het is al weer lang geleden en er is ondertussen toch wel wat gebeurd.
Veertien
dagen geleden zijn mijn baasjes met mijn vriendinnetje J en haar mammie en pappie naar de Franse en Belgische kust
geweest en ook naar Plopsaland. Ik had Plopsaland ook wel leuk gevonden, maar ik mocht toch niet mee. Ik ben nog veel te klein voor al die rollercoasters, zeggen mijn baasjes. Zij logeerden drie nachten in Le Bizet en ik mocht al die tijd
terug op logement bij Tante Monique en Ome Filip. Leuk. Deze keer ben ik ook heel braaf geweest.
Tante Monique en Ome Filip hadden ook
minder leuk nieuws. Zij stoppen met hun kennelactiviteiten. Door de ziekte van Ome Filip is het helaas niet meer mogelijk. Mijn baasjes zagen het al een tijdje aankomen. Ik had het niet in de gaten, maar natuurlijk wens ik, en ook mijn baasjes, hen het allerbeste voor de toekomst. Ik zal hen zeker nog eens af en toe gaan bezoeken. Beloofd!
En daarna is mijn grote baasje ziek geworden. Hij is trouwens nog altijd ziek. De Schot in de zaak van de keukenmuren is dus nog altijd niet gekomen . Nog een lopende meter te gaan, met veel uitzaagwerk voor stopcontacten en kasten. Nog veel werk voor een klein stukje, maar dat gaat dus pas gebeuren als baasje terug zo gezond is als ikke (jonge hond ).
Zelf ben ik de opgewektheid zelve. Altijd aandacht vragen (als ik niet slaap ) Mijn zieke baasje wakker maken als ie ligt te snurken op de zetel, is mijn specialiteit. Ja, wat wil je. Als ik door zijn gesnurk zelf niet kan slapen, moet ik hem wakker maken
Zo, en nu ga ik mijn baasje opnieuw wakker maken, hij is er weer een snurkconcert van aan het maken, en dat mag ik niet laten gebeuren.