... vindingrijk zijn.

Dat ik nog iets interessants te vertellen kon hebben dit jaar, had ik niet meer verwacht.

Twee jaar geleden nam ik deel aan de kerstcorrida in Meeuwen-Gruitrode en vestigde er mijn persoonlijk record.  Vorig jaar had ik dit in principe moeten verbreken.  De weergoden beslisten er anders over en de wedstrijd werd afgelast.

Consequent aan mezelf zou het er dit jaar niet van komen om mijn record te verbreken.  Het leek me echter ook eens tof om samen met mijn oudste dochter deel te nemen aan de 5 km.  En, als het dan toch niet meer over 'zo rap mogelijk' ging, waarom dan niet over 'zo origineel mogelijk'.  Er werd immers een prijs toebedeeld aan de meest origineel verklede loper.

Enkele weken eerder hadden we al beslist om er een échte duoloop van te maken.  Maar gisteren, amper 5 uurtjes voor de wedstrijd, kreeg onze outfit, op aangeven van Dorien, the finishing touch, en wat voor één.  Achteraf bleek dit een schot in de roos te zijn.

We hadden ons in een oude dekbedovertrek gehesen.  Dan heel simpel twee gaten in de bovenkant geknipt om ons hoofd door te steken en twee gaten aan de zijkanten, waardoor ik mijn linkerarm en zij haar rechterarm stak.  Het overtollige stof beneden werd weggeknipt, net boven de grond.  Als hoofddeksel hadden we een kussensloop - met inhoud - gebruikt.  Van een klein kussentje weliswaar, gewoon vanuit onze woonkamer.  Jaren geleden had mijn moeder mijn kussens van hoesjes voorzien, met een grote flap en zonder tiretten, zodat we het kussen er gemakkelijk konden uitnemen om de sloop uit de wassen. We staken ons voorhoofd gewoon achter zo een flap en... done.  Vooral langs de achterkant moet dit een spectualair zicht zijn geweest, omdat je dan twee kussens zag dansen boven een dekbedovertrek.

Oefening baart kunst, zegt men wel eens.  Niet voor ons.  We deden het gewoon zonder oefening.  Om ongelukken te vermijden, hebben we wel het hele traject hand in hand afgelegd.  Bekijks hadden we alleszins genoeg, zowel voor, tijdens, als na de wedstrijd.  Je werd gewoon zelf vrolijk van al die lachende gezichten.  Zelfs de mensen die we voorbijstaken - en dat waren er heel wat - en die de boodschap kregen - opgelet, u wordt ingehaald door een bed - konden ermee lachen.

Bescheiden durf ik dan ook meedelen dat we verdiend de eerste prijs 'Grote Snor' wegkaapten, net voor de schattige engeltjes.  Nochtans hadden onze clubgenootjes die zich verkleed hadden als meeuwen, met één plakkaat aan hun voorzijde met de boodschap "ik houd niet van Meeuwen", verwijzend naar de vogels en één plakkaat aan hun achterzijde "maar ik houd wel van Meeuwen", verwijzend naar de gemeente, zeker en vast ook een prijs verdiend.  Niet alleen omwille van de originaliteit, maar ook omwille van het vele werk dat ze erin gestoken hadden.  Toch veel origineler dan al de andere winnaars met hun afgehuurde pakjes. 

Enfin, mijn dochter en ik hadden ons 'moment of fame' en we hebben er enorm van genoten. Wie weet, misschien komt er wel een foto in de krant of zelfs een TV-optreden (TV Limburg), aangezien we bij aankomst geïnterviewd werden met een camera op onze neus gericht.

't Was zo tof dat ik er slecht van heb geslapen.  Nochtans heb ik lang genoeg in bed gelegen/gelopen.

Grz

een originele keep-on-runster

PS Binnenkort vind je foto's op www.avtmeeuwen-gruitrode.be én verder nog een dikke proficiat aan de clubgenootjes die wel voor snelheid gingen en zichzelf weeral overtroffen.

28-12-2011 om 13:48 geschreven door lenaerts Marc