Oude boeken hebben mij altijd gefascineerd. Het zijn stemmen uit een ver verleden. Vrienden die eventjes je aandacht opslorpen en je meetrekken naar soms verborgen schatten. Ik hou ontzettend veel van oude exemplaren met lederen kaft en verweerde letters in gouden opdruk. Soms zit er dan af en toe een lithodruk of een ets in gebonden. Het is echt zonde dat sommige verzamelaars de boeken versnijden en de prenten uit hun verband rukken. Eenzaam hangen ze dan in kadertjes ontheemd van hun oorspronkelijke biotoop. Weeskinderen die je voor altijd getraumatiseerd aankijken. Eigenlijk doe je dat niet met een goede kameraad. Steeds meer van dat oude patrimonium geraakt soms verloren. Daarom heb ik mij voorgenomen om voor elk boek gebonden boek dan ook een basisrespect op te brengen. Geen vervelende ezeloortjes of handtekeningen maken. Wederom laat ik geen moment onbetuigd om in mijn tekeningen en of stripverhalen een bibliotheek, archief of boekenkast te tekenen. Soms kom ik op bezoek bij mensen en kan ik aan de hand van hun boekenkast perfect bepalen hoe zij in elkaar steken. Jawel, het is een afwijking maar dan één van de goede soort.
Hoe dikwijls sta ik niet in bewondering voor de Vlaamse primitieven. Het tijdperk waar kunstenaars soms volledig anoniem hun ding deden. Met ongeloofelijk veel geduld en toewijding werden paneeltjes beschilderd. In een kleurenlaboratorium van toxische poedertjes en bindmiddels werden de basisprodukten van het scheppend proces samengesteld. Tovenarij en magie voor de leek, die nu rechtstreeks uit de tube wordt geknepen. Met moderne kunst heb ik dan soms iets van 'ah ja, het zal zijn tijd wel meegaan'. In mijn toekomstige strip probeer ik dan ook geregeld fragmenten uit oude meesterwerken te integreren. Een ode aan de grote meesters voor wie mijn respect oneindig groot is.
We kijken te weinig omhoog. Soms moet je omhoog kijken. Niet uit arrogantie of hoogmoed. Nee, je moet omhoogkijken omdat je dan soms heel mooie dingen ziet. Van perspectief veranderen opent de geest! De lucht kan zo prachtig ogen! Het doet me beseffen dat we nietig en ontzettend broos aan de kosmos zijn overgeleverd. Sommige mensen lopen ganse dagen te morren en te zuren over politiek, geld of gemiste kansen,... en plots is het gedaan. In al mijn tekeningen breng ik zoveel mogelijk stukjes hemel naar voren. Misschien leg ik mij later nog louter toe op het schilderen van lucht en wolken. Hier zie je dan ook een bewerkte foto, van de stad waar ik woon. Het contrast tussen architectuur en het natuurlijk gegeven van de lucht zorgt toch voor een perfecte symbiose. Vanuit kikvorsperspectief een kunstwerk aan de hemel.
Heel af en toe waag ik mij aan een korte kolderstrip. Ik noem die kortweg Zizi's. Vergelijk het een beetje met de haiku van het stripverhaal. Hiermee breng ik op een ongedwongen wijze non nonsens humor. Ik hou me doelbewust aan de zwart, grijs en wit tinten, wat een beetje gelijkstaat met de potloodtekening. Het houdt me alert aan de dingen des levens. Er zou een warme toon van moeten uitgaan die me in vorm, inhoud en kledij der personages soms terugvoert naar de jaren 50 of 60. Over warmte en geschiedenis gesproken raad ik het boekje : 'een kleine geschiedenis van de wereld door E.H. Gombrich (1909-2001) aan. Op bevattelijke wijze wordt hierin de geschiedenis der mensheid vanaf de prehistorie tot de atoombom verhaalt in een beeldrijke taal die de muze beroert.
L'artMuze of knarf en kunst staat wel degelijk voor mezelf. Alles wat met schilderen, tekenen en schrijven te maken heeft komt in deze blog naar voren. Het is een creatief dagboek dat anderen mag inspireren om hun eigen creativiteit aan te boren en kunst te plegen!
Een triest lot voor ons allen : we voeden ons hart met verlangen en weten hoe het eindigt (Haiku door knarf)