Toen ik gisterenavond in Pfunds na een lange tocht van 35 km aankwam, ging ik aanbellen bij een "zimmer frei ". Bleek echter dat alles bezet was, en voor ik het door had , was de vriendelijke man al aan het telefoneren naar een vriend die ook kamers heeft. Ik kon niks inbrengen alles was al geregeld, ze gingen mij komen ophalen, en effectief binnen een paar minuten stond mijn gastheer daar met zijn auto, naar de andere kant van het dorp.
Een mooie kamer, ontbijt alles in voor 25 dat kan nog net voor een pelgrim.
Gisterenavond in Pfunds om 21 uur naar de Paaswake geweest, een bijzonder mooie viering in een bomvolle kerk, wat ongewoon maar ongeloofelijk mooi was de meerstemmige zang met pianobegeleiding.
Vanmorgen na een heerlijk paasontbijt - met ei - om 7 uur al op weg voor wat letterlijk en figuurlijk een " hoogdag " zou worden richting Italie, want ik wou - weet niet waarom - met Pasen in Italie zijn.
Toeval of niet maar de Via Claudia Augusta , een heel oude historische wandelweg ( van 50 na Chr ) die ik sinds een paar dagen volg, loopt vlak voorbij mijn logeeradres. Geen tijd om warm te lopen, want direct 1,2 km steil omhoog.
Na een paar km wandelen ontmoet ik een boer die met zijn tractor voedsel kwam brengen aan zijn koeien, tijd voor een babbel, want hij versperde de wandelweg, zijn koebeesten staan sinds 1 april buiten maar alles is zo droog dat hij voedsel moet bijbrengen , anders gaat het niet, het is veel te droog, het moet absoluut regenen , maar ja het moet van boven komen is zijn nuchter besluit.
De weg gaat op en af in de flank van de vallei die stilaan maar zeker klimt naar zijn hoogste punt . Eekhorentjes blijven verbaasd midden in de weg staan als ze mij zien afkomen, soms heb ik de indruk dat er vogels zijn die mij een paar honderd meters observeren en volgen. Een pelgrim onderweg naar Rome dat moeten we rondvertellen.
De vallei waarin ik wandel wordt stilaan een smalle, heel smalle kloof , met boven mij de onvoorstelbare Alpenweg die tegen de bergwand hangt en door mensen werd aangelegd, een technisch huzarenstuk. Wat ik al een tijdje vreesde werd waarheid, plots begint de weg onmenselijk steil te klimmen. Een tempo zoekend dat je een tijd kan aanhouden, rustig maar regelmatig proberen te ademen en niet te veel naar boven kijken, zwetend, hijgend , steunend op de wandelstokken langzaam maar zeker naar boven , dit is afzien, maar doet deugd als je voelt dat je fysiek in orde bent.
Het bovenkomen, stilaan meer en meer licht, meer zon, iets minder steil, en daar voor u de weg, de tunnels met auto´´s ........ boven.
En dan ? plots geen aanduidingen van de wandelweg meer, alleen maar links en rechts tunnels, en halfopen tunnelgalerijen met hels lawaai van auto,s.
Mijn wandelkaart in alle richtingen gedraaid , en gedraaid, maar geen ontkomen aan, ofwel moet ik door een aantal tunnels, wat levensgevaarlijk is als voetganger, ofwel terug naar beneden. Een beetje ontgoocheld eet ik een broodje dat ik s morgens bij het ontbijt heb meegenomen , nog steeds met een blik op mijn kaarten ....... stopt een wagen , een vrouw stapt uit en onderkent het probleem en wil me meenemen tot achter de tunnels . 3 km donkere tunnels met nauwelijks een gekleurde boordaanduiding ! Ze moet nog verder naar Rechsen , maar ik wel verder tevoet. Bij het uitstappen sleur ik nog een en ander meer uit haar auto, een echte vuilbak met achterin zowaar nog 2 peuters in een kinderstoel .
Na een slaatje ( met witloof) in Nauders op weg naar Italie. Een heel mooie zacht stijgende wandelweg. Eindelijk de grens Oostenrijk-Italie,
en de Reschenpas over 1455 m.
Ik zou hiervan toch wel graag een foto hebben, maar iedereen snort hier door per auto, geen voetganger, geen mens te zien die een foto kan nemen van mijn blijde intocht in Italie. Tot ... Timo verschijnt. Te voet op zijn basketsloefjes. Deze vriendelijke jonge man aangesproken en gevraagd of hij een foto wou maken. In het kort mijn pelgrimsverhaal gedaan en zoals bijna iedereen dezelfde reactie " WAHNSINN ".
Foto´s gemaakt en verder. Timo gaat tevoet mee verder. Waarom??? Wel ik ben onderweg met een huurauto - een cabrio - en mag volgens het contract niet in Italie rijden maar wou toch graag de Reschensee zien, dus maar tevoet van aan de grens Samen babbelend onderweg voor zo'n kleine km. Aangekomen in Rechsen - 27 km -
Samen aan de boord van de Reschensee iets gaan drinken verder kennis gemaakt en mailadressen uitgewisseld. Een bijzonder fijne jonge man die in Augsburg, ver van zijn thuis , voor een groot IT bedrijf werkt, en in dit vrije Paasweek end gewoon voor zijn plezier met een huurcabrio zomaar wat genietend rondrijd.
Tijd om slapen voor de nacht te zoeken , gevonden en ook dit internet gevonden.
Het einde van een " hoogdag " aan de boorden van de Reschensee, IN Italie - eindelijk - Rome here we come :
Een zalige " hoogdag " Pasen aan iedereen. van een overgelukkige pelgrim.
|
