Ik geloof dat Daantje power-pap (al zeg ik het zelf) drinkt. Hij meet 59 cm en hij weegt 5kg640.
Hij behoort dus tot de zwaardere en grotere kids. Met borstvoeding is dit gewicht nog geen probleem, want blijkbaar wordt er wel meer aandacht gegeven aan het gewicht van kids.
Alsook volgt hij reeds vlot, lacht hij bewust en vertelt hij al veel.
Hij zou blijkbaar een aantal weken voorop zijn in zijn ontwikkeling. Hij zou pas over een 4-tal weekjes moeten kunnen brabbelen. Nog maar eens het bewijs dat het gemiddelde kind eigenlijk niet bestaat. Maar ik moet bekennen: liever vroeger dan later. Toen de verpleegster van K&G dit zei, glimde ik toch wel van trots. Ik heb wel het advies gekregen om hem vanaf nu af & toe op zijn buikje te leggen. Ik geloof dat hij dit niet zo leuk zal vinden. Guustje vond dit alleszins niet leuk.
Natuurlijk ben ik ook trots op mijn andere kapoen. Hij is echt lief voor zijn broertje. Ik had er voor gevreesd dat hij vreselijk jaloers zou zijn. Misschien komt dit nog wel. Laat ons hopen van niet. Guustje gaat de deur niet uit zonder nog een zoentje of aaike aan broer te hebben gegeven. SMELT.
Er is ook nog een 3e man in mijn leven en hij verdient ook een pluim en vermelding op deze blog.
Het is niet alleen de verdienste van mezelf (alias mama) dat we 2 flinke zonen hebben. Ook Filip (alias papa en lieve man) levert zijn bijdrage.
Daan heeft er al zijn eerste reisje op zitten . We zijn tante Sally & nonkel Stefaan achterna geweest in de Ardennen.
Het weer was wel wisselvallig, maar of dat we nu thuis zaten of in de Ardennen, dit zou niks aan het weer veranderen, hoor.
Er zijn best wel mooie momenten geweest, maar telkens we aan het wandelen waren, vonden de weergoden het grappig om een regenbui over ons heen te laten vallen. We zijn een paar keer goed nat geweest. Daantje en Guustje niet, want zij zaten lekker droog in hun buggy met regenzeil erover. Vooral Daan was er ferm gerust in.
Op reis gaan terwijl Daan nog aan de borst drinkt is toch wel een beetje avontuur.
Ik heb toch wel op enkele rare plaatsen borstvoeding gegeven (ik heb me over mijn twijfels over voeden in het openbaar heengezet - het maagje van Daantje ging toch wel voor). Zo heb ik op een bankje langs het water - ik denk de Semois - in de regen, maar onder een boom en paraplu borstvoeding gegeven. Terwijl ik voor Daantje aan het kijken was en Filip me assisteerde (doekjes, slabbetjes aangeven), hadden we de buggy in tante Sally haar handen achtergelaten. Dit was echter buiten Guustje gerekend. Het zinde hem niet dat mama & papa weg waren en hij heeft het op een roepen gezet. Filip is dan maar terug gesneld vooraleer de mensen dachten dat hij gekidnapt werd. Of Daantje liet zich horen in een gezellig - AHUM - niet dus - camping cafetaria. Of in de auto terwijl we op een parking staan langs de autostrade.
Het was fijn om er even uit te zijn, maar oost, west, thuis best!
De tijd vliegt! Intussen zijn we reeds 3 weken verder sinds de geboorte van Daantje.
Het is nog wat zoeken naar de juiste draai en routine, maar het is wel leuk om hem erbij te hebben.
Voorlopig is het nog altijd een rustig baasje dat zich laat horen wanneer hij honger heeft. Dan moet het snel gaan.
Ook Guustje is een lieve grote broer. Hem willen vasthouden, het tutje willen geven als Daantje weent, zoentjes geven, ..
Guust is echt groot aan het worden. Op school doet hij het wel goed. Ik dacht dat hij daar rustig was, maar Filip is laatst naar een oudercontact voor nieuwe peuters geweest en blijkbaar bruist hij daar ook van de energie. Maar ze zeiden er ook wel bij dat het een lieve jongen is. Zo kennen we hem, hé. Hij is vriendje met Damir. Enerzijds ben ik blij dat hij het goed kan vinden met een moatje, maar anderzijds proberen ze elkaar wel te overtreffen en om ter actiefst/meest deugniet te zijn en dat is niet zo positief, hé.
De potjestraining wil niet lukken. Met nadruk op wil. We gaan er in het zomerverlof eens echt werk van maken. Het moet toch eens lukken, hé.
Ook zijn woordenschat is al uitgebreid. Sinds gisteren (07/05) kent hij het woordje 'yes' en de bijhorende armbewegingen. Hij past dit woordgebruik ook juist toe. Ik vrees dat er ook nog 'vuile' woorden zullen volgen. Hij pikt toch wel makkelijk dingen op.
We maken nu gebruik van zo'n kids sleep wekker, in de hoop hem langer te doen slapen.
Deze ochtend (08/05) was Guustje wel inventief. Rond 06:10 riep hij dat hij genoeg had geslapen, maar het wekkertje staat op 06:25. Hij had er niks beter op gevonden om het wekkertje af te leggen. Guust en elektronica gaan blijkbaar ook goed samen. We hebben het wekkertje dan maar opnieuw aangelegd en hij is dan flink in zijn bedje gebleven.
Het is toch een sloeberke, hoor.
Er staat een verlengd WE voor de deur en we hopen op mooi weer.
Normaliter mochten we nog blijven tot maandagNM, maar op die ene dag ging het nu niet komen en ik wou dolgraag naar huis: naar mijn Guustje, naar mijn eigen bedje en naar Filip.
Daantje doet het nog steeds flink: hij eet & slaapt goed, hij maakt stoelgang en pipi.
Het is wel een sloeber, hoor. Hij heeft al meerdere keren stoelgang gemaakt terwijl hij net een verse pamper om heeft of zelfs op het ververskussen.
Wacht maar tot hij 16 is. Ik steek het hem dan nog wel eens door wat voor kak-ventje het is.
Helemaal zijn nonkel Matthi (die kon dat blijkbaar ook goed).
Guustje spreekt nog altijd over Brentje. Brentje is de zoon van een vriendin die de laatste week van de zwangerschap nog eens op bezoek kwam. En sindsdien is hij stapelzot van Brentje. Hij zegt dat Brentje zijn broer is.
Grrr. We hebben ons al kwaad gemaakt - niet dat het zin heeft - alsook hebben we ons voorgenomen om niet meer kwaad te worden.
Alsook hebben we het al rustig uitgelegd, maar ik verdenk Guust ervan dat hij dit zegt om ons te stangen.
Hij weet maar al te goed dat Daan zijn broer is.
Ik ben al meer mobiel, maar gedurende 6 weken mag ik niet heffen of tillen.
Ik vind het vooral ambetant naar Guustje. Deze ochtend stak hij zijn armpjes omhoog om gepakt te worden, maar ik mag niet, hé.
Hij weegt al te veel. Ik mag maximum 7 kilo heffen.
Hij komt wel knuffelen en aandacht zoeken. Af & toe zou je vergeten dat hij ook nog zo'n klein ventje is. Hij verdient wel om geknuffeld te worden. Hij is echt lief voor broer: tutje geven, dekentje of beertje geven, zoentje geven. Lief om te zien.
De nachtvoedingen pieken soms wel, maar niet dat we mogen klagen, maar ik slaap gewoon enorm graag.
Kiekeboe! Mijn naam is Daan Stevens. Ik ben een flinke rakker van 3kg770 en 50,5 cm.
Guustje reageerde niet echt op mij. Hij was veel meer geïnteresseerd in de kamer waar mama lag: de badkamer, de box en al die draadjes aan mama. Toch wel curieus. Maar het meest interessante was toch wel de moto-racebaan die hij had gekregen van nonkel Matthi.
Mama zei hem dat er in de kamer geen plaats was en dat hij dan thuis even mocht spelen met de racebaan.
Toen wou mijn stoere broer meteen naar huis.
In de klas van Guust zijn ze ook wel bezig geweest met mijn geboorte en het feit dat Guust nu grote broer is. Leuk!
Hij mocht dan de volgende dag trakteren aan de vriendjes in zijn klas.
De tweede dag toonde Guust toch al meer interesse in mij. Ik heb zelfs een dikke zoen en keppe gekregen.
Gisteren (18/03) is Guust een volle dag naar school geweest en hij heeft het goed gesteld.
De juf zei dat hij flink is geweest. Prima wakker is kunnen blijven en graag mee deed aan de verschillende activiteiten.
Na school wou hij graag wat tv kijken. Ik heb hem maar laten doen. Ik was in de veronderstelling dat hij in slaap ging vallen in de zetel, maar niks is minder waar. Rond 18u (avondeten) kreeg hij dan toch zijn 'klopje'. Huilen bij het minste.
Om 19u zat hij te knikkebollen in de zetel en vielen zijn oogjes toe. Hij mocht dan naar zijn bedje.
Vandaag zijn we exact 34 weken ver in de zwangerschap. Tot aan de 40 weken is het nog 42 dagen.
Het wordt echt wel aftellen.
Guust is opnieuw thuis geweest van school. :-s
De nasleep van buikgriep :-s
Hij is in een periode van testen en niet luisteren. Wss ook omdat hij te vaak de mama ziet, maar ja, wat moet je doen als hij niet naar school mag ?
Deze week houden we hem ook ganse dagen op. Tot zover lukt het hem om overdag geen tukje meer te doen, maar zo rond 16u30 zie ik hem toch wel even in zijn oogjes wrijven. Wat zal dat dan geven als hij ganse dagen naar school gaat?
In het kader van mijn rust en die van Gérardke zou dit toch wel meer ideaal zijn.
Ik denk hem volgende week enkele volle dagen naar school te sturen en dan bekijken hoe hij erop reageert.
Soit, hij zal het eens moeten leren en ik zal de grote sloeber opnieuw een beetje moeten loslaten.
Deze week heb ik ook info gekregen rond kraamzorg. Aangezien ik opnieuw moet bevallen met een keizersnede, zal ik gedurende 6 weken niet mogen heffen en tillen en dan is extra hulp wel welkom.
Amai, nu begint het toch wel in te korten. Mijn volgende afspraak is alweer binnen 3 weken. Spannend!
Gérardke kent er iets van. Hij zit aan percentiel 75. Hij weegt reeds 2kg591. Terwijl hij toch nog minstens 5 à 6 weken in de buik mag blijven. De gynaecologe zal dus waarschijnlijk gelijk hebben dat het een kastaar van ruim 4 kg wordt.
Ik vervoel dat het de laatste loodjes zijn: zuuroprispingen, kramp in de kuit en zeer snel moe. Gelukkig krijgen we er (hopelijk - zal wel) iets mooi voor in de plaats. Sowieso ben ik nu al verliefd op het ventje.
WEEK 2 van de schoolcarrière van Guust. Hij moet al forfait geven. Het ventje is (alweer) gesneuveld. Hij maakte op maandag reeds hoge koorts. Sowieso hield ik hem maandag thuis zodat hij wat slaap kon inhalen. Een WE weg is leuk, maar nefast voor zijn ritme. Ook op dinsdag maakte hij nog steeds hoge koorts. Toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts. Verdict: buikgriep en opnieuw oorontsteking rechteroor. :-s Dus is hij de rest van de week afwezig op school en betekent dit in de watten gelegd worden door mama. Maar ik moet bekennen dat het af & toe wel lastig wordt. De laatste loodjes wegen het zwaarst, zegt men. Ook in mijn zwanger geval is dit waar.
Het weekend legde niet zo super aan. We zijn er pas om 20u gearriveerd en het is een echte rompslomp om alles uit te laden. We moesten dan nog de bedden opmaken. Ook zo'n karwei die ik zo leuk vind. NOT. Het was bèrekoud en daar bovenop was de kachel dan nog uitgegaan. Na alles te hebben uitgeladen en dan toch naar de receptie te zijn gelopen (om hulp te vragen i.v.m kachel), kwam alles op zijn pootjes terecht. Eigenlijk mag je niet meer verwachten van zo'n omgebouwde stacaravan. Het was best wel OK.
Het landschap was mooi, maar o zo koud om er door te moeten, hé. De zaterdagmorgen hebben we het dan toch maar gewaagd om een kleine wandeling te maken, maar brrrr, ik bibber nog uit mijn kleren als ik er terug aan denk. Over de middag zijn we dan in de plaatselijke horeca iets gaan eten om in de NM te gaan zwemmen. Guust heeft hem gejeund als zot. Hij kent echt geen gevaar, hé. Hij springt en hotst. Je hebt minstens nog een extra paar ogen (en handen) nodig. Dat belooft als Gerardke er bij zal zijn. Gerardke reageerde wel heftig op de golven. 's Avonds hebben we nog een paar spellekes regenwormen gespeeld om dan 'relatief' vroeg in bed te kruipen.
De zondagVM zijn mijn ouders op bezoek geweest naar een nicht die in Hamont woont. Dat is daar zo'n 50 min. rijden vandaan. Wij zijn achtergebleven met Tessa (nichtje die in 2e middelbaar zit) om dan nog eens te gaan zwemmen. In de VM kwamen mijn nonkel & tante dan Tessa terug ophalen, want maandag is schooldag, hé. In de NM zijn we samen met Tessa naar plopsa indoor geweest. Terwijl mijn ouders en de ouders van Tessa een fikse natuurwandeling hebben gemaakt. Ik kan dit niet meer met mijn buik, hoor. Plopsa lag zo'n 20 min. rijden van Hengelhoef. Het was wel nog eens de moeite om te gaan, hoor. Allé, als je dan toch zo dicht bij bent. We zijn pas tegen 15u geweest, waardoor we slechts avondtarief moesten betalen. Het was dan nog 11,5 per volwassene (> 1m), maar we hebben wel niet moeten betalen voor Guustje. Hij heeft zich opnieuw ferm gejeund. Het is er natuurlijk zeer proper en mooi. Hij vond vooral het ballenbad leuk. Dus eigenlijk is funnypark ook goed genoeg voor hem en onze portemonnee . We hebben dan beslist om 's avonds toch reeds naar huis te rijden, want alle faciliteiten waren gesloten op maandag, dus om daar nog een nachtje te blijven (en 'slecht' te slapen) leek het ons zinloos. Rond 22u waren we weer home sweet home. Het was een leuk WE weg, maar Guustje zijn ritme was wel danig in de war geschud. Hij sliep er niet lang en hij wou er ook niet middagdutten. Hij was echt wel moe, maar wou er niet aan toegeven. Nog een reden om al naar huis te komen. Vandaag heb ik hem thuis gehouden van school. Hij was alweer vroeg op: 06u30, maar om 9u vroeg hij zelf om te gaan slapen. Hij heeft geslapen tot 11u30. Deze NM lukt het niet meer om hem te doen slapen. Terwijl hij weent bij het minste ... . Ik wil hem echter niet al te vroeg in bedje stoppen deze avond, want het ware ideaal moest hij toch weer minstens tot 06u30 slapen. Morgen heeft hij een grote dag voor de boeg. Hij moet naar de voorschoolse opvang. Ik ben benieuwd. Filip brengt hem zodoende dat ik nog wat langer kan slapen.
Vandaag was Filip dan ook thuis. Er staat niks speciaal op de planning.
Nog eens een dikke merci aan omama, opapa en Tessa voor het aangename gezelschap.
Het is een tijdje stil geweest op de blog, want de PC was gecrasht. :-s Met dank aan nonkel Beny zijn we terug online.
Intussen heeft Guustje zijn eerste schooldag achter de rug. Op 18 februari 2013 was het zijn eerste dag. Hij had er niet veel zin in. Hij wou liever terug mee naar huis. Hij heeft niet gehuild (en de mama ook niet): hij was zodanig onder de indruk van de andere kids die aan het huilen waren dat hij eerder bedeesd naast me bleef staan (zo kennen we hem niet, hé). Eenmaal in de klas zat hij flink op de bank. Hij heeft zich sterk gehouden. Ook de tweede dag heeft hij het goed gesteld. Hij zei dat het leuk was en juf zei dat hij flink is geweest. Ik ben een fiere mama.
Afscheid nemen valt hem altijd (tenzij hij bij opapa is, dan kan hij zonder problemen mama achter laten) zwaar. Nog keppe, nog zoentje en veel tranen. Hij klemt zich aan je vast. Als ik hem zo moet achterlaten, breekt m'n hart. Hij (en ik) zal deugd hebben dat hij eerst naar voorschoolse opvang gaat. De overgang zal mss makkelijker zijn. Althans dat hoop ik.
Kleine kindjes worden echt groot. Hij gaat ook al naar school en straks wordt hij grote broer. De tijd vliegt!
Ja, ja, de ziektekiemen hebben ons dan toch te pakken. :-s Guust heeft een oorontsteking (rechter oor) en een bronchitis. Een heel arsenaal aan medicatie. Mama dacht dat ze geveld was door sinusitis omwille van snot, tandpijn en hoofdpijn. Voorlopig (we gaan niet te luid roepen ~ dat het maar weg blijft) heeft de tandpijn en hoofdpijn plaats gemaakt voor meer snot en een lelijke hoest. Zoals jullie wel weten, mag een zwangere vrouw niet alle medicatie nemen. Leuk is anders, maar we overleven het wel, zeker?
Gérardke is nog altijd een heel actieve baby! Net zoals zijn broer Guust, hij is ook een actieve peuter, die meestal wel een spring in't veld is. Volgende week gaan we eens een kijkje nemen naar zijn klasje. Na de krokusvakantie gaat hij naar school. Hij wordt al een grote jongen. De tijd vliegt! Ook in de zwangerschap: we zijn al in ons 3e trimester.
