Mijn baasjes hebben het blijkbaar wat druk te laatste tijd om zich mijn blog bezig te houden. Daarom dat ikzelf maar mijn beste berepoot voor zet. Hierbij een zelfportretje van mij en mijn lievelingsknook.
Groeten Jazzie.
Zoals altijd ben ik de braafheid zelve: alles wat vast genoeg zit, laat ik immers met rust. De rest is minder veilig. Verleden week heb ik zelfs de regenpijp aan het terras - 10 cm doormeter en toch bijna 4 meter lang - even naar mijn grasveld gesleept. Maar wat wil je: ze zat niet vast genoeg....en ik moet mijn nekspieren toch trainen.....
Nog altijd de groeten en nu ook een stevige berenklauw van Jazzie....
