Tekening hiernaast : Frank Archer volgt een les medische wetenschap mee.Niet echt zijn passie zou later blijken. In 1913, na de zomervakantie in Parijs, reisde Frank niet met zijn familie mee terug naar Egypte. Hij begon zijn studies aan de Parijse universiteit als ingenieur, wiskundige en fysicus. In de vier opeenvolgende jaren zou hij ook nog 10 afzonderlijke talen eigen maken. Benevens zijn kennis van Arabisch en tal van andere Afrikaanse talen ontdekte hij het Japans, Chinees en de dode taal Sanskriet. Als ontspanning speelde hij ook nog muziek en meer bepaald de traverso en Altblokfluit. Een kortstondige romance met de dochter van de universiteitsrector 'Monique' genaamd, zou zijn leven drastisch veranderen. Op een regenachtige avond werd zij door een auto aangereden. De chauffeur was dronken en pleegde vluchtmisdrijf. Monique stierf in de armen van Frank Archer. Vanaf dat moment nam Frank het besluit om zijn leven voor de wetenschap in te zetten. Hij beëindigde zijn studies in de grootste onderscheiding en werd tot professor benoemd in diverse disciplines. Zijn missie lag zeker niet in het lesgeven. In obscure boeken ontdekte hij een "holle aarde theorie". In 1922, na de oorlogsjaren en vele hoge kosten van zijn vader, kwam de 27 jarige Frank terug in Alexandrië aan. Zijn ouders waren zwaar ziek en bleken aangetast door een virus. Op het moment van hun overlijden zat Frank in de woestijn nabij Caïro. In oude waterputten ten westen van de grote pyramides ontdekte hij een toegang tot een ondergronds stelsel dat wel 30.000 jaar oud bleek te zijn! Deze ontdekking zorgde voor een omwenteling in zijn denkpatronen. Het verdriet over zijn veel te vroeg heengegane ouders doorkruiste zijn verdere plannen. Hij begroef hen aan de overs van de Nijl en verkocht de luxueuze villa en al hun bezittingen. Hij nam afscheid van plaatselijke vrienden en trok naar Europa.
professor Archer op 35 jarige leeftijd + wie is hij?
Professor Frank Georges Raymond Archer werd op 27 maart 1895 geboren in een luxueuze villa aan de Egyptische kust even ten oosten van Alexandrië. Hij was een geweldig slim kind. Zijn vader was een zeer welstellend diplomaat en zijn moeder een begenadigd kunstenares. Op een nacht stond hij met zijn moeder op het platte dak van de villa, keek naar de Egyptische lucht en luisterde verrukt naar haar, die hem de wonderen van het heelal verklaarde en de ingewikkeldheid van het zonnestelsel. Als 11 jarige knaap ging hij mee op talrijke expedities in de Nijlvallei. Samen met archeologen tekende en schilderde hij tempels en oude ruïnes na. Hij was een artistieke attractie. Van een huisonderwijzer kreeg hij zeer zware wiskundige taken opgelegd die hij met een kwinkslag wist op te lossen. Aldus een eerste fragment uit het leven van dit uitzonderlijk genie.
Een duister heerschap was binnengeslopen in het stadsarchief. De hoofdbibliothecaris had niks in de gaten. Het afstempelen van de binnengebrachte werken overstemde de voetstappen van de indringer. De ijverige boekenvreter was een ongewenste getuige. Met een kordate aanpak werd hij voor even naar dromenland gestuurd. Het was zeer de vraag wat er zo belangrijk kon zijn in dat stoffige en uiterst saaie archief?.
Welke tekenaar waagt zich niet aan de zee? Met deze gedachte begon ik aan de verbeelding van een zuiders zeelandschap. Op een groot stuk canvas van ongeveer 70 op 50 cm zette ik mijn eerste stappen. Aan de hand van een foto tekende ik de contouren uit. De coloriet en de grote golf in front werden erbij gefantaseerd. Voor de lucht en het water werkte ik ook met de airbrush. Uiteindelijk is het geheel nogal blauw uitgevallen maar eigenlijk had ik slechter verwacht.
Deze tekening is gemaakt op stevig glad aquarelpapier. De inkleuring gebeurde met acrylverf door middel van de airbrush. Details en afwerking werden gedaan met potlood, pastelkrijt en het penseel. Het thema is : de handen van de kunstenaar.
De droom had mij geïnspireerd. Het hermetisch dictum kwam volledig tot zijn recht : 'zo boven zo beneden'. Aan de hand van enkele oude stadsplans zag ik een steeds terugkerend patroon. Bepaalde sterrenconfiguraties kwamen overeen met de inplanting van bepaalde gebouwen. Het kwam er nu alleen op aan om een toegang te vinden tot die parallelle wereld. Aldus een citaat uit mijn dagboek 4 juli 1952
We bevinden ons aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. In het station van Berlijn stapt een man op de trein. Hij is gekleed in een regenmantel en houdt een aktentas tegen zich geklemd. Enkele uren later wordt er een lijk gevonden tussen de sporen, onherkenbaar en totaal verminkt. Enkele dagen later vindt een landbouwer de bruinlederen aktentas. De inhoud is merkwaardig. Een kaft vol met foto's, aantekeningen en landkaarten. Een dagboek met blauwlederen kaft getiteld : 'dossiers secrets'. De landbouwer heeft andere zorgen aan zijn hoofd. De oorlog met Polen is aangebroken en bovendien is de man van Joodse origine. Hij vlucht weg en neemt heb boek met zich mee. Precies 70 jaar later zal het boek terug opduiken. In een stadsarchief wordt het nietsvermoedend opgediept door een jonge vrouw. Zij werkt al een tijdje in de afdeling oude boeken en oorkondes. Samen met haar collega gaat zij op zoek naar de geheimen achter het boek. Pas als ze het doelwit worden van een vrijmetselaars organisatie beseffen ze dat er mensen zijn die er alles aan doen om het boekje in handen te krijgen. Dit is mijn combinatie van wetenschap, geschiedenis en fictie, gekruid met een sausje science fiction.
Een duister genootschap is al eeuwen op de hoogte van een parallelle wereld. Een ingenieus netwerk van gangen verschaft de ingewijden toegang tot de holle aarde. Deze etsthema's maken deel uit van mijn beeldverhaal. In totaal gaat het om een 13 tal afzonderlijke pagina's die eerst in potlood worden uitgewerkt en later zullen geëtst worden op koperplaat.
Professor Archer, wetenschapper en kunstenaar heeft eindelijk het bewijs gevonden over het bestaan van een parallelle wereld. Iedere avond daalt hij af en bestudeert hij er de eigenzinnige zwaartekrachtwetten die er heersen. Vreemdsoortige transparante bollen geven licht en energie aan de omgeving. Hun oorsprong lijkt onaards te zijn en doet vermoeden dat er buitenaardse invloeden zijn?
'Het uitgangspunt van deze webblog is simpel! Het ik artistiek logboek in de schaduw van de litteraire en visuele ontdekkingen die me te beurt vallen. Hopelijk wordt het een kweekvijver voor mezelf en anderen die in tijden van algehele leemte kan aangesproken worden.' Wie ben ik :
Sedert mijn jeugd ben ik gepassioneerd door alles wat met kleur, tekenen en schilderen te maken heeft. Als Peuter kon ik eerder het tekenpotlood hanteren dan te lopen. Althans volgens mijn vader zaliger! Mijn eerste schildermedium was plakkaatverf of gouache. Geen enkele muur of vloer was veilig voor mijn uitspattingen. Later begon ik met olieverf te schilderen. Gelukkig zat er een canvas bij mijn eerste schilderskit. Eerst werkte ik op plankjes en dan op echt schildersdoek. Figuratieve thema's en vooral copies van bestaande werken deden mij het medium eigen maken. Dat waren mijn technische jaren waarin ik heel veel heb geleerd uit het bestuderen en bekijken van de grote meesters. Geloof me, het is geen schande om in dat stadium gekende werken na te schilderen. Later, zowat rond mijn 14e jaar ging ik over op acrijlverf en aquarel. Dat laatste beschouw ik nog steeds als het moeilijkste medium. Zo evolueerde ik in mijn passie voor het artistieke verbeelden van de fantasie. Mijn eerste stijlkenmerken situeerden zich tussen het surrealisme en het magisch realisme. Ik was toen een prille twintiger en wou zoveel gedachten en dromen op één canvas samenbrengen dat het me algauw teveel werd. Dat indigestiegevoel blokkeerde me en ik ging op zoek naar andere expressievormen. Ik ontdekte de wereld van het filmen. Het was de tijd van de super 8 film en ik begon te experimenteren met de camera van mijn vader. Tekeningen op celluloïd die ik één voor één inkleurde en op pellicule bracht. Dat gekkenwerk resulteerde in een filmpje van 1 minuut. Tevreden maar veel te veel tijdverlies! Ik keerde terug naar de olieverf en begon landschappen te schilderen. Het was meer therapie dan artistiek genot. De jaren gingen voorbij en ik had nog niet echt een stijl ontwikkeld. Het figuratieve bleef mij achtervolgen maar ik wou een verhaal kwijt. Rond mijn dertigste kwam ik per toeval in de wereld van het beeldverhaal terecht. Daar bleef ik 5 jaar in hangen. Met een grote zelfstandig en een enorme gedrevenheid maakte ik 5 afzonderlijke stripverhalen van elk 48 pagina's. Die zaken werden uitgegeven maar dat is een ander verhaal waar spijtig genoeg negatieve krachten mee gepaard gingen. Iedere week en wel vijf jaar lang zat ik over de tekentafel gebogen om mijn creatief ei uit te broeden. Passie en pijn,... bloed, zweet en tranen,... en van wie hebben we dat nog gehoord. Mijn respect voor de striptekenaar is er alleen maar groter door geworden. Na die jaren had ik eindelijk ontdekt wat mijn stijl/verhaal moet worden. Ik creëer nu een venster op een parallelle wereld waarin figuren op zoek gaan naar de zin van hun bestaan. In losse fragmentarische tekeningen plaats ik mijn alter ego die letterlijk afdaalt in een verborgen wereld. Ik kan zowel werken in pastel, olieverf of zelfs grafiek,... en dit op doek, hout of papier. Heel opmerkelijk is het feit dat ik tegelijk met een stripverhaal ben begonnen. Momenteel ben ik 18 pagina's ver en ik voel dat het kan lukken. In de nabije toekomst zal ik enkele fragmenten uit mijn werk prijsgeven. Benevens al dat tekenen en schilderen begin ik ook al twee jaar aan litteraire beschouwingen. Ik hoop dan ook de bezoekers van deze site te kunnen stimuleren in hun gelijklopende drang naar schepping en creativiteit. Graag wil ik dit intermezzo besluiten met de verwijzing naar een boek dat mij het afgelopen jaar enorm heeft aangesproken : 'de mysterieuze vlam van koningin Loana (als ik het juist citeer?) van Umberto Eco. Met zeer veel liefde voor symboliek en de herinnering geschreven. Het eerste fragment van het werk staat stil bij de mist die heerst over een stad waar ik woon.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
L'artMuze of knarf en kunst staat wel degelijk voor mezelf. Alles wat met schilderen, tekenen en schrijven te maken heeft komt in deze blog naar voren. Het is een creatief dagboek dat anderen mag inspireren om hun eigen creativiteit aan te boren en kunst te plegen!
Een triest lot voor ons allen : we voeden ons hart met verlangen en weten hoe het eindigt (Haiku door knarf)
