Hier krijg je een zicht op de mysterieuze bollen zoals uitvoerig besproken in 'de geheime dossiers' van Frank Archer. Om het fenomeen Frank Archer beter te begrijpen moeten we teruggrijpen naar enkele theorieën die heersen over de 'Holle Aarde'. De meest bekende is dat er grote maar verborgen ingangen aan zowel de Noord- als Zuidpool zijn en dat het mogelijk is om die ingangen binnen te gaan. Sommige mensen beweren dat zij die ingangen zijn binnengegaan. Volgens vele legendes leven er andere beschavingen binnen de Aarde op het binnenoppervlak, wat wordt verwarmd en verlicht door één of meerdere inwendige zonnen (bollen)? Het idee is niet nieuw en heeft romanschrijvers zoals Egar Allen Poe (MS. Gevonden in een fles), Edgar Rice Burroughs (Naar de Aardkern) en Jules Verne (Een reis naar het midden van de Aarde) geïnspireerd. Er zijn nog tal van andere ideeën, de ene soms gekker dan de andere. Let wel, deze thematiek begon mij te fascineren en ik kan nu wel bewijzen dat prof. Frank Archer het bij het rechte einde heeft. Wanneer men er verder op doorzoekt komt men tot de ontdekking dat 'graancirkels', ufo's en de bemerking van buitenaardse wezens een heel logische verklaring gaat krijgen. Soms ligt het antwoord aan je voeten, in ons geval letterlijk 'onder de voeten'! Een prachtige uitdaging om aan de reconstructie te beginnen van 'de geheime dossiers'. De bolvorm blijkt ook het hoofdthema in het mysterieuze werk van Prof. Archer Er bestaan ontelbare technische en wetenschappelijke rapporten over de eigenschappen van dit voorwerp. De zaken die ik naar de toekomst daaromtrent zal publiceren zijn zo uniek dat één registratie van de ideeën noodzakelijk bleek! Via deze blogsite kan ik enkel een glimp weergeven van dat rapport en zal er geduld moeten geoefend worden op de definitieve reconstructie van 'de geheime dossiers'. Alles op zijn tijd en wat maakt het uit om overhaast te werk te gaan omtrent een mysterie dat al eeuwen onze beschaving doorkruist.
Het thema van een parallelle wereld heeft mij altijd geïnspireerd. Hier zie je fragmenten uit mijn vorige stripreeks die uit 5 delen bestond. Er waren plannen om een 6de deel uit te brengen. De tekeningen en het scenario waren volledig afgewerkt. Toen begon ik na te denken over wat de mens fascineert en wat het leidmotief is in heel wat geschreven en getekende bronnen. Het thema van de graal en de zoektocht naar een soort van hemel op Aarde keerde telkens weer in mijn gedachten. In mijn vorig werk was er de queeste naar een mysterieus kristal. Automatisch opende dit een deur naar verborgen werelden en vooral naar de graalthematiek. Ik nam het wijs besluit om het 6de deel niet te publiceren en begon na te denken over de creatie van een nieuw soort beeldverhaal. Mijn eigen stad biedt tal van mogelijkheden. De middeleeuwse achtergrond en de aanwezigheid van heel wat religieuze bouwwerken scherpt mijn fantasie. Na het uitschrijven, de ruwe uittekening en vooral de registratie van mijn nieuw stripverhaal zal ik de lezer van deze site nu op geregelde tijdstippen laten meegenieten van mijn creatief proces.
De passie voor het stripverhaal en leren leven met kritiek
Tot nu toe heb ik op fragmentarische wijze een venster geopend naar mijn passie voor het beeldverhaal. Geen gemakkelijk genre, want er wordt jammer genoeg nog veel te geringschattend geoordeeld over dit medium. Zelf heb ik ooit aan de lijve ondervonden dat het als beginnend striptekenaar verdomd moeilijk is om een plaatsje te veroveren op de zeer beperkte Vlaamse stripscène. Men is jammer genoeg nog altijd geen Sant in eigen land. Akkoord, litteraire werken en populaire tv feuilletons worden meer en meer in stripvorm gepresenteerd. Zo krijgen ze een tweede leven en worden er commercieel gezien heel weinig risico's genomen. slechts een heel kleine scène in de zogenaaamde 'small press' doet zijn ding en brengt eigenzinnige, soms fantastische stripverhalen. Het is opmerkelijk dat het daarbij tekentechnisch niet altijd klopt, maar dat er toch charme en warmte uit die beeldverhalen spreekt. Wellicht komt dat omdat de kunstenaar met een ongemeende passie zijn ding doet. Dat stukje positieve energie is ondefinieerbaar en noem ik dan ook 'gebeten van de Muze'. Mijn motto aan elke tekenaar of kunstenaar algemeen is dan ook : 'doe altijd voort met de dingen die je graag doet en die je fantasie aanscherpen. Laat je nooit of te nimmer op de kop zitten door recensenten die zich soms door vreemde motieven laten leiden. Hoe dikwijls staan de beste stuurlui aan wal... , voor kritiekgevers geldt dit evenzeer.
Op bloggen raad ik iedereen aan om even langs te wippen bij de 'zwevende zwerver' van Martin! Deze begenadigd verteller/schrijver is letterlijk een wereldreiziger. Het gebeurt maar zelden dat iemand zo ver uit zijn cocon breekt en er ook nog in treffende bewoordingen verhalend proza over pleegt. Ik ben meer een virtuele reizieger die al fantaserend de zin van het bestaan hoopt te vatten. Met potlood, pen en penseel creëer ik een eigen biotoop van waaruit ik de mensen wil beroeren. Uit Martin zijn verhalen put je ongelooflijk veel levenswijsheid en gevoel. Hij doet dit op een manier die aanspoort tot verder lezen. Soms eigenzinnig maar met veel gedrevenheid je creatief ei leggen, daar gaat het hem om. In l'ArtMuze mag je dan ook niks anders verwachten.
Piranesi (+ 1778) kwam als architect slechts 1 keer aan de bak, maar zijn etsen brachten hem eeuwige roem. Als geen andere tekende hij ruïnes, oude gebouwen en geheimzinnige ondergrondse constructies na. Het oude Rome was in veel gevallen zijn werkterrein. Had hij misschien ook inzage in de verborgen parallelle wereld?
Uit de geheime dossiers van Frank Archer worden nog enkele tekeningen prijsgegeven. Steeds meer en meer geraken we ervan overtuigd dat Archer over een uitzonderlijk fotografisch geheugen beschikt. Op de tekening zien we hem afdalen in een ondergronds labyrinth. De mysterieuze bollen die aan zware ketens het plafond bedekken lijken onaards van oorsprong. Frank Archer heeft er een uitgebreide studie over gemaakt. Zijn conclusie wekt controversiële gevoelens op. Een fragment uit het dagboek van Archer : De bollen verschillen in omvang en intensiteit. Het zijn de enige voorwerpen die een sterk en vreemdsoortig licht afgeven. Door een aantal geluidstesten en trillingsproeven heb ik kunnen achterhalen dat ze met een gasvormig fludiüm gevuld zijn. De materie heeft niet alleen energetische eigenschappen maar bezit ook een intelligentie. Bij aanraking der bollen voelt de buitenste schil huidvormig aan. Kleine vochtdruppeltjes verschijnen dan op de huidkorst en laten een fluoriserende gloed na op de handen. Wanneer deze vloeistof in de buurt van de hersenen wordt gebracht dan hoor je een reeks van klanken die met muzieknoten overeenkomen. Ik heb het logaritmisch patroon van deze klanken weten te noteren en er zit een grote logica in. Ik blijf voorzichtig met de eindconclusie maar de gedachte dat deze zaken aan de oorsprong van de mens liggen is groot.
Dit is een eerste werk in mengtechniek waarbij het gebruik van de airbrusch veelvuldig werd toegepast. Het was de bedoeling om een sfeer van eenzaamheid en tegelijk van verwachting te scheppen. De ridder werd overgenomen van een beroemde gravure uit Durer zijn werk wat dan weer herkenning opriep. De ongebruikelijke planeten aan de hemel voeren ons weg van de Aarde. Het landschap verwijst dan weer naar onze planeet, een tweede punt van herkenning. De grote onbekende is het motief van de ridder. Wat doet hij daar en wat zal zijn volgende stap wezen. Kan hij de reusachtige canyon overbruggen en heeft hij daar wel zin in? Er is geen andere teken van leven en dat versterkt de eenzaamheid. Zouden we het aankunnen om volledig alleen te zijn? Stel je voor dat je wakker wordt in een dergelijke wereld en dat je een uitweg moet zoeken. Met dit axioma zat ik verveeld en er is reeds de knipoog naar een parallelle wereld.
Jarenlang vormde Egypte de grondgedachte van mijn artistiek werk. In tal van sfeerbeelden probeerde ik de schoonheid van het land te vereenzelvigen met mijn visie dat er meer aan de hand was. Steeds meer en meer bewijzen komen aan de oppervlakte dat de pyramides van Gizeh wel eens 10.000 jaar en ouder kunnen zijn! Waarom mag en kan er tot op heden geen verder onderzoek komen naar vermoedelijk verborgen ruimtes in de piramide en de omgeving daarrond. Aan de voet van de Grote Sphinx werden er op seismische wijze holle ruimtes gevonden waarvan de aanwezigheid niet verder werd ontrafeld. De hoogtechnologische apparaten waarover de wetenschap actueel beschikt kunnen een klare kijk geven op eventueel verborgen gangenstelsel. Misschien is het allemaal een kwestie van tijd en moeten we ermee rekening houden dat de leerkboekjes van onze kinderen niet zo vlug herschreven worden.
Een schilderwerkje op zwaar aquarelpapier met acrijlverf, potlood en inkt geeft een droom weer die mij gedurende 3 jaar lang achtervolgde. Het bevat alle symbolische ingrediënten die mij doen overtuigen dat er een verborgen toegang is tot een parallelle wereld. Op het moment dat ik de droom uitwerkte waren de nachtmerries voorbij. Schilderen als therapie! Eigenlijk zou het de titel moeten dragen : in de voetsporen van prof. Frank Archer!
Na zijn terugkeer tot Europa ging hij meteen naar Frankrijk waar hij een symbolisch afscheid bracht aan het graf van zijn geliefde 'Monique'. Na enkele maanden trok hij door naar België. Aan de vooravond van WO II vinden we hem terug in Brugge. Hij geraakt er bevriend met een kunstenaar Jozef Story genaamd. Op aanraden van deze geestesgenoot koopt hij er een groot herenhuis nabij de Sint-Walburgakerk. In Parijs was Frank achter het bestaan van een verborgen genootschap van ingewijden gekomen. Een priesterorde die zijn oorsprong had bij de pharao's had zich overal doorheen Europa weten te vestigen. Een uiterst geheime sekte met ongelooflijk veel macht in politieke en religieuze middens! Frank Archer begon aan de reconstructie van zijn bevindingen en opzoekingen die hij bijeenhield in geheime dossiers. Een deel van die gegevens raakte zoek aan de vooravond van Wereldoorlog II. Waarschijnlijk werden deze gestolen door zijn butler Henry James Paterson die ermee naar Polen was gevlucht alwaar hij een liefje had. Paterson hoopte er veel geld voor te krijgen maar het noodlot besliste er anders over. Gelukkig vonden we een aantal beschrijvingen terug in het dagboek van Frank. Het laatste dat we van Archer vernemen is het feit dat hij in Brugge een ondergronds gangenstelsel had ontdekt. We noteren mei 1943. In het dagboek lezen we dat zijn enige getuige en goede vriend J. Story beweert dat er op bepaalde heilige plaatsen, overal in de wereld en ook in Brugge, verborgen toegangen zijn tot de Holle Aarde. Er is ook achterhaald dat Frank Archer zijn dagboek en een groot gedeelte van de geheime dossiers aan Story had gegeven onder bewaring. Na de dood van Story hield zijn vrouw de gegevens voor lange tijd verborgen. Bij haar dood en de omvorming van het huis tot een hotel werden de gegevens via familiebanden aan het stadsarchief geschonken. Een deel van die gegevens zat lange tijd verborgen in de rekken van het archief. Door toedoen van een jonge archivaris zullen deze bronnen opnieuw het daglicht zien. Het is niet te geloven dat een schijnbaar onbenullige getuige voor een kentering zal zorgen in de wetenschappelijke, filosofische maar ook in de religieuze wereld.
We noteren het jaar 1922. Hier zien we de reconstructie van de afdaling door Frank Archer in de mysterieuze waterputten nabij Caïro! Hier krijgt Frank voor het eerst een sluitend bewijs dat er onder de aardbodem een parallelle wereld schuilgaat. De rest van het expeditieteam zal gelukkig niet zo diep met hem meereizen. De fantastische geheimen van de holle aarde theorie zijn niet voor iedereen bestemd en dat is maar goed ook . Deze tekeningen werden teruggevonden in de geheime dossiers van Frank. Zijn talenten als graficus en schilder blijken eens te meer uit de detailrijke weergave. Een aantal beelden worden voorlopig niet gepubliceerd. De inhoud ervan zou weleens de gevestigde wetenschappelijke en filosofische waarden uit hun evenwicht kunnen brengen.
Tekening hiernaast : Frank Archer volgt een les medische wetenschap mee.Niet echt zijn passie zou later blijken. In 1913, na de zomervakantie in Parijs, reisde Frank niet met zijn familie mee terug naar Egypte. Hij begon zijn studies aan de Parijse universiteit als ingenieur, wiskundige en fysicus. In de vier opeenvolgende jaren zou hij ook nog 10 afzonderlijke talen eigen maken. Benevens zijn kennis van Arabisch en tal van andere Afrikaanse talen ontdekte hij het Japans, Chinees en de dode taal Sanskriet. Als ontspanning speelde hij ook nog muziek en meer bepaald de traverso en Altblokfluit. Een kortstondige romance met de dochter van de universiteitsrector 'Monique' genaamd, zou zijn leven drastisch veranderen. Op een regenachtige avond werd zij door een auto aangereden. De chauffeur was dronken en pleegde vluchtmisdrijf. Monique stierf in de armen van Frank Archer. Vanaf dat moment nam Frank het besluit om zijn leven voor de wetenschap in te zetten. Hij beëindigde zijn studies in de grootste onderscheiding en werd tot professor benoemd in diverse disciplines. Zijn missie lag zeker niet in het lesgeven. In obscure boeken ontdekte hij een "holle aarde theorie". In 1922, na de oorlogsjaren en vele hoge kosten van zijn vader, kwam de 27 jarige Frank terug in Alexandrië aan. Zijn ouders waren zwaar ziek en bleken aangetast door een virus. Op het moment van hun overlijden zat Frank in de woestijn nabij Caïro. In oude waterputten ten westen van de grote pyramides ontdekte hij een toegang tot een ondergronds stelsel dat wel 30.000 jaar oud bleek te zijn! Deze ontdekking zorgde voor een omwenteling in zijn denkpatronen. Het verdriet over zijn veel te vroeg heengegane ouders doorkruiste zijn verdere plannen. Hij begroef hen aan de overs van de Nijl en verkocht de luxueuze villa en al hun bezittingen. Hij nam afscheid van plaatselijke vrienden en trok naar Europa.
professor Archer op 35 jarige leeftijd + wie is hij?
Professor Frank Georges Raymond Archer werd op 27 maart 1895 geboren in een luxueuze villa aan de Egyptische kust even ten oosten van Alexandrië. Hij was een geweldig slim kind. Zijn vader was een zeer welstellend diplomaat en zijn moeder een begenadigd kunstenares. Op een nacht stond hij met zijn moeder op het platte dak van de villa, keek naar de Egyptische lucht en luisterde verrukt naar haar, die hem de wonderen van het heelal verklaarde en de ingewikkeldheid van het zonnestelsel. Als 11 jarige knaap ging hij mee op talrijke expedities in de Nijlvallei. Samen met archeologen tekende en schilderde hij tempels en oude ruïnes na. Hij was een artistieke attractie. Van een huisonderwijzer kreeg hij zeer zware wiskundige taken opgelegd die hij met een kwinkslag wist op te lossen. Aldus een eerste fragment uit het leven van dit uitzonderlijk genie.
Een duister heerschap was binnengeslopen in het stadsarchief. De hoofdbibliothecaris had niks in de gaten. Het afstempelen van de binnengebrachte werken overstemde de voetstappen van de indringer. De ijverige boekenvreter was een ongewenste getuige. Met een kordate aanpak werd hij voor even naar dromenland gestuurd. Het was zeer de vraag wat er zo belangrijk kon zijn in dat stoffige en uiterst saaie archief?.
Welke tekenaar waagt zich niet aan de zee? Met deze gedachte begon ik aan de verbeelding van een zuiders zeelandschap. Op een groot stuk canvas van ongeveer 70 op 50 cm zette ik mijn eerste stappen. Aan de hand van een foto tekende ik de contouren uit. De coloriet en de grote golf in front werden erbij gefantaseerd. Voor de lucht en het water werkte ik ook met de airbrush. Uiteindelijk is het geheel nogal blauw uitgevallen maar eigenlijk had ik slechter verwacht.
Deze tekening is gemaakt op stevig glad aquarelpapier. De inkleuring gebeurde met acrylverf door middel van de airbrush. Details en afwerking werden gedaan met potlood, pastelkrijt en het penseel. Het thema is : de handen van de kunstenaar.
De droom had mij geïnspireerd. Het hermetisch dictum kwam volledig tot zijn recht : 'zo boven zo beneden'. Aan de hand van enkele oude stadsplans zag ik een steeds terugkerend patroon. Bepaalde sterrenconfiguraties kwamen overeen met de inplanting van bepaalde gebouwen. Het kwam er nu alleen op aan om een toegang te vinden tot die parallelle wereld. Aldus een citaat uit mijn dagboek 4 juli 1952
We bevinden ons aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. In het station van Berlijn stapt een man op de trein. Hij is gekleed in een regenmantel en houdt een aktentas tegen zich geklemd. Enkele uren later wordt er een lijk gevonden tussen de sporen, onherkenbaar en totaal verminkt. Enkele dagen later vindt een landbouwer de bruinlederen aktentas. De inhoud is merkwaardig. Een kaft vol met foto's, aantekeningen en landkaarten. Een dagboek met blauwlederen kaft getiteld : 'dossiers secrets'. De landbouwer heeft andere zorgen aan zijn hoofd. De oorlog met Polen is aangebroken en bovendien is de man van Joodse origine. Hij vlucht weg en neemt heb boek met zich mee. Precies 70 jaar later zal het boek terug opduiken. In een stadsarchief wordt het nietsvermoedend opgediept door een jonge vrouw. Zij werkt al een tijdje in de afdeling oude boeken en oorkondes. Samen met haar collega gaat zij op zoek naar de geheimen achter het boek. Pas als ze het doelwit worden van een vrijmetselaars organisatie beseffen ze dat er mensen zijn die er alles aan doen om het boekje in handen te krijgen. Dit is mijn combinatie van wetenschap, geschiedenis en fictie, gekruid met een sausje science fiction.
Een duister genootschap is al eeuwen op de hoogte van een parallelle wereld. Een ingenieus netwerk van gangen verschaft de ingewijden toegang tot de holle aarde. Deze etsthema's maken deel uit van mijn beeldverhaal. In totaal gaat het om een 13 tal afzonderlijke pagina's die eerst in potlood worden uitgewerkt en later zullen geëtst worden op koperplaat.
Professor Archer, wetenschapper en kunstenaar heeft eindelijk het bewijs gevonden over het bestaan van een parallelle wereld. Iedere avond daalt hij af en bestudeert hij er de eigenzinnige zwaartekrachtwetten die er heersen. Vreemdsoortige transparante bollen geven licht en energie aan de omgeving. Hun oorsprong lijkt onaards te zijn en doet vermoeden dat er buitenaardse invloeden zijn?
'Het uitgangspunt van deze webblog is simpel! Het ik artistiek logboek in de schaduw van de litteraire en visuele ontdekkingen die me te beurt vallen. Hopelijk wordt het een kweekvijver voor mezelf en anderen die in tijden van algehele leemte kan aangesproken worden.' Wie ben ik :
Sedert mijn jeugd ben ik gepassioneerd door alles wat met kleur, tekenen en schilderen te maken heeft. Als Peuter kon ik eerder het tekenpotlood hanteren dan te lopen. Althans volgens mijn vader zaliger! Mijn eerste schildermedium was plakkaatverf of gouache. Geen enkele muur of vloer was veilig voor mijn uitspattingen. Later begon ik met olieverf te schilderen. Gelukkig zat er een canvas bij mijn eerste schilderskit. Eerst werkte ik op plankjes en dan op echt schildersdoek. Figuratieve thema's en vooral copies van bestaande werken deden mij het medium eigen maken. Dat waren mijn technische jaren waarin ik heel veel heb geleerd uit het bestuderen en bekijken van de grote meesters. Geloof me, het is geen schande om in dat stadium gekende werken na te schilderen. Later, zowat rond mijn 14e jaar ging ik over op acrijlverf en aquarel. Dat laatste beschouw ik nog steeds als het moeilijkste medium. Zo evolueerde ik in mijn passie voor het artistieke verbeelden van de fantasie. Mijn eerste stijlkenmerken situeerden zich tussen het surrealisme en het magisch realisme. Ik was toen een prille twintiger en wou zoveel gedachten en dromen op één canvas samenbrengen dat het me algauw teveel werd. Dat indigestiegevoel blokkeerde me en ik ging op zoek naar andere expressievormen. Ik ontdekte de wereld van het filmen. Het was de tijd van de super 8 film en ik begon te experimenteren met de camera van mijn vader. Tekeningen op celluloïd die ik één voor één inkleurde en op pellicule bracht. Dat gekkenwerk resulteerde in een filmpje van 1 minuut. Tevreden maar veel te veel tijdverlies! Ik keerde terug naar de olieverf en begon landschappen te schilderen. Het was meer therapie dan artistiek genot. De jaren gingen voorbij en ik had nog niet echt een stijl ontwikkeld. Het figuratieve bleef mij achtervolgen maar ik wou een verhaal kwijt. Rond mijn dertigste kwam ik per toeval in de wereld van het beeldverhaal terecht. Daar bleef ik 5 jaar in hangen. Met een grote zelfstandig en een enorme gedrevenheid maakte ik 5 afzonderlijke stripverhalen van elk 48 pagina's. Die zaken werden uitgegeven maar dat is een ander verhaal waar spijtig genoeg negatieve krachten mee gepaard gingen. Iedere week en wel vijf jaar lang zat ik over de tekentafel gebogen om mijn creatief ei uit te broeden. Passie en pijn,... bloed, zweet en tranen,... en van wie hebben we dat nog gehoord. Mijn respect voor de striptekenaar is er alleen maar groter door geworden. Na die jaren had ik eindelijk ontdekt wat mijn stijl/verhaal moet worden. Ik creëer nu een venster op een parallelle wereld waarin figuren op zoek gaan naar de zin van hun bestaan. In losse fragmentarische tekeningen plaats ik mijn alter ego die letterlijk afdaalt in een verborgen wereld. Ik kan zowel werken in pastel, olieverf of zelfs grafiek,... en dit op doek, hout of papier. Heel opmerkelijk is het feit dat ik tegelijk met een stripverhaal ben begonnen. Momenteel ben ik 18 pagina's ver en ik voel dat het kan lukken. In de nabije toekomst zal ik enkele fragmenten uit mijn werk prijsgeven. Benevens al dat tekenen en schilderen begin ik ook al twee jaar aan litteraire beschouwingen. Ik hoop dan ook de bezoekers van deze site te kunnen stimuleren in hun gelijklopende drang naar schepping en creativiteit. Graag wil ik dit intermezzo besluiten met de verwijzing naar een boek dat mij het afgelopen jaar enorm heeft aangesproken : 'de mysterieuze vlam van koningin Loana (als ik het juist citeer?) van Umberto Eco. Met zeer veel liefde voor symboliek en de herinnering geschreven. Het eerste fragment van het werk staat stil bij de mist die heerst over een stad waar ik woon.
L'artMuze of knarf en kunst staat wel degelijk voor mezelf. Alles wat met schilderen, tekenen en schrijven te maken heeft komt in deze blog naar voren. Het is een creatief dagboek dat anderen mag inspireren om hun eigen creativiteit aan te boren en kunst te plegen!
Een triest lot voor ons allen : we voeden ons hart met verlangen en weten hoe het eindigt (Haiku door knarf)
