Soms wordt leven een beetje moeilijk...
Ik weet niet wat het wordt.
Ik kan hier uren van de dag zielloos met het bakje van de TV in mijn hand zitten.
De pijn is een stuk verminderd. Ik begin aan de ene kant super-emotioneel te reageren en aan de andere kant ben ik dan terug een stuk apatisch...Gelukkig is Pieter hier deze dag om te mamy-sitten zodat ik niet alleen ben. En hopelijk komt Werner ook een beetje vroeger van school terug! Ha, daar is hij reeds terug!!!!
13-02-2013 om 16:15
geschreven door Brigitte 
|