'k Was net aan 't bedenken dat ik, als ik verder doe zoals ik bezig ben, dit jaar niet 1.500 maar zelfs 2.000 km op mijn loopteller zal hebben staan.  En lap! In een fractie van een seconde ben ik verdubbeld in leeftijd.  Eén steek in mijn onderrug en ik loop, neen, ik slof, rond als een oud besje met gebogen rug.

Ik heb dit al eerder meegemaakt.  De eerste keer een drietal jaar geleden, in de vierde of vijfde week  van de start-to-run, net toen ik de smaak te pakken begon te krijgen.  Volgens de dokter was het een lichte lumbago.  't Had, tot mijn opluchting, volgens hem niets met lopen te maken, maar 'k kreeg wel een weekje loopverbod.

Daarna is het mij nog een keertje overkomen en nu dus alweer.  Niet zo ernstig.  'k Ga niet naar de dokter, ben er maandag trouwens nog geweest, 'k heb hem al genoeg gesponsord deze week.  Deze keer stel ik mijn diagose zelf.  'k Heb nog medicatie van de vorige keer.  Baat het niet, dan schaadt het niet. Denk ik toch.

Gelukkig loopt mijn loopteller niet achteruit zoals onze elektriciteitsmeter.  Maar ik moet toch lichtjes balen.  Ik had er zooooooooveel goesting in!!!

Grz

een fanatieke keep-on-runster die haar verstand gebruikt

PS Gisteren heb ik, min of meer, de training van maandag, waarvoor we forfait moesten geven, ingehaald. We gingen bij mijn schoonouders op bezoek en ik heb het traject, de heenweg althans, al joggend afgelegd. Toch goed voor 8 km.  That's all voor deze week, vrees ik.