|
Vorige maandag was het dan zover. Na een weekendje afzien door de neupogen inspuitingen, mocht ik maandag binnen. Daar aan gekomen was het eerst en vooral bloed prikken om daarna te tellen of er genoeg stamcellen aanwezig waren voor afname. Na een uurtje wachten kwam de verpleegster met het nieuws dat de collectie kon doorgaan. Dus mocht ik eerst langs spoed om een catether te laten inbrengen. Dat gebeurde o de spoedafdeling. De juiste benaming is een aferesecatheter. Redelijk dik, veel dikker dan de gewoonlijke. Ik werd eerst met mijn bed redelijk met het hoofd naar beneden gekanteld. Zodat de ader makkelijker te vinden was. Na zoeken kreeg ik een plaatselijke verdoving , die ze trouwens de hele tijd door bleven spuiten. Er werd daarna een doek over mijn gezicht gelegd waardoor ik het hels benauwd kreeg. Na heel wat geduw en getrek dacht ik dat het gedaan was, maar toen moest hij in feite nog het catheter zelf inbrengen. Ik voelde het in mijn lichaam schuiven en kreeg het nog benauwder. Ik begon te hyperventileren ende arts zei constant dat ik trager moest ademen,maar dat lukte niet. Gelukkig was het toch plots heel snel gedaan e hebben ze het doek van mijn hoofd gedaan zodat ik weer terug normaal kon gaan ademen. Toen ikwilde recht gaan zitten voelde ik dat het niet ging. Voelde me precies verlamd. Kon niet recht of gewoon mijn hoofd draaien. Maar het moest want ze moesten kussens terug leggen, doeken verleggen en verversen..
Daarna moest ik maar heel even wachten tot ik naar de bloedafname terug mocht waar ze de machine al hadden klaargezet en waar ik dan 4 a 5 uur mocht gaan aanliggen. Alles verliep vlot, aankoppelen, opstarten... Het ging goed. 4 uur lang... tot ik een uurtje voortijd een hele hoop alarmen hoorde aanslaan. Bleek een probleem te zijn,maar ik dacht eerst nog dat het gewoon een infuus was dat leegwas. of de pomp met kalk (tegen verlamming van het gezicht door het pompen van het bloed via catheter ) ,maar het bleek een lek in de centrifuge te zijn waardoor mijn bloed niet meer gefilterd werd op stamcellen... Ik was natuurlijk in paniek want ik hoorde maar steeds zegen dat er 5 liter tekort gefilterd was. Dus minder kans dat ze genoeg stamcellen hadden. Ze hadden er minimum 3 per kilo lichaamsgewicht nodig.Maar met 5 liter bloed tekort zou dat nipt gaan worden. Dus ik heel erg teleurgesteld, in paniek dat ik ging moeten blijven, met dat ding in mijn nek dat zo'n zeer deed, nog eens extra stimulatie nodig, dus ook nog meer pijn... 2 bange uren later kwamen ze zeggen dat het net genoeg was en dat ik naar huis mocht. Ze hadden 3,9 miljoen per kg kunnen uithalen en dat was net genoeg...Maar net genoeg is voor mij ook genoeg!
Wat ook wel naar was..Maar ik was zo blij dat ik naar huis kon!! Na nog een uurtje kwamen ze die catheter verwijderen , wat ook nog een akelig gevoel gaf.Ze moesten heel hard duwen achteraf om bloeding te vermijden en dan moest ik nog een kwartier, twintig minuten met een zware zandzak op mijn nek blijven liggen...
Thuisgekomen ben ik maar meteen in de douche gesprongen en daarna meteen naar bed. Heb wel goed geslapen,maar er zit veel vermoeidheid in mijn lijf.
Ik heb ook nog enkele foto's van machine en catheter enzo. die volgen nog. Laptop ligt ziek in het ziekenhuis 
|
