Ja, lieve bloggers, ik zit hier weer al aan het schrijven!
Een beetje met een mottig gevoel, met wat trillende benen en raarvermoeide armen, maar het gaat best! Ik heb toe nu toe nog niet moeten overgeven  , maar ik mag niet te luid roepen natuurlijk. Ik voel dat mijn Emend-pil bijna uitgewerkt is en ik begin wat misselijk te worden. Dit medicijn blokkeert bepaalde receptoren die betrokken zijn bij het braakreflex. Op hoop van zegen voor deze nacht want ik krijg mijn laatste pil maar morgenvroeg! Ik heb in feite zoveel te schrijven. Maar misschien het belangrijkste en het meest geruststellende voor de lotgenoten: het viel allemaal wel erg goed mee!
Het plaatsen van zo'n poortkatheter is echt pijnloos. Het gebeurt onder volledige verdoving en de voordelen ervan zijn super. Geen blauwgestekte aderen meer, rechtstreeks infuus....Het zal wat zoeken zijn naar de juiste BH'tjes waarvan de bretelletjes (of hoe noem je zoiets?) niet juist over die port-a-cath wrijven, maar dat ik weer een ander (prettiger) probleem.
Omdat ik iedere keer de coctail cisplatine-alimta moet krijgen, die zwaar belastend is voor de nieren, zal ik steeds om de 3 weken een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven. Zo kan ik gedurende de nacht ook nog een baxter met vocht bijkrijgen. Alle chemo zelf wordt toegediend in het oncologisch dagziekenhuis.
En vreemd genoeg, dat was nu een eerste keer thuiskomen.
Want in feite begreep ik het niet, ik loop nu al een kleine 10 maand gekend met een ongeneeslijke kwaadaardige kanker, en nog nooit had ik iemand gezien die er eens kwam over praten. Er worden zoveel acties ingericht voor de Kankerliga, de Stichting tegen Kanker....maar alles wat ik weet heb ik zelf opgezocht. Ik voelde mij dan ook wel een beetje aan mijn lot overgelaten....
Maar nu begrijp ik sinds gisteren waarom!
Mijn eerst zak chemo was nog niet aan het doorlopen en daar was al een lieve sociaal assistente om over mijn mogelijke problemen te praten.
En is was zo content dat er eindelijk eens iemand over begon!!!
Als je zo'n moderne chemopil zoals Iressa krijgt, dan word je niet doorgegeven als kankerpatiënt. Het is natuurlijk een comfortabeler manier om chemo te krijgen, maar volgens mij blijven de socio-ecomisch-psychologsche problemen toch volledig hetzelfde. In de toekomst zullen meer en meer chemo's onder deze vorm van zo'n thuispil kunnen genomen worden en ik heb dan ook gevraagd dat zeker eens te bespreken.
Het echte thuiskomen was natuurlijk deze morgen!
Dokter O. heeft gelukkig voor ik wegging nog 1,5 liter (!) vocht afgetrokken zodat ik weer wat gemakkelijker kan ademenen. Dit voelde in de loop van de voormiddag wel heel pijnljk aan, vooral als ik moest hoesten. Die toegeklapte long moest zich immers weer aanpassen....
Bedankt aan iedereen die een mailtje stuurde! Ik probeer morgen hierop te antwoorden!
18-09-2012 om 23:00
geschreven door Brigitte 
|
