Ik ben Caroline
Ik ben een vrouw en woon in Melsen (Belgium) en mijn beroep is Bediende, .
Ik ben geboren op 18/05/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Joggen, tuinieren, kokkerellen, enz..
DE RECREATIEVE JOGGINGCLUB BIJ UITSTEK Vzw joggingclub de scheldevallei is een recreatieve joggingclub uit Melsen-Merelbeke met meer dan 100 leden. Iedere maandagavond om 20u00 verzamelen we aan het scoutslokaal, Kerkwegel in Melsen. er zijn verschillende afstanden mogelijk, gaande van 5km tot 13km. Alles gebeurt onder begeleiding van ervaren mensen.
13-10-2007
Mountenbiken
Het mooie weer de laatste dagen, nodigt uit om mooie tochtjes te gaan lopen. Nu de bladeren beginnen te vallen krijg je er nog een mooi kleurenpallet bovenop. Helaas, helaas voorlopig zijn deze tochtjes nog steeds niet aan mij besteed. Gisteren begon het toch echt wel te kriebelen, en als het kriebelt moet je sporten zeker. Dus maar de moutenbike uit de garage genomen, vestand op nul en vlammen maar door de scheldemeersen. Lekker vettig door de modder ploeteren dat geeft ook wel een kik. Na lopen is moutenbiken toch wel de sport waar ik de meeste voldoening aan beleef. Afgezien als de beesten, tja ik kan nu eenmaal niet traag fietsen, anders heb ik er geen fun aan. Mijn conditie is duidelijk aan de mindere kant, nu ik toch al een paar weken op non actief sta. Achteraf een lekkere douche en we waren weer de oude. s'Avonds me dan maar getrakteerd op een paar lekkere Jupilers. Toevallig kwamen we toch wel een paar leden tegen zeker, aan den toog in Munte. Tommeke was duidelijk ook niet echt aan zijn conditie aan het werken. Koen die was aan de laatste voorbereidingen bezig voor zijn halve maraton zondag in Brussel. Ja iedereen op zijn manier natuurlijk, en het zal wel de juiste zijn zeker. iedereen kent zijn eigen lichaam niewaar. Zijn beoogde doel zondag, 1u 45. Al denk ik dat hij toch wel een betere tijd in de benen heeft, 1u 42 is mijn pronostiek. Geniet alvast nog van de mooie herfstdagen. Patrick
Afgelopen maandag na een inactiviteit van enkele weken de draad terug proberen op te nemen. Het was afwachten of het niet te vroeg was na mijn spierscheur. De verwachtingen waren niet hoog gespannen, het kon al na 100m afgelopen zijn. Ik dus naar de finse piste in Gavere. Na een stevige opwarming er dan maar aan begonnen. En gelukkig voelde ik niets van mijn spierscheur, dan maar 3 toertjes gelopen van elk 1.4km in een zeer rustig tempo. Achteraf toch nog een lichte pijn achteraan mijn been, dus dat wordt nog eventjes rusten. Op naar de volgende poging binnen enkele dagen, en we zien dan wel verder. Gisteren dus inderdaad vergadert met het bestuur, geen wereldschokkende zaken besproken. De jogging geevalueerd, en goed bevonden. Vermits er op het einde van het jaar een paar maandagen op een feestdag vallen, hebben we besloten om uit te wijken naar woensdag. Het gaat om woendag 26 december ipv 24 december en woensdag 2 januari ipv 31 december. Na een paar pintjes achteraf en de gebruikelijke na kaarting waren we inderdaad op een behoorlijk uur thuis.
Zaterdag in een rappeke tussendoor een km of 5 gelopen. Maandagavond de gebruikelijke 9 kilometer wintertoer. Tempo lag bij de mannen superhoog vanaf de start dus bengelde ik ergens aan het staartje. Na een slechte start uiteindelijk me dan toch kunnen aanklampen aan groepke met J. Toen het tempo daar wat verzwakte naar mijn gevoel een beetje voorsprong genomen, maar tegen het einde toe werd ik al snel weer ingehaald. In feite niet eerlijk hé. Onderweg kunnen de mannen het gras water geven zoveel ze willen, maar wij vrouwen moeten het gewoon met een volle blaas volhouden tot aan de finish. Nie fair.
Gisteren vergadering, en we waren nog redelijk op tijd thuis ook. (alléé,ik toch) Klokslag 12 uur, niettegenstaande de vele variapuntjes op de agenda en het feit dat er enkelingen weeral in slaagden om niet op tijd te komen.
Vandaag niet gelopen wegens mottig gevoel. Gisteren nochtans veel cola en water gedronken. Die vierrussen geraken hier gewoon ons huis niet uit.
Zondagmorgen staat er een wedstrijdje te Deinze op het programma.
En terwijl Patrick op zijn tanden zit te bijten om toch maar niet die nieuwe schoenen te proberen, ben ik weest lopen vandaag. Jaja. Op het onverwachts dan nog wel. Ik was al wat depri aan het worden toen manlief toch wat tijd vond om oppas te spelen voor ons dochter die deze keer geveld door het buikgriepvirus in de zetel lag. Dat liet ik hem geen 2 keer zeggen. Bibi was ribbedebie. 10km 180m in 58 minuten oftewel aan een gezapig gem. tempo van 10.2 km/uur. Zodanig van genoten dat ik bijna F. voorbij liep zonder goeiendag te zwaaien. Juist op tijd thuis voor den donker(ondergaande zon was prachtig). Op programma staat volgende week zondag een wedstrijdje te Deinze.
Intussen zijn we bijna 5 weken ver na het oplopen van een spierscheur. Het einde van mijn lijdensweg is dus in zicht. We kunnen dus binnen een paar weken, als alles gunstig evalueert terug beginnen lopen. Ik ga alvast met een nieuw blad beginnen. Ik ben gisteren alvast nieuwe schoenen gaan kopen bij VO2 sport. Het is de saucony progrid hurricane 9 geworden. Voor de rest is het gewoon wachten tot mijn eerste rustige loopje, een datum kan ik er voorlopig niet opkleven, maar ik hoop dat het heel binnenkort zal zijn. Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gang van iedere dag.
Een ganse dag gietende regen en op het moment dat de scheldevalleijoggers massaal uit hun huizen komen blijft het droog. Zo moet dat zijn hé. Met andere woorden: uitstekend weer om te lopen. Veel zuurstof in de lucht en toch droog gebleven. De eerste kilometerkes wat last gehad van pijn in de milt, maar eenmaal opgewarmd begon de pastaschotel te werken en kon ik het kopgroepje redelijk goed volgen. Jochei. Tging bijna vanzelf. Eenmaal het bos voorbij zelfs een tandje bijgestoken. En dat had ik beter niet gedaan. Serieus op mijn tanden moeten bijten om dat tempo tot het einde vol te houden en kramp in mijn kuiten toen ik thuiskwam. Maar we hebben er weer van genoten. 10km bij op de kilometerteller die hiermee op 1085km komt te staan.
9.8km gelopen in 1 uurke tijd. Op't gemakske dus. En amaai, t'was van moeten. Na 600m stond ik eerst alweer thuis voor een sanitaire stop. Daarna vertrokken voor de grote toer en kwas nog niet aan den draai of mijn milt begon te steken. Dapper doorgelopen, maar dat ging niet voorbij. Na 4km sukkelen ging het dan toch ietske beter en kon ik het tempo verhogen van 7 minuten per km naar 6 minuten per km. Rapper ging niet. Nochtans zat de spirit goed, maar de power bleef wat achterwege. Blijven trainen zeker.
T'is er inderdaad niet van gekomen. Alternatief was te aanlokkelijk. In zetel met boekske bij haardvuur. t'kriebelde nochtans. Vandaag staat het in ieder geval op de planning.
Bijna 4 weken aan het revalideren van mijn spierscheur, maar ik denk dat ik nog wel een paar weken voor de boeg heb . Ik voel nog steeds de pijn achteraan mijn rechterbeen. Dus herbeginnen is zeker niet voor morgen. Maandag de wintertoer meegefietst ipv hem te lopen, het is eens iets anders. Al moet ik toch toegeven het heeft ook wel iets, zo eens met de groep meefietsen ipv mee te lopen. Het is in elk geval minder vermoeiend, maar mijn hart kiest uiteindelijk toch voor lopen. Intussen me ook eens op de weegschaal durven stellen, en dat viel behoorlijk mee, slechts +1 kg. Dus op dat gebied zitten we nog vrij goed. Benieuwd hoe het met de conditie zal zijn binnen enkele weken? Maar dat zijn zorgen voor later.
Nog gaan lopen of niet????? Telkens ik naar buiten wil begint het te gieten. Ondertussen teveel gegeten. Doen we het nog of doen we het niet. Ik hou jullie op de hoogte.
Gedaan met lekker niks doen. Gisteravond dan toch de loopschoentjes mogen aantrekken na 14 dagen gedwongen rust. En dan nog in perfecte weersomstandigheden. De eerste kilometertjes wogen het zwaarst, maar het ging me beter af dan gedacht. Eerste 5 km opt gemakske gelopen maar eenmaal Makkegemse bossen in zicht het tempo wat opgedreven. Niet moeilijk als je weet dat het daar eerder bergaf en windachter is. Maar, Spirit is power, dus eenmaal het beter begon te gaan telkens het tempo wat opgedreven en volgehouden tot het laatste moment. Jaja, we gaan er weer voor. Het kriebelt weer. En als het kriebelt moet je ????? Maar genoeg hierover of mijn fietsmaatje wordt groen van jaloezie. Patrick, ik duim dat die blessuretijd vlug voorbij is. Kunnen we weer samen lopen ipv samen drinken.
Zoals jullie waarschijnlijk al hadden opgemerkt, ben ik er eventjes van tussenuit geweest. Na de 13de succesvolle scheldevallei jogging ietwat beneveld thuisgekomen (ik zal het nooit leren). Vlug volgde de ontnuchtering toen bleek dat dochterkelief ziek was. Met een adem die naar Ename rook (stonk) richting spoed vertrokken waar we te horen kregen dat we er eventjes mochten blijven. Vandaag, maandag, 10 dagen en een operatie later eervol onstlag gekregen wegens goed gedrag. Joepi. Ze zullen ons daar missen op de kinderafdeling. Moeder en dochter hebben daar de gang soms wel behoorlijk onveilig gemaakt. We moesten onze training toch onderhouden hé.
Van lopen is er dus niks meer in huis gekomen. In totaal 8 km in 14 dagen op het palmares staan. Dat zal afzien worden deze avond (als ik al een thuiswacht vind).
Na mijn halve marathon op 1 september in Evergem had ik last van een paar stramme spieren. Ik dacht dat dit wel na enkele dagen zou verdwijnen. Maar helaas was dit niet het geval. De pijn bleef, uiteindelijk dan maar een dokter opgezocht. Het verdikt was hard, een spierscheur in mijn rechterbeen. Meteen ook het einde van mijn seizoen, want mijn loopschoenen mogen een aantal weken in de kast. Ik had nog zo graag een mooi orgelpunt achter mijn seizoen gezet, maar dat mag ik dus vergeten. Evergem was dus mijn laatste wedstrijd dit jaar. Ik kan dus over enkele weken (hopelijk) aan de voorbereiding beginnen van volgend jaar. Maarja, er zullen wel ergere dingen in het leven zijn zeker. Het zal me toch heel zwaar vallen om er enkele weken noodgedwongen de brui aan te geven.
305 deelnemers kwamen uiteindelijk een borstnummer afhalen op onze jogging. De weersomstandigheden waren gisteren ideaal, droog en de juiste temperatuur. De eerste wedstrijden waren zoals steeds voorbehouden aan de kinderen, ze liepen zich de ziel uit het lichaam om toch maar met die mooie bekers naar huis te kunnen gaan. En voor iedereen was er achteraf een goed gevulde zak met snoep. Om 19u00 was er dan onze scheldevallei jogging. Heel wat plaatselijke atleten voor 1 dag stonden eveneens aan de start van onze jogging. De ene ging voor de overwinning terwijl de grootste groep uiteindelijk deel nam voor de fun. Achteraf was er uiteraard de afterparty waarbij de Ename alweer overvloedig stroomde. Ja voor sommigen een beetje te overvloedig...... En zo werd het 3 uur in de morgen, en de laatste atleten keerden moe en voldaan naar huis. En voor ons begon dan nog de opkuis van de zaal, met 4 (Ann, Caroline Patrick en ondergetekende) dapperen en vol goede moet waren we nog anderhalf uur zoet met de opkuis van de afterparty. Moe en tevreden konden we uiteindelijk om half vijf de deur sluiten. Ik wil langs deze weg ook iedereen bedanken voor het welslagen van onze organisatie. Afspraak op 19 september 2008 voor de volgende editie.
Eindelijk vrijdag 14 september. Vanavond is er dus onze 13de scheldevalleijogging in Melsen. We zijn er klaar voor, alles is tot in de details uitgewerkt en de zon zal volgens de weerbeelden van deze morgen van de partij zijn. De voorspelde regen voor vanavond komt er dus gelukkig niet. We wensen jullie een fijne wedstrijd toe, en graag tot vanavond.
Vrijdag is het zover, dan staat onze 13de scheldevalleijogging op het programma. Na maanden van voorbereiding is alles in kannen en kruiken. De promotiecampagne zit erop, er zijn ongeveer 3000 flyers op joggings in de streek aan de man gebracht, 1500 reclameboekjes werden in Vurste, Melsen en Schelderode gepost en 1000 emails werden er verstuurd. De prijzen liggen op de joggers te wachten, de tombolaprijzen wachten op een winnaar. Vorig jaar mochten we niet minder dan 364 deelnemers ontvangen op onze jogging. We hopen dit aantal dit jaar terug te evenaren. De zon heeft belooft weer van de partij te zijn, de eerste voorspellingen gaan alvast in die richting voor vrijdag.
Toch nog alles eventjes op een rijtje zetten voor vrijdag:
Kinderjogging vanaf 18u30, 500m tot 8 jaar. 800m tot 12 jaar. Inschrijving 2
Scheldevalleijogging vanaf 19u00. 3.7km, 6.9km, 10.1km en 13.3km Inschrijving 5 Alle formaliteiten parochiezaal Melsen, Kerkwegel 25 Melsen. Inschrijving vanaf 17u30.
Jaja, ik leef nog. En hoe. Deze namiddag nog een poging gedaan om de kilometerteller te doen stijgen. Alle moed bijeen geraapt en in de pletsende regen van start gegaan. Twas toen of nooit. Misschien wel laatste keer dat ik ons zomertoertje gelopen heb dit jaar. En ik werd beloond. Na een paar kilometertjes kwam het zonnetje erdoor. In totaal 12 kilometer aan een gemiddelde snelheid van 10km/uur. Tging dus bijlange nie vanzelfs. Nog meer afgezien dan maandagavond. Aan niemand zeggen, maar na km 7 heb ik 200m gewandeld. Lang geleden. Daarna mij gelukkig direkt herpakt.
Op zaterdag 1 september zou ik dus na vele jaren nog eens een halve marathon lopen. Evergem was daarvoor de place to be. Ik had vooraf heel wat km. getraind, maar eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik stond. Ik had mezelf toch maar een doel voorop gesteld, eindigen rond de 1u40min. Het weer had ik al aan mijn zijde, 20 graden, lichte wind, kortom ideaal loopweer. De opwarming zegt me altijd hoe de wedstrijd gaat verlopen. Maar dit keer wou mijn lichaam blijkbaar geen indictie geven. ???? Gelukkig had ik ook nog een geheim wapen achter de deur staan, een even gemotiveerde fietster als ikzelf. Om 15u precies klonk het startschot over Evergem. Wij weg voor 21.100km. De eerste kilometers vlogen voorbij, mijn beoogde doel leek me een fluitje van een cent te worden. 4min 40sec per km werden moeiteloos gehaald, temeer ik in een groepje terecht kwam die perfect mijn tempo liep. Gesteund door Caroline werden de eerste 11 km zonder problemen afgehaspeld. Maar tot aan de aankomst is het dan nog 10km......lange kilometers. Tot aan kp 13 kon ik nog steeds het tempo van het groepje moeiteloos volgen. Maar dan begonnen de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op te steken. Het groepje volgen leek plots niet meer zo evident, gelukkig moest 1 voor 1 de groep lossen, een extra motivatie voor mij om nog even door te gaan. En ik was er nog altijd bij, bij dat groepje. Al werd het meter na meter lastiger om te volgen. Toen er uiteindelijk maar een zestal atleten meer overbleven, voelde ik dat ik het volgende slachtoffer was. Na 17 km was mijn licht uit, hoe goed Caroline ook haar best deed om mij toch maar bij dit groepje te handhaven, meter per meter liepen ze van mij weg. Mijn droom spatte daar uit elkaar, 1u40 was plots veraf. Maar de aankomst kwam aan de andere kant ook steeds dichter en dichter. Gelukkig vond ik daar plots ook weer mijn tweede adem. Op karakter dan maar gelopen tot het einde, en wat hebben we daar nog afgezien, het was heel diep gaan. De aankomst bereikt na 1u 38min 18sec. Ongelofelijk, mijn doel bereikt, na bloed zweet en tranen. Uiteindelijk werd ik 194ste op 425 deelnemers. Christian bereikte de eindstreep na 1u 43min 45sec, en werd daarmee 253ste. De come-back is een feit. Bedankt aan iedereen die me bij die ondeneming heeft gesteund, ik zou het absoluut niet alleen gekund hebben.
Gisteren opnieuw met veel plezier gaan lopen. Van dat herstelloopje gepland op zondag was er niet veel in huis gekomen. Vroeg vertrokken richting scoutslokaal want yoepi, ik mocht nog een keer de aanwezigheden aantekenen vermits onze voorzitter er nie kon zijn. Altijd leuk om de vele lopers bij naam te leren kennen. Met een 40tal gingen we uiteindelijk van start. Eerste kilometertje samen aan 8km per uur, daarna elk ons eigen weg. De spirit was goed, de beentjes waren goed dus besloot ik met het kopgroepje mee te lopen. En ik heb het me niet beklaagd. Kuiten gevolgd van Luc, Koen en Marc D. (waarschijnlijk daarom dat de kmters voorbijvlogen) en met Roger en Thierry in het kielzog. Uiteindelijk nog een km of 10 gelopen aan een snelheid rond de 11.5 km per uur. Da laatste kilometertje was er natuurlijk zoals altijd teveel aan. Heuveltje op. En dat bleef maar stijgen. Gelukkig trok Thierry me mee naar de finish. Merci Thierry. Normaalgezien staan er morgen nog een paar kilometertjes op het programma. Zaterdag halve marathon. Die fiets ik mee ipv lopen, als privé buddy van Patrick. Iemand moet toch die gellekes meesleuren hé. 21km is toch niet aan mij besteed. Ik ben al blij dat ik de 16km blessuurloos kan lopen.
Het lidgeld voor 2016 bedraagt 30€. Storten kan op rek. nr. BE83 8904 6402 7015
Over mijzelf
Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Melsen (Belgie) en mijn beroep is Technicus.
Ik ben geboren op 02/04/1966 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en alles wat erbij komt kijken.
Alternatief was te aanlokkelijk. In zetel met boekske bij haardvuur. t'kriebelde nochtans. Vandaag staat het in ieder geval op de planning. "Sad"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
Op zaterdag 1 september zou ik dus na vele jaren nog eens een halve marathon lopen. Evergem was daarvoor de place to be. Ik had vooraf heel wat km. getraind, maar eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik stond. Ik had mezelf toch maar een doel voorop gesteld, eindigen rond de 1u40min. Het weer had ik al aan mijn zijde, 20 graden, lichte wind, kortom ideaal loopweer. De opwarming zegt me altijd hoe de wedstrijd gaat verlopen. Maar dit keer wou mijn lichaam blijkbaar geen indictie geven. ???? Gelukkig had ik ook nog een geheim wapen achter de deur staan, een even gemotiveerde fietster als ikzelf. Om 15u precies klonk het startschot over Evergem. Wij weg voor 21.100km. De eerste kilometers vlogen voorbij, mijn beoogde doel leek me een fluitje van een cent te worden. 4min 40sec per km werden moeiteloos gehaald, temeer ik in een groepje terecht kwam die perfect mijn tempo liep. Gesteund door Caroline werden de eerste 11 km zonder problemen afgehaspeld. Maar tot aan de aankomst is het dan nog 10km......lange kilometers. Tot aan kp 13 kon ik nog steeds het tempo van het groepje moeiteloos volgen. Maar dan begonnen de eerste vermoeidheidsverschijnselen de kop op te steken. Het groepje volgen leek plots niet meer zo evident, gelukkig moest 1 voor 1 de groep lossen, een extra motivatie voor mij om nog even door te gaan. En ik was er nog altijd bij, bij dat groepje. Al werd het meter na meter lastiger om te volgen. Toen er uiteindelijk maar een zestal atleten meer overbleven, voelde ik dat ik het volgende slachtoffer was. Na 17 km was mijn licht uit, hoe goed Caroline ook haar best deed om mij toch maar bij dit groepje te handhaven, meter per meter liepen ze van mij weg. Mijn droom spatte daar uit elkaar, 1u40 was plots veraf. Maar de aankomst kwam aan de andere kant ook steeds dichter en dichter. Gelukkig vond ik daar plots ook weer mijn tweede adem. Op karakter dan maar gelopen tot het einde, en wat hebben we daar nog afgezien, het was heel diep gaan. De aankomst bereikt na 1u 38min 18sec. Ongelofelijk, mijn doel bereikt, na bloed zweet en tranen. Uiteindelijk werd ik 194ste op 425 deelnemers. Christian bereikte de eindstreep na 1u 43min 45sec, en werd daarmee 253ste. De come-back is een feit. Bedankt aan iedereen die me bij die ondeneming heeft gesteund, ik zou het absoluut niet alleen gekund hebben.
