Wegens omstandigheden is Jazzie drie dagen op logement bij de fokker geweest. Terug naar het roedel en lekker spelen en ravotten met de broertjes, zusjes, neven, nichten, mamas en papas van het roedel.
Maar blijkbaar heeft dat spelen toch zijn tol geëist. Gisterenavond heeft ons beestje de hele avond geslapen in de living en bij het naar bed strompelen had zij duidelijk last van haar spieren. En ook deze morgen is het beestje nog altijd niet hersteld van zijn avonturen en beperken de activiteiten zich tot slapen en geeuwen.
Ocharme, ons beestje is zo een explosieve levenswijze duidelijk niet meer gewoon en heeft zich blijkbaar te goed aangepast aan onze luie lome levenwijze.
Zondag was het stamboomuitreiking in Kortessem. Al de doggies van het J-jaar van onze fokker waren uitgenodigd en er waren er een heel pak aanwezig. 24 van de 31 volgens hun website. En ook nog een stuk of wat andere leos en hondjes van andere merken: allemaal present voor een wandeling, gevolgd door drank en taart in de kantine van de manege in Kortessem.
De enthousiaste leos waren in het begin natuurlijk niet te houden bij het zien van zoveel vriendjes. Na de nodige (weder)kennismakingsnuffels tussen de hondjes en knuffels tussen de baasjes, werd er begonnen aan de wandeling. Het parcours was nogal modderig met grote plassen, maar de honden lieten het zich niet aan hun hart komen (wel aan de poten en de vacht). De baasjes ook niet: als je een leo hebt, moet je niet vies zijn van een kwak modder meer of minder, zowel buitenshuis als binnenshuis.
De kinderen amuseerden zich ook en soms bleef een laars in de modder steken of waren de laarsjes niet hoog genoeg voor de waterplassen: sop sop Als je kleine kinderen hebt, moet je blijkbaar ook niet vies zijn van een kwak modder meer of minder, zowel buitenshuis als binnenshuis.
De wandeling werd toch wat ingekort vermoed ik, want na een tijdje werd er rechtsomkeer gemaakt: toch te veel moös (voor de baasjes ). Op een afgeschoren maïsveld werden de j-nesten apart gefotografeerd. Ondertussen amuseerden sommige leos zich met het uittrekken van de maïswortels op het veld. Als alle leos zouden meedoen, zouden ze klus wel klaren tegen de tijd dat het donker wordt.
Terug aan de kantine aangekomen werden de modderschoenen wat afgeschuurd en was het hoog tijd voor een drankje met taart. Het was blijkbaar geen probleem dat al onze doggies met de vuile poten naar binnen kwamen: ik ken zelfs hondenscholen waar de honden niet in de kantine mogen en onder de pauze moeten buiten blijven. Hier mocht het dus wel. Maar ja, als je paarden (in de kantine?? ) gewend bent, is een meute kleine ponys geen probleem.
De drank deed deugd, de vlaai was lekker, de accommodatie was aangepast aan de noden van ons en onze honden en het gezelschap was aangenaam: wat wil een mens nog meer .
Met dank aan Christophe en Juf Heidi voor de fotos, en Monique en Filip en de manege voor de organisatie en de vlaai.
) 
