Ik zie dat er terug al veel bloggertjes op de blog aan het neuzen zijn, dus toch maar vlug een stukje schrijven.
Zo'n dag en en een nachtje in het ziekenhuis geeft terug zoveel nieuwe indrukken, nieuwe verhalen...Maar misschien is het omdat ik nu anders wat minder naar buiten kom.
Na het bloedonderzoek kon ik gelukkig aan de chemo beginnen, er waren voldoende witte bloedlichaampjes. Gelukkig, want ik zag het niet goed zitten om weer naar huis te gaan, nadat het infuus ook al aangesloten was. Zoals gewoonlijk hoor je daar van alles op de dagafdeling. Iedereen draagt zijn eigen verhaal mee en de meesten willen het ook wel graag vertellen. Bezoek gekregen van een vriendelijke dame van de dienst palliatieve zorg van het ziekenhuis zelf. Twee bezoeken van palliatieve diensten in een goede week tijd, het zet je wel aan het nadenken...
Er was mij een kamer alleen beloofd voor de nacht, maar om 16.30u bleek dat de mevrouw die op die kamer lag toch nog een nachtje zou blijven.
Daarom kwam ik samen te liggen met 86-jarige brave mevrouw met oncologisch buikproblemen. Het was heel druk op de dienst en het was wel leuk mijn buurvrouw Rita in volle actie te zien!! De nacht was ietsje minder. Mijn kamergenote moest ongeveer ieder uur op de bedpan en begon om 3 uur te roepen dat ik het licht moest aandoen...Maar ja, eens wordt het wel morgen.
Voor ik naar huis ging ben ik dan nog bij dokter Ottevaere binnengelopen. Ik had het de avond ervoor erover gehad dat mijn pijn wel aan het toenemen is en dat ik ze niet altijd kan onderdrukken met Dalfalgan of Dafalgan-codeïne. Omdat ik verschrikkelijk suf en onpasselijk wordt van die zwaardere pillen als Dolzam, heeft hij mij nu lichte morfinepleisters voorgeschreven. Ik heb ze nu wel in huis, maar mijn mentale knop moet nog omgedraaid worden alvoor ik ze beginnen te plakken....
Nu kruip ik terug mijn bedje in, de misselijkheid begint toe te nemen....
31-10-2012 om 09:56
geschreven door Brigitte 
|
