Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
Welkom, sympathisant!!! Met deze ludieke loopblog wil ik de beginnende en de recreatieve loper een hart onder de riem steken. Met succes doorliep ik in 2008 de start-to-run bij AVT Maaseik. De loopmicrobe kreeg me spoedig in z'n greep en samen met mijn man sloot ik aan bij de keep-on-runners. Inmiddels vormen we een hecht loopgroepje, dat evenwel openstaat voor enthousiaste nieuwkomers. In de loop der jaren nam niet alleen het plezier in het lopen toe, maar ook mijn ambitie. Via deze loopblog wil ik duidelijk maken dat je niet hoeft over te lopen van talent om grenzen te verleggen. Een gigantisch doorzettingsvermogen volstaat. Kom je voor het eerst kijken op deze blog? Lees dan het verslag van 29.11.2010 en mijn gedichtje van 14.02.2011 en je zal begrijpen wat ik bedoel. Veel lees- en loopplezier en hopelijk tot blogs!
09-10-2011
DDH 2012 : volwassen worden is ook leren omgaan met teleurstellingen
Blijkbaar heb ik nog een hele weg af te leggen op dat vlak. Alhoewel ik moet toegeven dat na het verorberen van een biefstuk friet de finish terug in zicht is.
Vandaag ben ik helaas niet zo flink geweest. Ik was goed gestart, samen met Nadine. Na enkele kilometertjes kwam ook loopmaatje Kim ons vervoegen. Vanaf km vier besliste ik om niet meer naast de dames te lopen, maar een klein beetje afstand te houden omdat het tempo me een tikkeltje te hoog lag. Op dat moment kon ik het wel nog aan, maar ik had schrik dat ik dat niet gedurende het hele traject zou kunnen volhouden. Ik had vanaf het begin een beetje een vreemd gevoel in de kuiten. Niets onrustwekkends, gewoon niet prettig.
Soms liep ik weer wat dichter achter mijn loopmaatjes, dan weer wat verder. Vanaf de tiende km is het echter serieus beginnen misgaan. Ik begon pijn te krijgen onder mijn linkervoet (een grote blaar bleek achteraf de boosdoener te zijn), ik zag de afstand tussen mij en mijn loopmaatjes vergroten, ik begon me te ergeren aan de aanhoudende regen op mijn brilglazen... en vooral... ik begon me af te vragen voor wie en voor wat ik verder nog zou moeten afzien. Nochtans heb ik op andere wedstrijden ooit meer afgezien en kon ik het toen wel opbrengen om verder te lopen. Deze keer niet! Ik kwam zelfs op een punt dat het me helemaal niets meer kon schelen en deed dus wat alleen opgevers doen, nl. opgeven.
Toen ik werd voorbij gelopen door een vage kennis die me vroeg of het niet meer ging, besloot ik toch weer bij haar aan te pikken, maar ook dat heb ik niet lang volgehouden. Voor een tweede keer ging ik verder in wandelpas. Dat ging natuurlijk niet goed vooruit, dus besloot ik uiteindelijk toch maar weer verder te lopen aan een comfortabeler tempo.
Ik finishte als laatste van ons loopgroepje, in ik weet niet welke tijd, dat had ook geen belang meer, onderweg heb ik mijn horloge zelfs afgezet. Ik vermoed dat ik ergens tussen 1u18 en 1u19 aangekomen ben. Wat in feite nog niet zo slecht is, maar uiteraard wel tov mijn doelstelling. Door de steeds wederkerende rugproblemen ben ik mijn doelstellingen de laatst tijd wel aan het bijstellen. Mogelijks heeft dat er ook mee te maken dat het niet meer zo nodig hoefde voor mij.
In elk geval een dikke pluim voor al mijn loopmaatjes die fantastisch gelopen hebben en stuk voor stuk beter eindigden dan dat ze zichzelf hadden ingeschat, met op de eerste plaats een dikke proficiat voor Kim, die ik danig onderschat had. Mijn excuses hiervoor. Ik moet toegeven dat ik een tikkeltje jaloers ben, maar ook dat kom ik wel te boven. Van Nadine was ik minder verrast, want ik wist dat ze het kon. Een dikke pluim ook voor mijne Johan die net niet onder het uur liep, maar wel sneller en comfortabeler dan verwacht. Alweer een reden om volgend jaar terug te gaan.
Een dankjewel aan de supporters, vooral trainer Frank die zijn uiterste best heeft gedaan om ons vanuit verschillende plaatsen aan te moedigen. Ook dankjewel aan de andere supporters voor hun bemoedigende woordjes, ook al keek ik waarschijnlijk niet al te vriendelijk.
Zelf ga ik nu mijn (vooral emotionele) wonden likken. Ik ben echter wél tevreden dat ik niet te diep gegaan ben. En ik kijk eigenlijk ook uit naar de belofte die ik aan mezelf gedaan heb om het minstens één maand beduidend rustiger aan te doen. Gelukkig houd ik er op deze manier toch geen wrang gevoel aan over.
Grz
een keep-on-runster die even wat minder fanatiek is en hiermee moet leren omgaan.
Reacties op bericht (2)
10-10-2011
voel met je mee
Hallo Hilde,
Het kan idd niet altijd even goed gaan, ik besef dat nu ook, de laatste 4 km kwam ik niet meer vooruit, mijn knie deed ongelooflijk pijn, maar ik kon (mocht) niet opgeven, voelde het ook een beetje aan, alsof moest ik me bewijzen tegen mijn baas (collega's), stom eigenlijk, want ik loop vooral voor mezelf. Maar ik begrijp het ook al goed hoor, dat als je ergens naartoe leeft, je probeert je een doel te stellen, en het dan niet lukt ...
Daarom dat ik ook probeer geen al te zware doelen te stellen, omdat ik zelf ook ben denk ik als jij, ik wil er dan voor gaan, en alles ervoor doen, maar als het dan niet lukt, ben ik ook erg teleurgesteld (vooral in mezelf), maar eigenlijk mag dat niet, want meer als je best kan je niet doen hé.
Dus kop op !!! Er komen nog zoveel 'uitdagingen', en volgend jaar staan we er weer !!!
Nathalie
10-10-2011 om 23:52
geschreven door Nathalie
ach.....
....hier kom je wel over hoor Hilde ,ik heb die periode ook meegemaakt dat ik me afvroeg voor wie of wat ik me hier aan't afpeigeren was ,zo erg zelfs dat ik na een wedstrijd in tranen uitbarstte heb ook hééél veel last van de rug gehad ,moest zelfs geopereerd worden ,drie wervels versleten,heb me dan een beetje ingehouden,ben nu waarschijnlijk weer aan't overdrijven,maar we gaan toch weer even door. Ik hoop dat je het te boven komt ,sterkte in elk geval en hopelijk blijf je aan de loop groetjes de bakker
10-10-2011 om 20:45
geschreven door marc lenaerts
_____________________ _____OVER MEZELF_____
Hallo Ik ben Hilde, een prille veertiger. Ik woon in een bosrijke omgeving ergens in Limburg. Mijn hobby's zijn lopen en lekker eten/snoepen (een noodzakelijke combinatie) en bloggen. Ik ben gelukkig getrouwd met Johan en samen hebben we 2 fantastische dochters.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
