Verdorie, ik heb nog niks verteld over de inhoud van de bondgenoten. Hoe kom je nu aan zo'n naam? Welnu, in navolging van mijn vroegere stripreeks 'de lotgenoten' dacht ik gewoon : laat ons een aantal mensen samenbrengen die een bondgenootschap vormen tegenover de klassieke slechterik. De goede figuren zijn achtereenvolgens Jef de parkwachter,stiefdochter van de burgemeester (burgemeester is ook bedrijfsleider van een vuilverwerkingsfirma), enkele buurjongens :flip,daisy en pol. De slechteriken :de burgemeester en zijn secretaris en boekhouder Fons Herregat. De burgemeester slaagt erin om de ondergrond te vervuilen door alle vuiligheid gewoon in de bodem te droppen. Hierbij weet hij niet dat dit voor heel wat ellende zorgt bij de vreemde wezens die zich onder de grond bevinden. Er dreigt opstand uit te breken bij dat verborgen kaboutervolkje. Net als de wezentjes willen aan de oppervlakte komen, vallen onze bondgenoten pardoes in het wereldje van deze creaturen. Dat zou voor een grappige en boeiende confrontatie moeten zorgen. In de verdere loop van het verhaal zullen ze zich organiseren om een einde te stellen aan de snode plannen van de burgemeester.
Zo ongeveer midden het jaar 2005 kreeg ik de goesting om opnieuw met een (humoristisch) beeldverhaal op de proppen te komen. Het scenario kwam tamelijk vlug op papier en zelfs de dialogen leken door een verborgen stem in mijn hoofd gefluisterd te worden. Waarschijnlijk had ik te lang stilgezeten zodat de Muze mij van alle kanten inspireerde. Door een combinatie van tekeningen op kalkeerpapier, inscanning en inkleuring op computer ging het tamelijk vlug. Mijn personages waren op een eigenaardige wijze tot ontwikkeling gekomen. Via het programma POSER 6 (creatie van driedimensionele figuren) wist ik een aantal ontwerpfiguurtjes in alle richtingen te plaatsen. Na uitprinting van de figuurposities op papier werden de gezichtjes door mezelf voorzien van een eigen karakter. Misschien omslachtig maar voor mij best te doen. De inkleuring in photoshop werd met opzet hard gehouden. Dat andere soort kleurpalet zou volgens mij het komische nog wat onderstrepen, zo dacht ik. Het geheel werd afgewerkt tot op 19 pagina's waarvan de laatste 6 niet helemaal afgewerkt zijn qua inkleuring en tekst. Het lag in mijn bedoeling om met ongeveer 15 afgewerkte platen en een begeleidend dossier enkele uitgevers af te schuimen. Wacht even man, kom van die droompiramide af en besef nu eens goed datgeen enkele uitgever zomaar het risico zal nemen om een creatieveling een podium te geven. Stel je voor wat een risico en dan die kostprijs om dat nog te promoten. Vooruit, terug naar je huis-, tuin- en keukenserre waar je braafjes in een hoekje de verstripping mag lezen van de 'familie Pfaff' of 'de kampioenen', want dat herkent iedereen. Natuurlijk heeft de verstripping van bekende tv-reeksen commerciële verdiensten, maar ik dacht toen op dat moment : daar vloeit dat laatste drupje weg uit de spreekwoordelijke melkkoe! Opnieuw had de harde business wereld mij op de grond doen landen. Mijn parachute was op het allerlaatste moment opengekomen zodat ik met een harde smak op mijn bakkes viel. Met de geboorte van mijn blog nam ik het besluit om al die zaken aan het brede publiek prijs te geven uit sympathie voor de MUZE!
Nog niet zo lang geleden vielen mijn ogen (figuurlijk) op een cd over 'Gerard Vermeersch'. Deze talentvolle West-Vlaamse stand up comedian is al een hele tijd overleden maar zijn teksten en de humor die erin verweven zit is grandioos. Eén van zijn gekende sketches is die van Avelgem en ons huis. De laatste tijd zien we heel veel nieuwe stand up comedians opduiken. Geert Hoste en Raf Coppens zijn bij de meeste mensen bekend. Ze brengen verdienstelijk werk maar er zijn nog andere frisse comedians. Het doet me werkelijk plezier dat we in ons land zo'n heropleving krijgen van het leuke woord. Wie op dit vlak werkelijk de kroon stak inzake professionele grappenmakers was Toon Hermans. Het is mede door dit uitzonderlijk talent aan woordkunstenaars dat ik gedichten begon te lezen. Even een smaakmaker in de stijl van de vroeg gestorven Gerard Vermeersch :
Als al mijn boeken meisjes waren dan was ik uit mijn lijden dan zou ik heel der nachten echt mij aan de studie wijden.
't zoaten ne keer 2 schoane muschen de zondag op den macadam, de gastronomische genoegens te blusschen an den utloat van den paardentram.
Voila, enfin dit is de laatste pagina van mijn kortstrip. Het hoofdpersonage begint aan het einde duidelijk te ijlen! Eventjes wordt er een allussie gemaakt dat Eva - door de insectenbeet - een metamorfose ondergaat. Ik hou ervan om korte beheersbare verhaaltjes te maken die niet al mijn tijd veroveren. Rond hetzelfde thema zou ik later ook graag een soort van kortfilmpje willen maken. Misschien een voortzetting van deze getekende strip. Mogelijks een combinatie van macrofotografie met videobeelden! Ik zal binnenkort nog gelijkaardige stripverhaaltjes over jullie loslaten.
L'artMuze of knarf en kunst staat wel degelijk voor mezelf. Alles wat met schilderen, tekenen en schrijven te maken heeft komt in deze blog naar voren. Het is een creatief dagboek dat anderen mag inspireren om hun eigen creativiteit aan te boren en kunst te plegen!
Een triest lot voor ons allen : we voeden ons hart met verlangen en weten hoe het eindigt (Haiku door knarf)
