Het mysterieuze leven en werk van prof. dr. Frank Archer.
29-01-2009
Anno 2009 - nieuwe inzichten over het mysterieuze leven van Frank Archer!
Binnenkort na een lange winterslaap volgt weldra een nieuw inzicht op het leven van Prof. dr. Frank Archer. Nieuwe informatie die ons terugbrengt naar de oorlogsjaren 40-45 leidt tot verbluffende wetenschappelijke inzichten.
Prof. dr. Frank Archer was een verwoed sterrenkijker. Naar verluid had hij daartoe een grote zelfgemaakte sterrenkijker opgesteld in zijn huis te Brugge. Een koperen gevaarte dat met wel 4 krachtige kerels diende verplaatst te worden en dat zich op een stalen gebinte op de zolder bevond. Tijdens de oorlog - toen Archer reeds verdwenen was - werd het zware ding door de Duitsers aangeslegen. In de nota's van Archer lezen we het volgende. Uit de stand van de planeten en manen kunnen we enorm veel afleiden. Door mijn talrijke speologische expedities kwam ik tot de vaststelling dat er zich binnen in de aarde op de overgang van de aardmantel naar de aardkern op zo'n 3.000 km diepte zoveel uranium en thorium moet zijn dat er een kernreactie kan optreden. Zo diep ben ik gelukkig nooit afgedaald want de druk en de hitte kent zijn grenzen. Volgens mijn wiskundige berekeningen en uit bodemstalen af te leiden kan dat miljaren jaren geleden hebben geleid tot een plaatselijke oververhitting. Daardoor werd een deel van de gesteenten zelf gasvormig, en brak het los als een bel materiaal, die in de ruimte weer condenseerde. Sindsdien bevindt die zogenaamde versteende bel zich in een baan om de aarde. Het leidt geen twijfel of de maan is vanbinnen een holle satteliet die mogelijks te vergelijken valt met een gigantische ijsgrot. Ooit zal de mens erin slagen om de maan te gebruiken als basis om verder de ruimte te exploren. Het verborgen ijswater zal mogelijks, mits de juiste technologie kunnen aangewend worden om de maan om te vormen naar een leefbare entiteit. Proefboringen op de maan zijn een eerste vereiste. Volgens Archer herbergt de Aarde nog altijd een dergelijke natuurlijke kernreactor in haar binnenste. Hij spreekt zich niet uit over de kans of zich ooit nog zo'n kernreactie zou kunnen voortdoen. Hij besluit zijn bevinden met de bemerking. Ik hoop alleen dat de mensheid tegen het jaar 2012 voldoende ver gevorderd is om de aarde te kunnen verlaten en buiten het zonnenstelsel te treden. Wat we daarbij moeten denken blijft voorlopig een raadsel.
Door de intense zoektocht naar de geheime dossiers van Frank Archer is het logisch dat heel wat neven informatie in mijn bezit komt. Enkele maanden terug kwam ik bij een antiquair te Parijs in het bezit van een aantekenboekje. De kaft was groen gemarmerd en dat charmeerde mij. Interaction des planètes et des sphères. Monsieur de Saint Colombes was de auteur. Ik kocht het voor een prikje en na lezing van enkele pagina's viel ik achterover van verbazing. Het was een vertaling in interpretatie uit oude Alexandrijnse perkamenten. Fragmenten uit de legendarische bibliotheek die volgens de geschiedenis in vlammen was opgegaan. De illustere monsieur de Saint Colombes kon wel eens doorgaan voor Frank Archer zelf. Het handschrift leek als twee druppels water op dat van Archer en ik begon aan een grondige studie van het werk. In de oudheid waren graancirkels een veelvuldige fenomeen die de bevolking toeschreef aan de goden. De egyptenaren lazen er geheime boodschappen in en de hoge priesters konden er een stuk toekomst in voorspellen. In ieder geval stond men open voor dergelijke fenomenen en er bestond zelf een soort van handboek dat alles kon verklaren. Volgens de auteur van het notaboekje werden de cirkels veroorzaakt door magnetische energie afkomstig van de zon en aangesterkt door een mysterieuze bron binnenin de aarde. Wellicht moeten er magnetisch geladen sferen ondergronds aanwezig zijn over diverse plaatsen op de aarde. Doorheen de eeuwen werden graancirkels waargenomen maar soms waren er periodes dat er geen enkele aan de oppervlakte kwamen. Grote klimatologische veranderingen gingen meestal samen met heel veel graancirkelformaties. Ook toenemende conflicten tussen volkeren was soms voorafgegaan door vele graancirkels. De rest van het boekje stond vol met tekeningen en verklaringen. Een van die cirkel formaties in bijlage wees op een grote intellectuele verandering bij de mens. EEn uitvinding of revolutionaire omwenteling werd meestal voorafgegaan door dat type van graancirkel. HEt is duidelijk dat graancirkels niet zomaar als het werk van enkele kwajongens mag worden beschouwd. Hier is veel meer aan de hand en ontdekkingen als deze wijzen eens te meer op het belang van goede research.
Al ver voor het uitbreken van Wereldoorlog twee, in de jaren twintig, legden de toekomstige naziheersers zich toe op de esoterische genootschappen met het op een Germaanse bewerking van de Atlantis-legende draaiende Thule-genootschap beschikte de beweging over een eigen vlot in de wild klotsende zee van geheime gezelschappen en loges, veelal berustend, op een Westerse bewerking van Oosters gedachtengoed als reïncarnatie en astraal verkeer. Rudolf Hess die ook als kind in Alexandrië was opgegroeid was bevriend met Frank Archer. Beiden knoopten banden aan met de Britse zwarte magiër Alisteir Crowley. Frank Archer liet zich net als Hess in Egypte in Crowleys geheime loge inwijden. Het behoeft geen twijfel dat zij alle drie op de hoogte waren van de Holle aarde theorie. Tijdens de tweede wereldoorlog gingen de nazis trouwens halstarrig op zoek naar een toegang tot de Holle Aarde. Diverse expedities werden op touw gezet in oa. Egypte, Tibet, Zuidpool, Indie,... of het ook resultaat heeft opgebracht weten we tot op heden niet. Wie daar ooit nog iets over kon vertellen was Rudolf Hess. Hess zelf, levenslang gevangen in Spandau, bleef over die expedities, het thule genootschap en vele andere zaken halsstarrig zwijgen. Zijn mysterieuze zelfmoord op hoogbejaarde leeftijd kan misschien een poging geweest zijn om te vermijden dat hij alsnog tot bekentenissen zou overgaan. Vermits deze zaken niet bewijsbaar zijn worden ze voorzichtigheidshalve tot de wereld van de hypothese gerekend. (De foto op de linkerbovenhoek is die van de Britse magiër Alisteir Crowley.)
De grote witte piramide Qin Ling Shan gebergte, zo'n 100 km te zuidwesten van de stad Xi'an in de provincie Shaanxi in China is uitzonderlijk te noemen. De hoogte van deze piramide is nooit officieel vastgesteld. Schattingen spreken van 300 m tot 60 m. Deze piramide maakt deel uit van een groep van andere piramides. China heeft het gebied van deze piramide uitgekozen voor haar ruimteprogramma. Afbeeldingen van het bouwwerk zijn schaars. Rond 1912 zou Frank Archer zijn vader als handelaar met een oud Boedhistische monnik hebben gesproken die hem vertelde dat er al over deze piramide werd gesproken in een manuscript van meer dan 5.000 jaar oud, waarin werd gesteld dat ze toen al zeer oud was. Frank zijn vader bleek ook enorm geïnteresseerd in de mysterieuze bouw van de piramides. Hij bleek er een geheel eigen studie op na te houden met mathematische berekeningen en vaststellingen. In het geheim archief van Frank Archer hebben we enkele losse fragmenten uit dat studiemapje teruggevonden, waaronder de witte piramide. Het bewijst eens te meer dat de appel niet ver van de boom was gerold. Dit betekent dat we misschien terug moeten keren naar Caïro of Alexandrië waar er in de archieven wel meer te vinden valt rond Archer zijn vader
'De grootste piramide is gemaakt van steen uit Arabische groeven. Volgens de overlevering hebben 360.000 mannen er twintig jaar aan gewerkt. De bouw van de drie piramiden samen heeft 88 jaar en 4 maanden gekost. De auteurs die erover geschreven hebben bericht Frank Archer waren oa. Herodotus, Euhemerus, Duris van Saos,... Demoteles en Apion zijn het er onderling niet over eens door wie ze gebouwd zijn. Volgens Archer zijn de bedenkers en uitvoerders van de bouwwerken in de vergetelheid geraakt omdat de piramides van Cheops veel ouder zijn dan verondersteld. Meer dan 10.000 jaar oud en wellicht gebouwd door wezens die wij ons niet kunnen voorstellen. Sporen van bouwactiviteiten zijn niet meer te vinden. Bij opgravingen heeft men wel gigantische eetplaatsen en logies teruggevonden maar dat bewijst nog niet dat dit te maken heeft met bouwactiviteit. De piramides hebben altijd al een aantrekkingspool geweest voor diverse culturen. Mogelijk werden ze aangzien voor goden huizen en daarom ontstonden er in hun nabijheid diverse cultussen. Beschouw het een beetje als roofbouw! De belangrijkste vraag is met welke methode ze de blokken steen zo hoog kregen. Sommigen denken dat ze soda en zout tegen het bouwwerk opstapelden naargelang het werk vorderde en dat na voltooiing lieten oplossen met water dat ze er uit de Nijl heen leidden. Anderen geloven dat ze bruggen bouwden van tichels, die na beëindigen van het werk werden uitgedeeld om er woonhuizen mee te bouwen. Vreemd genoeg stroomt ook de Nijl veel lager. Bij een persoonlijk bezoek aan de grote piramide stelde ik met eigen ogen vast dat er een zesentachtig el diepe put onder de piramide aanwezig is. Geen twijfel mogelijk dat dit gat een onmiddellijke verbinding vormt met de Holle Aarde. Misschien moeten we het technologisch vernuft om zo'n bouwwerk op te zetten zoeken via deze mysterieuze put. De gedachte dat we hier met een overblijfsel van een vernuftig liftsysteem hebben te maken kan ik nog moeilijk uit mijn gedachten doen wegdrijven.' Archer maakt nog enkele tekeningen bij deze bedenking die zeer verhullend zijn. Om de wetenschappers en de bouwingenieurs niet teveel pap in de mond te geven worden deze schetsen veiligheidshalve niet getoond. Het is wenselijk dat de mens nog even in het ongewisse wordt gelaten over welke gaven de vroegste mens moet hebben beschikt. Het kan niet anders of de inspiratiebron tot de ontwikkeling van dergelijk vernuft moet van een hogere macht zijn gekomen. 'Ik was niet bij machte om verdere metingen te doen in de put onderaan de piramide 'verklaart Archer. 'Mijn wiskundige benadering wijst er wel degelijk op dat er een verbinding moet geweest zijn met de sferische bollen onderaan de aardkorst.' Hier eindigt de notitie van Frank Archer die we als kantbemerking terug vinden bij een aantal zeer opmerkelijke tekeningen. Ik verklaar wederom dat deze schetsen absoluut niet kunnen gepubliceerd worden omwille van hun bizarre en hoogst vernuftige constructie. Het is angstaanjagend te moeten vaststellen dat wij doorheen de geschiedenis op geen enkele andere wijze op een dergelijk vernuft zijn gekomen. Een dergelijk ontwerp staat gelijk aan de ontwikkeling van het wiel, dat wij inmiddels als het meest logische voortbewegingselement beschouwen. In de voorkomende schetsen van Frank Archer hebben we echter te maken met een constructie die de zwaartekracht volledig kan overbruggen. Ik denk dat hiermee voldoende is gezegd.
Het wordt bijzonder interessant om even stil te staan bij de tijdgenoten van Prof. dr. Frank Archer. Eén van de eerste is niemand minder dan Carl Gustav Jung (1875-1961). In de kantlijnen van Frank zijn dagboek treffen we meermaals verwijzingen aan naar zijn contacten met de Zwitserse psychoanalyticus. Deze markante psycholoog bevond zich een tijd dicht bij Freud, maar distantieerde zich van hem omdat hun inzichten over incest en het collectieve onderbewuste met elkaar botsten. Terecht zo oordeelde Frank Archer, die zeer belezen was op het terrein van de psychologie. Jung interesseerde zich net als Archer voor alchemie en voor het oosterse denken. Auteur van 'De mens op weg naar zelf-ontdekking ' sloeg ook een beetje op de zoektocht van Frank Archer. De professor had in zijn zoektocht naar de Holle Aarde ook een groot stuk van zijn eigen angsten, verlangens en onvolmaaktheden blootgelegd. Net als Jung ontwikkelde hij een soort van therapie die erop gericht is de scheppende mens te onthullen. Tegelijkertijd met Jung was ook niemand minder dan Alan Watts (1915-1973) een inspiratiebron voor Archer. Deze Amerikaanse filosoof en theoloog was een aanhanger van het boeddhisme, het zenboeddhiseme en het taoïsme. Archer was overal in de wereld op reis geweest en had zelfs verbanden weten te leggen tussen Egypte en het verre Oosten. Volgens Archer waren er mysterieuze linken naar Tibet en zelfs de dode taal van het Sanskriet had wortels die terugkeerden naar het verre Egypte! Watts specialiseerde zich in de vergelijkende godsdienstwetenschappen en was een groot conferencier. Als auteur van the spirit of Zen en als presentator van vele radioprogramma's heeft hij een grote invloed gehad op de alternatieve scene van de jaren zestig. Spijtig genoeg was Frank Archer toen al lang van de aardbol verdwenen. Het belette niet dat er tussen beide ooit een soort van kennisoverdracht is gebeurd. We kunnen niet controleren wie, wie geïnspireerd heeft. Opmerkelijk is ook dat Frank Archer in 1936 een ontmoeting had met de familie Charon. Hij is zelfs een tijdje te gast geweest bij deze wetenschappelijke familie die ook een hoogbegaafde zoon had. Jean E. Charon (1920-1998). Jean moet ongeveer 18 jaar oud geweest zijn toen Archer hem zag. We situeren ons toen reeds in quasi de laatste jaren van Archer zijn aanwezigheid op Aarde! Jean E. Charon werd later fysicus van het nucleair instituut van Saclay. Hij beweerde dat atoomdeeltjes een spiritueel ruimte-tijdaspect bevatten die het bestaan overstijgen. Deze eonen maken een vorm van eeuwig leven mogelijk. De interesse van Archer in dit thema was bekend en we hoeven er deze keer niet aan te twijfelen door wie de jonge Charon werd aangewakkerd in dit onderwerp. Het zou ons niet verwonderen mochten de geheimzinnige sferen samengesteld zijn uit buitenaardse eonen die in een complexe verhouding tot super intelligent denken in staat zijn. Het is niet te geloven dat de kanttekeningen in het dagboek tot dergelijke ontdekkingen kunnen leiden. Het wijst er eens te meer op dat elk detail, elke tekening of interpunctie een betekenis had bij Archer. Het komt erop aan om die verborgen luikjes van Archer te openen en de gegevens in de juiste context te plaatsen. Meer en meer wordt het duidelijk welke bron van inspiratie Archer wel was.
Wat late zon viel over de daken van de Brugse huizen. Het heldere licht bereikte het topje van een stenen fontein. Frank Archer was voorgoed van de aardbol verdwenen, zo leek het. Eerst werd er nog gezocht naar de geheimzinnige bewoner van huisnummer 10. De hoofdcommissaris zat behoorlijk verveeld met deze zaak. De vooraanstaande professor had enkel een cryptische boodschap nagelaten. In het notitieboekje van kunstschilder J. Story vinden we enkele verwijzingen naar die verdwijning. "Aan de vooravond van wereldoorlog twee zat niemand in over de verdwijning van Frank Archer. Enkel de politie zat verveeld met het papierwerk en een onderzoek dat op niks eindigde. Het was een feit dat enkele intimici, zoals ik, het zagen aankomen. De professor was melancholisch geworden. Bij zijn bezoekjes aan mijn atelier kon hij soms uren vertellen over zijn jeugdjaren in Alexandrië, de ontdekkingen van verborgen schatkamers in de woestijn en de mysterieuze sferen die hij in de holle aarde had gezien. Ik hou me vast aan de gedachte dat ik wellicht de enige ben aan wie hij dergelijke zaken vertelde. Een vreemde man, die Archer! Frank had iets grandioos ontdekt maar tegelijk zat hij gevangen door de consequenties die dat geheim met zich meebracht. De wereld was niet rijp voor dit geheim. Duitse spionnen werden gesignaleerd in England, België, Frankrijk,... De nazi's hadden een bijzondere interesse in de Holle aarde theorie van Frank Archer maar ze hadden slechts vage aanwijzingen en de twijfel was groot. Frank was behoedzaam en wantrouwig. Hij tastte mijn discretie af als een roofdier dat de zwakke plek van prooi probeert te achterhalen. De opzet van zijn jarenlange toenadering en vriendschap werd nu duidelijk. Hij wou een erfgenaam, een sterveling die zijn verhaal op een eerlijke open wijze kon navertellen. De geheime dossiers had hij mij onder gesloten pakket overhandigd, verzegeld en met een brief voorzien die ik pas na zijn verdwijning mocht openen. Hij sprak niet over verdwijnen maar alludeerde op een soort van expeditie. Op een avond telefoneerde hij mij en zei opgewonden : 'het moment is aangebroken. Ik heb alles voorbereid voor de afdaling en ik keer misschien niet terug. Vaarwel goede vriend en zorg goed voor mijn bezittingen.' Ik kon geen antwoord geven en het enige dat ik nog hoorde was een droge klik van de hoorn die werd ingehaakt. Het verdere verhaal zal vertrouwd in de oren klinken. De oorlog deed zijn intrede. De Duitsers veroverden Europa en 5 bange jaren van bezetting zouden hun intrede doen. Nog voor de bezetting van Polen door de Duitsers - enkele weken na de verdwijning van archer - ging ik op een avond zijn huis binnen. HEt verlaten herenhuis moest openbaar verkocht worden maar er was weinig interesse. Er was veel kans dat de Duisters het aansloegen voor commando centrum en ik wou zien of er geen geheimen te grabbel lagen. Het was akelig en mysterieus in dat huis, alsof de professor mij vanaf elke hoek bespiedde. In de kelder werd ik aangetrokken door het geluid van een lekkende kraan. Het insijpelende vocht had een deel van de muur losgemaakt en ik vermoedde dat er iets achter zat. Ik krabde de pleister los met mijn zaklantaarn en enkele steenbrokken vielen in een holle ruimte. Ik voelde een dik pak met documenten in het gat. Ik verloor geen tijd en spoedde mij terug naar huis. Op mijn tekentafel deed ik het pak open en een hondertal tekeningen, documenten, grondplannen vielen uiteen. Ze verwezen naar het ondergrondse stelsel, de holle aarde. Samen met de geheime dossiers moest dit van onschatbare waarde zijn. Ik wou geen risico nemen en verborg die zaken voor de duur van de oorlog. In de hoop dat niemand anders in het bezit zou zijn van gelijkwaardige documenten behield ik mijn discretie. Na de oorlog zou ik alle documenten en papieren aan het stadsarchief overhandigen met de uitdrukkelijk wens om de geheime dossiers pas na 50 jaar openbaar te maken. Ik moet met alles rekening houden want reeds nu aan de vooravond van de grote oorlog ben ik niet meer van de jongste. Het is zeer de vraag of ik de nakende tijden van ellende, honger en bezetting zal overleven. Alleen de Goden kunnen het weten. Zo eindigde een belangrijk fragment uit het dagboek van J. Story. Het spreekt voor zich dat deze belangrijke aanwijzingen worden vervolgd.
Ik ben wis en waarachtig een gevangene, en het geheim van mijn grote kwellingen in deze toestand, die voor veel anderen helemaal niet zo verschrikkelijk kan zijn uit onwetendheid, is dat mijn lichaam gevangen is, mijn geest is volkomen vrij, en toch is hij gevangen omdat hij met mijn lichaam verbonden is. Uitgerekend dat lichaam voelt de noodzaak om af te dalen in die holle aarde. Aangezogen door het mysterie voel ik dat mijn benen een eigen wil krijgen. Het geheim om de kwellingen te vermindren zou zijn : de geest ook gevangen laten nemen door de kracht van de sferische bollen (zoals Caspar Hauser heeft gedaan) Een vrijwillig soort waanzin en toch verbazingwekkend bewust. Spijtig ik kan niet veinzen... Ik kan het niet. Ik moet dus stappen ondernemen en afdalen via een geheime toegang. Gedurende weken heb ik het spreekwoordelijke lood uit mijn schoenen gehaald. Een eigenaardig soort lafheid weerhield mij ervan om afscheidsbrieven op te stellen voor mijn geliefde alsook voor mijn goede vriend Jozef Story. In een zwaarmoedige bui vul ik mijn rugzak met essentiële zaken. De afdeling in het labyrint gebeurd via een waterput waarvan ik een sleutel bezit. Een stenen deurtje geeft toegang tot een pompmechanisme dat een ingenieuze schacht bediend. Ik heb het allemaal goed bestudeerd en had voorkennis uit oude boeken. Mijn bezoekjes aan de bibliotheek van het seminarie waren nuttig. Straks tegen de avond onderneem ik mijn tocht maar eerst wil ik nog mijn dagboek afsluiten. Een laatste fles wijn kan er nog wel van af en tegelijk wordt het mijn afscheid van de bovenwereld.
Deze passage wordt in de loop van de week verdergezet en gezien de emotionele verklaringen van Frank Archer tevens een wijs besluit. In kleine dosissen wordt zoveel leed en moeilijke keuzes verteerbaar.
Uren, dagen en weken zijn voorbijgegaan in isolement en vol overgave en fascinatie voor het leven en werk van Frank Archer. Vandaag stond ik voor het eerst op de weegschaal en zag tot mijn verwondering dat ik 5 kg was afgevallen. Mijn ogen hebben nog moeite om aan het daglicht te wennen en ik ben blij dat de lentezon volop van de partij is. De warmte doet me goed en ik besef dat er nog iets bestaat als vogels en insecten. Wezens die in hun eigen dimensie de mens beroeren. De geestdrift waarbij ik de geheime bronnen van Archer heb opgenomen, ontcijfert en vertaald dreef me naar de waanzin. Ik heb nog steeds moeite om tijd en ruimte in te schatten en ik weet niet goed hoe ik de ultieme ontdekking van Archer moet verwoorden. Zonder afscheid te nemen van zijn beste vrienden noch zijn verborgen geliefde is Frank Archer op een bewuste avond verdwenen. Ik voel de eenzaamheid en de zwaartekracht waarbij een sterfelijk wezen de beslissing van zijn leven moet nemen. De laatste momenten waarbij onze wetenschapper zijn rugzak vult met essentiële elementen om in de holle aarde af te dalen. Geen enkele persoon die hem ten volle begrijpt noch iemand die beseft welk mechanisme de mens, het leven in beweging houdt. Alleen een uitverkoren Archer die in zijn queeste met dit geheim wordt geconfronteerd. Ik voel de trilling, het zweet en de angst in de keel om via een lege waterput in de spelonken van een verborgen labyrint af te dalen. Archer had reeds een eerste poging ondernomen om af te dalen naar een hoofdader van de Holle Aarde. Het was slechts een voorportaal tot een grotere en fascinerende wereld bevolkt door andere wezens en omgeven van andere dimensies en zwaartekracht wetten. Onmogelijk om het volledig te beschrijven en enkel te vatten via de ingewikkelde theoriën van de quantummechanica en de wiskunde. Archer was een begenadigd tekenaar en hij wist bepaalde zaken uit te beelden. Ik durf de pentekeningen niet te tonen omdat ze mij quasi gek maakten. Verschrikkelijke inferno's van ondergrondse stelsels met bizarre wezens bevolkt die als het ware een zinnebeelding zijn van opgekropt menselijk leed. Volgens archer zijn het hollogrammen en echo's die door de mysterieuze bollen worden uitgezonden. Doorheen de aardkorst komen die beelden wakker in onze geest. Dagelijks worden er over de gehele wereld nachtmerries beleefd en verschrikkelijke daden begaan, gestuurd door de ondergrondse sferen. De mens als gewillige antenne zet deze beelden om in daden en beweegt zo de mensheid voort in een gestuurde evolutie. Wat is het einddoel van dit alles? Is er overigens een Alfa en Omega en zo ja wat komt er nadien? Archer weet het antwoord en voelt zich gedreven om iets de ondernemen. Zonder dat hij het beseft wordt hij op zijn beurt een instrument van een kosmische machinerie. In de hiernavolgende dagen neem ik de beslissing om de laatste momenten van Archer te verwoorden. Van dag tot dag zal ik zijn voorbereiding, afdaling en ultieme queeste beschrijven. Dit wordt de beslissende afsluiter in 'les dossier secrets' van Frank Georges Archer.
De intense zoektocht in de bronnen van Frank Archer houdt me nog steeds bezig. Soms wordt het teveel en moet je afstand nemen van de dingen. Bepaalde zaken kunnen en mogen niet meteen worden prijsgegeven. Het is de reden waarom het op deze blogsite wat kalmer is geworden maar wees niet bevreesd. Na het eigenaardig avontuur in Algerije ontbrak er chronologie in de dagboeken van Archer. Aan de hand van fotomateriaal probeerde ik andere wegen in te slaan. Een kaft met losse foto's voerde me terug naar Archer zijn jaren te Parijs. Op een avond werd het met allemaal teveel en na een goed glas wijn ging ik slapen. Mijn bureau lag nog vol met foto's en de dagboeken van Archer. Ook gedeeltes van het 'geheim archief' had ik niet weggestopt. Diezelfde nacht werd ik overvallen door nachtmerries, de ene al erger dan de andere. Eén bepaald beeld bleef bij mij nazinderen en dat was Frank Archer die letterlijk in de diepte viel. Bezweet en trillend van angst schoot ik wakker en besefte plots dat ik op mijn bureau in slaap was gevallen. Mijn glas wijn was leeg maar enkele restjes wijn waren uitgelopen op een gedeelte van Frank Archer zijn dagboek. De chemische reactie van de wijn met het papier had een hele bladzijde van geheimschrift blootgelegd. De professor had met onzichtbare inkt in het boek geschreven in de hoop dat een onverlaat zoals ik bepaalde zaken zou ontdekken. Toeval of mysterieuze sturing van een oppermacht hadden me nieuwe wegen doen inslaan. Heel binnenkort hoop ik die geheimen prijs te geven. Het spreekt voor zicht dat zijn laatste officiële woonplaats Brugge van cruciaal belang zal zijn in dit gebeuren.
De opzoekingen in de documenten van Frank Archer verlopen moeizaam. Bepaalde boeken zijn broos geworden en verdienen een omzichtige behandeling. Bij het rangschikken van dat belangrijke archief kwam ik op enkele notities over Egypte. Over de jeugdjaren van Archer was er tot op heden weinig bekend en het deed ons vermoeden dat hij slechts op latere leeftijd tot serieuze ontdekkingen kwam. Een grote vondst bewijst het tegendeel. In een aantal bedenkingen spreekt Frank over een mogelijkheid dat de grote piramides van Gizeh als een soort van antennes fungeerden. Langs een aantal technische beschrijvingen komt hij tot de vaststelling dat het binnenwerk van de piramide eigenlijk als een transformator moet hebben gewerkt. Door de geschiedenis heen werd de gladde buitenwand van de piramide weggenomen en bleken belangrijke voorwerpen binnenin verdwenen. Die buitenwand bestond uit glad gepolijste steen dat zonlicht en radiogolven op een vreemde manier wist te versterken. Een reuze antenne uit vier wanden met aan de top een heilige benben steen. Een zwarte meteorietachtige steen die bijzondere eigenschappen had. Merkwaardig dat die benben steen op alle piramides is verdwenen! Uit de reisexpedities van Archer vernemen we dat er primitieve batterijen werden gevonden in Egyptische graven. Stenen kruiken die gevuld waren met chemische substanties met in de midden een koperen staaf en twee soorten draden. Bij één van die kruiken werd er zelfs nog een geringe spanning gemeten. Volgens de koolstofdatering waren de voorwerpen meer dan 4.000 jaar oud! Na heel wat berekeningen en tal van tekeningen wist Frank Archer de techniciteit van de piramide werking uit te beelden. In het geheim archief vond ik een opgerold stuk perkament waarop archer het gehele binnenwerk van zo'n piramide had uitgetekend. Volgens zijn bevindingen was de koningskamer een soort van stroomgenerator. De vermeende graftombe uit graniet was gevuld met chemische stoffen en zorgde voor de productie van energie. Het stak allemaal logisch in elkaar. Diep onderaan in de Cheops piramide staken geleiders in de aardkorst die mogelijk met een ondergrondse sfeer verbonden waren. De grote Cheops piramide moet inderdaad meer dan 10.000 jaar oud zijn. Verschillende roofculturen hebben de piramides achtereenvolgens ingepalmd en de ware oorsprong van de bouwwerken is compleet verloren gegaan. Het is dankzij het mathematisch en technisch vernuft van Frank Archer dat we deze nieuwe denkpiste kunnen bewandelen. HEt is zo'n ongeloofelijke theorie dat ze gelukkig niet de nodige aandacht krijgt. STel je voor dat men straks alle geschiedenisboekjes moet herschrijven. Een aantal van die tekeningen worden niet gepubliceerd maar in een later stadium zullen er wel bruikbare fragementen worden getoond. Het toont eens te meer hoe sommige historische bouwwerken met de 'holle aarde' theorie verbonden zijn. Volgens Archer zal alleen de 'wijze van geest' de weg kunnen zien!
Over de jaren heen zijn er ongelooflijk veel speculaties gemaakt rond de 'Holle Aarde theorie'. Een van de verdiensten van Frank Archer was het feit dat hij zand in de ogen van zijn medemens kon strooien. Jawel, ongeloofelijk veel zand zodat niemand nog wist wat er werkelijk aan de hand was. Eén van de meest voorkomende tekeningen over 'ondergrondse stelsels' is deze in bijlage. Het is klaarblijkelijk één van die vervalsingen waar ook Archer ongetwijfeld zijn inbreng in heeft. Het ondergrondse stelsel loopt helemaal niet zo simplistisch zoals aangegeven. Integendeel, de Holle Aarde is een ingenieus bijna organisch netwerk van gangen en immense ruimtes die met elkaar in verbinding staan. Openingen of toegangen die zich naar willekeur kunnen sluiten alsof de aarde eventjes in beroering komt. Grondverschuivingen die op het juiste moment in beweging komen zodat alle sporen of ingangen aan het oog onttrokken worden. Slechts volgens een mathematische berekening en diverse parameters gebruikend komt men erin! Archer moet deze tekening ook voeding hebben gegeven want in zijn dagboek zien we een gelijkaardige schets opdoemen. In de kantlijn zet hij met potlood : "een zeer overtuigende vervalsing van de werkelijkheid"!
Na enkele weken verblijf te Ghardaia werd het tijd om terug te keren. Frank zag geweldig op tegen een busreis en gedreven zocht hij naar een alternatief. Even buiten Ghardaia zou er een vliegtuig landen met een groepje vrouwen dat persé wou kennismaken met de inlandse bevolking. De fotograaf Pierre Mille kon een extra zitje regelen voor Frank tegen de voorwaarde dat hij hem zou vereeuwigen in een houtskoolschets. Dit was een voorstel dat Archer onmogelijk kon weigeren, rekening houdend met de tijdswinst die het hem opbracht. De vele dames aan boord van het vliegtuig zou hij bovendien nog wat kunnen entertainen. Met een beetje geluk en 4 tussenlandingen zou hij binnen 2 dagen terug in België zijn. In de kaft die ik samen met het reisverslag van Archer terugvond stak ook deze foto in bijlage. Geheel links zien we Pierre, de fotograaf die zelf als figurant optreedt. De armen gekruist en vol trots poserend. Later heb ik uit houtskooltekeningen kunnen afleiden dat dit Pierre moet geweest zijn. Het is een spijtige zaak dat we van al deze mensen niet meer dan een naam en een gezicht kunnen reconstrueren. Mochten we ook maar één levende ooggetuige kunnen vinden die zich een gesprek met Archer kan herinneren? Wie weet komen we nog bij iemand terecht?
Met veel overtuigingskracht wist Archer de hand te leggen op een detailkaart van het Middellandse kabelnetwerk. In een latere fase zou het voor Frank een prachtig werkinstrument worden om later ondergrondse stelsels te reconstrueren. Volgens zijn notities zat er een logica in het netwerk. De meeste kabels werden wonderlijk genoeg meestal op onderzeese dalpunten gelegd die met holle ruimtes overeenkwamen.
De oude kaft met opschrift 'Sur les routes de l'empire Algérie, terre d'exemple' heeft mij heel wat nieuwe gegevens opgeleverd over Archer en zijn Afrikaanse expeditie. Zoals reeds gezegd werd zijn contact met de Franse fotograaf Pierre Mille zeer vertrouwlijk. De jonge kerel had heel wat sterke verhalen rond de 'Holle Aarde' genoteerd. De meeste zaken had hij in kleine dorpjes horen vertellen van medicijnmannen die op sensatie belust waren. Voor Archer was het een zucht van verlichting dat er geen echte pottenkijkers in het spel waren. 'Niettemin bevatten al deze geruchten toch een vorm van waarheid!' dacht hij en Frank wou geen risico's nemen. Tijdens de bewuste busreis naar Ghardaia alsook zijn aankomst aldaar hebben we geen enkel bewijs van een ontdekking. Het enige wat ons wel treft is informatie van een geheel andere orde. Heel wat expeditieleden op de busrit waren ingenieurs die deel uitmaakten van een grote telecommunicatie firma die onderzeese telegraaflijnen voorzag in het gebied van de Middelandse zee. Enkele van deze ingenieurs hadden de conversatie tussen Frank en Pierre opgevangen en mengden zich in het gesprek. Volgens één der ingenieurs waren er vreemde metingen gebeurd die wezen op holle ruimtes onder de zeebodem! Er was geen tijd noch geld om dat gegeven verder te exploreren maar de man was geboeid door de gedachte dat er misschien immense grotten onder de Middelandse zee waren. Op het juiste moment kon Frank het gesprek afleiden en was er niemand nog geïnteresseerd over 'Holle Aarde' theorie. Hij begon over de nakende oorlogsdreiging van Duitsland en al de aanwezige Britten had meteen andere koek te verteren. Tijdens zijn verblijf in Ghardaia heeft frank nog een aantal exploraties gedaan naar mogelijke toegangen tot ondergrondse stelsels maar het enige wat hij vond waren kleine waterputten. Zelfs al had hij een toegang gevonden dan nog wist hij zeker dat er overal rond de wereld dergelijke poorten waren. Frank geraakte meer en meer verontrust door de moderne technologieën die in staat waren metingen te doen naar ondergrondse stelsels. Vroeg of laat zouden de verkeerde wetenschappers wellicht op het spoor van de 'Holle Aarde' komen en dan was alles om zeep! Gefascineerd door de gegevens van de ingenieurs begon Frank opzoekingen te doen naar de aanleg van vele onderzeese kabels. Tesamen met enkele opmerkingen over een seismoloog kon hij een reconstructie maken van onderzeese holle ruimtes. In bijlage zien we enkele ingenieurs bezig met het leggen van de onderzeese telecommunicatielijnen. We noteren de gegevens op de achterkant van de foto : september 1932 voor de kust van Algerije.
Onze professor had zeer belangrijke aanwijzingen gekregen van Le Beau. Per toeval kon ik vernemen dat er ooit een Franse Gouverneur in Algerije moet hebben gewoond die 'Le Beau' noemde. We kunnen blijven gissen maar het is een feit dat Archer nu geheime kaarten in zijn bezit had. Stukjes wereldkaart die alle locaties bevatten met toegangen tot ondergrondse stelsels. Waarschijnlijk had 'Le Beau' deze gekregen van enkele missionarissen die in Soedaneese volksstammen inflitreerden. Wie weet hoe oud deze aanwijzingen wel waren. Mogelijks werden ze overgeleverd van de Egyptenaren aan slavenvolken die ze van generaties op generaties met zich meedroegen. Op de bewuste bus die hem naar ghardaia reisde ontmoette Archer een zeker Pierre Mille. Deze jonge fotograaf had klaarblijkelijk van ondergrondse stelsels gehoord en op basis van enkele legendes had hij een aantal primitieve tekeningen bij zich. De busreis verliep zeer moeilijk en er was geen enkel comfort. Om een idee te krijgen van het soort vervoermiddel tonen we in bijlage een tekening van zo'n busje!
Archer was een ongeloofelijk talenmaniak. Geen wonder dat hij zich overal zo goed kon aanpassen. In een minimum van tijd kon hij een taal assimileren en wist hij de spraakkundige kneepjes eigen te maken. Voor zijn tocht naar Ghardaia zou hij aangewezen zijn op een moeilijke busreis. Nog niet zo lang hadden de Fransen een buslijn opgezet die liep van Algerije tot aan Bangui en 6.600 km bedroeg. Het was de langste transportlijn met een voertuig in de wereld en de Fransen noemden het 'La ligne du Hoggar'. Spijtig genoeg had Archer niet voldoende tijd om nog maar eens dat hele traject af te rijden maar hij zou het zeker ooit nog eens doen, dacht hij bij zichzelf. In zijn geniale geest zag hij een beeld dat je het best kon vergelijken met de tekening in bijlage. Toen hij even de tijd had moet hij dat visioen hebben neergetekend in deze prachtige impressie. Het is een gouache afbeelding die we hebben teruggevonden in zijn tekenmap. Frank Archer zag Algerije als een nieuwe uitvalsbasis voor grootse ontdekkingen. Algauw zou blijken dat zijn intuïtie hem niet in de steek zou laten.
Na het bezoek aan Egypte was Frank tot de vaststelling gekomen dat Duitsland grootse plannen had. Overal werd er gefluisterd dat er met man en macht aan militaire uitrusting werd gewerkt. Geen wonder dat de economie in dat land terug opbloeide. Archer maakte zich zeer beminnelijk bij de Duitsers die zich in Caïro bevonden. De Duitse expeditieleden hadden weliswaar geen enkele ervaring met de gevaren van de woestijn. Zij waren amper uitgerust om lange tochten te maken in de bloedhete zon. Met de nodige overtuigingskracht leidde hij hun af van het gebied waar hij ooit de mysterieuze waterputten had gevonden. Met een beetje geluk zouden de expeditieleden omkomen van dorst in een gebied waar nooit nog een sterveling zou komen. De Egyptenaren werkten mee aan het snode plan van Archer. Na zijn verblijf in Egypte trok hij per boot weg naar Algerije. In marrakech had hij een ontmoeting gepland met een zekere Le Beau. Deze Fransman, waarvan wij de identiteit niet meer kunnen achterhalen zou hem meer inlichtingen kunnen verschaffen over het bestaan van ondergrondse stelsels in Ghardaia. We hebben gelukkig nog een foto kunnen vinden over de Victor Schoelcher, een bananenboot van Franse origine die zich in de haven van Algerije bevindt.
Bij de terugkeer uit Amerika snelt Frank Archer naar zijn goede vriend en vertrouwensman Jozef Story. Als lid van een zeer invloedrijke en grote vrijmetselaarsloge had Frank contacten overal op de wereld. Het kwam erop aan om zo spoedig mogelijk naar Egypte af te reizen. Story kon ervoor zorgen dat alle materiële voorzieningen voor een woestijntocht in gereedheid werden gebracht. Enkele vrienden waaronder de conservator van het oudheidkundig museum te Caïro zouden hem opwachten. Een Duits expeditieteam van wetenaschappers was begonnen met opgravingen even buiten de Gizeh vlakte. Voor Frank was het een feit dat de Duitsers belangrijke aanwijzingen hadden gevonden. In ieder geval zaten de expeditieleden heel dicht tegen het gebied met het ondergrondse stelsel dat toegang gaf tot een labyrint. Frank Archer kon met het privé vliegtuig van een Engelse diplomaat naar Caïro meevliegen zodat hij slechts een minimum aan tijd zou verliezen. Zijn Brugse vriend en mentor Jozef Story had daarvoor zijn beste relaties aangesproken. In dagboek nummer 2 verwijst Archer naar zijn verblijf in Egypte zelf. Een aparte map vol met tekeningen en aanwijzingen ligt nog ongeopend tussen de 'geheime dossiers'. Met de nodige omzichtigheid zal ik het openen en verdere gegevens naar voren brengen.
