mijn baasje heeft een foto gemaakt van mijn laatste knuffeltje. Dit is er eentje van na de gezichtscorrectie. Knuffeltje heeft een oogje minder. Ikke wat onvoorzichtig geweest. Arm beestje.
Het is hier wat rustig op deze blog. Dat komt omdat mijn baasjes het zo druk hebben hier in huis. Ze hebben dus weinig tijd om mijn teksten op de compjoeter te zetten, want mijn pootjes zijn te dik om die zelf in te tikken.
Bij al deze werken die er nu bezig zijn, hou ik natuurlijk persoonlijk een strikte supervieze. Niets blijft ongecontroleerd. J
Ik heb van mijn vriendinnetje Jennifer weer een knuffel gekregen. Weer een zeehondje, een grijze deze keer. Hij is door mij al goed bewerkt en baasje heeft al een gezichtscorrectie moeten uitvoeren met naald en draad, maar zonder ambeestezzie zoals mijn baasje dat noemt. Maar nu is het zeehondje weer ok. Het heeft wel nog geen naam: suggesties?? Een dikke bereklauw van Jazzie.
ik ben juist terug van een weekje vakantie aan de Moezel en de Rijn. Mijn baasjes mochten ook mee, ik wilde ze niet zomaar alleen thuis achterlaten.
Mijn baasjes hebben een speciale, frituristische manier van reizen. Een beetje zoals ik ook al op TV gezien heb bij Scotty, beam me up: Ze hebben een grote metalen bak. De baasjes zetten zich vooraan en ik mag achter in de bak gaan zitten. Deurtje dicht en als ik wakker wordt, zijn we aangekomen. Fantastisch toch!!
Overal stal ik de show. Iedereen wilde mij op de foto: Texassers, Japanners, Ollanders, Duitsers. De mensen gaan op reis om kastelen en de Moezel te bezoeken en dan hebben ze alleen aandacht voor mij. Ik vond dat wel leuk. Ik heb dus vele vriendjes gemaakt en misschien staat ik wel ergens op de Feestbroek van een Japanner of Texamerikaan.
Ook de tante van het vakantiehuisje was gek van mij. Ze heeft een zwak voor Leo's en dat kwam mij goed uit...Ikke veel snoepjes gekregen.
De reis was leuk, maar ook erreg vermoeiend, zo elke dag mijn baasjes bezig houden. Hieronder enkele foto's.
Ikke in ons vakantiehuisje.
Ikke en mijn baasjes aan het ontbijt.
Baasje noemt dit een kasteel, ik zie alleen een hoop stenen...
Mijn baasje en ikke aan een drinkbak. Is dat rare beest familie van mij?
Mijn openbaar toilet. Mooi Hè!
Kasteel Rheinfels in Sankt Goar aan de Rijn, vlakbij de Lorelai.
Ikke en mijn baasje.
Baasje, waar is die boot?
Elke avond was/werd ik uitgeteld.
Mensen die met hun Leo('s) op vakantie willen aan de Moezel. Hier beneden het adres waar wij echt welkom zijn.
Terwijl mijn baasjes drie dagen in Amsterdam hebben verbleven, ben ik op bezoek geweest bij Tante Monique en Ome Filip. Back to my roots.
Het was er heel leuk, mijn spierenpootjes doen nog pijn bij het lopen van al dat ravotten. En ik ben natuurlijk nog altijd niet bijgeslapen. Dat duurt nog enkele dagen.
Mijn baasjes kunnen vandaag dan ook redelijk goed uitrusten van het tripje naar Amsterdam.
gisteren ben ik met mijn baasjes naar tante en ome Smartie geweest.
Mijn baasjes waren uitgenodigd op een babbegloei en ik mocht mee om met Chican, Geena en zus Java te spelen.
Mijn baasjes vonden het heel leuk en de babbegloeier van dienst heeft heel goed zijn werk gedaan, zeiden mijn baasjes. . Zelf mocht ik alleen brokken eten . zoals je op de foto's zal zien.
Zussie Java was echter niet in stemming om familiebezoek te ontvangen . Maar niet getreurd, volgende keer lukt het wel met mijn zussie
gisteren is er een voorwerp van de kleine mensjes van de buren in mijn tertotium geland. Mijn baasjes noemden dat een vliegtuigje. Ik ken dat niet, ik heb er alleen een vleugel van afgeknabbeld en ook de rest van het vliegtuigje bewerkt met mijn puppietanden.
Baasje heeft de overschot teruggebracht. De grote mensen van de buren zeiden dat de kleine mensjes het vliegtuigje maar niet in de richting van mijn tertotium hadden moeten gooien, maar die kleine mensjes waren niet echt blij met mijn kunstige bewerking van hun speelgoed.
Baasje heeft helaas geen foto van gemaakt als herinnering aan mijn kunstproject. Maar vandaag hebben ze de piloot teruggevonden van het vliegtuigje. Mijn baasjes durven die piloot echter niet meer terug naar de buren te brengen. Dus voor de kleine mensjes zal de piloot voor altijd M.I.A. blijven. Tenzij zij deze blog lezen....
Hieronder de piloot na mijn kunstige bewerking....
Hier bij mijn baasjes valt weinig nieuws te rapen. Het leven gaat zijn gewone gang: eten en drinken krijgen, slapen, een natje en een droogje doen buiten op de wei. En tussendoor de baasjes plagen en wakker maken als ze op de divan liggen te soezen en af en toe groot baasje achter de basketbal aan laten hollen. Dat vindt hij leuk
Doei.
Jazzie.
PS: Oh ja, dat hondenweer van de laatste dagen deert mij niet, dat noemen ze niet voor niets "hondenweer".
vandaag zijn de baasjes met mij gaan wandelen in de bossen van Koersel. Deze wandeling werd georganiseerd door de Smartdoggies, Heidi en Patrick, van de gelijknamige hondenschool in Lummen.
Het was heel leuk: weer oude bekenden gezien (mijn zussie Java bijv.) en nieuwe vriendjes gemaakt....
Hieronder enkele foto's.
Zou het die kant op zijn???
Hossen door de bossen.
Baasje en ikzelf
Mijn nieuwe vriendje Bono
Voor de mensen die deze blog volgen en zijn meegeweest: de rest van de foto's staat:
Jazzie denkt dat ze terug fit is na haar verblijf bij Tante Monique en Ome Filip. Maar ik heb mijn twijfels. Haar nieuwe speeltje, Wallie, een cadeautje van Jennifer, heeft haar immers bij het worstelen verslagen, en dat gebeurt niet zo dikwijls....
ja, ik ben weer terug uitgerust van mijn avonturen bij Tante Monique en Ome Filip.
Mijn buit van deze morgen:
1. één - helaas lege - kartonnen taartendoos. 2. één halve suikerwafel . Ja wat wil je, mijn baasjes gaan blijkbaar wat te nonchalant om met eten. Ze gooien veel te veel weg, ik moét dat opruimen, ook al ligt het op tafel. Geen verspilling bij deze meid. En mijn baasje maar zoeken naar zijn wafel , maar weggegooid is weggegooid.
Jazzie.
PS. Volgende keer moet ik wel niet vergeten om ook de verpakking weg te moffelen....
gesorteerd en wat doosjes met schroeven opgeruimd.
.
. zoals je op de foto's zal zien.
<
. Ja wat wil je, mijn baasjes gaan blijkbaar wat te nonchalant om met eten. Ze gooien veel te veel weg, ik moét dat opruimen, ook al ligt het op tafel. Geen verspilling bij deze meid.
, maar weggegooid is weggegooid. 
