L'artMuze
creatief notaboek
Foto
Inhoud blog
  • Onze Lieve Vrouw met kind afgewerkt
  • na lange tijd terug met Moeder Gods
  • fabelwezens bestaan niet?
  • strand vol met Sint Jacobs schelpen
  • De behoefte om kunst te maken!
  • De C-spot!!
  • De kunst van het zien!
  • striptalent
  • microscopisch vernuft of de kunst van het zien.
  • een verzameling aanleggen heeft iets met kunst te maken.
  • De schaduw van de wind vervolg
  • blijven lezen
  • De geur van een nieuw boek!
  • nieuw leven....
  • Schetsboeken koorts!
  • en nog een tekening uit het schetsboekje...
  • schetsboekje vervolg
  • Terug van weggeweest!
  • de fotografie als alternatief voor het schilderen
  • weer een dag van woord alleen.
  • woorden zonder beeld
  • Pol op wandel door de bossen
  • De stenen waarmee Pol een conversatie houdt
  • Kinderboekje vervolg
  • pol in hoogsteigen persoon
  • het maken van een kinderboekje
  • voortzetting bondgenoten 20
  • voortzetting bondgenoten 19
  • voortzetting bondgenoten 18
  • voortzetting bondgenoten 17
  • voortzetting bondgenoten 16
  • voortzetting bondgenoten 15
  • voortzetting bondgenoten 14
  • voortzetting bondgenoten 13
  • voortzetting bondgenoten 12
    Vanaf nu elke dag een schilderij van woorden dat anderen mag inspireren en troosten nu het nog kan!
    Zoeken in blog

     

    Hoofdpunten blog scriba
  • Anno 2009 - nieuwe inzichten over het mysterieuze leven van Frank Archer!
  • Het ontstaan van de maan!
  • graancirkeltheorie van Archer
  • Het thule genootschap!
  • De grote Witte piramide!
  • De constructie van de piramide van Cheops!
  • tijdgenoten van Frank Archer
  • verborgen documenten !
  • laatste fragmenten uit het dagboek
  • Uit de schaduw van het licht!
  • Een nare droom van Archer.
  • gigantische stenen antennes
  • De Holle Aarde in kaart gebracht?
  • Terug naar België per vliegtuig.
  • detailkaart van onderzeese kabels anno 1932
    09-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fabelwezens bestaan niet?
    De herfstdagen zijn nu echt aangebroken.  Vochtige bladeren bedekken het gras en paddestoelen vormen een grillig patroon.  Tegen de avond ging ik naar buiten om wat hout te klieven voor de haard.  Ik hoorde geritsel in het gras en zag een klein wezentje weglopen.  Het viel moeilijk te onderscheiden van een muis maar het leek kleine armpjes en benen te hebben.  Gedrongen maar krachtig gebouwd met een grijze baard dacht ik bij mezelf. Jawel, het had toch een baardje en zelfs een soort van puntmutsje op.  Fantaseerde ik nu of was dat niet een klein werktuigje in die vlezige hand.  De schemering deed me wazig zien en ik wreef in mijn ogen.  In een klein holletje verdween het ding om nooit meer boven te komen.  Er lag een klein knotsig takje naast het gat met in dat takje een soort van steentje gebonden.  Ragfijne touwtjes hielden het steentje vast.  Zouden muizen kunnen knutselen?   Terug binnen in huis ging ik naar mijn bibliotheek en raakte het boek elfen en fabelwezens aan. Een oud engels werkje dat nergens nog te krijgen valt.  Het is beslist 300 jaar oud en is nog mooi intact gebleven in een dikke lederen kaft met goudopdruk.  Ik las : "aardmannen kunnen overdag niet boven de grond komen.  Eén enkele zonnestraal zou hen in steen doen veranderen.  Sommige bronnen stellen dat ze de uren van het daglicht als padden doorbrengen onder dikke stronken hout of op halfvochtige plaatsen waar de schaduw overheerst. Zij ontzien de mens alhoewel er kwaadaardige aardmannen bestaan.  Wees gelukkig als je ze in de nabijheid hebt want ze houden boze geesten uit je tuin.  
    Welgezind keek ik naar de haard terwijl ik het takje met het verweven steentje in mijn handen bestudeerde.  Het was 5 cm groot en leek uit een speelgoeddoos met soldaatjes afkomstig te zijn.   Zou ik het slachtoffer van mijn eigen fantasie geworden zijn?   
       

    09-10-2007, 20:41 geschreven door knarf  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strand vol met Sint Jacobs schelpen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen In de maand juni ondernam ik een reisje naar Normandië.  Weinig zon, veel regen en een strakke wind waren de typische weersomstandigheden tot op die ene dag vóór de terugreis.  Een lekker zonnetje tegen de late namiddag.  Een rotsachtige kust met de geur van zeewier en het gekrijs van de meeuwen.  Wel duizenden Sint Jacobs schelpen lagen op het strand.  Ze waren allemaal leeg en vormden een Jan Fabre toneel.  Anders dan de wand vol met kevers lagen hier de restanten van wat ooit weekdierachtige wezens bevatte.  Een mooier afscheid van de reis kon men niet dromen.  Ik hou de naam van het badplaatsje nog even geheim zodat we een volgende keer nog kunnen genieten van de rust.

    09-10-2007, 19:39 geschreven door knarf  
    08-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De behoefte om kunst te maken!
    Kunst ontstaat vaak vanuit een gevoel van gemis.  In de loop van het leven ervaar je heel dikwijls bepaalde tekorten.  Sommige mensen gooien zich in een smeltkroes van ontembaar materialisme en anderen bijten zich hardnekkig vast in de carrière.  Nog anderen reageren door het maken van kunst.  'On n'est pas artiste sans que malheur s'en soit melé. (Jean Genet) Op een bepaald moment komt dan misschien de vraag of je daar volledig moet in op gaan.  Wordt ik professioneel kunstenaar of blijf ik semi professioneel?  Persoonlijk hou ik me vast aan een gezonde mengvorm van werk gecombineerd met hobby.  Laat het eenvoudig stellen dat er een aantal remmingen en frustraties nodig zijn die dan via de kunstbeleving kunnen uitgewerkt worden.  Elk kunstenaar moet een stukje lijden ondergaan.  Het gevaar in een 100 % kunstenaarsschap is het isolement.  Van kunst leven en onafhankelijk worden is een zeer zware druk die heel soms het artistieke teniet doet.  Jawel de kunstbeleving is in het andere geval sterk verbonden met al de andere bezigheden maar vormt geen hoofdzaak op zich.  Door een andere vast inkomen te hebben kun je toch creatief uitleven zonder financiële druk te voelen.  Dat schept een gevoel van welbehagen.  Het schept die innerlijke rust of dat evenwicht waar de hedendaagse mens soms tevergeefs naar op zoek gaat.

    08-10-2007, 21:00 geschreven door knarf  
    05-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De C-spot!!
    De C-spot zou een specifieke plek zijn op het lichaam, een soort van knooppunt waar al je culturele voorkeuren samenkomen. Eens je dat weet, weet je ook welke cultuurvormen je de meeste voldoening geven. Ik hou mijn hart vast voor de C spot van bepaalde BV's die aan dit onderzoek hebben meegewerkt, maar enfin wat ik verder wou bemerken.  Beoefenaars van de accupuntuur en mensen die drukpuntmassage,... meditatie,... en dergelijke beoefenen en uitvoeren weten wellicht beter.  Over het lichaam lopen weliswaar bepaalde energiepunten die bij beroering of manipulatie een soort van innerlijke hersenprikkel veroorzaken. Een zinnetuigelijke prikkel die op uiteenlopende wijze kan verklaart worden.   Bij veel mensen is het evenwicht zoek en overheersen er spanningen.  Ik kan mij aannemen dat een aai over het oorlelletje of een juiste drukoefening op je grote teen in bepaalde omstandigheden zeer aangenaam en leuk kan overkomen maar of je daarmee kunt stellen dat je een theaterliefhebber of kunstminnaar bent doet me hartelijk schaterlachen. Misschien heb ik wel een een culturele voorkeur voor het Circus? (Jawel de grote C komt hier weer om de hoek.)  Daar heb je af en toe ook het gesmaakte clownsnummer waar we als kind op zaten te wachten.  Gelukkig slaagt het mediacircus er bijwijlen in om datzelfde gevoel bij mij los te werken. Wellicht zit mijn C-spot in de wangen die nu wel wat pijn veroorzaken van het lachen.    

    05-10-2007, 13:36 geschreven door knarf  
    04-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kunst van het zien!

    Terwijl ik vanmorgen naar het werk fietste keek ik met nauwgezetheid en grote intensiteit naar de dingen.  De ogen dacht ik bij mezelf zijn wonderlijke dingen. Een filosofische gedacht kwam bij mij op.  Precies onder de wenkbrauwen liggen de ogen, het kostbaarste deel van het lichaam en het deel dat door gebruik van licht het leven van de dood visueel onderscheidt.  Ik dacht bij mezelf dat er wezens zijn die geen ogen hebben maar toch op de één of andere wijze kunnen zien. Oesters bijvoorbeeld en de mol.  Van de viervoetige dieren kan de mol niet zien.  Hij heeft wel een aanzet tot ogen als men de huid die ze bedekt verwijdert.  Ogen zijn de spiegels van de ziel en dat is niet overdreven.  Werkelijk in de ogen woont de ziel.  We zien met de ziel, we onderscheiden met de ziel, maar de ogen nemen als een soort vaatwerk het ziende deel van de ziel op en geven het door.  Daarom maakt diep nadenken ons blind, want het gezichtsvermogen wordt dan naar binnen geleid.  Veel mensen zijn ook figuurlijk blind omwille van het feit dat ze zo egoïstisch zijn ingesteld of verschrikkelijk verdrietig dat ze geen rekening meer houden met hun omgeving. Dieren hebben wellicht ook een ziel maar zij beleven hun omgeving anders.  Zij vertoeven in een andere dimensiegeleding waardoor ze soms verkeerdelijk de indruk geven van geen betrokkenheid te hebben met hun omgeving.  Bij honden (zoogdieren) die het dichtst van al bij de mens leven, kan je soms in hun blik een zielsverwantschap waarnemen.  Eigenlijk moet je een soort van grenzeloos respect hebben voor alles wat leeft.  De inspanning dat elk levend wezen ontwikkelt om te zijn en zijn plaats in te nemen in het geheel op een bolvormige planeet (een speldeprik in de kosmos) is onvoorstelbaar en goddelijk. Even later stapte ik van mijn fiets en zag een grote spin aan een draadje hangen.  Zijn web was bijna af en van heel nabij zag ik heel wat oogjes naar mij staren.  Ik dacht : tjiens er zijn nog levende  wezens die niet ophouden van zich uit te sloven om te overleven. Dat veelogen contact gaf me eventjes zielsverwantschap! 



    04-10-2007, 08:52 geschreven door knarf  
    01-10-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.striptalent
    Nog niet zo lang geleden is er een soort van stripwedstrijd losgebroken via één van Vlaanderens gereputeerde weekbladen.  Een jury? van gereputeerde striptekenaars en recensenten bepaald wie er zal gepubliceerd worden en uiteindelijk ook wel een beetje wat als talent mag beschouwd worden. Een lovenswaardig initiatief maar  't Ja wat is dat 'Talent'.  Toeval of niet maar ik keek enkele dagen terug in een dik boek van Hergé (onnodig voor te stellen wie dat is!).  Zijn eerste tekeningen waren echt om te huilen.  Tekentechnisch onzuiver zou men nu zeggen.  Commercieel niet haalbaar.  Jawel en toch is deze man uitgegroeid tot één van 's werelds stripiconen.  Uit mijn mond zal je nooit vernemen dat iemand niet kan tekenen of tekentalent ontbreekt. Het feit dat iemand al een poging doet om de wereld van het driedimensionele op papier te zetten en er een soort van verhaal weet van te maken verdient een pluim.  Striprecensenten hebben dat podiumpje voor dat ze via een opstapje van dag, week of maandblad hun statement kunnen doen over het al of niet hebben van talent.  Soms heb ik het daar moeilijk mee, dat anderen, zogenaamde specialisten gaan oordelen of je striptekening wel degelijk kans maakt.  Of de sukkel nu wel of niet kan tekenen.  Een van de eerste striptekenaars is helaas onbekend.  In Altamira en zelfs in Lascaux kun je hun werken bewonderen op de grotwanden.  Deze prehistorische mens had nog geen stripschool gelopen, laat staan kunstonderwijs.  Niettemin bezat hij/zij de mysterieuze drive om een verhaal op de grotwanden uit te tekenen, met bloed, aarde en vegetatieve sappen,...?  Begrijp nu mijn innerlijk onvrede wanneer ik soms bemerkingen lees op tekeningen van jong striptalent. Maar er is meer want ik spreek met kennis van zaken. Vele jaren terug kreeg ik de uitzonderlijke kans om een stripverhaal te maken. Het leven verloopt in cirkels en als je hard genoeg inspanningen onderneemt komt je cirkel vroeg of laat met die van iemand anders in aanraking die eveneens gedreven is om samen een stripverhaal te maken.     De drive, de spirit en vooral de respons van veel lezers was zo groot dat er 5 delen over 5 jaar werden gepubliceerd.  Stel je voor 5 verhalen van elk 48 pagina's ingetekend en ingekleurd en voorzien van tekstballonetjes.  Avond na avond, opzoekingen, studies van figuurtjes, voorwerpen, huizen, vaasjes, beelden, auto's,... te waanzinnig om op te noemen.  En dan de spanning voor de première, de ultieme bekroning op het werk.  De mensen waardeerden die inspanningen want uit Nederland en Vlaanderen kregen we telkenmale een enorme respons en een goede verkoop.  Financieel werden we er natuurlijk niet beter van want drukwerk is duur, oneindig duur! Je doet het als hobby en het is gezonder dan avond na avond pinten te drinken.   En dan enkele maanden later de eerste recensie, de eerste respons van de vakman, de specialist.  'Onvoorstelbaar hoe rijk de nederlandse taal dan is aan woordenschat om iemand af te breken, te kraken, te verhuizen naar het diepste krocht van superlatieve onkunde.  Het heeft nog een hele tijd geduurd voor ik als tekenaar, illustrator, schilder de ware betekenis van deze reacties kon doorgronden.  HEt is niet zozeer het talent dat van belang is maar vooral ook wie je bent en kent.  HEt eerste opstakel begint reeds met een goede verdeling van je stripverhaal en vooral ook een slimme reclamecampagne.  Akkoord een minimum aan talent is vereist en dan stellen we een grens bij de koppoters tekeningen.  Maar enfin we hadden ook een beetje het ongeluk dat we op zo'n klein stukje Vlaanderen (Nederland niet meegerekend) tegen gevestigde striphuizen moesten opbotsen.  Striphuizen waar heel wat tekenaars om den brode moeten tekenen en een klein stukkie Vlaanderen veroveren.  Ondertussen is er heel veel veranderd. In eigen beheer wordt er nog wel eens een beperkte oplage gepubliceerd die dan in small press zijn weg vindt.  Er zijn kleine uitgeverijen die een poging doen om jong talent op een podium te zetten.  Ik zie ook dat sommigen heel veel carte blanche krijgen tegenover anderen die dan net als ik moeten zwoegen, zweten en huilen om niet droog te zwemmen. Het is een kleine wereld waar men vlug iedereen kent en dat werkt soms wat afgunst en jaloezie in de hand.  We kweken ze te dicht op elkaar, dat is niet goed man, hoor ik de konijnenboer nog zeggen. Nu is het voor mij allemaal niet meer nodig en bekijk ik mijn eigen schilderijen en tekeningen als een persoonlijk venster op de wereld.  Dat ik af en toe kwaad wordt op zoveel afbraak politiek van recensenten is mijn innerlijke strijd tegen onrecht.  HEt is een oneerlijk strijd van de reus tegen klein duimpje.  Maar in dat klein duimpje zit een grote kracht.  Aan al wie het lezen wil.  Striptekenaars, jong talent, maak je stripverhaal voor een buitenlands publiek.  Publiceer je strip met tekstballonnetjes en al in het Engels!  Neem het voor één keer aan : men is geen Sant in eigen land.     

    01-10-2007, 21:00 geschreven door knarf  
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.microscopisch vernuft of de kunst van het zien.
    'Kijken is begrijpen' zei mijn vader zaliger altijd!  Het betekent dat de analyse, de studie van de voorwerpen, de dingen om ons heen een eerste aanzet is op het ontdekken van de wereld en onszelf.  In een oude bureaulade van een kerselaren bureau vond ik een houten doosje met daarin een microscoop.  Het ding is ongetwijfeld meer dan 100 jaar oud.  In koper en perfect onderhouden.  Er staat een franse gravering in van een dokter die al lang tot de eeuwigheid behoort.  Het was duidelijk een onderzoeksinstrument.  Het bureau was een erfstuk van mijn tante die voor apotheek had gestudeerd en jarenlang het hulpje was bij een gereputeerde vorser en dokter.  Dat bureau bezat een soort van geheime lade waarin ofwel liefdesbrieven of in voorkomend geval een kostbare microscoop zat verborgen.  In het houten kistje staken er ook enkele glazen preparaten voorzien van een mica dekglaasje waaronder zich weefsels bevonden.  Hermetisch afgesloten door een randje van hars en voorzien van een klein etiket op de zijkant.  Latijnse benamingen klonken me vreemd in de oren en ik wist niet wat het betekende.  Ik probeerde er eentje uit en het toestel gaf meteen het oneindig kleine prijs.  Door het kijkbuisje van de microscoop zag ik wel honderden kleine celletjes.  Ik had geen moeite om de microscoop te hanteren want biologie en geschiedenis waren mijn lievelingsvak.  In de biologieles zat ik soms uren door de moderne en gesofisticeerde microscopen te turen.  Nu keek ik door een antiek exemplaar dat evenveel geheimen prijs gaf.  In een Latijns woordenboek zocht ik naar het woord dat op het dekplaatje stond gekleefd.  Hersen cellen van een volwassen manspersoon.  Ik keek letterlijk op een stukje van het menselijke brein en voelde een schok door me heen gaan.  Kleine hersencelletjes waardoor er ooit miljoenen, triljoenen,... gedachten hebben gezweefd.  Onvoorstelbaar hoe helder de woorden van mijn vader weerklonken 'Kijken is begrijpen'.  Jawel ik keek als het ware naar mijn eigen brein.  Een spiegel op het mysterie van het denken en tegelijk de kunst van het zien.  Ik vraag me af hoeveel jonge mensen nog weten om te gaan met dat zien.  Misschien wordt het tijd om het vak microscopie terug in te voeren.  Ooit was dit in de oude leertermen een belangrijk onderdeel van de biologie.  Een uur lang zat ik dan door het microscoopglaasje mitochondriën uit te tekenen.  Soms waren het zelfs bacteriën en zweepdiertjes uit slootwater,...  Met de nauwgezetheid van een Howard Carter die hieroglyfen natekende keek ik door het kijkglaasje naar de microkosmos. Voor de prijs van een simpel nintendo speeltje heb je al een behoorlijke microscoop schijnt het.  Ah en te bedenken dat we niet eens meer weten hoe ons eigen bloed eruit ziet. 

    01-10-2007, 20:16 geschreven door knarf  
    Archief per maand
  • 02-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog als favoriet !
    L'artMuze of knarf en kunst staat wel degelijk voor mezelf. Alles wat met schilderen, tekenen en schrijven te maken heeft komt in deze blog naar voren. Het is een creatief dagboek dat anderen mag inspireren om hun eigen creativiteit aan te boren en kunst te plegen!
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Een triest lot voor ons allen : we voeden ons hart met verlangen en weten hoe het eindigt  (Haiku door knarf)
    Aan elk nadeel hangt er een voordeel vast!

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs