'De zon schijnt, maar het waait hard!', dat zei Herman De Croo deze morgen in een interview op de radio.
Neenee, we doen hier niet aan politiek!!
Maar ik lag nog wat in bed, met een half oor naar de radio aan het luisteren, wat aan het soezen dus....
Ja, De Croo, die blijft toch maar actief op zijn leeftijd! En die kan zo'n mooie toepasselijke symboliek gebruiken....
In onze politiek schijnt de zon, maar het waait er hard. Ja, dat is waar...
En ik dacht mijmerend aan mezelf. Ook bij mij schijnt de zon, maar in een ogenblik kan alles omver geblazen worden...., door de altijd aanwezige harde wind....
Aan het onbijt stak ik mijn bewondering over de 'wijze' toepasselijke uitspraken van De Croo dan ook niet onder stoelen of banken.
En groot was mijn ontgoocheling toen Werner zei dat er helemaal geen symboliek of poëzie in de lucht gehangen heeft!
De Croo bedoelde létterlijk dat deze morgen de zon scheen én het hard waaide, in Brakel!
Misschien een combinatie van te weinig slapen, te veel trappen lopen, het gras afrijden én een wat zenuwachtige Iressa.
Iressa weet dat ze volgende week haar groot examen moet doen en ze zet haar beste beentje voor.
Hoe menselijk kan een chemopil zijn? Raar.....
De laatste dagen breng ik 's avonds weer uuuuuren op het toilet door. Gelukkig heeft Georges (zie blogbericht van 8 februari 'Wonderen') verleden week een lijvig boek voor me achtergelaten in het kantoor: 'Alledaagse dingen buitengewoon gebruik. 1001 manieren om geld en tijd te besparen', van The Reader's Digest.
Ideaal om in het kleinste kamertje te leggen.
Dank zij Georges en Iressa, weet ik nu o.a. hoe ik mijn schoenen moet poetsen met tandpasta én 27 toepassingen van een plastic fles!
Eindelijk een sport gevonden om me (voorlopig) wat zoet te houden: trappenlopen.
Natuurlijk niet onmiddellijk een voor de hand liggende favoriete bezigheid voor een hijgende, kortademige longpatiënte....
Maar, who cares, ik probeer het! Wat heb ik te verliezen?
Trappenlopen schijnt de ideale sport te zijn voor 'luieriken'. Onderzoek (?) heeft aangetoond dat 7 minuten per dag trappenlopen de cholesterol met 10% vermindert en de conditie met 15% verbetert. En dan wordt er nog niet over het calorieverbruik gesproken!
En je kunt het iedere dag doen, ook als het regent!
Nee, ik ga me niet overdoen! Gisteren heb ik het al wat uitgeprobeerd! Als mijn gewrichten pijn beginnen doen, dan stop ik. En als ik voel dat mijn longen het niet goed verteren, dan stop ik ook! Beloofd!
Maar wat meer spieren krijgen en vooral ook wat meer longinhoud, dat trekt mij enorm aan. Als reserve voor later....
Ik begin de eerste week met 32x onze trap op en af te lopen, gespreid weliswaar over heel de dag. Dat is dan ongeveer (32x16tr) 500 trappen op en 500 trappen af!
En als fervent voorstander van de gedragstherapie moet ik mezelf dan ook zekerlijk een grote beloning geven als het lukt!
Een (schaak)vriend van Werner belde gisteren dat ook zijn vrouw kanker heeft met uitzaaiingen, ongeneeslijk.
Ik ben er toch eventjes door uit mijn lood geslagen. Stopt het dan nooit?
Plots word ook ik weer geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Ik hou mezelf kranig voor dat ik alleen maar een chronische longziekte heb, maar wie hou ik hier voor de gek?
En vooral, hoe kan ik C. helpen? D. vroeg naar de waarde van een 'second opinion' en dan kan ik alleen maar zeggen: 'zeker laten doen!'.
Een second opinion gaat daarom niet zeggen dat het wél allemaal goed komt, maar het geeft je wel meer de zekerheid dat je op de juiste manier bezig bent. Zo'n tweede mening is al zodanig ingeburgerd, dat de behandelende arts het ook niet als een teken van wantrouwen ziet, eerder als een bevestiging. En misschien zijn er in het U.Z. ook alweer andere behandelingen in de pijpleiding, waaraan je vrijwillig kunt deelnemen....
Als er volledige zekerheid is hoever het met je staat, dan pas kun je verder met je (aangepast) leven....
Het is nog wat zonnig buiten en hier en daar snijd ik met mijn mesje wat onkruid weg.
Zonder twijfel, helaas, a neverending story! Maar ik ben niet gehaast, ik heb tijd...
Ik mijmer nog wat over de gebeurtenissen van gisterenavond.
Alles is perfect verlopen.
Marijn behaalde 'cum laude' zijn doctoraat. Het was een mooie avond!
Het Pand in Gent, een vroeger Dominikanenklooster, is het perfecte kader voor een dergelijke gelegenheid.
Maar waarom denk ik hier nu aan een moordverhaal???
Misschien ben ik geïnspireerd door het historische verleden van het gebouw. Of misschien is het de zeskoppige jury kompleet in toga, de toespraak van de decaan, die mij aan het nadenken zet. Heeft er iemand iets speciaals gezegd op de receptie of heb ik iets gezien dat niet volledig klopte?
Of misschien kijk ik iets teveel TV of heb ik teveel 'Agatha Christies' op de zolder liggen....
En Werner dweept enorm met Jessica Fletcher!
Maar ik heb altijd al veel fantasie gehad en ik ben blij dat dit nog niet veranderd is!
Het zal dus alleen maar mijn 'crazy mind' zijn.....
Maar toch vraag ik mij nog altijd af: 'Waar is dan het lijk?????'. Want geen moordverhaal zonder lijk!
Gelukkig heeft Werner gedurende de volledige avond veel foto's getrokken!
De oplossing van de moord moet daar zekerlijk op te vinden zijn!! En hopelijk zat het lijk niet tussen de belegde broodjes!
Ik wou graag nog gisterenavond dit blogberichtje schrijven.
Maar Iressa én Cruella hadden me plots zwaar te pakken. Ik had precies een zware klop in mijn nek gekregen, was duizelig, moest ieder moment naar het toilet lopen, zwaar hoesten....Die vrouwen weten toch ook altijd wanneer ze moeten opduiken!
Kunnen ze dan echt niet aanvaarden dat heel mijn leven niet rond hen draait?
Ik heb die 2 vrouwtjes wat gepaaid met de belofte dat ze zich morgen eens goed mogen uitleven, als ze me vandaag een beetje met rust willen laten.
Want....1 juni (vandaag dus!) is internationale zonendag hier bij ons!
Deze morgen vroeg is onze Pieter vanuit Antwerpen via Shiphol naar Maleisië vertrokken. Tot 24 juni.
Maar we zijn het al gewoon dat hij een paar keer per jaar naar een ander deel van de wereld trekt. Op zoek naar een nieuw avontuur, op zoek naar zichzelf....Misschien hebben wij het reizen met de paplepel meegegeven....En misschien zoekt hij het ook wel iets te ver....
Maar ik bewonder zijn interesse, zijn brede (mensen)kennis en zijn medeleven!
En deze avond haalt onze Marijn een nieuwe mijlpaal in zijn leven: hij gaat zijn doctoraat verdedigen.
Ik ben natuurlijk heel blij dat ik dit nog kan meemaken! (Iressa en Cruella, koest!!!!)
Zijn vrienden en dichtste familieleden zijn uitgenodigd. Alleen Lieke blijft thuis...Zij heeft nog geen echte boodschap aan de niet-parametrische toetsen van haar papa!
Straks komen ook oma en opa vanuit Ieper om het 'evenement' mee te maken!
Proficiat Marijntje, well done, je hebt er veel voor gewerkt!!
Ik ben dus terecht de fiere en trotse mama van mijn 2 zonen!
Ik speel al een tijdje met de gedachte om mijn blog af te bouwen....
Kan ik immers nog wel iets zinnigs aan de lezers vertellen?
En als ik dan plots toch shockerende dingen moet vertellen, dan ziet het er voor mij niet zo goed uit...
Maar dan krijg ik van een bepaalde kant (?) de reactie: 'Dat mag je toch niet doen, voor sommige mensen is het een echte soap!'.
Tja, een soap.... Het feit is wel dat ook ik mijn dagelijkse portie 'Thuis' heel goed kan appreciëren.
En ik zal spijtig zijn dat ik mijn dagelijks soapje in de zomermaanden moet missen....
Dus, ik wil niemand teleurstellen, ik broed op een heel nieuw spectaculeer idee, een zomereditie van mijn soap.
Maar later meer hierover, hopelijk. Want op woensdag 13 juni krijg ik het resultaat van een nieuwe scan. Als die goed is, krijg ik terug de toestemming voor nog 3 maand Iressa. En dan wil ik met een nieuwe trendy zomereditie uitpakken! Ook om mezelf te stimuleren om van alles te doen in de tijd die ik extra krijg!
En als het resultaat niet zo goed moest zijn, dan blijft de blog gewoon de blog, en de soap gewoon de soap.
Het mooie weer is de reden van mijn afwezigheid, niet één of andere aanval of appelflauwte!
Alhoewel, zaterdag had ik wel iets teveel hooi op mijn vork genomen... Je kent het wel (of misschien ook wel niet!): als de zon schijnt dan blijken die ruiten o zo vuil te zijn, dan lijkt het huis o zo stofferig en dan staat de tuin o zo vol met onkruid. En daar moet dan dringend iets aan gedaan worden. Helaas heb ik het doseren nog altijd niet goed onder de knie!
Zondag zijn Werner en Woody en ik wat rustig gaan fietsen en iets gaan eten in de Zwalmstreek.
's Avonds, tot mijn grote vreugde (???), terug een paar uur op het toilet doorgebracht.
Op zichzelf is dit natuurlijk niet zo'n aangename ervaring, maar wel terug een teken dat Iressa nog werkt!
Je gezonder voelen omdat je je toch regelmatig ziek voelt, het lijkt een contradictio in terminis, maar dat is het dus niet!
Op Pinkstermaandag ben ik met keramiekvriendin Carine naar de keramiekbiënnale in Andenne getrokken. Voor dit uitstapje had ik in feite reeds enkele maanden geleden forfait gegeven, het leek me gewoon niet mogelijk dat ik zoiets nog aan zou kunnen. In Andenne is er immers niet alleen een keramiekmarkt maar ook een volledig keramiekparcours én heen en terug 5 uur met de trein. Maar ik heb er erg van genoten! Een verslagje én foto's komen eerstdaags op www.bloggen.be/kerabee.
Ik lag na te denken over een fragment uit 'America's Funniest Home Videos' van gisterenavond.
Een klein jongetje van een jaar of drie declameerde de belangrijkste uitspraken of slogans van de laatste presidenten, interessant!
'Cute' wat je zo'n kind allemaal kunt leren! Minder 'cute' natuurlijk wat sommige presidenten zeggen.
En dat jongetje beseft in zijn kinderlijke onschuld helemaal niet wat hij daar allemaal uitkraamt, dat maakt het juist grappig!
Maar ik hou me hier in deze blog natuurlijk helemaal niet met politiek bezig!
Zo imiteert de kleine Jace president Truman met 'The buck stops here!' en natuurlijk wordt er hard gelachen als hij Bill Clinton nog eens laat zeggen: 'I did not have a relationship with this woman!'
Als apotheose, de kers op de taart, brengt Jace Obama's bekende uitspraak 'Yes, we can! Yes, we can!'
Een krachtige uitspraak, maar die werkt naar mijn gevoel alleen maar in het Engels. De kracht van de taal?
Ik wil mezelf aanmoedigen om nu de computer te verlaten en iets nuttigs te doen.
Maar als ik tegen mezelf zeg: 'Ja, we kunnen het!', dan blijf ik hier toch gewoon toch gewoon op dit toetsenbord tokkelen.
Maar als ik nu tegen mezelf roep: 'Yes, we can! Yes, we can!', dan vlieg ik onmiddellijk in actie!!
Ik had via www.hotelaanbiedingen.nl een 'Secret Hotel' in Leeuwarden geboekt.
Voor een prikje kun je dan logeren in een 4- of 5-sterrenhotel waarvan je pas 48 uur voor vertrek de naam te weten komt.
Maar dat 'secret' is héél relatief, want in de beoordelingen van de klanten wordt de naam nogal eens prijsgegeven.
Sommige snoodaards durven dit geheim zelfs in hun blog te vertellen ...(sjjjjt niet voortvertellen, het is het WTC-hotel!!!)
Maar we hebben ons weer goed geamuseerd!
Donderdag vertrokken we naar Friesland via Dwingeloo. In dit stadje vindt jaarlijks een keramiekmarkt plaats. En aangezien Dwingeloo niet zo ver uit de baan lag, was dat (voor mij toch!!) ideaal.
Op vrijdag reden we via de Afsluitdijk naar het gezellige stadje Sneek.
Mijn longen genoten van al die superverse zuurstof tussen de Waddenzee en het Ijsselmeer!
In Sneek wilden we best nog wat langer van het zonnetje genieten, maar we moesten verder want de lucht werd steeds donkerder. Net voor het echt begon te regenen bereikten we het Tjeukemeer, één van de grotere meren in het Friese merengebied. Dit moet echt een mooie streek zijn om rond te fietsen, als het niet regent natuurlijk!
En gisteren toerden we huiswaarts, via Giethoorn. Giethoorn wordt het 'Hollands Venetië' genoemd en is gekend voor zijn bruggetjes en waterwegen en punters. Wel eens leuk voor een uitstapje, alhoewel de meeste bezoekers gepensioneerden of Japanners of Chinezen of Indiërs zijn... Een ideetje voor Okra?
Aangezien de GPS ons dan verrassend langs Flevoland naar Oudenaarde stuurde, was een bezoekje aan Lelystad perfect voor een eerste kennismaking met 'Albert Heijn'. De goede man komt immers eind dit jaar ook in Oudenaarde wonen!
Thuis helaas maakte Cruella nogal van haar oren.... Het brave (?) beest had waarschijnlijk niet genoeg aandacht gekregen!
Ik was zo verschrikkelijk moe en ik moest zo verschrikkelijk verstikkend hoesten....Pffff, eventjes paniek....
De eerstvolgende dagen zal ik Cruella wat meer moeten 'soigneren'!
Ik had me ingeschreven voor de interactieve informatiesessie van deze namiddag 'Ondanks kanker...Je ziet er toch goed uit?', een samenwerking van Ariadne Ziekenzorg CM met de Vlaamse Liga tegen Kanker.
En ja, ik zag er in feite wel naar uit om met enkele lotgenoten te palaveren over wat ons allemaal overkomt!
Ik verwachtte dan ook een grote opkomst.
Alleen, ik was helemaal alleen......
Ik heb wel een uurtje rustig gebabbeld met de oncopsychologe van dienst, Mireille Moens.
Nu thuis zit ik hier na te denken over wat mij bijgebleven is uit het gesprek, toch wel enkele dingen om over na te denken.
Bedankt Mireille, en nogmaals sorry dat ik plots in een lach moest schieten omdat we daar toch maar 'helemaal alleen' zaten!
Normaal krijg ik heel lieve mails als reactie op mijn blog.
Maar misschien ben ik een beetje verwend...
Een zekere 'Anne' uit Nederland stuurde me een mailtje waar ik toch eventjes de 'kluts' van kwijt ben!
Zij (of hij want is Anne in Nederland ook geen mannennaam?) schrijft dat ik de ziekte soms toch wel een beetje te licht opneem.
Haar (of zijn?) mama is ook ziek en daar valt helemaal niet mee te lachen. Ik zou beter helpen om antwoorden te zoeken en de dingen schrijven zoals ze werkelijk zijn...
Heu...
Sorry beste Anne, maar misschien komt de bedoeling van de blog wel verkeerd over. Ik heb helemaal geen intentie om ergens wetenschappelijk over te komen! Ik wil alleen maar het onderwerp bespreekbaar maken. En natuurlijk is de ziekte van uw mama heel erg! Vooral omdat u haar waarschijnlijk zo graag wilt helpen, en dat niet kunt...Iedereen moet er op zijn manier mee kunnen omgaan... En ik kies ervoor om de situaties een beetje 'licht' op te nemen zolang dat nog gaat! Dus beste Anne, het is beter voor u om mijn blog niet meer te lezen! Er zijn op internet een heleboel forums te vinden voor lotgenotencontacten!
Natuurlijk begrijp ik Anne wel ergens...
En ik weet wel dat een blog niet bij iedereen in goede aarde kan vallen...
Maar ik hoop stiekem dat we haar (of hem) toch niet tegenkomen in Friesland, eind deze week!
Tot mooie zonnige beestjes, die papegaaien!
Het Tjeukemeer
