothesen onder leiding van Emile, de andere groep bezocht dan de afdeling vaste prothesen zoals implantaten onder leiding van Edith. Na een drie kwartier werd gewisseld van groep.
Afdeling losse prothesen: De tandarts maakt een digitale of analoge afdruk (siliconenmal) van de mond van een patiënt, waarmee MDL-Euregio een simulatiemodel maakt in gips om dan uiteindelijk de prothese definitief te vervaardigen. Eer een kunstgebit klaar is moet dit door veel vaardige handen. Iedere werknemer heeft zijn specifieke specialiteit.
Wat ons opviel was dat het vervaardigen van een kunstgebit enorm precisiewerk vereist. Kunstgebitten bestaan in allerlei vormen, kleuren en grondstof.
In de afdeling van de vaste prothesen konden wij zien welke mogelijkheden  implantaten wel hadden. Dit is natuurlijk een stukje duurder.
Wel moet hier vermeld worden dat implantaten ruim drie maanden tijd nodig hebben om in te groeien. Soms is dit zelfs een half jaar.
Belangrijk ook hier is “ meten is weten “.

De powerpointpresentatie
Bewust werd na anderhalf uur de powerpointpresentatie na het bezoek aan het labo pas gepresenteerd. Heel veel was nu overduidelijk omdat wij het hele proces in het labo van zeer dichtbij en mede dank zij de deskundige uitleg van de gidsen als van de werknemers hadden kunnen volgen.
Nadien konden er vragen gesteld worden.

En de toekomst!
In de toekomst zal de tandarts een film kunnen maken van de mond met behulp van een mondscanner en doorsturen naar het bedrijf. Momenteel is dit nog een vrij kostelijke aangelegenheid.

Het was wel kwart over vijf eer wij het bedrijf verlieten.
Samengevat: leerrijk, inhoudsvol, aangenaam, goede ontvangst. Een bezoek om “ u “ tegen te zeggen

Voor de Mutterd vanuit Maasmechelen, reporter Leo

08-10-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

26-09-2019 om 12:37 geschreven door Vienne Franky

Hopelijk zijn de weergoden ons ook dit jaar gunstig gezind...!

26-09-2019 om 12:06 geschreven door Vienne Franky

Dinsdag 17 september 2019: 60 Overdaggers begeven zich naar de hondenschool in Meeuwen om er samen een nieuw werkjaar op te starten.
De weergoden waren ons goedgezind. Een tiental fietsers deden de verplaatsing per fiets. “Zalig met zo een weer te kunnen fietsen “hoorden wij bij aankomst. De anderen kozen de gemakkelijkere weg namelijk met de auto.
Iedereen werd welkom geheten door de trekkersploeg die voor deze gelegenheid versierde schoenen hadden aangetrokken.

Waarom dan wel?
We hebben de goede gewoonte elk jaar in het teken te stellen van een bepaald jaarthema. Na het voorbije thema “En de boom…hij groeit verder “werd dit werkjaar gekozen voor “ Stappen zetten …naar KWB-Overdag.”
Daarom die versierde schoenen.

Maar dat was nog niet alles: in zes verschillende dozen was de voetafdruk van iemand van de trekkersploeg  gegrift. Wat was nu de opdracht?
Kijk en raad welke doos hoort bij een persoon van de trekkersploeg en noteer uw antwoord op een papieren voetafdruk.
Geen sinecure achteraf bekeken. Niemand had de zes namen in de juiste volgorde staan. Niet erg. Zij die er vier van de zes juist hadden werden bedacht met een vouwmeter, gesponsord door onze trouwe Overdagger Jef.

Terwijl iedereen daar met volle aandacht mee bezig was had Staaf het welkomwoord al uitgesproken. Stijn en Marie-Louise en Marc werden speciaal
vernoemd omdat ze onze rangen zijn komen versterken.
Jaklien en Leo lichtten alternerend het jaarthema wat meer toe.

Waar iedereen het meest naar uitkeek was : “Welke bezoeken of activiteiten staan dit werkjaar op het programma?”
Dank zij een puike powepointpresentatie, gebracht door Guido, werd elk bezoek of activiteit toegelicht door Maria.
En dan werd de prachtige kalender uitgedeeld. Bedankt aan de ontwerpster.
De culinair verantwoordelijken - wij noemen ze onze kookmoeders - verrasten ons met een meer dan prachtig uitziende maar vooral lekkere “koude schotel”.
Bedankt dames, dat was weer eens “ af “.

17-09-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

25-08-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky

Als eerste activiteit van het nieuwe werkjaar is de fietsfotozoektocht steeds een succes. Ook dit jaar had Filip een tocht van ongeveer 32 km uitgestippeld. Op dit parcours moesten 31 voorwerpen of deeltjes van een gebouw gevonden worden aan de hand van 31 foto’s.

Hoewel er tientallen mensen de tocht gereden hebben, kwamen er slechts 36 formulieren binnen, van 23 volwassenen en 13 kinderen. Waarschijnlijk komt dit door het feit dat je aanwezig hoort te zijn bij de prijsuitreiking wil je iets winnen. Of veel mensen doen de tocht louter voor de fun in plaats van er een wedstrijd in te zien.

Er was ook dit jaar weer een kinderfietstocht. Jill, Mirco, Jurre en Kaat reden mee en waren aanwezig tijdens de uitreiking. Ze kregen ieder een cadeaubon. Bij de volwassen deelnemers was het iets moeilijker, zij hoorden nog een schiftingsvraag op te lossen.

Deze keer moest er geschat worden hoeveel kilometer een “trackable” afgelegd had. Een trackable is een voorwerp uit een geo cache waar de afstand in code opstaat die het afgelegd heeft van cache naar cache. Filip vond hem in Monschau. Omdat het toch moeilijk is om enig idee te hebben van zo’n afstand werd er een tip gegeven: het was een getal van 5 cijfers ….?

De afgelegde afstand bleek 48604 km te zijn… Met een verschil van 15271 km was Josée Vanbuel er het 3^de dichtste bij, met 10543 km verschil kwam Willy Schepers op  nummer 2 en met 4804 km waren Dominique Ceyssens en Alice de winnaars. Proficiat aan allen!!

Uiteraard werd er ook  “Kubb” gespeeld, maar met de tropische temperatuur die dag … op een iets lager pitje.

Onze KWB’ers zijn natuurlijk altijd te vinden voor een barbecue. Met een 45-tal schoven we aan om te genieten van de heerlijke gerechten.

Ons nieuwe jaarprogramma is intussen ook samengesteld. Het verschijnt in de “Mutterd”.

Hopend u ergens op de één of andere activiteit te ontmoeten...

Tot dan!!

Willy Reynders

Voorzitter

25-08-2019 om 00:00 geschreven door Vienne Franky