Nu wil mijn baasje regelmatig met mij gaan wandelen, maar nu zegt ie dat ik loofs ben en dat ik de mannenhondjes op onze weg alleen maar zou opjutten. Ikke? de onschuld zelve??
Dus blijven we voorlopig maar thuis.
Maar verleden week was het ook plezant thuis. Er waren mensen voor een babbelknoei. Je kent dat wel: er wordt gebabbeld en er wordt met eten geknoeid. Mijn vriendinnetje Jennifer was er ook. Ze wilde met mij spelen, maar ik had natuurlijk alleen oog en kwijl voor de knoei die af en toe mijn richting uit kwam. De mensjes weerstaan immers niet aan mijn hypnotiserende hondenblik, en zo krijg ik mijn buikje vol. .
Twee foto's:
Zolang er geen eten te snuffelen valt, wil ik wel spelen, natuurlijk!
Mijn lange tong is toch nog niet lang genoeg om aan de tafel te geraken.
mijn baasje is al twee dagen met mij wandelen geweest. Benieuwd hoe lang hij dit volhoudt.
Zondagmorgen een lange wandeling gemaakt samen met mijn vriendinnetje Jennifer en haar mammie en pappie. We zijn bij hun in de buurt gaan wandelen door de velden en de weiden. Het was heel leuk, met vele bruggetjes om de zompige stukken te kunnen oversteken. Gelukkig heb ik geen schrik op bruggetjes. Zelfs de wildpoortjes waren geen probleem, al waren de driehoekige exemplaren soms toch wat moeilijk voor mij. Gelukkig ben ik nog niet zo stram en stijf als mijn baasje . En soms liep ik er gewoon onder door. (ik kan mij klein maken als het moet ).
Hieronder een foto van mij en mijn vriendinnetje. Je ziet dat ik goed ben ingesnoerd. Mijn baasje is wat bang om alleen de halti te gebruiken. Maar ik ben nochtans heel braaf. Het enige wat ik gedaan heb, is een damewandelaarster een lekkere lebber op de snoet en een jas vol kwijl gegeven bij het voorbijwandelen. Jenni kan mij toch niet houden... .
En maandag zijn baasje en ik bij ons thuis een kleine wandeling gaan maken, gewoon effe het blokje om. Was ook leuk, maar veel te kort
Na de nieuwe boiler room die ik moet bewaken, hebben de baasjes ook een nieuwe keuken besteld. Mijn groot baasje is daar een hele tijd mee bezig geweest om alle glijdingen van water en stroom (water en stroom is toch hetzelfde ? ) aan te passen en te verleggen.
Nu moet ik de nieuwe keuken dus ook nog bewaken. Een puppy heeft een zwaar leven.
Hier zie je mij op patrouille tussen al de nieuwe spullen.
Hier zie je mij in bewakingsmodus. Niemand kan er langs zonder mij wakker te maken
de afgelopen weken is het hier in huis van mijn baasjes wat druk geweest. Drie vriendjes zijn de hele week hier geweest om een zonneboiler te installeren en een gasketel. Ik weet niet wat dat is, maar het was wel plezant, al die aandacht voor mij tussen de werken door.
Minder plezant was dat mijn vriendjes eerst mijn eigen huisje hebben moeten afbreken, want de buizen moesten er door. Maar ondertussen is dat weer helemaal in orde en kan ik rustig terug in mijn eigen huisje slapen.
De veranda werd nu omgedoopt tot Boiler Room en natuurlijk moet ik die boiler bewaken.
vandaag wat rondgedwarreld in de sneeuw. Baasje wilde actiefoto's, maar natuurlijk ben ik veel te snel voor zijn camera. Daarom vooral wat "stillevens"
mijn baasjes zijn dit weekend naar mijn vriendjes met de sledes gaan kijken. Het sneeuwde wel, maar er was toch niet genoeg sneeuw om de slee te gebruiken, dus liep alles op wieltjes. Hieronder enkele foto's. Het aantal puppies was dit jaar veel minder dan andere jaren. Tenminste: die indruk hadden mijn baasjes.
Mijn baasjes zijn gisteren naar Tante Monique en Ome Filip geweest om de nieuwe puppies te bekijken. Ze zijn terug gekomen met deze foto van twee puppies die knusjes liggen te slapen.
Mijn baasje heeft ze wel al klaar, maar jullie moeten nog een maandje geduld hebben, of toch tenminste tot de baasjes hun kaart naar hun vrienden en familie verstuurd hebben en ze ongeveer allemaal zijn aangekomen. Dan pas verschijnt ze op hier op de blog.
Ikzelf sta er natuurlijk ook op.
Alhoewel ik niet goed weet wat ik van die kaart moet denken....
Om het wachten wat draaglijk te maken, hieronder enkele kaarten van vorige jaren....
verleden weekend ben ik op bezoek geweest bij mijn verre vriendje Killian. Het was onze eerste keer dat we samen mochten spelen.
Ik wist niet dat er grotere hondjes zijn dan ikke zelf, of dat er hondjes zijn die nog actiever zijn dan ikke
Eerst was ik wat onder de indruk van die stoere, slanke, grote verschijning en zijn wilde kuren, maar bij het naar huis gaan, had ik dat donkere beest toch al wat getemd, dankzij mijn natuurlijke charme .
We mochten in de tuin spelen, en ik heb ook een - zij het wat ongewilde - duik genomen in de vijver. De vijver wordt binnenkort gedempt, maar ik heb toch effe de diepte van het aanwezige regenwater getest. Wij, Leo's, laten ons niet afschrikken door wat water.
Enfin, hieronder wat foto's van mijzelf en deze stoere bink.
mijn baasje heeft een foto gemaakt van mijn laatste knuffeltje. Dit is er eentje van na de gezichtscorrectie. Knuffeltje heeft een oogje minder. Ikke wat onvoorzichtig geweest. Arm beestje.
Het is hier wat rustig op deze blog. Dat komt omdat mijn baasjes het zo druk hebben hier in huis. Ze hebben dus weinig tijd om mijn teksten op de compjoeter te zetten, want mijn pootjes zijn te dik om die zelf in te tikken.
Bij al deze werken die er nu bezig zijn, hou ik natuurlijk persoonlijk een strikte supervieze. Niets blijft ongecontroleerd. J
Ik heb van mijn vriendinnetje Jennifer weer een knuffel gekregen. Weer een zeehondje, een grijze deze keer. Hij is door mij al goed bewerkt en baasje heeft al een gezichtscorrectie moeten uitvoeren met naald en draad, maar zonder ambeestezzie zoals mijn baasje dat noemt. Maar nu is het zeehondje weer ok. Het heeft wel nog geen naam: suggesties?? Een dikke bereklauw van Jazzie.
ik ben juist terug van een weekje vakantie aan de Moezel en de Rijn. Mijn baasjes mochten ook mee, ik wilde ze niet zomaar alleen thuis achterlaten.
Mijn baasjes hebben een speciale, frituristische manier van reizen. Een beetje zoals ik ook al op TV gezien heb bij Scotty, beam me up: Ze hebben een grote metalen bak. De baasjes zetten zich vooraan en ik mag achter in de bak gaan zitten. Deurtje dicht en als ik wakker wordt, zijn we aangekomen. Fantastisch toch!!
Overal stal ik de show. Iedereen wilde mij op de foto: Texassers, Japanners, Ollanders, Duitsers. De mensen gaan op reis om kastelen en de Moezel te bezoeken en dan hebben ze alleen aandacht voor mij. Ik vond dat wel leuk. Ik heb dus vele vriendjes gemaakt en misschien staat ik wel ergens op de Feestbroek van een Japanner of Texamerikaan.
Ook de tante van het vakantiehuisje was gek van mij. Ze heeft een zwak voor Leo's en dat kwam mij goed uit...Ikke veel snoepjes gekregen.
De reis was leuk, maar ook erreg vermoeiend, zo elke dag mijn baasjes bezig houden. Hieronder enkele foto's.
Ikke in ons vakantiehuisje.
Ikke en mijn baasjes aan het ontbijt.
Baasje noemt dit een kasteel, ik zie alleen een hoop stenen...
Mijn baasje en ikke aan een drinkbak. Is dat rare beest familie van mij?
Mijn openbaar toilet. Mooi Hè!
Kasteel Rheinfels in Sankt Goar aan de Rijn, vlakbij de Lorelai.
Ikke en mijn baasje.
Baasje, waar is die boot?
Elke avond was/werd ik uitgeteld.
Mensen die met hun Leo('s) op vakantie willen aan de Moezel. Hier beneden het adres waar wij echt welkom zijn.
Terwijl mijn baasjes drie dagen in Amsterdam hebben verbleven, ben ik op bezoek geweest bij Tante Monique en Ome Filip. Back to my roots.
Het was er heel leuk, mijn spierenpootjes doen nog pijn bij het lopen van al dat ravotten. En ik ben natuurlijk nog altijd niet bijgeslapen. Dat duurt nog enkele dagen.
Mijn baasjes kunnen vandaag dan ook redelijk goed uitrusten van het tripje naar Amsterdam.
gisteren ben ik met mijn baasjes naar tante en ome Smartie geweest.
Mijn baasjes waren uitgenodigd op een babbegloei en ik mocht mee om met Chican, Geena en zus Java te spelen.
Mijn baasjes vonden het heel leuk en de babbegloeier van dienst heeft heel goed zijn werk gedaan, zeiden mijn baasjes. . Zelf mocht ik alleen brokken eten . zoals je op de foto's zal zien.
Zussie Java was echter niet in stemming om familiebezoek te ontvangen . Maar niet getreurd, volgende keer lukt het wel met mijn zussie
gisteren is er een voorwerp van de kleine mensjes van de buren in mijn tertotium geland. Mijn baasjes noemden dat een vliegtuigje. Ik ken dat niet, ik heb er alleen een vleugel van afgeknabbeld en ook de rest van het vliegtuigje bewerkt met mijn puppietanden.
Baasje heeft de overschot teruggebracht. De grote mensen van de buren zeiden dat de kleine mensjes het vliegtuigje maar niet in de richting van mijn tertotium hadden moeten gooien, maar die kleine mensjes waren niet echt blij met mijn kunstige bewerking van hun speelgoed.
Baasje heeft helaas geen foto van gemaakt als herinnering aan mijn kunstproject. Maar vandaag hebben ze de piloot teruggevonden van het vliegtuigje. Mijn baasjes durven die piloot echter niet meer terug naar de buren te brengen. Dus voor de kleine mensjes zal de piloot voor altijd M.I.A. blijven. Tenzij zij deze blog lezen....
Hieronder de piloot na mijn kunstige bewerking....
.
.
) aan te passen en te verleggen.
