Ondanks de voorspellingen van slecht weer – wat achteraf juist bleek te zijn – tekenden 44 van de 53 aangegeven overdaggers present om de rit van +/- 50 km. naar Wellen (Herten) aan te vangen voor een nieuw avontuur.

We werden in de nieuwe stoom-stroop-fabriek in de onthaalbalie annex winkelruimte annex piepklein museum ontvangen door Raf Bleus, de huidige stroopstoker, die een beetje de geschiedenis schetste van het bedrijf. Hoe het van kleinschalig thuiswerken (begonnen in de kelder van de ouderlijke woning) ging naar de Borgloonse stoomstroopfabriek waar ze weer moesten vertrekken omdat deze site volledig gerenoveerd zou worden en dan niet meer geschikt zou zijn om deze activiteit uit te oefenen naar deze nieuwe site in Wellen.

De familie Bleus is sinds 1843 stroopstoker, thans is het de zesde generatie, waarbij het basisrecept, een goed bewaard familiegeheim, telkens werd doorgegeven van generatie op generatie.  De kwaliteit van de stroop staat hoog in het vaandel van deze familie en ze laten zich dan ook niet dwingen tot massaproductie, want dat gaat ten nadele van de kwaliteit. In de nieuwe stoomstroopfabriek in Wellen behouden ze het ambachtelijke werk maar wel met moderne machines, allemaal door hen ontwikkeld. Dit omdat er slechts weinig stoomstroopfabrieken overblijven en dat er dus geen productie van deze toestellen is.

Haspengouw is het hart van de fruitstreek in Limburg en het fruit ligt er bij wijze van spreken voor het oprapen. Na een grondige wasbeurt worden de koperen ketels telkens gevuld met peren en appelen (2 à 3000 kilo) met daarbovenop een laag met andere vruchten afhankelijk van de stroopsmaak die ze die dag willen stoken. Dit duurt ongeveer 2 uur.  Het gekookt fruit wordt uitgeperst in een grote verticale drukpers. Door de hydraulische kracht wordt het sap gescheiden van de pulp. Het ongefilterde sap gaat vervolgens door de centrifuge om het volledig te zuiveren van fruitresidu. Het zuiver fruitsap wordt op temperatuur overgepompt naar koperen indikketels om afgewerkt te worden naar een hoger aantal graden, hetgeen ook een unieke, voortreffelijke en krachtige smaak en een onbeperkte houdbaarheid garandeert, zonder het gebruik van enige bewaarmiddelen.  Na het oxideren wordt de stroop in een koelbak overgedragen zodat de pectines de stroop vaster kunnen maken. Tenslotte koelt een warmtewisselaar de stroop af zodat ze nadien in potjes gevuld kunnen worden. Voor dit laatste kan gebeuren dient de pectine-textuur van de siroop gecontroleerd te worden. Elk kooksel is anders.

Er wordt met echt fruit gewerkt (bij gebrek aan Belgisch fruit hebben ze zelfs ooit appels uit Nieuw-Zeeland ingevoerd), niet met concentraten van fruit. Van 1000 kilo appelen houden ze 100 kilo suikervrije siroop over. Van 1000 kilo peren houden ze 500 kilo stroop over door toevoeging van een beetje suiker. Ook de milieuwetgeving speelt bij dit bedrijf een grote rol. De koperen ketels vergen veel onderhoud. Na elke stookperiode moeten de ketels zuivergeschuurd worden met zeepsop (anderhalf uur per ketel). Bij controle van het afvalwater bleek er te veel koperbezinksel in te zitten, dus hadden ze de keuze: een zeer kostelijke zuiveringsinstallatie installeren of minder koperen ketels gebruiken, daarom hebben ze nu een RVS-ketel (50 à 60.000 euro) geplaatst die binnenkort in werking zal treden.

Ondertussen was de vader van Raf Bleus ook ter plaatse gekomen, een kranige zeventiger, 2 hersenbloedingen achter de rug, een man die jarenlang de kennis van zijn ouders en grootouders heeft gebruikt en nu doorgegeven aan zijn zoon en een heel goede babbelaar (zou de Loonse stroop daaraan helpen???) die zelfs termen gebruikte waar sommigen het moeilijk mee hadden. Hij was niet echt verbitterd maar schetste toch de problemen van zijn beroep, van de fruittelers, van de kleine zelfstandigen. Dat het er eigenlijk heel slecht uitzag voor de toekomst van deze mensen. Hij vertelt ook nog dat fruit eigenlijk wordt gekweekt op vraag van de supermarkten, wat allerlei behandelingen met producten met zich meebrengt en dat alles maar goedkoper moet voor die supermarkten.

Raf vertelde ook nog van de zeer hoge druk die uitgeoefend werd door de inkopers van de groothandel, die als maar meer de fabrikanten onder druk zetten voor lagere prijzen, zelfs zo ver dat ze dit jaar aan een bepaald (Hollands!!) supermarktketen een product aan kostprijs hebben geleverd. Maar dat dit in de toekomst niet meer zou gebeuren … Ze hebben ongeveer een 40-tal verschillende verpakkingen.

Een eigen merk hebben ze eigenlijk niet, ze werken onder de benaming Loonse Stroop. Alles wordt op maat van de klant gemaakt: verpakking, gewicht, samenstelling … Ze leveren in België, Nederland, Groot-Brittannië en zelfs in India en China.

In de winkelruimte waren een hele resem stroopproducten te koop: aardbeien-, appel-, braambessen-, frambozen-, gemengde, kiwibessen-, kweeperen-, mango-, peren-, pruimen-, rode bessen-, rode bieten-, stekelbessen-, Wellense stroop, stroopdressing, BBQ-saus met stroop en snoepjes van Loonse stroop. En de dames en ook enkele heren overdaggers zijn beladen met stroop huiswaarts gekeerd… Een goede namiddag voor de winkel en weer een super plezierige namiddag voor onze overdaggers in een ambachtelijk bedrijf waar mensen met een hart voor hun werk deze producten afleveren.

En de terugtocht voelde aan als stroop op een wintermorgen, d.w.z. de terugtocht verliep wat moeizaam. Blijkbaar hadden de meesten na deze stressvolle terugrit door de sneeuw wat behoefte aan een gezellige nababbel en iets warms of kouds in Den Tichel….

De afwezigen hadden zoals gewoonlijk …. ongelijk ….

                                                                                                                                                                  Longfellow.