|
Een drukke werkdag. Pas om kwart voor zeven thuis en om stipt zeven uur word ik op de piste verwacht. Dat wordt dus eerst vliegen vooraleer ik er de looppas inzet. Maar vlak voor mijn vertrek verneem ik dat mijn loopmaatjes afgehaakt hebben. De suikerklontjes! Omdat ik toch nog hoop iemand aan te treffen op de piste, schiet ik alsnog in mijn loopkleren.
Broekspijpen vol loopgoesting... en geen kat zien.
En dat alleen omdat het een klein beetje miezert. Er passeert een onbekende jogger. Een man. Laat zich dat doen om, als vrouw, een wildvreemde man aan te spreken of je met hem mee mag lopen? Toch maar niet... Hier zit ik dus achter de PC om de frustratie van mij af te schrijven. Zeventien kilometerkes had ik moeten lopen vandaag. En het werden er nul, nada, noppes voor de eerste dag van de maand. En nu? Hoe ga ik vanavond van de chips kunnen afblijven?
Grz
een niet zo fanatieke (want dan was ik alleen wezen lopen) keep-on-runster
|
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
