vandaag zijn de baasjes met mij gaan wandelen in de bossen van Koersel. Deze wandeling werd georganiseerd door de Smartdoggies, Heidi en Patrick, van de gelijknamige hondenschool in Lummen.
Het was heel leuk: weer oude bekenden gezien (mijn zussie Java bijv.) en nieuwe vriendjes gemaakt....
Hieronder enkele foto's.
Zou het die kant op zijn???
Hossen door de bossen.
Baasje en ikzelf
Mijn nieuwe vriendje Bono
Voor de mensen die deze blog volgen en zijn meegeweest: de rest van de foto's staat:
Jazzie denkt dat ze terug fit is na haar verblijf bij Tante Monique en Ome Filip. Maar ik heb mijn twijfels. Haar nieuwe speeltje, Wallie, een cadeautje van Jennifer, heeft haar immers bij het worstelen verslagen, en dat gebeurt niet zo dikwijls....
ja, ik ben weer terug uitgerust van mijn avonturen bij Tante Monique en Ome Filip.
Mijn buit van deze morgen:
1. één - helaas lege - kartonnen taartendoos. 2. één halve suikerwafel . Ja wat wil je, mijn baasjes gaan blijkbaar wat te nonchalant om met eten. Ze gooien veel te veel weg, ik moét dat opruimen, ook al ligt het op tafel. Geen verspilling bij deze meid. En mijn baasje maar zoeken naar zijn wafel , maar weggegooid is weggegooid.
Jazzie.
PS. Volgende keer moet ik wel niet vergeten om ook de verpakking weg te moffelen....
Zeer tot onze grote verbazing is Teigetje nog altijd alive and kicking. Meestal wordt zo een beestje door ons beestje na enkele dagen deskundig opengereten en gedissecteerd.
Deze keer echter niet. Teigetje leeft nog, alleen zijn snorharen zijn een beetje geminderd. De rest zit er nog allemaal op en aan.
Omwille van de milieunormen mag ik hier geen verdere woorden aan vuil maken. Het is daarom dat u best onderstaande kaart leest. Woorden vuil maken is tegenwoordig not done want die terug proper krijgen, kost ons enorm veel geld en is dus ook nog eens superslecht voor het milieu.
Mijn baasjes hebben het blijkbaar wat druk te laatste tijd om zich mijn blog bezig te houden. Daarom dat ikzelf maar mijn beste berepoot voor zet. Hierbij een zelfportretje van mij en mijn lievelingsknook.
Groeten Jazzie.
Zoals altijd ben ik de braafheid zelve: alles wat vast genoeg zit, laat ik immers met rust. De rest is minder veilig. Verleden week heb ik zelfs de regenpijp aan het terras - 10 cm doormeter en toch bijna 4 meter lang - even naar mijn grasveld gesleept. Maar wat wil je: ze zat niet vast genoeg....en ik moet mijn nekspieren toch trainen.....
Nog altijd de groeten en nu ook een stevige berenklauw van Jazzie....
Verleden zondag was de jaarlijkse Hondenwandeling in Bokrijk.
Puppy van verleden jaar is ondertussen een pup geworden (of nog iets meer). En dat heb ik gemerkt bij het foto's maken. Dat gaat niet gemakkelijk als je met één hand een enthousiaste woefer in toom moet houden en met de andere een foto wilt maken.
Vandaar ook de "lage kwaliteit" van de onderstaand beeldmateriaal. Maar sommigen zullen zichzelf of anderen wel herkennen. Vandaar....
Jazzie: een beetje moe maar voldaan en een beetje verdrietig dat het voorbij is.
Terwijl er al tassen, glazen, gieters, stopcontacten van de muur getrokken, tuinlampjes op zonne-energie, houten schotten en noem maar op gesneuveld zijn, was het gisteren de beurt aan de gsm van vrouwtje.
Die ligt altijd op het salontafeltje, netjes in zijn tasje. Ik dacht nog gisterenmorgen, terwijl ik wat anders aan het doen was: ik moet die gsm van het vrouwtje op de tafel (ver genoeg naar het midden ) leggen, want vroeg of laat heeft onze lady hem toch eens te grazen." Natuurlijk vergeet je dat dan door je drukke bezigheden.
Toen ik dan vertrok lag ons hondje op zijn vertrouwde destruction place en ik dacht dat ziet er niet goed uit, wat heeft ze nu weer gepikt?. Ik kwam dichterbij en zag het hoesje van de gsm, een beetje uit elkaar getrokken. Iets verder lag de gsm. Hij zag er nog goed uit, geen beschadiging op het eerste zicht. Eens gauw aangezet, maar helaas, een gedeelte van het scherm was wit, het andere gedeelte nauwelijks zichtbaar. Ik zag nu ook een barst in het glas van het scherm. Een goed half jaar oud en al richting vuilbak. Misschien maar dezelfde aanschaffen, dan hebben we toch wat onderdelen op reserve.
Ondertussen is Jazzie al bijna 3 dagen terug van zijn 8-daagse vakantie bij het roedel van Monique en is zij nog altijd niet echt bekomen. Ze ligt nog altijd het grootste gedeelte van de dag te slapen. En als ze wakker is, dan is dat met muffe ogen
Ze zal zich dus wel weer serieus uitgeleefd hebben tussen de 20+ leo's van Monique en Filip.
Op bepaalde momenten is ze nog te moe om op een dentastick te knabbelen: ocharme!!
- kartonnen taartendoos.
. Ja wat wil je, mijn baasjes gaan blijkbaar wat te nonchalant om met eten. Ze gooien veel te veel weg, ik moét dat opruimen, ook al ligt het op tafel. Geen verspilling bij deze meid.
En mijn baasje maar zoeken naar zijn wafel
, maar weggegooid is weggegooid. 
